HEIMBACH

Hallo lieve mensen,


Maandagmorgen werkten we eerst het hele ochtendritueel af en toen belde Maastricht, ja dr. Jansen was ziek en nu kon er woensdag geen consult zijn bij dr. Jansen. Of wij belangrijke zaken hadden te bespreken, anders kon het consult vervallen en als de bloedwaardes allemaal oke waren, daar zou een andere arts naar kijken en dan kon het infuus gewoon gegeven worden. Tja hadden wij iets belangrijks…. Uh ja de huisarts wilde andere dingen laten controleren maar ja dat moest dan maar 2 weken opschuiven, wij vonden dat toch niet zo dringend. Tja en de zalf voor de huiduitslag was op en daar moest ik dan maar weer de huisarts voor bellen. Dus na de middag eerst de huisarts gebeld en de assistente zou overleggen en toen we naar de fysio in Baarlo reden belde de assistente dat de zalf akkoord was en die kon in de apotheek opgehaald worden. Ah das mooi dan konden we dat op de terugweg doen en dan gelijk de brief voor dr. Jansen ophalen bij de balie van de huisarts.
De fysio ging heel erg goed en er was een stagiaire bij. Om half vijf waren we klaar en reden we naar Panningen. Natuurlijk moest ik een minuut of 10 wachten en toen had ik mijn brief voor dr. Jansen. Naar de apotheek, wachten…. en ondertussen las ik de brief van de huisarts, nou mijn broek viel bijna uit…maar het ergste was dat de medicatie die er stond niet klopte. Eindelijk was ik aan de beurt en vroeg de zalf…. Helaas die was er niet… dinsdag pas weer.. Grrrr.. Nou even melden dat de medicatie niet klopte in de brief. Al vanaf januari 2016 anders. Tja daarvoor moest ik bij de huisarts zijn. Nou dan bel ik wel een keer. Nee !!! Dat moest meteen!! De assistente van de huisarts kwam er toevallig aan en zij nam de brief over en ik moest maar even meelopen….. grrrr…. Bijna een half uur later was het geregeld en had ik een punthoofd. Peter zat rustig buiten te wachten… tja zo gaat dat nu eenmaal. Maar oh wat baal ik dan, er klopte niet veel in de brief van de huisarts, halve informatie en alles moet je zelf nakijken en er bij opblijven.
Dinsdagmorgen deden we een beetje rustig aan en kreeg ik gelukkig al voor 11.00 uur een mailtje van de apotheek dat de zalf er was en kon ik die nog gauw gaan ophalen voordat we naar Deurne reden om het vlees op te halen. Nog een poosje gebeld met de boekhouder over de vervalste handtekening en nog wat tips gekregen waar we zelf de handtekening kunnen laten onderzoeken. Ik pakte de post uit de brievenbus en waren er 2 brieven bij van Maastricht. Open gemaakt….. afspraak van woensdag 21 maart verzet naar dinsdag en bij een andere arts…. Maar op dinsdag kunnen we niet dan zijn hier andere bezigheden en waarom dan een andere dag en een andere arts. De tweede brief ging over de afspraak van 4 april. S Avonds kwam Wim nog om Peter te behandelen en kon ik even stoom afblazen.
