ONZEKERE TIJDEN

Hallo lieve mensen


Tja ik wilde al zolang schrijven… zou zoveel mooie berichten hebben kunnen schrijven, maar wilde steeds even wachten… Tot 16 maart ging het allemaal prima, de voorbereidingen voor het reisje naar Dresden waren in volle gang, Ik zou er met Christel en Peter K en Coen naar toe gaan, het zou een reisje worden met een heel dubbel gevoel, het was Peters wens om er naar toe te gaan en met hem in ons hart en Coen aan mijn zijde zouden we dit samen gaan doen. Maar het werd steeds onzekerder of we wel zouden kunnen gaan ….
Maar ik ging ook nog wandelen met Frans uit Kessel en WAUW wat was dat emotioneel, nadat hij nog verschillende onderzoeken had gehad kreeg hij een hele mooie uitslag . Er waren geen kankercellen meer in zijn lichaam, zelfs een operatie hoefde niet meer . Super goed nieuws voor hem en zijn gezin en dat maakte mij zo gelukkig !!! We hadden afgesproken om op 12 maart te gaan wandelen, hij zou dan naar Grashoek komen en van daaruit lopen…. En aangezien ik nogal goed ben in data onthouden… gingen mijn gedachten terug naar 12 maart 1974… toen kreeg ik mijn eerste kus van hem…. En nu exact 46 jaar later liepen we samen door Grashoek, samen praten over onze levens en ook hij heeft weer een toekomst, zo bijzonder !!!!
Maar in deze bijzondere week werd het wel duidelijk dat ons reisje naar Dresden niet door zou gaan, maar ik wilde wel wat gaan doen die dagen, dan maar met Coen mee naar zijn bedrijf in Noord Duitsland… Zaterdag 14 maart gingen Coen en ik samen naar Lonneke en Jaap, Lonneke nodigde ons uit om te komen barbequen , want hun hadden al te maken met beperkingen en daar was al veel gesloten. Heel bijzonder was het om daar te zijn en ook heel gezellig, ja het was genieten van kleine Zoe met haar witte krulletjes Het zonnetje scheen nog volop !!!
Maar toen op zondag 15 maart de mededeling kwam dat Nederland in een intelligente lock down ging en alle restaurants , hotels en pretparken tot 6 april dicht gingen, tja toen ging er even niets meer door…. Dan maar verheugen op de Efteling… ja 4 dagen Efteling.. waar Peter zo van genoot en waar ik samen met de kinderen en kleinkinderen naar toe zou gaan… Ook dit zou zwaar en emotioneel worden de eerste keer zonder Peter, pap , opa…. Maar ook dit hadden samen besloten dat we het gingen doen…
De lock down ging in… de kleinkinderen niet meer naar school , niet meer zomaar bij iemand op visite… och 3 weken dat was toch wel te overzien en eigenlijk met de kinderen best wel leuk. Lonneke en Jaap moesten thuiswerken en Zoe kon niet meer naar de opvang, Steef werkte nog 1 dag in de week en dan waren Pierke en Sien hier en mocht ik juffie spelen wat heel erg leuk was, nu kon ik precies zien waar hun mee bezig waren op school en wat mij vooral opviel dat er zoveel over maatschappelijke onderwerpen werd geleerd… en ook de leerstof van groep 5 pittig was. Op maandagmorgen was ik dan bij Claudi om met Joep en Mees bezig te zijn en natuurlijk moest Niene ook al letters en cijfers leren… Och het was allemaal best wel leuk en gezellig.
En dan weer een persconferentie.. de lock down wordt verlengt tot 28 april … Shit dan gaat ons weekend Efteling niet door, nog 3 weken geen bezoek , uit eten of zomaar ergens naar toe… Maar een meevaller is dat het prachtig weer is en ik veel buiten bezig kan zijn. De natuur is zo mooi… alles staat in bloei, maar het is ook onwijs stil… prachtige blauwe luchten.. maar het is zo stil… en dan ineens schiet ik helemaal vol als ik aan het schoffelen ben… zo stil… en mis ik Peter enorm… ik mis het geluid van de grasmaaier, het gebrom… want meestal waren we samen buiten aan het werk… Peter op de grasmaaier en ik aan het schoffelen en het geluid van de grasmaaier klonk me dan als muziek in de oren… dat voelde zo goed en vertrouwd… tja en dat miste ik nu dus… maar er komt ook niemand zo maar aan met de fiets… zomaar even een praatje maken…. Gelukkig is een lat-relatie wel toegestaan en ben ik veel bij Coen of hij bij mij, we praten samen veel over de toekomst, over het bedrijf en hoe het allemaal hier verder moet, soms met heel veel emotie mijnerzijds…. Pffff…. De juiste beslissingen nemen….
We vieren Sientjes 7de verjaardag…. Nou ja vieren … ik ga er s morgens even alleen naar toe en oma Annie kwam s middags, maar we gaan het zo snel mogelijk inhalen…
