GEZONDHEIDSZORG...STRESSBEZORG..

Hallo lieve mensen,



gingen we na het eten nog even naar Steef en Robert, Peter vond echt dat we er even naar toe moesten, zomaar, want hier komen we bijna nooit, maar dat komt omdat we Robert iedere dag hier zien en Steef ook vaak voor het bedrijf. Maar nu gingen we er zomaar onverwacht naar toe en dat was even heel gezellig.
Maandagmorgen kwam Steef voor de boekhouding en Claudi kwam stelenmoes brengen… Niene zat in de auto, ja Claudi moest even boodschappen doen… Oh maar dan laat Niene maar bij ons. Dat kwam Claudi goed uit en Niene vond het heerlijk. Peter was nog met zijn oefeningen bezig en Niene ging tegenover hem zitten. Ik moest maar in de keuken aan het eten beginnen … Niene speelde met het Fisher Price schooltje, poppetjes erin poppetjes eruit, lettertjes opplakken en oh wat hadden ze samen een plezier. Even later ging Niene naast Peter zitten met het Fisher Price huisje, dan kun je een poppetje door de schoorsteen doen en vliegt het eruit. Peter moest het opvangen maar dat mislukte nogal eens en dan vloog het poppetje op de grond. Opa daar !!! zei Niene dan en dan stond Peter op om het poppetje op te rapen en dat zo een keer of vijf achter elkaar. Niene lachte en lachte en Peter… ja die werd er wel moe van, aar hij deed het iedere keer weer. Oh zo mooi om te zien. SUPER!!!! Claudi kwam terug en was bij de Action geweest en had voor mij een paar fotolijstjes meegebracht voor op het meidenkastje in het halletje. Ik had een paar oude fotos gevonden, eentje van toen ik 8 maanden oud was met mijn broers en zusje, foto in het lijstje en op de kast, nog een trouwfoto ernaast, het spreukenbord opgehangen en in 5 minuten tijd was het mooi opgepimpt en ging Claudi weer met Niene naar huis.
S Middags moesten we naar de fysio in Panningen, Gerard vond dat de looppassen al een heel stuk verbeterd waren en dat vond ik ook . Peter moest nu op een grote bal zitten en steeds weer de romp stabiliteit zoeken en dat ging heel erg goed. Ook weer oefeningen aan het wandrek en steeds weer proberen de voet recht neer te zetten. Ja we zijn allemaal heel erg tevreden met deze overstap.
S Avonds kwam Peters zusje nog even, maar Peter was helemaal ko, niks gek vond ik dat !!!
Dinsdagmorgen was ik met van alles bezig, bezig blijven en niet te veel hoeven na te denken, want oh wat vond ik het spannend worden, Maastricht zou vanaf 13.30 uur kunnen bellen met de uitslag van het biopt. Net voor de middag gingen Peter en ik naar Deurne het vlees halen, alles in de koeling en eerst gegeten en toen Peter naar boven voor zijn middagslaapje en ik aan het werk met de telefoon steeds bij me. Heel hard doorgewerkt, dan hoefde ik ook niet na te denken, gewoon bezig zijn met het vlees. Om 15.30 uur maakte ik Peter weer wakker, nee Maastricht had nog niet gebeld… zal ik dan zelf maar bellen.... nog een half uurtje gewacht en toen toch maar zelf gebeld… Poli oncologie aan de lijn. Netjes gevraagd of er een belafspraak stond met dr. Aarts. Ja hoor die stond er nog, maar ze zou eens even kijken of de dokter me nu al te woord kon staan… wachten wachten….. en toen had ik de secretaresse weer aan de lijn. Ze had met dr. Aarts gesproken en die had nog geen uitslag van het biopt…. Nou de stoom begon al weer te borrelen bij mij. De secretaresse ging het nog eens even nakijken, maar mevrouw er kan nog helemaal geen uitslag zijn, want het biopt is pas op donderdag 13 september ingezet en het duurt minimaal 5 werkdagen voordat de uitslag bekend is… Grrrrrrr en dan wilden ze ons deze dinsdagmiddag naar Maastricht laten komen voor de uitslag. Ja dat snapte zij ook niet , maar dr. Aarts zou donderdag contact met ons opnemen… Nou nou nou het lijkt meer op een soap, ik snap helemaal dat een uitslag een bepaald aantal dagen duurt, en ik snap ook dat iedereen op zijn beurt moet wachten… maar dat er dan miepies zijn die je voor Jan met de korte achternaam effe naar Maastricht willen laten komen terwijl er nog geen uitslag bekend kan zijn… Nee daar heb ik niet veel begrip voor. En Hein schreef juist nu gezondheidszorg… stressbezorg, Ja Hein dat klopt, want nu zitten we weer twee dagen langer in spanning. Maar zo heb ik wel weer veel te schrijven…. Toch !!! Toen het gesprek was beëindigd moest ik toch ook wel een beetje lachen en mezelf een schouderklopje geven, dat ik voet bij stuk had gehouden en niet op dinsdagmiddag naar Maastricht konden gaan. Inmiddels was Anneke ook gekomen om het laatste van het vlees mee af te werken en… even alles gepoetst.