Woensdagmorgen maar eerst naar Maastricht gebeld dat de afspraak toch echt op woensdag 21 maart moest blijven staan en als er verzet moest worden dan naar de donderdag. Een suffe miepie aan de telefoon die er helemaal geen drol van snapte, maar na een kwartier stond de afspraak toch weer op de woensdag. Claudi kwam nog even met Niene en om 11.30 uur kwam Ron de taxi en konden we naar Maastricht waar we na een uur waren. Bloedprikken en naar de ontmoetingsruimte en daar kwam Els met Mark aan… Tja Wim moest al voor de derde keer geopereerd worden en hij was nu op de OK. Samen heel fijn zitten praten, heel bijzonder, maar ik moest ook nog even naar de balie om het een en ander te regelen en bloedprikpapieren voor 21 maart ophalen. Gelukkig was Anouk er en die snapt het tenminste, dus was het zo geregeld. Inmiddels was het bijna 14.30 uur en Peter stond gepland voor 14.00 uur, dus maar eens even navragen want ik moest ook nog broodjes halen voor te lunchen. Mieke ging het navragen, maar het duurde nog even, we konden wel al naar 4 gaan en daar wachten. Conny kwam ons daar toch al snel halen en konden we naar kamer 8. Conny sloot het infuus aan en toen vroeg er iemand of de Nivobulab er al was voor meneer Nouwen…. Uhhhh…. Vergeten te bestellen…. GRRRRRR ….. Dus nog 40 minuten erbij… grrrrrr. Tja meneer Nouwen was niet bij de dokter geweest… tja en dan weten ze niet hoe het moet. Ondertussen was het bijna 15.30 uur en hadden we toch wel een beetje honger en ik besloot om dan toch maar broodjes te gaan halen. Op de gang kwam ik Daisy tegen ja oor zij had de medicijnen voor meneer Nouwen. Ik ging broodjes halen en Ron even op de hoogte brengen dat het allemaal uitliep…. En na een half uur ging ik weer terug naar Peter… Hij was al klaar!! Al klaar dat kan helemaal niet!!! Hadden ze het infuus op een half uur ipv een uur gezet. Nou ik was om te schieten, want als het ze het te snel erin laten lopen wordt Peter heel misselijk… Tja niet goed gekeken op het dossier… Ja sorry sorry sorry! Maar misschien dat het nu toch wel goed gaat omdat Peter lichaam er meer aan gewend zou zijn. Peter voelde wel geen misselijkheid, terwijl hij dat de eerste maanden wel had als het te snel stond… afwachten dus.
En zo waren we toch om 17.30 uur weer thuis en toen kregen we het droevige nieuws dat mijn schoonzusje Marleen was overleden…. Heel verdrietig belde ik mijn broer, maar hij was heel positief en we moesten vooral positief blijven en genieten van alles. Heel erg dubbel!! En de uitvaart was dinsdagmiddag!! We wisten dat ze heel erg ziek was, maar dat het allemaal zo snel zou gaan dat overviel ons wel.
Donderdagmorgen moest ik boodschappen doen en heel veel regelen, want we gingen op weekend en oh wat waren we daar aan toe, even alle sores achter ons laten en ontstressen. Steef kwam even een kop koffie doen en even bijpraten .
S Middags haalde ik Joep en Mees uit school en wilden Pierke en Sien ook bij opa en oma spelen, dus nam ik er gezellig vier mee naar huis. Eerst moesten ze hun energie kwijt en rennen en gek doen en toen gingen we knutselen en tekeningen maken voor Zoe. Ja dat was leuk en om 17.30 uur was iedereen opgehaald en kon ik de koffers gaan inpakken. S Avonds kwam Annemarie nog even op de koffie en hebben we heel fijn zitten praten.
