SCHIN OP GEUL

Hallo lieve mensen,



Oh wat een heerlijke week ligt er achter ons….. SUPER!!
Maandagmorgen werd er eerst gedoucht en alle oefeningen gedaan en toen ging Peter voor het eerst sinds december weer alleen op pad naar de kapper. Tja eens moet het weer de eerste keer zijn en ik moest nog een belangrijk telefoontje doen en s middags naar de fysio… dus ging Peter alleen, natuurlijk kon hij dat. Dus Peter naar de kapper en ik een lang gesprek met Peter D over de renteswap. Allerlei senarios werden er doorgesproken en Peter D zou mij het pleidooi van de advocaat doormailen, zodat ik rustig alles kon doorlezen en ons heel goed gaan voorbereiden op de zitting van 20 november. Na een klein uurtje kwam Peter terug van de kapper, prima gegaan alleen had Anke zijn haren iets te kort geknipt en nu waren bijna alle krulletjes weg. Ja dat vond ijdeltuit Peter ook wel jammer!!
S Middags moesten we naar de fysio in Baarlo maar nu ging het lopen ook niet zo goed en de hand zat best wel vast, met Richard nog wat extra oefeningen afgesproken en kijken wat er nog in de mogelijkheden ligt.
Wat leuk alle reacties op de site, en leuk het verhaaltje over de savoiekool van Niek, ik zie me haar moeder zo voor me en de 4 zusjes aan tafel in Maasbree.
S Avonds moest ik nog wat mailtjes versturen en ik was aan het wachten op het pleidooi van de advocaat, maar dat lukte niet. Ik dacht dat het aan onze computer of internet lag, dus John gebeld, maar die kwam er niet uit, totdat John erachter kwam dat hotmail het niet deed, tja dan geen mails!!
Dinsdagmorgen werd ik om 7 uur wakker…. WAUW had ik me zomaar zes uur achter elkaar geslapen, heerlijk uitgeslapen was ik en ook lekker vroeg opgestaan, ik zag dat hotmail het weer deed en nu was de mail van Peter D ook doorgekomen, eerst van alles gedaan en toen de mail van de swap uitgeprint…… tjonge jonge 78 paginas om door te nemen….. Peter wilde er ook wel wat van lezen, maar die gaf het na een uur op…. Nee dat was toch teveel van het goede, maar voor mij is het ook best wel zware kost, dit lees je niet in een twee drie door, maar goed we hebben er nog 2 maanden voor.
Samen deden we de extra oefeningen van Richard en we merkten dat het al een stuk beter ging. Na de middag ging Peter mee naar Deurne het vlees halen en in de auto hadden we het over de swap en kwamen tot de conclusie dat het er steeds beter voor ons uitziet. Toen we terugkwamen ging Peter gelijk naar boven voor zijn middagslaapje en ik begon aan het vlees. Ja het was weer best veel, maar toen Anneke kwam helpen was ik al een heel eind klaar. En s avonds ging Peter nog zwemmen met Wil en John en dat had goed gegaan. Ze waren heel tevreden.
