KOMKOMMERTIJD...

Hallo lieve mensen,

Maandagmorgen op tijd op, douchen, alle oefeningen... en dat worden er steeds meer, en toen samen naar de fysio in Baarlo. Eerst was het mijn beurt en dat was toch wel nodig en ook weer het goede gesprek, effe de motor weer opladen... Peter had gezellig zitten kletsen met Petra, een oude bekende die we zo af en toe tegen komen in Baarlo. En ook zij maakte de opmerking dat Peter toch wel heel veel vooruit ging, ja echt super. Peter wilde niet dat de arm/hand getapet werd, paar irritatieplekjes op de vingers en samen besloten we om nu de schouder te tapen. Na het tapen werden de oefeningen gedaan in de grote zaal en dat ging weer heel goed, ook de oefeningen aan het wandrek, kost energie maar steeds een klein stapje verder!! Na de fysio gingen we even preiplantjes halen bij het tuincentrum in Kessel en toen naar huis.
Terwijl Peter zijn middagslaapje deed ging ik de preiplantjes poten... maar helaas ze pasten niet allemaal in de tuin en hadden we er iets teveel gekocht , tja dan maar een klein partijtje naar Claudi brengen en ook bij Willemien wat afgeven. Ja dat wilde Peter ook wel, maar er moesten ook nog medicijnen opgehaald worden bij de apotheek, och dan maken we gewoon een rondje... helaas de apotheek was al gesloten, wat preiplantjes afgegeven bij Willemien en toen even naar Claudi, oh dat was een verrassing voor Joep en Mees, en tetter tetter, in no time zaten ze allebei bij Peter op schoot in de auto... Oma mee ome mee riep Mees, ja bij opa en oma eten zei Joep, maar dat ging deze keer niet lukken, volgende keer.
Dinsdagmorgen bracht Robert Pierke mee, want tijdens de vakantieperiode hebben we hem dan de hele dinsdag, en ze waren op de fiets!!! Ja ons Pierke zelf op de fiets, zonder zijwieltjes, en natuurlijk moesten we gelijk buiten komen kijken, en Peter vond dit wel heel bijzonder en knap!! Sien was naar de opvang en dat was ook wel eens gezellig met Pierke alleen. De ouderwetse letterdoos werd erbij gehaald en al gauw waren Peter en Pierke woordjes aan het leggen, en dat vonden ze allebei prachtig. Na het eten gingen we samen met Pierke naar Deurne vlees halen en alles snel verwerkt en in de koelkasten gezet, Peter zijn verkorte middagslaapje en was het zo half 4 en gingen Pierke en ik naar de apotheek, de medicijnen ophalen en ook Sientje bij de opvang, kon die ook nog effe bij opa en oma spelen. En nadat Robert, Pierke en Sien mee naar huis had genomen begon ik aan het vlees. s Avonds kwamen er nog verschillende mensen hun bestelling ophalen en kwam Peter ook steeds kijken en een praatje maken.
Woensdagmorgen stond er zwemmen met Wil op het programma, het was niet druk geweest op de Schatberg en zo hadden ze alle oefeningen goed kunnen doen, steeds meer prikkelingen aan de rechterkant en Peter ervaart dit als vervelend, maar heel positief, want er komt nu nog steeds meer terug. Steef kwam met Pierke en Sien, en weer moest er gefietst worden op het erf, maar opeens was er toch een hoosbui..... dus snel naar binnen gevlucht.
s Avonds ging ik lopen met Willemien en oef oef wat hadden we weer veel te vertellen.. lekker het hoofd weer leeggemaakt, en zoals Annemarie dan zegt een aantal zaken effe geparkeerd!!
Donderdagmorgen gingen we samen naar de Sligro in Venlo, nieuwe extra koelkast besteld en op de terugweg de groenten en fruit opgehaald in Panningen. s Middags een beetje opgeruimd en voor gewerkt voor de bbq.
