VADERDAG 2019

Hallo lieve mensen,




Wat een week was het weer… WAUW !!!
Zondagmiddag gingen we na het slaapje van Peter weer richting Houwenberg om de communie van Joep te vieren en WAUW wat was het gezellig, wat was alles prachtig versierd en wat een toplocatie thuis. Een grote tent erbij, een springkussen, trampoline, speelhuis , wat konden die vele kinderen, het waren er wel 25 , heerlijk spelen. En om 18.00 uur kwam er een frietwagen en mocht Joep helpen met friet in de bakjes doen, en hij genoot. Na het eten zette Joep de muziek aan . Ik zei doe eens de vogeltjesdans… en daar kwam Niene aangerend... en samen met Zoe en Sien dansten ze de vogeltjes dans. En dan sta ik met een grote brok in mijn keel te kijken en Peter geniet met een brede glimlach op zijn gezicht !! Ja super genoten van dit alles. Lonneke ging met Zoe mee naar ons en bleef slapen. S avonds keken we nog de voetbalwedstrijd Nederland Portugal, maar die was niet zo boeiend en zo kwamen we nog tot een goed gesprek. Ik kon eerst niet slapen van alle emotie, wat was het een fijne dag geweest … Tegen 1.30 uur begon Peter te jammeren van de pijn, ja de vlek deed heel veel pijn en bijna de hele nacht was ik in de weer… pffff zo machteloos, iemand die veel pijn heeft en niet kunnen helpen. Pas tegen de morgen viel Peter in slaap. Lonneke en Zoe hadden nergens iets van gemerkt, en ik had ook weer niet gehoord dat Lonneke al vroeg op was en om 8.30 uur had ze het ontbijt klaar voor ons en was met Zoe beneden. Peter wilde toch ook wel opstaan, maar hij was er nog steeds niet goed aan, en wilde gelijk na het ontbijt weer in zijn stoel gaan slapen. Pierke en Sien werden gebracht, Steef moest gaan werken en Robert was nog niet helemaal klaar op het bedrijf. Terwijl Peter sliep maakte ik met Pierke en Sien een lekkere soep, toen die net klaar was kwam Robert binnen, maar Pierke en Sien wilde eerst nog hier soep eten en kwam Peter ook naar de keuken om te eten, ja daar knapte Peter weer wat van op. De soep deed hem goed en na de lunch ging Robert met Pierke en SIen naar huis. We besluiten om allebei een flinke middagdut te doen en daarna ging het een heel stuk beter met Peter, nee hij had geen pijn en hoefde geen paracetamol, en s avonds lekker gedoucht en nee hij had geen pijn en hoefde weer geen paracetamol. Met Loes zitten woordfeuten en afspraak gemaakt om samen te gaan lunchen, ergens tussen Dieden en Grashoek in, fijn vooruitzicht… Uit voorzorg nam ik tramadol mee naar boven, want nog zon slapeloze nacht, nee daar had ik geen zin in, dan maar een keer wat sterkers en de bijwerkingen daarvan accepteren.
We slapen heerlijk zonder medicatie tot 6.00 uur… WAUW wat voelen we ons een stuk beter. Nadat we allebei naar het toilet zijn geweest vallen we weer in slaap en worden om 7.30 uur wakker van de wekker. Zo wat een verschil met gisteren, Peter leesteen hele poos in de boerderij en hij is heel alert.