Woensdagmorgen hadden we wat tijd over want de taxi naar Maastricht kwam pas om kwart voor twaalf. Gezellig koffie gedronken met Robert, alle papieren nagekeken en om 11.45 uur reed Ron met de taxi voor. Het was prachtig weer en we waren zo in Maastricht. Gelijk aan de beurt bij het bloedprikken en toen zagen we Pieter en Wies al zitten, heel fijn mee zitten praten en het ging heel goed met Pieter. De tijd vloog voorbij en was het al onze tijd om naar de wachtkamer van dr. Jansen te gaan. Peter liep er zelf helemaal naar toe en we moesten nog even wachten. Er hangt daar een scherm waar dan allerlei informatie op verschijnt. He zei Peter zie dat daar staat Dr. Jansen met 2 s. Oh dat is gek, Jansen zei altijd Jansen met 1 s, vreemd. Maar daar kwam dr. Jansen al aan en Peter stond . Zo zei dr. Jansen U ziet er goed uit en zonder rolstoel, ja die stond een eindje verderop. Peter liep naar de kamer van dr. Jansen en ik nam de rolstoel mee. Er zijn mensen die niet zo goed met dr. Jansen overweg kunnen , maar wij kunnen het er goed mee, hij is wel eens wat vaag in zijn uitleg, en sommige informatie moet je echt om vragen, hij zal niet uit zichzelf iets uitleggen, maar als je het vraagt dan geeft hij wel uitleg. Hij vroeg hoe het ging, ja heel goed zei Peter, ja Jansen vond ook dat Peter er erg goed uitzag. Hij vroeg hoe het met het plassen ging, heel goed antwoordde Peter. Ik vertelde dat hij nu wel vaker moest plassen als een jaar geleden, maar dat Peter ook meer dronk en dat we bijna iedere dag asperges(soep) aten en vertelde over het verhaal van Wil Teeuwen (Teboza). Oh daar had Jansen nog niet van gehoord en wij vertelden dat we altijd asperges hadden geteeld en dat asperges een zuiverende werking had op het lichaam, tja daar kon wel iets in zitten. Ja maar asperges waren wel duur en nu waren er geen asperges meer. Ik vertelde dat ik heel veel soep in de diepvries had gedaan en dat we die ook lekker vonden. Ja hij vond asperges ook lekker en was heel benieuwd hoe het zich nu verder zou ontwikkelen. Hij vertelde over de werking van de immunokuur en dat in de onderzoeksperiode er vanuit was gegaan dat de Nivolumab ongeveer 2 jaar gegeven moest worden en dat het lichaam dan zelf de strijd aan kan om de foute cellen buiten het lichaam te houden. Maar nu het dus veelvuldig werd toegediend men al vaak na een jaar kon stoppen en dat dus waarschijnlijk bij Peter ook het geval zou zijn. Dus waarschijnlijk tot februari kuren en dan stoppen en dan moet het lichaam het zelf kunnen. Wel moet er dan iedere drie maanden een scan gemaakt worden om te kijken of het rustig blijft en er geen actieve foute cellen meer zijn. Er werd nog wat gelachen en toen zei Peter, jij met een of twee s, Ja met een s, oh zei Peter maar dan staat het fout in de wachtkamer, Jansen kon het niet geloven, maar we gingen kijken en ja hoor daar stond Janssen met 2 s. Nou kei knap van Peter. Zijn geheugen werkt nog supergoed!!! Lachend gingen we in de ontmoetingsruimte zitten, maar hier hoefden we ook al niet lang te wachten en konden we naar kamer 2. Bianca kwam nog even gedag zeggen en terwijl Peter zijn dutje deed ging ik Ron even verslag uitbrengen en dat we waarschijnlijk om 5 uur klaar waren. Inderdaad om 5 uur konden we weer naar huis. In de auto was ik aan het bedenken wat we zouden eten, ik moest nog koken en daar had ik eigenlijk helemaal geen zin in…. Om 6 uur reden we over de Lorbaan en we gingen een fietser voorbij. He was dat ons Claudi met Niene, Nee zei Peter maar hij wist het niet zeker. Thuis aangekomen maakte ik snel de deur open en Peter stond nog buiten toen ik hem hoorde zeggen, ah zie je wel , Claudi met kleine Niene… Hebben jullie al gegeten vroeg Claudi , Nee antwoordde ik, ik moet nog koken, ah Ik heb een heerlijke bloemkoolschotel bij me, kunnen jullie morgen opeten, maar hij is nog warm… Oh maar dan eten wij hem nu op . En zo zaten we 5 minuten later al aan tafel. Heel gezellig met Niene in de box naast ons en fijn gepraat met Claudi… zo lief . SUPER!!
