COMMUNIEFEEST

Hallo lieve mensen



Zondagmiddag was het heel erg warm en Peter was er niet zo goed aan… last van de warmte. Claudi appte of we bij hun een eenvoudige bbq kwamen doen… tja… wat is wijsheid… maar Peter wilde er toch wel graag naar toe, want alleen maar hier zitten nee dat was ook niets. Dus opgepakt en naar de Houwenberg. Het lopen ging heel erg moeizaam en we hadden geen rolstoel bij ons, dus een andere oplossing gezocht en met een bureaustoel op wieltjes naar het terras en ondanks alles genoten van de bbq en de kinderen. Ook weer veel last van de plek onder de arm dus toch maar Maastricht ervoor bellen. En weer begonnen met de wietdruppeltjes…
Maandagmorgen ging het lopen een heel stuk beter, ook het lopen met de kruk ging goed en Naar Maastricht gebeld. Uitgelegd aan de assistente wat het probleem was, de vlek is pijnlijk en jeukt en wat kunnen we hieraan doen. Dr. Jansen was even niet bereikbaar en ze zou het overleggen en dan werden we teruggebeld. Direct na de middag belde dr. Jansen zelf terug. Ik vertelde dat de vlek pijnlijk was en van kleur aan het veranderen was, mijn vraag was mogen we er een zalfje op smeren en wat kunnen we doen om de pijn te verlichten. Dr. Jansen was er heel positief over. Een teken dat de kuur zijn werk aan het doen was… ja en een zalfje mocht.. mentholzalf, koelzalf maar uierzalf mocht ook… En eventueel vette watten erop doen. Maar hij vond dat we er ons niet ongerust over hoefden te maken. Nou dan doen we dat ook maar niet…. Na het middagslaapje ging het lopen weer een stuk minder… verdorie… naar de fysio, maar dat ging ook al niet zo goed, Gerard dacht dat het ook door de warmte kwam… tja we zullen het maar nemen zoals het komt. Na de fysio nog even naar de boerenbond voor uierzalf en verder niet zo heel veel meer.
Dinsdagmorgen had ik de afspraak bij de huisarts voor de uitslag van het bloedonderzoek en de fotos van mijn handen. Uit het bloedonderzoek was geen reuma vast te stellen en de fotos lieten een lichte vorm van artrose zien, maar past bij de leeftijd. Een poosje gepraat met de huisarts… ja ik ben moe, soms heel moe maar dat is niet zo gek wat er de laatste maanden hier gebeurt is. De huisarts vroeg of ik HET ook moe was. Ja ik ben het moe, steeds maar in die medische wereld zitten, steeds weer naar artsen , steeds komt er weer iets bij en de onzekerheid en het onbegrip van Peter naar mij toe. Ik kan er toch niet moe van zijn, ik doe toch bijna niets… ja een beetje naar artsen toe gaan… maar daar word je toch niet moe van… Maar Peter claimt mij de laatste maanden steeds meer, dan zegt hij bv dat hij nu een zakdoek nodig heeft en die moet ik dan meteen pakken… dat doe ik dan en vervolgens stopt hij de zakdoek ongebruikt in zijn zak. Met de huisarts overleg hoe ik ontlast kan worden… Misschien naar een psycholoog … maar dan is het probleem thuis nog niet opgelost… Hij wil volgende week op huisbezoek komen en dan kijken of er andere oplossingen zijn. Wel moet ik nog een afspraak bij de reumatoloog maken om alle reumavormen uit te sluiten.
Net voor 12.00 uur was ik weer thuis, oh ja dat dacht Peter wel dat het geen reuma was, nee ik heb niets, gewoon een beetje ouder geworden en verder niets… Ik plofte bijna en tijdens het eten escaleerde het even. Tjonge wat was ik boos en verdrietig.