Vrijdagmorgen was ik druk met de voorbereidingen voor de bbq, want Anneke was gestrand in Denemarken, autopech en nu wist ze niet of ze zaterdag op tijd terug waren. Terwijl ik druk bezig was ging Peter uit zichzelf op de hometrainer, tja want buiten was het nog niet echt fijn weer, en zo toch een beetje de conditie proberen op te bouwen. s Middags was ik nog druk toen mijn mobiel afging... oeps Lakeman van de Swapschade... Nou een heel gesprek, beetje ingewikkeld om het uit te leggen, maar het lijkt erop twee honden vechten om een been en de derde rent er ras mee heen!! Er is een afscheiding van de Swapschade.nl Lakeman en een andere partij en beide partijen staan te trappelen om onze zaak te mogen doen, zien beide heel veel kansen om de zaak te winnen dus dat is heel positief.. maar had ik vorige week een mooi besluit genomen en de zaak even geparkeerd, lijkt de zaak nu weer op hol te zijn geslagen en moet ik de juiste plek weer vinden... Tja en daar krijg je dan een beetje een punthoofd van....
Om 7 uur kwam er een appje van Anneke, ze waren al thuis... ??? hoe kan dat nu... maar wel fijn. s Avonds gingen we naar Ria en Wiel naar hun tijdelijke nieuwe huis, heel erg gezellig en ook een beetje laat geworden, maar ja zaterdagmorgen kwam Anneke om te helpen. Natuurlijk moest Anneke heel veel vertellen over hun reis naar Denemarken, en de kapotte auto, een oldtimer brandweerbus, en hoe ze zomaar op kosten van de verzekering een hotelovernachting hadden gekregen en uiteindelijk met het vliegtuig naar huis waren gekomen. Nou Peter en ik lagen af en toe dubbel vanhet lachen!! Maar er was natuurlijk ook werk aan de winkel, Wim kwam om met Peter te gaan zwemmen en wij moesten aan de bbq. Het zwemmen had weer super gegaan, en ook weer die heel veel prikkels aan de rechterkant.
s Middags dronken we koffie op het terras bij het zwembad, dit zit zo lekker en is zo rustgevend en dan komen er hele goede gesprekken, maar nu ging het vooral over Denemarken, de verhalen van Peters stage in 1976, en nu zit het in de planning om na Lonnekes bruiloft een paar dagen naar Denemarken te gaan om boer Jens te gaan op zoeken, hebben we allebei heel veel zin in!! Ik werrkte nog wat in de tuin en vroeg of Peter zin had om s avonds nog ergens naar toe te gaan want ik was zover klaar met de bbq en och... misschien konden we wel ergens koffie gaan drinken, nee hij was wel heel moe, tja moe dat was niet het goede woord, maar er gebeurde zoveel in zijn rechterarm en dat was een beetje irritant. Nou dan niet, dan blijven we thuis. Nog wat formulieren ingevuld van het PGB en een kaartje geschreven... och zegt Peter zullen we dan een strukje gaan rijden en die brieven op de post doen en dan ergens een ijsje gaan eten.. ook goed. De toeristische route richting Maasbree, daar overal rondgekeken en een brievenbus gezocht, tja en waar gaan we nu een ijsje eten... tja of naar Peter en Christel.. ja dat kan ook , kijken of ze thuis zijn... ja hoor die waren thuis en we waren welkom, tja en toen was het zomaar weer laat, gezelligheid kent geen tijd en zijn we nog niet bijgepraat, maar wel een vraag waar we al lang mee zaten is beantwoord.. want op de Schatberg is een jonge badjuf, wiens vader kort na Peter ook een herseninfarct heeft gehad, en Peter moet er altijd een praatje mee maken, zij verteld dan dat haar vader zo verandert is en een beetje depri en nauwelijks meer vooruit gaat, en dat ze Peter iedere keer als ze hem ziet weer vooruit vindt gegaan.Een soort gelijk verhaal hoorde ik ook vaker van Christel en ja hoor het is dezelfde!! Hoeven we niet meer te zoeken naar de naam, en het is wat Peter altijd zegt... bij ons is het glas altijd halfvol, we blijven doorgaan en er zelf de volle overtuiging van heeft dat zijn hand en vingers nog functioneel zullen worden... en zeker de laatste dagen nu er zoveel meer prikkelingen in de arm zijn. SUPER POSITIEF!!!


WAAR MENSEN ECHT IN ELKAAR GELOVEN
DAAR WORDT ALLES MOGELIJK!!


Veel liefs Marlies