Donderdagmorgen alle oefeningen met Peter gedaan en op de hometrainer, ik moest nog wat bbq vlees klaarmaken voor Willemien en s middags moest ik Joep en Mees uit school halen, het was prachtig weer en ik besloot om dat met de fiets te gaan doen. Ja dat vonden Joep en Mees wel leuk, maar Mees had met Sien afgesproken…. Nou die kon ik nu niet meenemen, nou dan ging Mees wel bij Sien spelen en fietste ik alleen met Joep naar huis. Heel gezellig. We kwamen Annemarie nog tegen en even een praatje gemaakt en toen Peter uit bed gehaald en naar buiten. Stoel bij de moestuin gezet en daar kon Peter heerlijk zitten. Joep met de tractor het onkruid weggebracht, ja hij vond het heel leuk om eens alleen bij opa en oma te zijn.
S avonds ging ik toch nog lopen met Willemien en dat was ook al zo heerlijk ja het was nog steeds prachtig weer. Piet belde dat we vrijdagmorgen om half 12 konden vertrekken voor ons weekendje weg….. oh dan kon ik vrijdagmorgen ook nog de koffers pakken en hoefde ik alleen nog maar een mand strijk goed weg te werken!!
Vrijdagmorgen toch een beetje bijtijds opgestaan, douchen oefeningen doen, koffers inpakken, koffie drinken met Robert en toen was het al 11 uur, nog even wat afgeven bij Annemarie en naar Kessel Piet en Maria ophalen. We hadden een beetje gebrainstormd wat we zouden doen en wij hadden geopperd om in Margraten te gaan lunchen bij de Koekepan. Daar zaten 2 vrouwen die een klein restaurantje hadden en in 2005 en 2006 bij ons asperges haalden en beenham en wij daar ook een keer geluncht hadden. Een paar jaar geleden hadden ze ons de groeten laten doen via iemand uit Grashoek en naar ons gevraagd. Piet en Maria vonden het prima dus Peter reed naar Margraten. Het laatste stuk reed Piet want er waren wat wegomleggingen en we hadden ons een beetje verreden. Maar in Margraten was geen Koekepan… tjuu waar was het dan… Een mevrouw gevraagd en Maria had onder tussen wat gegoogeld. In Sint Geertruid 5 km verderop daar was een Koekepan. Dan maar naar Sint Geertruid…. En ja hoor we herkenden het meteen. Ik liep naar binnen en vroeg of zij het restaurant al langer hadden en of ze asperges in Grashoek hadden gehaald. Oh Peter en Marlies uit de Grashoek, wat leuk kom binnen ga zitten. Charlotte vertelde dat ze vaak aan ons gedacht had en via via van Peter had gehoord over zijn infarct. Ja wat leuk dat we nu bij hun kwamen. Een heerlijke lunch en zo gezellig zitten praten, maar Peter werd een beetje moe en we gingen verder naar Schin op Geul waar we het hotel hadden. Piet en Maria waren hier al vaker geweest en ook hier werden we heel hartelijk ontvangen, wat een gastvrijheid, we moesten even gaan zitten en werd ons gelijk koffie aangeboden, Andrea de eigenaresse verontschuldigde zich dat ze geen echte aangepaste kamers hadden, maar we moesten maar zeggen als we hulp nodig hadden en ze zou een krukje op de badkamer zetten zodat Peter kon zitten en washandjes zodat ik hem op bed kon wassen. Nou zo goed zijn we nog nooit ontvangen in een hotel. Peter moest wel een hoge trap af, maar die had goede leuningen en een lange gang doorlopen maar dat ging prima. Een prachtige kamer met een heerlijk uitzicht en een eigen terrasje. Oh dat is SUPER genieten!! Peter ging een uurtje op bed liggen en ik ging met Piet en Maria boven op het terras zitten. Lekker roseetje erbij, wie doet je wat. Om 6 uur maakte ik Peter wakker en reden we nog wat door de omgeving en om 7 uur hadden we het diner in het hotel. Heerlijk gegeten en daarna nog gezellig zitten kletsen, tot bijna 23.00 uur . SUPER!!