Het is nog steeds prachtig weer en kunnen veel buiten zitten, Wims sterfdag en ik kan niet naar Els toe, dan maar via de app knuffels sturen… paar dagen later appt Els… of ze mag komen op de fiets en dat we dan zonder te knuffelen buiten koffie drinken… anderhalve meter ertussen en we drinken koffie… we halen herinneringen op en wat zijn we beide dankbaar dat we een jaar geleden zo mooi afscheid hebben kunnen nemen van Wim en ook van Peter, twee prachtige uitvaarten met heel erg veel mensen , alles kon zoals we het graag wilden… we moeten er niet aan denken dat er maar 30 mensen bij de uitvaart zouden mogen zijn… het maakt mij verdrietig voor de nabestaanden van nu…het is zo belangrijk dat je samen mag en kunt rouwen, samen afscheid nemen, elkaar mag vasthouden en knuffelen !!!
Ik worstel met mijn gevoelens, de hele wereld staat stil, je kunt niks plannen en ik wil eigenlijk zoveel, ik wil eruit, ik wil een weekend weg ik wil naar mensen toe…. Maar het gaat allemaal niet en wat staat ons nog allemaal meer te wachten…..
Op 9 april had ik weer een afspraak met Frans, in goed overleg besloten we om in de Heldense bossen te gaan wandelen , keurig netjes met de eigen auto er naar toe en wandelen door de bossen. De zon scheen uitbundig en we liepen anderhalve meter uit elkaar, samen op een bankje gezeten in de zon… ieder op een hoekje… zo bijzonder, zo fijn gepraat …
We vieren Meesjes 7de verjaardag en daar gaan Coen ik samen naar toe, maar weer buiten barbequen, alleen met Claudi, Johan, Joep, Mees en Niene, toch heel gezellig en hoe blij is Mees met zijn cadeautje, helemaal top !! Ook heel relaxed allemaal.. ja echt genieten was het deze paaszaterdag. Alle andere afspraken gingen niet door… geen eitjes zoeken op paaszondag met de familie van Mill… niet naar Fien en Theo, met Peter, Pol en Sonja… nee dat kan allemaal niet.
En dan loopt er ook nog de rechtszaak tegen ABNAMRO .. de renteswap.. Uitslag verwacht 14 april…. Maar zou dat wel doorgaan.. Ja inderdaad die uitslag kwam 17 april, op een paar punten gelijk gekregen maar geen veroordeling tot betaling… Nu is Claim zich aan het beraden wat de volgende stappen zullen zijn , maar we gaan door al zullen we nog een lange adem moeten hebben.
Annemarie appte… al zolang niet meer gezien… misschien kunnen we buiten koffie drinken… ja dat kan en ik fleur helemaal op…. Gewoon s avonds visite… keurig netjes anderhalve meter er tussen en ondanks dat het later wel erg koud werd was het een heerlijke avond… zo fijn zitten praten…
En toen werd het 19 april .. wat een beladen dag… 12 jaar geleden kreeg Peter zijn herseninfarct en veranderde ons leven drastisch n een halve minuut , maar samen kwamen we weer een heel eind en 3 jaar geleden zette Steef een prachtig bericht op facebook .. Steef, Peter en ik samen in Maastricht, Peter aan de immunokuur… na 3,5 maand vol onzekerheid, een prachtige uitslag , Peter was weer herstellende van de uitzaaiingen van het melanoom en wat zag hij er goed uit die dag… Alles zou weer goed komen. Die herinnering komt dan op Facebook voorbij…. Ja we stralen alledrie… Maar 19 april 2020 is Peter al 9 maanden niet meer bij ons… en oh wat doet het zeer, ondanks het besef dat het vanaf januari 2019 steeds verder achteruit ging met Peter en dat als hij nu nog bij ons zou zijn het wel heel erg zwaar zou zijn voor hem voor mij…. Geen fysio, geen dorpsontmoeting, 24/7 alleen met Peter en als ik het zo inschat zou hij het ook niet hebben kunnen begrijpen en nog erger… wat als hij van de epileptisch aanval een beetje hersteld zou zijn en toch niet meer thuis had kunnen wonen…. Peter in een verpleeghuis en wij zouden hem niet hebben kunnen opzoeken, niet meer bij hem kunnen zijn terwijl hij er toch nog was….. ik geloof dat ik dan helemaal gek zou worden en ik heb echt te doen met die mensen die dit overkomt, ik heb nog steeds contacten met partner lotgenoten NAH en het is bijna onmenselijk dat ze niet naar hun partners mogen in het verpleeghuis. Hopelijk komt er snel een einde aan deze crisis en onzekere tijd..
En dan staat er iedere avond een prachtige ster aan de hemel.. zo mooi te stralen… Het is Peter en die zegt het is goed zo vrouwke… Joep, Mees en Niene hadden hem ook gezien en kwamen het mij vertellen, het is de ster van Opa… zo mooi , en dan de opmerking van Steef, wat Linda haar verteld had, Wat fijn dat jullie mam een extra liefde heeft gevonden… ja daar kon ze meeleven een extra liefde voor mij naast Peter…..zo bijzonder !!!! Ja een extra liefde naast Peter, met Peter in mijn hart . Het moet allemaal een plekje vinden en mijn emoties gaan vaak van hot naar her, ik wil genieten van alles , wil alleen maar de zon zien schijnen, maar door deze onzekere tijd lukt dat niet altijd, maar dan pakt Coen mijn hand en troost me en laat mij de zon weer zien !!!



DWARS DOOR ALLE LEED EN PIJN
LEIDT DE WEG NAAR WARE VREUGDE !!!!



Veel liefs Marlies