SEPTEMBER 2016

Hallo lieve mensen,


Maandagmorgen moesten we op tijd voor de fysio in Baarlo, het was al vroeg warm, maar bij de fysio was de airco aan en eerst was het mijn beurt, ja heerlijk de schouders gemasseerd en vooral het goede gesprek met Richard, en al moeten we dit consult zelf betalen, ik heb het er graag voor over. Na een half uurtje was het Peters beurt en hij wilde weer eens getapet worden, ja de hele hand/arm moest getapet worden, hij had het er al een paar dagen over en Richard vond het ook wel een goed idee. Tijdens het tapen vertelde Richard over goede resultaten met Botox spuiten en vond dat Peter hier ook voor in aanmerking moest komen. Ze spuiten dan botox in de spieren van de arm/hand waardoor de spier langzaam weer wat langer wordt en Peter waarschijnlijk de arm/hand beter kan bewegen. Ik heb hier al vaker over gehoord, maar de tijd was er nog niet rijp voor, maar nu Peter dus de duim en een paar vingers kan bewegen gestuurd vanuit de hersenen, leek het Richard wel de moeite waard om ons hiervoor te gaan inzetten. Maar dat moet weer via de revalidatiearts. Peter zag het in eerste instantie niet zo zitten want bij botox denk je toch direct aan een schoonheidsproduct en niet aan revalidatie, maar goed we gaan het traject opstarten. Niet geschoten is altijd mis!!
S Middags moesten we nog even naar Panningen ,weer lenzen ophalen voor mij en nog wat kleine boodschapjes, maar om verder iets te ondernemen was het te warm.
Dinsdagmorgen weer op tijd op, de zon scheen al volop en nadat ik eerst het een en ander in huis had gedaan, ging ik de revalidatiearts bellen voor een afspraak, helaas dat ging niet rechtstreeks, want we waren al meer dan 1 jaar niet meer bij haar geweest en nu moest er een nieuwe verwijzing van de huisarts komen. Oke, maar we komen al 8 jaar bij de revalidatiearts… nee mevrouw eerst naar de huisarts. Nou dan maar de huisarts gebeld, uitgelegd wat we graag wilde en hij zou er voor zorgen dat er een verwijzing naar de revalidatie ging. Zo ging de morgen dus snel om en om 12 uur moesten we eerst Sien ophalen en daarna Pierke en Joep, pfff wat was het al warm, maar de kleintjes aten gretig van Omas zondagse soep, oh zei Pierke Oma wat is die soep lekker!! En nadat ze allemaal nog een ijsje hadden gehad brachten we Pierke en Joep weer naar school en gingen we met Sien naar Grubbenvorst om Mees op te halen. Mees danste van vreugde toen hij Sien en mij zag, kom naar de auto, is Opa er ook , Ja opa wacht in de auto!! Sien in de auto, Mees in de auto en terug naar de Grashoek, Peter ging naar boven voor zijn slaapje en Sien en Mees speelden even samen met de tractors binnen, Peters zusje Roos kwam om te helpen alles klaarzetten bij het zwembad en om kwart over 3 gingen we Pierke en Joep uit school halen, Tineke kwam nog met Linda en Seb, en oh wat hadden we een plezier in en om het zwembad. Ja 13 september, oma van Mill zou 95 geworden zijn vandaag en het was 33 graden!! Peter was ook weer present en hij genoot van alles, terwijl ik met de kleintjes in het water was, zat hij met Roos fotos te kijken, en als er dan eentje moest plassen hielp Roos en kon ik in het water blijven. Om half 6 kwam Claudi en om kwart over 6 kwam Steef en zo zaten we om half 7 met zijn allen aan de macaronie, die ik s morgens nog een grote pan had gemaakt, och wat vonden we dit allemaal gezellig en toen ze allemaal weg waren zei Peter waarom doen we dit niet vaker, zo met zijn allen eten, das toch leuk en gezellig!! Ja het was super genieten!!
Woensdag werd het weer een warme dag en gingen we al op tijd naar de Sligro in Weert, nee Hein we kwamen niet even op de koffie, te warm voor de diepvries spullen, en terwijl ik de boodschappen deed las Peter het financieel dagblad in de auto, en op de terugweg vertelde hij mij wat hij gelezen had, en een paar stukjes moest ik nog maar even nalezen, nou het klopte precies wat hij mij vertelde en daaruit concludeer dus dat hij nu heel goed kan lezen.
S Middags kwamen Steef, Pierke, Sien en Dorrie zwemmen en even later kwamen Claudi Joep en Mees ook, de kleintjes wilden het liefste bij opa en oma gaan zwemmen, lekker een heel zwembad voor hun alleen. Maar Peter vond het water toch te fris voor de oefeningen en zo ging hij met John zwemmen op de Schatberg, terwijl wij heerlijk plonsden in het water, ja de laatste keer dit seizoen!! Vandaag bleef er niemand eten en om half 6 was Peter terug de hand was heel soepel geweest, ze hadden heel veel oefeningen kunnen, resultaat van het tapen??? Maakt niet uit er is weer vooruitgang.