Ondanks alles hadden we wel heerlijk geslapen en werden we woensdagmorgen goed uitgerust wakker, dat was ook wel nodig, want de taxateur kwam. De bank stelt als je een mkber bent met een hypotheek dat je verplicht bent om het bedrijf iedere 3 jaar te laten taxeren door een erkend taxateur. Dit is met ingang van 2018, daarvoor deed de bank het zelf, zoals bekend natte vinger werk en zodanig taxeren dat je een risicobedrijf bent. Nu verplichten ze ons met een externe taxatie, ze geven een lijstje met taxateurs en dan mogen wij er eentje kiezen, vervolgens geeft de bank de opdracht naar de taxateur met een begeleidend schrijven hoe ze moeten taxeren en vervolgens mogen wij de rekening betalen…. Frons frons frons…. Ja ja zo gaat dat tegenwoordig.
Maar goed er kwam een taxateur en aan de hand van onze taxatie van 10 jaar geleden liep hij alle punten na. Peter zat er ook bij en het verbaasde ons hoeveel Peter wist, maar ook hoeveel we nog verbeterd en geïnvesteerd hadden de afgelopen 10 jaar. De taxateur maakte nog wat fotos op het bedrijf en complimenteerde ons dat het er allemaal zo netjes uitzag. Ik vroeg wanneer het rapport klaar was en of we dan ook weer zo’n mooi exemplaar kregen op schrift. Nou zei hij dat moet via de bank. De bank is de opdrachtgever en die moeten jullie dan een rapport toesturen….. nou er kwam een beetje stoom uit mijn oren…. En zei als wij de rekening moeten betalen dan wil ik tenminste een rapport hebben van jullie zo niet dan wordt de rekening ook niet betaald…. Tja de taxateur krapte eens achter zijn oren … ja eigenlijk heb je wel helemaal gelijk … ik zal zorgen dat jullie gelijk met de bank het rapport ontvangen.
Tja en toen was de morgen alweer om en na het middagslaapje ging Peter zwemmen met John en dat had weer heel goed gegaan en s avonds ging ik lopen met Willemien en Annemarie , heerlijk effe de stoom afgeblazen….
Weer heel goed geslapen , tja het is zoals het is, we zullen wel zien… Peter ging met de taxi naar het afasiecentrum en ik maar snel naar Panningen voor de boodschappen, steeds met mijn mobiel in de hand, want tja als dr. Aarts belt Ik deed alles heel snel en zo was ik alweer voor 11.00 uur thuis, boodschappen opgeruimd, de was aan de kant, nog wat klusjes…. En toen ging mijn mobiel… Dr Aarts Maastricht… pfffffff. Ze vroeg of ze mij de uitslag mocht geven, ja hoor en ik vertelde kort waarom dat niet met Peter kon. Nou de uitslag was dat het toch met het melanoom te maken had en dat haar voorstel was om het eruit te halen. Ik schrok, nee dat had ik niet verwachten dat zei ik ook. Nou zei dr. Aarts, maar het is allemaal heel erg positief, we halen dat plekje weg en dan is alles weer goed en kunnen we weer jaren vooruit! Oh ja dat is dan positief. Ze had alle scans nog eens door genomen en die zagen er allemaal hel erg goed uit, bijna alles was weg of heel erg sterk vermindert en de verwachting was dat dat ook door zou zetten. De bloedwaardes waren ook steeds heel erg goed. Ik vroeg of dat plekje weghalen een dag opname in Maastricht zou zijn. Welnee zei dr. Aarts, dat gaat poliklinisch. We snijden het plekje weg en dan een pleister erop en klaar. Nog een poosje heel fijn met haar gepraat en de dermatoloog zou contact opnemen voor een afspraak en dat weghalen hoefde niet meteen, nee als we een paar dagen weg wilden gaan, lekker gaan het kon wachten. Maar wel voorlopig iedere 3 maanden een scan maken . Na dit gesprek was ik toch wel opgelucht, het ziet er allemaal heel goed uit verder dus…
Ik appte gelijk wat mensen en ook Mirranda van het afasiecentrum zodat zij het aan Peter kon vertellen. Om 15.45 uur ging ik Peter halen in Blerick, ja Mirranda had het hem verteld, tja dan nog maar een keer naar Maastricht om het weg te halen. Peter was wel heel moe en hij vond het beter dat ik terugreed. En inderdaad was hij thuis ook heel moe, maar dat vond ik niet zo gek van alles wat hij de laatste dagen had gedaan en natuurlijk ook de spanning.
