11 maanden
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
19 Maart 2009 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Ja het is vandaag al 11 maanden geleden dat het gebeurde, 11 MAANDEN al.... en het wordt er niet gemakkelijker op.... Ik vind het steeds moeilijker worden, de rek is er een beetje uit, het doet steeds meer pijn bij mij om Peter zo te zien. maar dat is mijn gevoel en als ik er dan met Peter over praat, beurt hij me weer op en zegt dan, 7 jaar gaat het duren en dan kan ik alles weer, dan slik ik maar een paar keer, huil eens flink en raap alle moed bij elkaar om er toch weer positief in te geloven
Vanmiddag hadden we een teambespreking in Blixembosch en Wil ging met ons mee. Van de ene kant waren we heel verheugd dat we eindelijk bij zo n teambespreking mochten zijn en van de andere kant wisten we niet wat ons te wachten stond.Gisteravond hadden we het een en ander doorgenomen wat we graag wilden en wat onze verwachtingen waren, wat wil Peter en wat willen wij. Peter gaf aan dat hij nog heel graag naar blixembosch ging voor de therapie en met name de dagopvang, waar hij veel met andere revalidanten kan praten en zich hier aan kan optrekken.Vermoeiend was wel het reizen er naar toe, maar dat nam hij wel voor lief. Ook had hij mij de vorige week al verteld dat de fysiotherapeute vond dat hij niet veel vooruit was gegaan in 3 maanden en daar was hij (en ik dan ook) heel verdrietig over.
En vanmiddag zat daar dan het hele behandelteam, de fysiotherapeute begon en vertelde ons dat er voor Peter niet veel meer te behalen was op blixembosch,zij konden hierin niet veel meer voor ons doen. Pongk, klap, een domper... Vervolgens ergotherapie, hetzelfde liedje... nou mij zakte de moed in de schoenen,alles wat wij wilden vragen, was niet meer van toepassing. Logopedie, ook niet veel vooruitgang meer op blixembosch. Pats die kwam nog harder aan, gelukkig dat Wil erbij was en het woord voor ons deed, want ik zat met zo n enorme brok in mijn keel en zou het wel uit willen schreeuwen, BEN IK BLIND, ZIEN JULLIE NIET HOEVEEL HIJ TOCH NOG VOORUIT GAAT, ONDANKS 4 MAANDEN EEN ONTSOKEN TEEN DOOR VERKEERDE SCHOENEN!!!!!!
Nou hun voorstel was om op korte termijn de theapie daar te beeindigen en vanuit de thuissituatie therapie te gaan volgen. Poeh, het overviel me enorm, en wist niet veel te zeggen. Natuurlijk heb ik Peter het liefst de hele dag thuis, maar ik zie die thuistherapieen niet zo zitten. Is een extra belasting voor mij en nog minder tijd voor mezelf. Maar goed na nog wat heen en weer gepraat en dat het toch vooral om Peter gaat, liepen wa naar anderhalf uur naar buiten, ik snakte naar een sigaret en was vooral verdrietig.
Op de terugweg in de auto nog alles eens bepraat en langzaam ging het zonnetje toch weer schijnen en zagen we vooral de voordelen, en zullen we hopelijk over een paar maanden zeggen: goed dat dit op ons pad kwam.
WEES NIET BANG VOOR TEGENSTAND
JE ZULT VERSTELD STAAN VAN WAT JE KUNT BEREIKEN
Veel liefs Marlies
PS Annemarie bedankt dat je er weer op het juiste moment was .....
Ja het is vandaag al 11 maanden geleden dat het gebeurde, 11 MAANDEN al.... en het wordt er niet gemakkelijker op.... Ik vind het steeds moeilijker worden, de rek is er een beetje uit, het doet steeds meer pijn bij mij om Peter zo te zien. maar dat is mijn gevoel en als ik er dan met Peter over praat, beurt hij me weer op en zegt dan, 7 jaar gaat het duren en dan kan ik alles weer, dan slik ik maar een paar keer, huil eens flink en raap alle moed bij elkaar om er toch weer positief in te geloven
Vanmiddag hadden we een teambespreking in Blixembosch en Wil ging met ons mee. Van de ene kant waren we heel verheugd dat we eindelijk bij zo n teambespreking mochten zijn en van de andere kant wisten we niet wat ons te wachten stond.Gisteravond hadden we het een en ander doorgenomen wat we graag wilden en wat onze verwachtingen waren, wat wil Peter en wat willen wij. Peter gaf aan dat hij nog heel graag naar blixembosch ging voor de therapie en met name de dagopvang, waar hij veel met andere revalidanten kan praten en zich hier aan kan optrekken.Vermoeiend was wel het reizen er naar toe, maar dat nam hij wel voor lief. Ook had hij mij de vorige week al verteld dat de fysiotherapeute vond dat hij niet veel vooruit was gegaan in 3 maanden en daar was hij (en ik dan ook) heel verdrietig over.
En vanmiddag zat daar dan het hele behandelteam, de fysiotherapeute begon en vertelde ons dat er voor Peter niet veel meer te behalen was op blixembosch,zij konden hierin niet veel meer voor ons doen. Pongk, klap, een domper... Vervolgens ergotherapie, hetzelfde liedje... nou mij zakte de moed in de schoenen,alles wat wij wilden vragen, was niet meer van toepassing. Logopedie, ook niet veel vooruitgang meer op blixembosch. Pats die kwam nog harder aan, gelukkig dat Wil erbij was en het woord voor ons deed, want ik zat met zo n enorme brok in mijn keel en zou het wel uit willen schreeuwen, BEN IK BLIND, ZIEN JULLIE NIET HOEVEEL HIJ TOCH NOG VOORUIT GAAT, ONDANKS 4 MAANDEN EEN ONTSOKEN TEEN DOOR VERKEERDE SCHOENEN!!!!!!