Om half 7 ging ik lopen met Willemien en Annemarie en we hadden weer zoveel te vertellen, ja er wordt dan veel gepraat over Peter en over revalidatie en dat het dus niet stopt na een jaar zoals de zogenaamde deskundigen je doen geloven, nee wij gaan door en overal is er nog winst te behalen. KLASSE!! Toen ik thuiskwam was er een berichtje op de site van een nichtje van Peter, ik liet hem dat lezen en hij vond het keileuk, en dan hebben we ook weer gelijk gespreksstof….
Donderdagmorgen ging Peter weer naar het afasiecentrum, de eerste keer na 8 weken vakantie, ja even wennen…. Ik moest nog naar Panningen wat boodschappen doen, maar pfff nu was het wel heel warm en benauwd, tjonge jonge, en toen ik thuiskwam niet zo heel veel meer gedaan, om 4 uur kwam Peter terug van het afasiecentrum en had hij veel te vertellen, ook tijdens het eten en was het toch wel heel leuk geweest. S Avonds keken we naar Ik Vertrek, vinden we allebei een leuk programma maar nu was het wel heel bijzonder en vol bewondering keken we hoe een jong echtpaar naar Frankrijk vertrok om er een camping te beginnen. Het bijzondere was dat de man in een rolstoel zat, al 16 jaar, gevallen van een trap en niet meer kunnen lopen, de man kon alles in de rolstoel , hij sjouwde, metselde deed alles, maar toen ze 3 maanden in Frankrijk waren kon de man staan, hij deed iedere dag oefeningen met een “spierapparaatje” en na een jaar bracht hij de broodjes gewoon lopend rond op de camping, WAUW!! Na 16 jaar…
Vrijdagmorgen na alle oefeningen op bed kwam Peter beneden en zoals als iedere morgen lopen we dan samen een paar rondjes door de keuken, och zei Peter, bij mij is het PAS 8 jaar geleden, dus wie weet wat ik strakjes nog allemaal kan!! Oh SUPER Peter we houden de moed erin en blijven geloven in alles!! S Middags bij de post was er al een oproep van de revalidatiearts, zo dat is snel. Maar we waren ingepland bij een arts assistent tja en dat wilden we nu juist niet. Ik had toch duidelijk aangeven waarvoor we een afspraak wilde en dat moet bij een revalidatiearts en niet bij een assistent. Dus maar weer opgebeld, ja maar ja maar, niks ja maar wij hadden graag een afspraak bij een revalidatiearts die bekend is met botox, die vraag hebben we en dan willen we niet eerst weer bij een andere, nou na veel gepraat toch een afspraak kunnen regelen voor 3 november. Ja de aanhouder wint!! Om half 7 kwam Wim om met Peter te gaan zwemmen, ik was nog druk met een bbq maken en toen kwam er een appje van Claudi… oepsie Mees zat in de lappenmand, gevallen uit een klimrek en het middenvoetsbeentje gebroken, en nu het beentje in de gips en een week niet lopen. Nou dat is wel een beetje moeilijk voor ons Meesje!! Peter en Wim kwamen terug van het zwemmen en Peter moest een beetje lachen toen hij de foto van Mees zag met zijn beentje in het gips… Misschien mijn rolstoel lenen…. Het zwemmen had supergoed gegaan en Wim blijft er ook in geloven, de hand was weer zo soepel geweest en Peter had moeten vertellen van het programma Ik Vertrek!!
Zaterdagmorgen stond er voor Peter niest op het programma, dan maar wat grasmaaien en ik moest nog een bbq afmaken en het eten voor s avonds klaarmaken, want s middags kwamen Loes en Mari, Steef en Robert kwamen even met Pierke en Sien en we dronken gezellig koffie in de keuken. Claudi kwam even met Joep en Mees , Mees kroop door de keuken en had nergens last van, hij wilde ook kruipend naar boven om de tractors te halen, maar dat deden we toch maar niet..
Ik had het fotoalbum van 1981 gevonden en daar stonden heel veel fotos in van Loes op de muziekschool en allemaal oud-collegas, oh dat was lachen en vertellen, we hadden eigenlijk helemaal geen tijd om te eten, maar ja dat is altijd met Loes en Mari zoveel te vertellen, Loes en ik over van alles, maar ook Mari en Peter, over het bedrijf , over de grond en over de toekomstplannen, och en dan is de avond zo om en moest er al weer afscheid genomen worden. Terwijl Loes en Mari al in de auto zaten riep Peter Stop stop, vergeten, oh iemand is er iets vergeten en ja hoor de telefoon van Loes lag nog op tafel… Ja ja Dat ziet Peter allemaal. Ik ruimde alles nog op, maar wat hadden we weer van alles genoten en hier halen we weer zoveel positieviteit uit. SUPER!!!


HET LEVEN IS VOL KANSEN
VOOR HET WAARMAKEN VAN JE DROMEN
EN VOOR HET VERVULLEN
VAN DE DIEPSTE VERLANGENS VAN DE ZIEL


Veel liefs Marlies