S Middags haal ik Pierke en Sien uit school, een extra oppasmiddagje omdat Frans en Annie de sleutel van het nieuwe huis krijgen. Heel gezellig met Pierke en Sien, we knutselen en kleuren wat en Peter is weer heel alert. En s avonds beginnen de zenuwen toe te nemen, pfff wat zal het morgen in Maastricht zijn… zullen de bloedwaardes gezakt zijn… oh het is zo spannend… Peter wil wel paracetamol, maar eigenlijk doen we allebei geen oog dicht… Gelukkig rijdt Ron ons naar Maastricht en hebben we een goede afleiding op de heenreis. Peter is wat stilletjes… ja hij vindt het allemaal heel erg spannend en zegt een paar keer… fifty-fifty… het kan alle kanten op. Na een klein uur zijn we in Maastricht en gaan we naar de vijfde verdieping. De deur bij het bloedprikken staat open en ik wil vragen of we lang moeten wachten… Nee hoor kom maar gelijk naar binnen want jullie zijn gelijk aan de beurt. Oh dat is een super meevaller, dan kunnen we ook op tijd naar dr. Jansen, want het duurt ongeveer een uur voordat de bloeduitslagen bij de arts zijn. Na het bloedprikken lopen we naar de ontmoetingsruimte en daar is Riet die gelijk een praatje komt maken en wil ook graag de fotos van het feest zien. De tijd vliegt om en om 11.15 uur gaan we naar de wachtkamer van dr. Jansen. Anouk is er en die vraagt of ik de fotos bij me heb. Ja die wil ze graag zien, heel ontspannend allemaal en ook weer even fijn gepraat met Anouk. Ja en dan is het wachten, maar gelukkig maar 20 minuten. Dr. Jansen kwam aangelopen en tikte Peter op de rug met een grote glimlach op zijn gezicht en een zeer vriendelijk knikje… ja en toen wist ik het al…. Het zit goed vandaag !!! Terwijl we naar de spreekkamer lopen zegt dr. Jansen dat hij vandaag versterking heeft van een co-assistente . Ik vraag of dat nodig is en lachend zegt dr. Jansen, ja de familie Nouwen komt en maakt weer grapjes. We zijn nog niet goed en wel in zijn kamer en dr. Jansen ons vertelt dat de bloeduitslagen goed zijn. WAUW>>> ik voel me meteen 10 kilo lichter. Dr. Jansen vraagt aan Peter hoe het gaat en Peter wil over de vlek onder zijn arm beginnen… Ja die vlek komt dadelijk maar hoe gaat het verder. Ja best wel goed, moe maar verder best wel goed, alleen die vlek doet pijn… ja ja zegt Jansen daar kijk ik dadelijk naar toe. Ik vraag of de bloedwaardes veel verbeterd zijn. Jazeker, antwoord dr. Jansen… Sterker nog… ze zijn goed !! SUPER !! En hij laat ons de grafiek zien van het afgelopen jaar…. Ja de beste uitslagen sinds september !! OH wat is dit goed !!! Dan wil dr. Jansen toch wel even naar de vlek kijken…. Ik vind het er maar eng uitzien, maar dr. Jansen schrikt er absoluut niet van, nee hoor ziet er goed uit en de kuur doet zijn werk, en binnen enkele weken moet de vlek verdwenen zijn. Ik vraag wat we er aan kunnen doen om de pijn te verlichten, want zo ongeveer 5 nachten per week heeft Peter er erg veel last van, ja paracetamol, of tramadol en anders weer aan de morfine. Nou de morfine vind ik niet zo geslaagd, want daar is hij in februari zoveel op achteruit gegaan, toen kon hij amper nog lopen…en de trap op… Zegt de co-assistente… U loopt nog zelf de trap op.. Jazeker zegt Peter en autorijden doe ik ook… Nou daar snapten ze helemaal niets van. Ja trap oplopen gaat nog steeds goed en auto rijden bekijken we van dag tot dag en als Peter zich goed voelt rijdt hij auto en anders rijd ik. WE hebben nog een heel leuk gesprek en dr. Jansen vraagt hoe het feest was geweest en vervolgens laten we hem ook de fotos zien. Prachtig gezin, en vooral de foto met de drie dochters… Mooie harem zegt dr. Jansen, wat zullen ze U verwennen… Met de nieuwe bloedprikpapieren voor de volgende keer nemen we afscheid en vertellen Anouk nog even het goede nieuws en dan naar de ontmoetingsruimte wachten totdat ze ons roepen voor de kuur. We vertellen Riet het goede nieuws en ik ga een kopje bouillon voor Peter halen bij de automaat. Daar komt dr. Jansen weer naar mij toe… oei… iets niet goed…. Nee hoor ipv van over 3 weken terug komen pas over 4 weken terugkomen… ah dat is mooi !! Ik loop weer naar Peter en dan komt Riet al met de mededeling dat we naar kamer 1 kunnen gaan voor de kuur… Nou dat is toch echt wel supersnel…. Nog geen tijd om een broodje bij het restaurant te gaan halen… Maarvoor Peter is er een lunch op kamer een en ik neem een cup a soup en als Peter aan het infuus ligt ga ik naar Ron om hem het goede nieuws te vertellen en de kinderen te appen… WAUW wat is dit weer heerlijk na al die spanning !! Zeer druk app-verkeer is er… heerlijk heerlijk !! En even na 14.30 uur is Peter klaar en kunnen we naar huis en als we thuiskomen heeft Robert de koffie klaar, Lonneke belt nog en dan.. dan ben ik even helemaal ko. En Peter ook… Ik ga even op de bank liggen en slaap vervolgens als een kanon… pffff… Peter is toch een beetje misselijk, maar wil wel eten en ik maak een lichte maaltijd van woknoedels, ja dat smaakt hem goed en tijdens het eten praten we veel… zo enorm opgelucht dat de kuur is aangeslagen, nu kunnen we weer plannen gaan maken en strakjes een weekendje weg… Ja het zonnetje is weer gaan schijnen….
