Herfstkleuren
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
18 Oktober 2009 | Nederland, Grashoek
Dag lieve mensen
En weer is er een week voorbij, morgen is het al anderhalf jaar geleden dat het gebeurde.... wat een tijd alweer, maar goed dat we er toen de balle verstand van hadden wat ons te wachten stond. Het lijkt erop of er nu evenwicht in de situatie komt en we er steeds sterker uitkomen.
Het bedrijf draait technisch goed door Robert en Martijn, jammer dat de prijzen niet bijzonder zijn(te laag) maar ook hier hopen we op betere tijden. Peter die erg betrokken is bij alles wat er op het bedrijf gebeurt en hier een hele goede adviserende taak heeft. En ik ben de directeur met 0 bonus. Grapje...
Vorige week zaterdag zijn ze begonnen met de mais te dorssen maar door de hevige regenval die nacht ging het dorssen niet en zijn ze maandag weer begonnen en toen ging het gelukkig goed. Je ziet dan de opluchting in Peters ogen dat het karwei toch geklaard is.
Zaterdagavond uit wezen eten met Wil en Annemarie en het was een hele bijzondere avond, waar peter erg veel heeft vertelt. En wij heel veel hebben gelachen.
Zondagmiddag waren Peter en Christel op bezoek, en hebben we erg fijn gepraat en vooral over de eerste weken van Peters revalidatie. Peter kan zich van de ziekenhuisopname weinig meer herinneren, alleen dat hij niet kon praten en alleen maar ja en nee kon zeggen, maar hij weet absoluut niet meer dat zijn hele rechterkant was uitgeschakeld en dat daar helemaal geen gevoel zat. Beetje bij beetje vertellen we hem dat nu.
Maandagmorgen was hij vrij, want er was pas s middags neuro feed back in Eindhoven, Herm ging met hem mee, en was allemaal goed gegaan. De terugweg hadden ze wel en stuk binnendoor moeten rijden omdat ze bij het knooppunt Leenderheide aan het werken zijn.
Dinsdagmorgen naar de fysio en weer kwam hij op gewone schoenen naar huis. Hij is er nu ook zelf van overtuigd dat hij over een half jaar alleen nog maar op de gewone schoenen zal lopen en dan ook nog zonder stok!! s Middags nog naar de logopedie en hij was er zelf verbaast over hoe goed het had gegaan. SUPER SUPER zei hij. Nou dat zegt hijzelf bijna nooit en zeker niet na de logopedie want dat vindt hij altijd moeilijk en confronterend.
Woensdag kwamen Lonneke en Jaap terug van een weekje vakantie in frankrijk en hebben we samen gegeten en veel gepraat over vroeger en nu en ook over onze vakanties in het verleden.
Donderdagmorgen ging ik met Peter mee naar de neuro, tijdens de sessie ben ik boodschappen gaan doen, en toen ik hem ophaalde was Teun erg tevreden. Peter deed het supergoed. Hij liet ons ook weer de grafieken zien en wat de vooruitgang is sinds 9 juli, Ik weet niet of ik het voor jullie goed kan uitleggen, maar toen we hier begonnen lagen de 2 lijnen ver uitelkaar (en rond de waarde 30) en gingen niet gelijk met elkaar over, daardoor kwam er geen goede spraak of beweging uit. Door de training met neuro feed back, zijn de lijnen gelijkmatiger geworden en kunnen hersencellen weer met elkaar communiceren, waardoor de spraak en motoriek beter zijn geworden. De waardes zouden rond de 20 moeten uitkomen en zitten nu bij Peter op 20.9, dus mede daardoor zijn steeds betere spraak en betere motoriek. Na deze trainingen, die dus voornamelijk met het spraakprobleem te maken hebben, kunnen we ook nog andere gebieden gaan trainen, DOEN !!!