Vrijdagmorgen waren we al vroeg wakker, maar ach het zonnetje scheen en we hadden er zo verschrikkelijk veel zin in om op weekend te gaan met Peter en Christel. Maar eerst nog effe alles doen, Peter gedoucht en geholpen, de koffers verder inpakken, ontbijten nog met Robert alles doorgepraat en om 9.45 uur was alles klaar en konden we vertrekken naar Maasbree om Peter en Christel op te halen. Die stonden klaar en zo konden we bijna gelijk verder. Peter begon met rijden en we zouden wel zien hoever we kwamen, maar het ging allemaal heel voorspoedig en om 12.00 uur waren we op de plaats van bestemming. Park Eifeler Tor in Heimbach. Prachtig klein parkje tegen de bergen. We besloten om op het park te lunchen en de stemming zat er al gelijk goed in. Om 13.30 konden we inchecken en naar ons appartement. Een prachtig penthouse, zeer ruim en met een schitterend uitzicht over de Ruhrsee en het parkje. De spullen allemaal neergezet en eerst koffie met Tia Maria. En oh wat hadden we al een lol, maar Peter ging toch voor zijn middagslaapje en gingen Peter K, Christel en ik eens kijken wat er te koop was op het park, wijn en bier ingeslagen en gekeken waar we s avonds zouden eten. Terug naar het Penthouse en Peter wakker gemaakt, ja hij had een lekker dutje gedaan en toen gingen we op het park uit eten. Heerlijk gegeten en weer terug naar het penthouse. Ja op het park was niet zo heel veel te doen, maar dat vonden we ook echt niet belangrijk. We namen nog een drankje en toen wilde Peter naar bed, ja hij was toch wel moe van alle indrukken en ik kletste nog wat met Peter K en Christel. We besloten om zaterdagmorgen redelijk op tijd op te staan en ik zou de eitjes en spek bakken en Peter en Christel haalden de broodjes. Heerlijk geslapen en maar een keer op geweest voor Peter te helpen naar het toilet wat bij onze kamer was. Het was net een hotelkamer met alle faciliteiten!! Heerlijk ontbijt en terwijl wij alles opruimden deed Peter zijn handoefeningen en konden we om 10.00 uur al weer op pad. We zouden richting Hellental gaan, ja daar waren Peter en ik in 1978 op vakantie geweest. Daar hadden we toen een caravan gehuurd op een camping en we wilden kijken of die camping er nog was. Na een 3 kwartier rijden waren we in Hellental, van alles gezien maar geen camping, nog eens een rondje gelopen, maar eigenlijk herkenden we niets. We besloten om in een restaurantje te lunchen en oh wat hadden we weer een lol… Ik neem Peter dan aan de hand zodat hij kan lopen naar een tafeltje, de serveerster was zo behulpzaam en schoof het tafeltje een beetje opzij zodat Peter er goed door kon. Ja fur so ein netter Mann… Oh ja zei Peter en hij glunderde helemaal, we kwamen soms niet meer bij van het lachen en de lunch het was allemaal zo lekker, maar we konden het echt niet op en de prijs….. nou daar krijg je hier nog niet de helft voor. De serveerster kwam op tijd een praatje maken en op een gegeven moment vroeg ik of er nog een camping was die er 40 jaar geleden ook was…. Ja hier links um die Ecke… Aha dan gingen we daar nog kijken…. En ja hoor dat was onze camping van toen!! Even wat jeugdherinneringen opgehaald en toen gingen we weer terug naar het park zodat Peter weer een slaapje kon doen en wij hadden de grootste lol. Tja en waar zouden we s avonds gaan eten, eigenlijk had er niemand echt honger en we besloten om frietjes te halen bij Imbiss op het park en die in ons huisje op te eten. Peter K en ik haalden de frietjes , terwijl Christel en Peter in het huisje bleven. En wat hadden ze samen veel te vertellen gehad, zo goed en duidelijk had Peter gepraat. Ja zijn spraak is enorm vooruit gegaan!! En tijdens het eten hadden we een heel bijzonder gesprek, serieus en emotioneel over de ziektes van beide Peters en dat we dankbaar zijn dat we nu zo samen een lang weekend kunnen genieten. SUPER!!!