Gelukkig kon ik om 14.30 uur Pierke, Sien en Mees uit school gaan halen en die zorgde voor een heleboel gezelligheid. Bij Peter was de bui ook gezakt en hij ging mee naar buiten. Pierke, Sien en Mees haalden de blauwe kistjes uit de loods en maakte er deze keer een poppenkast van en opa en oma waren de toeschouwers, ja en dan verdwijnt mijn boosheid helemaal en geniet ik ook met volle teugen van het schouwspel van de kinderen. En s avonds kwam Wim nog om Peter te behandelen en hadden we een fijn gesprek, en dan werkt als een psycholoog…
Woensdagmorgen was ik bezig met nog wat plantjes in de bakken zetten toen onverwacht Math langs kwam, ja daar wilde Peter ook wel eventjes mee praten , dus kop koffie gezet en een uurtje fijn gepraat. S Middags moesten we naar de verjaardag van John en nu had ik dus wel de rolstoel uit voorzorg in de auto gelegd. Bij John en Willemien is het nogal ongelijk en dan kan Peter het bijna niet lopen, en meestal is er nogal veel visite en moet je de auto verder weg zetten. Het was lekker weer en we konden fijn buiten zitten en was het heel erg gezellig.
En dan was er donderdag eindelijk mijn vrije dag… eindelijk een aantal uren voor mezelf. En al voor 10.00 uur bracht ik Peter naar de dagvoorziening. An vroeg gelijk of ik ook koffie wilde, ik kon toch wel even een kop koffie drinken. Nee dat deed ik nu eens niet, ik koos voor mezelf en de heerlijke uren van vrijheid die voor me lagen. Eerst even de boodschappen doen, opruimen en toen naar Panningen waar ik met Els had afgesproken om samen te lunchen. Genoten heb ik, niemand die roept, ik hoef nergens op te letten en alleen maar mezelf te zijn!!!! Mijn verhaal te mogen vertellen, luisteren naar Els, samen herinneringen opgehaald van onze mooie vakanties.. Oh hoe gaaf was dit !! Maar ook samen het verdriet gedeeld, het verdriet om Wim, hoe moeilijk het allemaal was, het verdriet om Peter, maar wij zijn er samen nog !! IK vertelde van het claimgedrag van Peter en Els had dat bij Wim ook ondervonden… zou het niet van de medicijnen kunnen komen… Ja het is iets wat de laatste maanden zo vanaf januari veel erger is geworden… zou het van die BRAFF medicijnen kunnen komen.. die zijn nu weer weg, maar voordat die helemaal uit zijn lijf zijn.. Het werd een hele lange lunch en was ik pas om 15.00 uur weer thuis, maar wat heb ik genoten van deze uurtjes voor mezelf !!! Om 16.00 uur ging ik Peter weer halen en ja hij was wel heel moe, maar toch heel fijn gehad en samen nog een poosje met Lilian gepraat. En s avonds ging ik nog lopen met Willemien en WAUW wat ging dat goed met mij… En met Willemien had ik het ook over het gedrag van Peter en de medicijnen… ja het zou toch zo maar kunnen en wellicht dat er nu toch iets verbetering gaat komen. Heerlijk het hoofd leeggemaakt vandaag en ik voelde mij een stuk beter, amper nog pijn in mijn handen en het lopen ging heel goed !!!!SUPER !!!!
Vrijdagmorgen zou mijn broer Peter komen, die was niet op het feest geweest, dat was te druk voor hem en nu wilde hij graag met John D op de koffie komen. Prima ik was alles klaar aan het zetten en Peter deed zijn oefeningen aan de kamer tafel. Ik vroeg of hij alleen naar de stoel kon lopen ja hoor dat kon hij. Ik moest leren los te laten en Peter wat meer zelf laten doen. Ik was achter even bezig met de was in de droger te doen.. toen ik een klap hoorde en een heleboel gemopper … ik rende naar de kamer en daar lag Peter op de grond… gevallen…. Potverdorie !! Robert was er niet dus samen geprobeerd om op te staan, vrij snel zat hij rechtop, maar oei om nu tot staan te komen… het lukte ons niet.. Maar gelukkig waren broer Peter en John D er snel en samen met John D kreeg ik Peter op de stoel en toen kon hij weer opstaan… Nee Peter had nergens pijn, maar hij was wel geschrokken . Een gezellig uurtje met broer Peter en John D en toen liep ik met Peter weer naar de kamer.. Wat raar… hij liep een heel stuk beter.. hij liep echt goed, maakte mooie passen…. SUPER !! En gelukkig was Hein ook weer op de site… op vakantie zonder internet… ik maakte me al een beetje zorgen….