Na het middagslaapje kwam Thei Engelen hem halen om wat te gaan rondtoeren, Thei had met de familie Zeegers in Wellerlooi afgesproken dat ze naar de melkrobot kwamen kijken. Peter vond dit helemaal geweldig en ze waren ook erg fijn ontvangen door de familie Zeegers. Peter moest er s avonds veel over vertellen aan mij, hij vindt het super dat hij ergens is geweest waar ik nog nooit ben geweest, en probeert dan alles uit te leggen wat hij heeft gezien. Ja lieve mensen dit is echt goeie therapie voor hem.
Vrijdagmorgen naar de fysio in Baarlo en daar had het ietsje minder gegaan, jammer Peter was heel moe, zou het dan toch door de afwezigheid van Marie Louise komen, maar gelukkig kwam zij vrijdagmiddag weer terug van een weekje welverdiende vakantie en heeft ze Peter behandeld, en jawel hoor zaterdag ging het weer stuk beter. Na zijn middagdutje was hij weer een hele Piet, ik zat er een beetje doorheen, want er waren een paar niet zo leuke brieven/rekeningen bij de post, die volgens mij niet kloppen maar op zaterdagmiddag kun je er nergens mee naar toe. Och Peter vond het geen probleem en het loste zich maandag wel weer vanzelf op....
Hij was gelukkig en ik moest het ook zijn en nu weekend even geen zorgen....
Dan maar samen lezen, en ik kreeg op slag ook het gelukkige gevoel terug, hij las toch goed!!! Bijna foutloos, oh wat zie ik dan weer de vooruitgang. Deden we maanden geleden nog meer als een half uur over 1 bladzijde, nu 5 muniten 2 bladzijdes Oki en Doki. En voor hem geeft dit nogal wat zelfvertrouwen, nou ook nog maar effe op de frisse lucht, gewone schoenen aan en buiten lopen..... zonder stok, mij wel vasthouden, maar yes yes wat word ik hier vrolijk van. Prachtig.
En s avonds nog naar Sevenum op visite bij Piet en Marian, waar we samen met Piet en Marietje een hele bijzondere avond hebben gehad, met heel veel dierbare jeugdherinneringen.
BLOEMEN ZIJN LANGS ELKE WEG TE VINDEN
MAAR NIET IEDEREEN WEET ER EEN KRANS VAN TE VLECHTEN
Veel liefs Marlies
En weer is er een week voorbij, morgen is het al anderhalf jaar geleden dat het gebeurde.... wat een tijd alweer, maar goed dat we er toen de balle verstand van hadden wat ons te wachten stond. Het lijkt erop of er nu evenwicht in de situatie komt en we er steeds sterker uitkomen.
Het bedrijf draait technisch goed door Robert en Martijn, jammer dat de prijzen niet bijzonder zijn(te laag) maar ook hier hopen we op betere tijden. Peter die erg betrokken is bij alles wat er op het bedrijf gebeurt en hier een hele goede adviserende taak heeft. En ik ben de directeur met 0 bonus. Grapje...
Vorige week zaterdag zijn ze begonnen met de mais te dorssen maar door de hevige regenval die nacht ging het dorssen niet en zijn ze maandag weer begonnen en toen ging het gelukkig goed. Je ziet dan de opluchting in Peters ogen dat het karwei toch geklaard is.
Zaterdagavond uit wezen eten met Wil en Annemarie en het was een hele bijzondere avond, waar peter erg veel heeft vertelt. En wij heel veel hebben gelachen.
Zondagmiddag waren Peter en Christel op bezoek, en hebben we erg fijn gepraat en vooral over de eerste weken van Peters revalidatie. Peter kan zich van de ziekenhuisopname weinig meer herinneren, alleen dat hij niet kon praten en alleen maar ja en nee kon zeggen, maar hij weet absoluut niet meer dat zijn hele rechterkant was uitgeschakeld en dat daar helemaal geen gevoel zat. Beetje bij beetje vertellen we hem dat nu.
Maandagmorgen was hij vrij, want er was pas s middags neuro feed back in Eindhoven, Herm ging met hem mee, en was allemaal goed gegaan. De terugweg hadden ze wel en stuk binnendoor moeten rijden omdat ze bij het knooppunt Leenderheide aan het werken zijn.
