Goudklokjes

Hallo lieve mensen

Ja er ligt weer een enerverende week achter ons!!!

Het weekend was erg druk voor mij, omdat ik voor communies moest koken, maar zondag was het erg goed weer zodat Peter en ik ook lekker buiten konden koffie drinken. Het was allemaal heel goed gelukt en dan heb ik op zondagavond een heel voldaan gevoel.

Maamndagmorgen moest Peter naar de logopedie en toen hij terugkwam moest ik gelijk in het schrift kijken want er zat een brief bij van Joyce voor de revalidatiearts. Nou daar werd ik op deze bijzondere dag toch wel heel vrolijk van...de testresultaten stonden erin beschreven en nu zag ik het zwart op wit de enorme vooruitgang in de spraak!! Klasse!! Ja want het was een rare dag, we hebben samen veel gepraat over het gebeuren 2 jaar geleden, wat Peter zich nog precies kon herinneren en ook en aantal zaken wat hij helemaal niet meer wist. Met name de eerste drie weken in het ziekenhuis, hoe weinig hij toen kon!!
s Avonds kwam Annemarie nog even langs en na een paar tranen besloten we om er toch een"feestdag" van te maken en een glas wijn te drinken. Feest om de vooruitgang die we nog steeds hebben en wat we al allemaal hebben bereikt.
Peter bleef zich maar over de rechterkant van het gezicht wrijven en zei dan steeds, "ik weet niet, meer gevoel....positief?? of negatief? Ja dat wisten wij ook niet precies, maar dachten dat het toch een positief teken is.
Dinsdagmorgen naar de fysio en ik had in het schrift geschreven over dat gevoel in het gezicht. De fysiotherapeut denkt dat het een zeer posiief teken is, en dat de zenuwbanen zich aan het herstellen zijn. Peter moet zich blijven wrijven over de rechterkant zodat het nog meer gestimuleert wordt.
s Middags kwam neef Wil om in de groentetuin te werken, maar helaas, was Peter te moe om te helpen, wel zijn ze samen nog even naar Wim Lenssen geweest om naar de amarylissen te kjiken, maar helaas was er niemand thuis. Toen ze terugkwamen ging Peter in de stoel zitten, helemaal op. Later op de avond werd hij weer een beetje wakker en wreef maar over zijn gezicht, Ja positief!!!
Woensdagmorgen moesten we naar Tegelen naar de schoenmaker en hoopten we allebei dat de schoenen goed zouden zijn. Helaas... de schoenen waren wel klaar, maar het klopte niet helemaal, er moesten nog wat aanpassingen aan gebeuren, maar Peter vindt ze "wunderbar" Ik was een beetje in een dip, want ik had natuurlijk gehoopt dat ze direkt de eerste keer goed zouden zijn en dat hij ze meekreeg en dat we dit hoofdstuk nu konden sluiten..... Jammer paar keer slikken en komende donderdag zullen ze dan klaar zijn. Net voor 12 uur waren we pas klaar en ik had van te voren gezegd dat we op de terugweg over Maasbree zouden rijden om brood te halen. Was ik helemaal vergeten, ik had het even helemaal gehad en wilde naar huis. Nee nee, zei Peter, Maasbree, brood halen, anders niks te eten. Dus toch nog eerst naar de bakker en toen pas naar huis.
Thuis aangekomen was er een enorme opsteker. Robert had de weegbrug verkocht!! Zijn we al heel lang( 4 jaar) mee bezig om het ding te verkopen, maar lukte steeds niet en nu had Robert hem in 10 minuten verkocht. Peter en ik konden het eigenlijk niet geloven, maar s middags bij het internetbankieren was het geld al bijgeschreven!! Ja dat was wel even een klein feestje waard!!
S Avonds nog zwemmen met Wil en dit had heel goed gegaan, alleen het laatste stuk niet... ze kregen de spalk niet aan omdat het been weer in de kramp ging. Te intensief getraind?? De schoen ging wel aan en na een uurtje ook de spalk weer. Opgelost.