Vrijdagmorgen kwam Niene weer een poosje en oh wat hadden we weer een lol, heerlijk toch zo’n klein meisje over de vloer en hoe ze samen met opa Peter speelt, PRACHTIG !!
Net na de middag toen Peter in bed lag belde dr. Kellenaars dermatoloog van Maastricht. Zo dat is snel, ze vroeg of het mogelijk was dat Peter nog een keer naar Maastricht kwam zodat zij het plekje kon zien, Ik zei als het moet dan moet het, maar U heeft toch de scans en zo.. ja maar hoe groot is het plekje ? vroeg ze, Dat weet ik niet was mijn antwoord. Kunt U er geen schatting van geven. Nee zei ik want ik zie helemaal niets!! Oh U ziet niets, maar als U voelt dan. Nee ik voel ook helemaal niets….. . Maar wat moet ik dan weghalen zei ze!! Nou hoe groot kan de verwarring worden. Oh maar er is een biopt genomen. Ja was mijn antwoord er is een biopt genomen. Ah ja, en inmiddels had ze de scans voor zich… ze mompelde iets van een onderhuids melanoom… Nou ze ging het as dinsdag nog maar eens in het specialistenoverleg navragen wat er precies moest worden verwijderd en dan zou ze ons verder berichten. Tja wat moet ik hier nou weer van denken…. We laten het maar over ons heen gaan en we zien het wel !! Ik hou me maar vast aan die dr. Aarts want die was tenminste duidelijk en heel positief !!
Om 16.00 uur hadden we nog een extra fysio in Panningen en nu nam Gerard Peter mee naar een kamertje en moest hij op een behandel tafel gaan liggen. Hij moest beide knieeen optrekken en een hoek van 90 graden maken en toen legde Gerard de grote bal eronder en dan moest Peter de bal wegdrukken en indrukken, dit alles om de heupen sterker te maken en ook dit ging weer heel goed. Ja Gerard ziet nog veel mogelijkheden. Later werd de bal tegen de muur gehouden en moest Peter er met de voet indrukken. Het was prachtig om te zien !! Maar na de fysio was hij helemaal ko en we hadden zo half half afgesproken dat we naar het voetballen van de kabouters zouden gaan kijken. Pierke moest spelen, maar Peter was te moe en zo ging ik toch maar even alleen kijken en dat was zo leuk. Zo schattig om die kleine mannekes te zien voetballen, maar het was wel koud…..
Zaterdagmorgen kwam Anneke om te helpen en we gingen lekker op tijd eten, Peter even rusten en al voor 15.00 uur reden we naar Heeze naar mijn broer Peter, zelfgemaakte appeltaart mee en waren we om 15.30 uur bij mijn broer, heel bijzonder heel speciaal, lekker koffie gedronken met de appeltaart , soms emotioneel, maar ook heel fijn gepraat en ook gelachen, ja is allemaal een heel lang verhaal, maar het voelde zo verschrikkelijk goed dat we geweest waren en broer Peter kon er allemaal heel goed over praten en toen we om 18.00 uur weer afscheid namen zeiden we dat we dit vaker gaan doen, en op de terugweg hadden Peter en ik heel veel te vertellen, ja allemaal heel bijzonder en wat fijn dat wij dit alles nog SAMEN kunnen doen en dat we kinderen en kleinkinderen hebben, ja want dat is toch SUPER GENIETEN ondanks al die tegenslagen en de stress, doen we heel veel GENIETEN !!!!



ALS JE EENMAAL NAAR JE HART BEGINT TE LUISTEREN
VOLGEN DE GROTERE STAPPEN VANZELF


Veel liefs Marlies