Dinsdagmorgen naar de fysio en weer kwam hij op gewone schoenen naar huis. Hij is er nu ook zelf van overtuigd dat hij over een half jaar alleen nog maar op de gewone schoenen zal lopen en dan ook nog zonder stok!! s Middags nog naar de logopedie en hij was er zelf verbaast over hoe goed het had gegaan. SUPER SUPER zei hij. Nou dat zegt hijzelf bijna nooit en zeker niet na de logopedie want dat vindt hij altijd moeilijk en confronterend.
Woensdag kwamen Lonneke en Jaap terug van een weekje vakantie in frankrijk en hebben we samen gegeten en veel gepraat over vroeger en nu en ook over onze vakanties in het verleden.
Donderdagmorgen ging ik met Peter mee naar de neuro, tijdens de sessie ben ik boodschappen gaan doen, en toen ik hem ophaalde was Teun erg tevreden. Peter deed het supergoed. Hij liet ons ook weer de grafieken zien en wat de vooruitgang is sinds 9 juli, Ik weet niet of ik het voor jullie goed kan uitleggen, maar toen we hier begonnen lagen de 2 lijnen ver uitelkaar (en rond de waarde 30) en gingen niet gelijk met elkaar over, daardoor kwam er geen goede spraak of beweging uit. Door de training met neuro feed back, zijn de lijnen gelijkmatiger geworden en kunnen hersencellen weer met elkaar communiceren, waardoor de spraak en motoriek beter zijn geworden. De waardes zouden rond de 20 moeten uitkomen en zitten nu bij Peter op 20.9, dus mede daardoor zijn steeds betere spraak en betere motoriek. Na deze trainingen, die dus voornamelijk met het spraakprobleem te maken hebben, kunnen we ook nog andere gebieden gaan trainen, DOEN !!!
Na het middagslaapje kwam Thei Engelen hem halen om wat te gaan rondtoeren, Thei had met de familie Zeegers in Wellerlooi afgesproken dat ze naar de melkrobot kwamen kijken. Peter vond dit helemaal geweldig en ze waren ook erg fijn ontvangen door de familie Zeegers. Peter moest er s avonds veel over vertellen aan mij, hij vindt het super dat hij ergens is geweest waar ik nog nooit ben geweest, en probeert dan alles uit te leggen wat hij heeft gezien. Ja lieve mensen dit is echt goeie therapie voor hem.
Vrijdagmorgen naar de fysio in Baarlo en daar had het ietsje minder gegaan, jammer Peter was heel moe, zou het dan toch door de afwezigheid van Marie Louise komen, maar gelukkig kwam zij vrijdagmiddag weer terug van een weekje welverdiende vakantie en heeft ze Peter behandeld, en jawel hoor zaterdag ging het weer stuk beter. Na zijn middagdutje was hij weer een hele Piet, ik zat er een beetje doorheen, want er waren een paar niet zo leuke brieven/rekeningen bij de post, die volgens mij niet kloppen maar op zaterdagmiddag kun je er nergens mee naar toe. Och Peter vond het geen probleem en het loste zich maandag wel weer vanzelf op....
Hij was gelukkig en ik moest het ook zijn en nu weekend even geen zorgen....
Dan maar samen lezen, en ik kreeg op slag ook het gelukkige gevoel terug, hij las toch goed!!! Bijna foutloos, oh wat zie ik dan weer de vooruitgang. Deden we maanden geleden nog meer als een half uur over 1 bladzijde, nu 5 muniten 2 bladzijdes Oki en Doki. En voor hem geeft dit nogal wat zelfvertrouwen, nou ook nog maar effe op de frisse lucht, gewone schoenen aan en buiten lopen..... zonder stok, mij wel vasthouden, maar yes yes wat word ik hier vrolijk van. Prachtig.
En s avonds nog naar Sevenum op visite bij Piet en Marian, waar we samen met Piet en Marietje een hele bijzondere avond hebben gehad, met heel veel dierbare jeugdherinneringen.