Donderdag naar de afasiegroep in Blerick. De hele dag en ze zouden fotos maken van iedere cursist met een herkenning. Peter wilde de "'Boerderij" (tijdschrift) en een varkentje meenemen. Oke. Hij ging met de taxi en toen ik de was had opgehangen en weer binnen kwam, zag ik zijn tas nog op tafel liggen. Shit.. taxi weer gebeld, maar ze waren al bijna in Blerick. Ja dan moest ik maar naar Blerick rijden om de tas te brengen, maar ze belden weer van de taxi.... zij reden wel even op en neer om de tas te brengen!! Wat een service van Taxi van Uden!! Ja en toen was ik alleen tot s middags 4 uur...wat onwennig is dat.. Ik wilde heel veel doen, maar lukte amper. Ik wilde de internist afbellen waar we dinsdag naar toe moeten, en niet goed weet wat we daar nu moeten doen,(omdat nog niet alle uitslagen bekend zijn) dus gebeld om af te zeggen en pas over 5 weken er naar toe. Hele discussie met de secretaresse en het was wel heel belangrijk en dan moesten we over 2 maanden weer om de rest van de uitslagen te bespreken...Met een heel raar gevoel heb ik de afspraak voor dinsdag toch maar laten staan en toen een flinke pot gejankt.. en me even lekker heel erg zielig gevoeld.... Ja en toen kwam Peter thuis, een spraakwater, een goeie zin, moe.... niks moe, naar buiten, lopen, kijken of de weegbrug weg was. Ja hoor, die was weg.... Hij liep gewoon te zingen... en toen ik vertelde dat ik me zo verdrietig had gevoeld deze dag, pakte hij me vast en zei: Dinsdag gewoon doen en dan...we doen lekker wat we zelf willen. Nu gaat het heel goed!!
Ja lieve mensen want het gaat echt zo verschrikkelijk goed, heerlijk!!

Ja en dan vrijdag......Bruiloft van Joost en Manu. Een heel bijzonder iets, het "kleine neefje" van 2 meter lang gaat trouwen... Onze Joost die vanaf dat wij getrouwd zijn iedere vakantie bij ons was, die meehielp met asperges steken en dan 8 weken hier was.... totdat hij zijn Manu leerde kennen en wat minder kwam.....
Om 3 uur moesten we in Eindhoven zijn, waar de plechtigheid plaats vond in een prachtig oud klooster. Heel bijzonder! Er werd speciaal een kaarsje aangestoken voor Hans, ik vond dit heel ontroerend en moest en traantje wegpinken!!!
Het was prachtig weer en rondom het klooster werd een hele fotoreportage gemaakt. Rond half 5 gingen we naar een oude hoeve waar het feest werd gegeven. We zaten met de genodigden in de tuin te genieten. De bedoeling was dat peter eerst even ging rusten, maar hij had er helemaal geen zin in en wilde eerst mee eten en dan zouden we daarna wel zien.We genoten van alles, het was ook zo mooi, samen met Toos op een bankje. Na de bbq was peter toch wel moe en was het ook wat frisser geworden, zodat hij even op bed ging liggen. In de "bruidssuite" mocht hij gaan rusten.
Rond 8 uur kwamen de andere gasten en gingen we naar de feestzaal. Steef en Robert, Lonneke en Jaap en Claudi en Johan waren inmiddels ook van de partij. Ik ging Peter weer ophalen en hij had gelukkig goed geslapen, wel gaf hij aan dat zijn rechterbeen nog steeds sliep... Nou ja we zouden wel zien hoe laat we naar huis gingen... hij moest maar zeggen als hij wilde gaan...
Maar het werd iets te gezellig ..... en Peters been werd ook weer wakker.. en de biertjes waren heel erg lekker.... ze waren de laatste 2 jaar nog niet zo lekker geweest.... Ja af en toe een kleine polonaise lopen en doorgaan.... Ja over 2 jaar zou hij wel weer net zoveel biertjes kunnen drinken als Robert, Johan, Jaap en Joost....... Nou....
Gezellig geklets met Ans en Don uit Ierland, en met Martijn en Moniek, en met heel veel familieleden...
En naar huis..... nee hoor...tot het einde bleven we.....En toen stonden we toevallig met ons gezin helemaal bij elkaar.. Peter ook...en Fien en Theo en we pakten elkaar vast in een kring en dansten op Het is een nacht van Guus Meeuwis... Ja en dat zijn de momenten van intens geluk. Wat een rijkdom, wat een geluk en de intens grote glimlach op het gezicht van Peter. Ik doe weer mee, ik kan het...... Lieve mensen hier doen we het voor, vergeten al die moeilijke momenten van afgelopen tijd, hier zuigen we de kracht weer uit voor de komende tijd. Klasse!!!




GELUK MOETEN WE ONDERWEG ZOEKEN
EN NIET AAN HET EINDE VAN DE WEG
WANT DAN IS DE REIS AFGELOPEN

Veel liefs Marlies