Nou hun voorstel was om op korte termijn de theapie daar te beeindigen en vanuit de thuissituatie therapie te gaan volgen. Poeh, het overviel me enorm, en wist niet veel te zeggen. Natuurlijk heb ik Peter het liefst de hele dag thuis, maar ik zie die thuistherapieen niet zo zitten. Is een extra belasting voor mij en nog minder tijd voor mezelf. Maar goed na nog wat heen en weer gepraat en dat het toch vooral om Peter gaat, liepen wa naar anderhalf uur naar buiten, ik snakte naar een sigaret en was vooral verdrietig.
Op de terugweg in de auto nog alles eens bepraat en langzaam ging het zonnetje toch weer schijnen en zagen we vooral de voordelen, en zullen we hopelijk over een paar maanden zeggen: goed dat dit op ons pad kwam.
WEES NIET BANG VOOR TEGENSTAND
JE ZULT VERSTELD STAAN VAN WAT JE KUNT BEREIKEN
Veel liefs Marlies
PS Annemarie bedankt dat je er weer op het juiste moment was .....
-
19 Maart 2009 - 20:24
Tjeu:
Geef de moed niet op!!
In het verleden is meermaals bewezen dat deskundigen het ook niet altijd bij het goede eind hadden.
Met positief denken en handelen kan nog heel veel bereikt worden. -
19 Maart 2009 - 20:27
Joost & Manu:
Hoi Lies en Peter,
Balen dat ze in Blixembosch niks meer voor Peter kunnen doen. Maar aan de andere kant heeft hij dus wel alles bereikt wat er daar te bereiken viel!!
We hopen dat de thuistherapie inderdaad positief voor jullie uitpakt.
Liefs, Joost & Manu -
19 Maart 2009 - 21:36
Lucia:
Ha allemaal,
Inderdaad valt zoiets tegen, maar als je kijkt hoe Peter begon in Blixembos en hoe hij nu is. Dan kun je toch wel zeggen dat hij het daar heel goed gedaan heeft, toch.
Positief blijven en de moed niet opgeven!
Groetjes
-
19 Maart 2009 - 21:43
Marie-louise:
Kom op er tegen aan,
Niet bij de pakken gaan neer zitten.
probeer het positief te zien, zodat je zelf de therapeuten uitzoekt die bij Peter passen.
En er is nog zoveel mogelijk op invulling van zijn dagen, zodat je toch ook nog tijd voor je zelf kunt vinden, en ook wel nodig hebt.
We denken en leven met jullie mee
groetjes wim en marie-louise -
20 Maart 2009 - 09:34
TINEKE:
Hoi Allemaal
Gewoon DOORGAAN met z'n allen,jullie kunnen meer dan ALLE therapeuten bij elkaar.
groetjes Tineke -
20 Maart 2009 - 19:44
Mie Gommans:
na de domper eerst de reactie,s gelezen. Jullie kunnen meer dan alle therapeuten bijelkaar vind ik heel goed.Ze kennen Peter niet echt.Veel zal er nog verbeteren.Ik wed zelfs over een jaar en niet 7 jaar. Langzaam vooruit en veel op eigen kracht, je zult het zien. Veel liefs Mie en Jan. -
22 Maart 2009 - 13:05
Eefje:
halllo,
Ik heb gelezen dat peter niet meer voor verdere revalidatie terecht kan in blixembosch. Wat klote.
Ik heb gisteren met steef nog gesproken over de fysio. Ik heb een tijd geleden ook als eens een goede fysio genoemd. Danielle lemaire in meijel. Zij is gespecialiseerd in NDT therapie voor mensen met een niet aangeboren hersen aandoening. Zij heeft ook een stuk opleiding gevolgd in blixembosch. Mochten jullie wat meer willen weten over deze praktijk. Kunnen jullie kijken op fysiocentrummeijel.nl
Ik wens julli verder heel veel sterkte en doorzettingskracht.
Groetjes Eefje -
22 Maart 2009 - 19:20
Christel:
Marlies en Peter,
ik ben er effe stil van. Weet ook even niet hoe ik jullie nog op kan beuren. Gelukkig zijn er nog wel anderen, die wel de juiste woorden weten te vinden. In elk geval heel veel sterkte lieve mensen. Je staat niet alleen hoor. -
23 Maart 2009 - 12:09
Mattie:
Ik begrijp dat de boodschap hard is ingeslagen. Maar zo'n boodschap mooi verpakken is ook geen optie. Ik voel met jullie mee en het is weer goed om te lezen dat na de eerste reactie de moed er weer in zit! Toi toi!en laat maar zien wat er nog wel mogelijk is. -
23 Maart 2009 - 13:11
Thea-Jan:
Hoi Marlies en Peter
Ik ben er even stil van.
Dat er TOCHT zo veel MENSEN aan JULLIE DENKEN.
Met sun alle doorgaan en doorgaan SAMEN.
Dan lukt dat vaste wel.
De moed niet opgeven en POSITIEF blijven.
Wij gaan door .
Heel veel groetjes Thea -Jan .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