We moesten ook nog naar de kasboerderij, maar ze voorspelde zware onweersbuien om 18.00 uur… zullen we dan maar daarna gaan… IK appte Maria of dat kon en ja als we om 19.30 uur kwamen was dat prima. En wat zei Peter … oh ik rijd naar Kessel… Ik twijfelde heel even of hij dat nu wel zou kunnen, maar WAUW wat reed hij goed… Hij reed echt supergoed !! En bij Piet en Maria was het heel erg fijn, weer heel fijn zitten te praten, tja en dan vergeet je de tijd… en was het zomaar 22.00 uur… Maar Peter wilde ook perse terugrijden en dat ging weer heel goed !! We keken nog de officiële fotos van het feest, want die had Robert tussendoor nog afgegeven, ja prachtige fotos van ons gezin… en eindelijk een foto van de 6 kleinkinderen !!!
Peter niet zo best geslapen, veel last van de vlek, maar ik voelde me s morgens heel erg goed. WAUW wat had ik weer een energie. Willemien kwam om onze voeten te doen en tussendoor ging ik nog even naar Beringe groente en fruit halen. Peter was moe, ja als je niet goed hebt geslapen en s middags baalde ik… ik wilde meer… ik wilde iets doen ik wilde ergens naar toe, maar het weer was slecht… storm…en zomaar opeens zat ik er weer helemaal doorheen en was ik heel erg verdrietig. Ik zei dat tegen Peter en … nu was er begrip… WAUW er was begrip, hij streelde mij en zei dat ik niet verdrietig moest zijn, en misschien konden we toch nog wel iets gaan doen… en toen zei hij na het eten.. zullen we een stukje gaan rijden, ja hij reed dan want dat had vrijdag ook heel goed gegaan.. en in de auto zei hij… Zullen we een ijsje gaan eten !! OH SUPER !! Een initiatief van hem.. wat heb ik dat gemist… een ijsje gaan eten om mij te troosten.. nou en dat ijsje was SUPER lekker.. het voelde zo goed… eindelijk weer begrip… eindelijk weer een beetje aandacht voor MIJ !! SUPER !!
En vanmorgen moesten we op tijd op, mooie kleren aan want we moesten naar de communie van Joep. WAUW Een kleinkind dat de communie doet !! En het ging allemaal prima, we waren ruim op tijd bij de kerk en daar kwamen de 12 communiekantjes met de drumband aan. Voor ons waren op de eerste rij plaatsen gereserveerd en voor Peter een stoel neergezet. Super geregeld allemaal. En het was een prachtige mis. Niene kwam een poosje bij mij zitten, tja want voor zon kindje van twee jaar is anderhalf uur wel heel lang… En de communiekantjes deden het geweldig, ze zongen prachtig met een kinderkoortje en ook de kapelaan deed het heel erg mooi voor iedereen. Na de dienst gingen we naar Claudi en Johan samen met Jan en Tiny en daar hadden we een heerlijke lunch. En nu even naar huis, zodat Peter een uurtje kan rusten en dan strakjes naar het grote feest, daar gaan we weer super van genieten.. het weer werkt mee, niet te warm, geen regen voorspelt… Alleen maar GENIETEN !! SUPER !!!



ALS DE NOOD HET HOOGST IS
IS DE REDDING NABIJ…
ALLES KOMT GOED



Veel liefs Marlies