BLOEMEN ZIJN LANGS ELKE WEG TE VINDEN
MAAR NIET IEDEREEN WEET ER EEN KRANS VAN TE VLECHTEN
Veel liefs Marlies
-
18 Oktober 2009 - 14:31
Thea-Jan:
Hou jullie taai wij gaan door met lezen.groetjes thea. -
18 Oktober 2009 - 15:19
Hein Oet Wiëert:
Ik heb het weer met veel belangstelling gelezen en over dat moe zijn. Ik zelf ervaar dat ik meestal een reactie heb op iets wat ik eerder gedaan heb en dat kan zelfs de volgende dag of dagen flink door werken en dit hoeft dus niet direct op te treden. Ik heb dan geen energie om dingen te onder nemen en weet dat ik dan nog enkele tandjes moet terug schakelen. Dat kan moeilijk zijn omdat je dingen gepland heb die ik dan ook doe maar andere karweitjes laat ik dan liggen. Ook heb ik gemerkt dat als ik ergens enthousiast over ben en dit vertel dat ik bang ben dat ik dingen vergeet en mijn hoofd dus vol loopt dat dat bij mij een oorzaak van vermoeidheid is ( heel vaak)Het is ook zo dat het vermoeidheidsaspect een zeer veel voorkomend probleem is bij (niet aangeboren) hersenletsel en er is hier weinig onderzoek naar gedaan maar daar is gelukkig verandering in het komen. Kijk maar eens op de site van www.moenahersenletset. Misschien hebben jullie hier iets aan. Deze dame heeft hier in Cafe Brein een lezing gegeven over het thema NAH en vermoeidheid. Alles goeds toegewenst aan allen.
Ps mijn ex heeft net de fotoalbums gebracht dus kan ik op zoek naar de foto`s over de KPJ-Grashoek. Doei -
18 Oktober 2009 - 16:32
Christel:
Fijn hè, dat we nog steeds de vooruitgang zien. Oki(+)doki. -
18 Oktober 2009 - 16:38
Marie-louise:
Denk maar zo keulen en aken zijn ook niet op een dag gebouwd.
En goede dingen hebben tijd nodig
Peter komt er wel, stapje voor stapje
groetjes -
19 Oktober 2009 - 18:37
Eefje:
Hallo allemaal,
Ik weet nu zelf hoe moeilijk het is. Ook al zie je aan ed niks aan de buitenkant. Wat het vaak ook moeilijk maakt. En ik denk dat het voor jullie ook heel moeilijk is om te horen, dat mensen zich afvragen en uitspreken dat of peter geestelijk niet gezond is. Door het meemaken van dit alles, geniet je denk wel meer van de kleinere dingen denk ik Waar je voorheen niet zozeer bij stilstond. Maar dat maakt het niet allemaal makkelijker. Hou jullie taai, grijp al je kansen die je krijgt. Ik blijf jullie volgen.
groetjes eefje -
19 Oktober 2009 - 21:23
Annemarie En Wil:
Carpe Diem
Pluk de dag en pluk die bloemen! Hele boeketten hebben we met z'n allen geplukt. Af en toe vonden we alleen maar boterbloempjes. Maar daar konden we samen wel een krans van vlechten. De sneeuwklokjes komen eraan, leuk!! -
20 Oktober 2009 - 08:48
TOOSKE:
JA HALLO ALLEMAAL.
mARLIES JIJ MOET SCHIJFSTER WORDEN, HET IS STEEDS LEUK OM JE BERICHTEN TE LEZEN, IK ZIE HET MEER ZOALS DE LIBELLE DAAR SCHRIJVEN ZE OOK STUKJESIN EN BEN DAN WEER ERG BENIEUWD, HOE HET DE VOLGENDE WEEK ZAL UITPAKKEN.ALLEEEN MAAR EEN STEIGENDE LIJN, DUS DOORGAAN.GROETJES. -
23 Oktober 2009 - 09:16
Mattie:
Fijn te lezen wat Neurofeedback voor Peter al betekend heeft. En over de motivatie van Marlies.....onvoorstelbaar en heel veel waardering!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