Zondagmorgen waren we weer op tijd op en hadden we weer een heerlijk ontbijt. Peter deed zijn oefeningen weer en ook het lopen ging een stuk beter, de rolstoel was in de auto gebleven en we liepen samen naar de lift en op de begane grond was een mooie leuning waarlangs Peter heel goed kon lopen en Peter K moedigde hem aan, mooie passen maken, grotere passen maken. SCHITTEREND om te zien!! Ja echt heel bijzonder!! We besloten om naar het plaatsje Nideggen te gaan waar een kasteel en een oude kerk was. Het was in het plaatsje een aardig eindje bergop en we moesten flink duwen, en op het einde waren trappetjes, tja daar ging de rolstoel niet tegenop, dan moest Peter maar de trap op lopen, en ook dat ging supergoed. Nog wat rondgekeken, het was er heel mooi maar ook heel koud, want het waaide van alle kanten boven op de berg!! We liepen weer terug naar het centrum en daar kwamen we Henk en Ardi tegen. Zo grappig ver van huis ontmoet je dorpsgenoten. Even mee staan te praten en toen gingen we koffie drinken en een 10 minuten later kwamen Henk en Ardi in het zelfde restaurantje wat eten. Via een andere weg reden we weer terug naar het park en ik zei dat ik wel in bad wilde, want dat hadden we ook nog , Peter ging een middagdutje doen en Peter en Christel gingen een wandeling maken. Heerlijk gebadderd en toen zag ik dat er een mailtje was van mijn broer Peter over de uitvaart van Marleen en of ik hem bij wilde staan tijdens de dienst. Natuurlijk doe ik dat maar dan moet er iemand ook zijn voor mijn Peter, en dat alles ook even geregeld. Lang leve de mail en de mobiele telefoon!!
Toen Peter en Christel weer terug waren maakte ik Peter wakker en Peter K had ondertussen een restaurant gevonden waar we s avonds konden eten in Heimbach. We besloten om alleen een hoofdgerecht en toetje te nemen en deden onze bestelling. Ook weer erg leuke serveersters en die maakten een praatje. En daar bracht ze ons een kop soep…uhhh… ja die was van het huis, die kregen we erbij. Een heerlijk Duits zondags soepje. Daarna heerlijk eten en toen vroegen we nog voor een klein nagerecht, oh dat maakte ze wel voor ons, bier en wijn erbij. SUPER En toen kwam de rekening….. 90 euro voor 4 personen. Nou nou we lachten ons onnozel. Zoveel , zo lekker voor zo weinig!! Dus gaven we flink fooi en toen bracht ze ons nog een likeurtje!!! Peter K was de bob en die had alcoholvrij gedronken, maar de rest was behoorlijk joeksig!! En we zongen maar van Hoela hoela hop hop hop…. En de tranen rolden van het lachen. Gelukkig kon Peter goed lopen, we moesten een drukke weg oversteken, maar dat ging prima. Terug in het huisje wilde Peter toch ook nog wel eeeeen Tia Maria en weer hadden we zoveel plezier, maar ja het was al de laatste avond en we wilden toch ook niet te laat naar bed. Och wat vliegen de dagen dan voorbij maar wat hebben we genoten!! En vanmorgen ruimden we met zijn drieen alles op terwijl Peter zijn oefeningen deed. Christel hielp mij met het pakken en zo konden we om 10.30 uur vertrekken. Peter K reed en we hadden besloten om de toeristische route naar Monchau te nemen en daar nog wat rond te kijken en te lunchen, heel mooi allemaal en toen was het tijd om richting Nederland te gaan en net na 16.00 uur waren we weer in Maasbree, waar het afscheid nemen was . In de auto maakte Christel de opmerking dat Peter Nouwen deze keer niet het belangrijkste was, maar het belangrijkste was dat Marlies eens had kunnen ontspannen en ontstressen. Ja en dat heb ik , heerlijk genoten van alles en zo ontzettend dankbaar dat we dit SAMEN hebben mogen beleven, zoveel lol en plezier, maar ook serieus en zoveel te vertellen. DANK JE WEL Peter en Christel voor onze mooie 43 jarige vriendschap en dat we dit nog heel veel keren mogen doen. Jullie zijn KANJERS!!!



WAT IN LIEFDE WORDT GEDAAN
WORDT GOED GEDAAN



Veel liefs Marlies