Heerlijk geslapen en goed uitgerust stonden we zaterdagmorgen op. De trap op naar boven voor een overheerlijk ontbijt. Andrea kwam vragen of we goed geslapen hadden en of alles naar wens was. Ja super!! Na het ontbijt reden we naar Gulpen en over allemaal kleine weggetjes naar Belgie waar we op een hoog punt een terrasje pikten. Lekker in de zon zitten te genieten en toen naar Eckelrade waar Piet en Maria een biologische stroopmakerij kenden en waar we om 13.00 uur welkom waren. De eigenaar kwam er gelijk aan en nam ons mee in de oude Hoeve waar op ambachtelijke wijze stroop werd gemaakt. Heel boeiend en interessant over appels, peren en bieten. We kregen nog wat stroop mee en ook kochten we in het winkeltje stroop en jam. Een paar hoeves verderop woonde ook nog iemand die Piet kende en daar stopten we even. Huub was niet thuis maar we moesten zondag beslist even aan komen. We reden terug naar het hotel en konden Peter en Maria even rusten en gingen Piet en ik op pad om te kijken waar we s avonds zouden eten. In Gulpen vonden we een leuk restaurantje war we s avonds buiten onder de stralers konden eten. Terug naar het hotel en met Maria nog even op het terras gezeten en toen Peter wakker gemaakt en weer naar Gulpen toe. Heerlijk zitten genieten van het eten en het uitzicht en toen we weer naar het hotel terug wilden gaan kwam Jo naar ons toe… een Grashoekenaar … ja hij had ons zien zitten , leuk even een praatje gemaakt en terug naar het hotel en daar nog een paar afzakkertjes genomen, Peter wilde toch wel naar bed, hij was moe en samen met Piet en Maria dronk ik er nog eentje…
Peter sliep als een roosje, heel de nacht door en vanmorgen werd hij om 8 uur wakker, ja hij moest nu toch wel nodig plassen.. Weer een heerlijk ontbijt, tja en toen het al weer uitchecken, nog even met Andrea gepraat en bedankt voor alle goede zorgen en dat we zeker nog een keer terug komen. WAUW, zulke goede services hebben we nog nooit gehad!! We besloten om toch nog naar het oorlogskerkhof in Margraten te gaan en dat was heel indrukwekkend. Peter werd er een beetje emotioneel van, zijn stem brak een beetje. Na een uurtje reden we richting Eckelrade om bij vrijgezelle boer Huub te gaan kijken. Piet en Maria waren hier 12 jaar geleden voor het laatst geweest. Hij was heel ziek geweest hadden we inmiddels vernomen en wisten niet goed hoe het nu zou zijn. Maar we werden allerhartelijkst ontvangen. Hij bood ons gelijk koffie aan en in de boerenkeuken aan een grote tafel namen we plaats en oh wat hebben we gelachen, we genoten van alles en eigenlijk bleven we veel te lang, maar boer Huub raakte niet uitverteld , over zijn koeien, over de jacht over zijn ziek zijn…. enne … wij ook niet. Terug in de auto zij Peter dat hij dit Super had gevonden, wat was dit leuk geweest, helemaal geweldig!! Tja en toen gingen we toch maar richting Kessel en we besloten om in Kessel bij de reuine te gaan eten. En ja hoor we konden buiten eten op het terras, het was een drukte van belang, fietsers, motors, sjieke autos van alles kwam er voorbij… Heerlijk gegeten en toen ging toch langzaam het kaarsje uit bij Peter en was het tijd om afscheid te nemen van Piet en Maria. Wat hebben we heerlijke dagen gehad en wie had gedacht in het voorjaar, dat we dit weer zouden kunnen doen. Heerlijk genieten van alles, lekker een paar dagen weg, en Piet mag het verhaal van de Lakevelder koe vertellen…. Want oh wat hebben we gelachen . Piet en Maria SUPER BEDANKT !!!



DE TOEKOMST BEHOORT AAN HEN DIE GELOVEN
IN DE SCHOONHEID VAN AL HUN DROMEN


Veel liefs Marlies