Redelijk goed geslapen en Peter wil toch graag naar de dagvoorziening, ja want hij heeft het eten mogen kiezen voor deze dag, enne slapen kan hij daar ook. Ik had niks gepland voor vandaag, want ja als Peter niet naar de dagvoorziening zou kunnen gaan. Ik liep ook nog een beetje achter en moest nog boodschappen doen en om 12.30 uur had ik met Robert afgesproken om samen thuis te lunchen. Fijn gesprek met Robert , nog allerlei klusjes gedaan en om 16.00 uur Peer weer gehaald bij de dagvoorziening. Ja hij was heel moe en had ook wat langer gerust. S Avonds ging ik nog lekker een stuk lopen met Willemien, ja mijn lopen gaat gelukkig steeds beter en heel erg fijn gepraat met Willemien, en met name over het claimgedrag van Peter en hoe we dat eventueel kunnen veranderen, want dat is vaak heel erg lastig. Was in mijn vorige bericht een hot item geloof ik, want er waren veel mensen die zich zorgen maakte over mij… Maar er komen oplossingen aan…. En het gaat steeds een stukje beter… Wim kwam nog om Peter te behandelen en toen ik thuis kwam waren er mooie bloemen van Wim en hadden we nog weer een heel goed gesprek… ja dat zijn mijn psychologen, ze hebben er niet voor gestudeerd, maar snappen het wel en zijn een grote steun voor mij !!!
Vrijdagmorgen stond er zwemmen op het programma , maar dat was toch niet zo heel goed gegaan, wederom de vermoeidheid, maar Peter vond het toch wel heel fijn dat hij bijna alle oefeningen had kunnen doen en het soepie dat ik gemaakt had was heerlijk, was geen erwtensoep, maar preisoep met spekjes en ui… dat leek er toch wel heel veel op.
S Middags zou dr. Magis op huisbezoek komen tussen 14.00 en 16.00 uur…. En wonderwel was hij er om 14.05 uur. Peter lag nog in zijn stoel en dr. Magis ging bij hem zitten. Goed gesprek en proberen een oplossing te vinden om beter om te gaan met het claimgedrag van Peter.. Conclusie was dat er wel heel erg veel gebeurd was hier het afgelopen jaar, kuren, medicijnen, tramadol , morfine en weet ik veel welke rommel allemaal in dat lijf van Peter, ja en dan met geduld en liefde het proberen weer op het goede pad te krijgen, maar dr. Magis ging ook uitzoeken of er professionele hulp op dit vlak voor ons zou kunnen zijn. Best wel een goed gevoel over en later met Peter ook over gepraat en het lijkt er op dat hij de boodschap begrepen heeft…. Het gedrag is nu al stukken beter…..
Zaterdag lekker buiten gewerkt, de verwarming van het zwembad aangezet, zodat we volgende week weer kunnen zwemmen, wat plantjes in de moestuin gepoot en later ook een poosje buiten gezeten en s avonds alvast alles klaargezet voor vaderdag. Niet zo best geslapen , Peter weer veel pijn aan de vlek en toen toch maar tramadol gegeven en daar heeft hij lekker op geslapen, maar vanmorgen wel een beetje suf…. Ik was op tijd op, broodjes en croissantjes afbakken, spek en eieren bakken, koffie zetten en al voor 9.30 uur waren als eerste Claudi, Johan, Joep, Mees en Niene er, even later, Lonneke, Jaap en Zoe, en Steef, Robert, Pierke en Sien, Peter was net beneden en toen konden we gaan ontbijten…. En oh wat voelde ik me gelukkig en rijk…Ze hadden een prachtig fotoalbum van het feest… ZO MOOI !!! En wat was het gezellig en wat aten ze allemaal veel… OH zei Pierke, Oma wat heb jij toch altijd lekker eten, alles is zo lekker, ja het was SUPER genieten. Wat zijn we SUPER TROTS op dit prachtige stel kinderen en kleinkinderen… en om 12.00 uur was iedereen weer naar huis… alles opgeruimd… En samen keken we nog een keer het fotoboek… SCHITTEREND en we pinkten een traantje weg… dat we dit alles SAMEN mogen meemaken en dat we dat nog heel lang mogen doen… ER is weer toekomst voor ons.. We geloven er weer in. SUPER !!!




GEEF ELKE DAG DE KANS
OM DE MOOISTE VAN JE LEVEN TE WORDEN



Veel liefs Marlies