BOEMELTREIN

Hallo lieve mensen,



En weer is er een heftige week voorbij en boemelt het links en rechts een keer!!
Vrijdagmorgen moesten we weer naar Maastricht voor een MRI scan en nu ging Johan met ons mee, het was weer een beetje mistig, maar ondanks dat waren we op tijd in Maastricht. Moesten even wachten want er was een nieuwe vleugel geopend en blijkbaar hadden ze wat opstartproblemen. Maar kwart voor 11 was Peter toch aan de beurt en Johan en ik gingen even wat lopen en na een half uur gingen we weer terug naar Peter. Hij kwam een beetje dizzy uit de kamer, nee nu zou hij echt niet kunnen autorijden, ook was hij heel moe, op de terugweg nam Johan een stukje de toeristisch route, kijk en dat vond Peter weer keisjiek, thuis ging hij toch weer gelijk naar boven om te rusten en na het slaapje probeerde hij te vertellen over de mri scan, nee dat was niet zo leuk en de verpleegkundige was ook niet zo leuk, ze hadden 3x vloeistof ingespoten maar wat precies kon hij mij niet duidelijk maken, zijn spraak was ook nog maar zeer minimaal, nee en hij wilde zaterdag ook niet gaan zwemmen. Ik werd er een beetje verdrietig en bang van, wat betekende dit allemaal???? Ongerust belde ik Wil op en die bracht mij weer op het positieve spoor..heel fijn gepraat over het gesprek van donderdag en dat het ook tijd nodig heeft, s avonds las ik eens alle informatie door die we van Maastricht hadden gekregen en ook googelde ik het medicijn op internet, we hadden er namelijk geen bijsluiter bij gekregen, het is dus een vochtafdrijver en maakt de zwelling kleiner.
Zaterdagmorgen waren we weer op tijd op, oudejaars dag, tja daar had ik een maand geleden toch andere plannen over… ik zou een prachtig bericht schrijven… dat we in 2016 zoveel bereikt hadden, financieel met het bedrijf, de rechtszaak die voor januari gepland staat, Peter zijn duim en wijsvinger kon bewegen, het traject Botox opstarten en ons vijfde kleinkind gaat bijna geboren worden… Maar oh wat was het moeilijk zaterdag….. ik zal de gedachten niet allemaal opschrijven, maar ik was wel heel verdrietig!! Maar goed om half 7 moesten we bij Piet en Maria zijn en zouden we samen het nieuwe jaar ingaan, het praten ging alweer een bietje beter, en Maria had heerlijk gekookt en was het heel fijn, samen fijn gepraat en Peter en Piet gingen even op de bank liggen en konden Maria en ik weer fijn praten, en om 12 uur gingen we naar buiten en lieten we de champagne knallen, ja we gaan ervoor!!! Maar het was wel koud en gingen we na een kwartier weer naar binnen en toen was het toch nog laat voordat we naar huis gingen. Maar een Super fijne avond gehad!!
Nieuwjaarsdag kwamen Steef en Robert, Pierke en Sien, Claudi en Johan met Joep en Mees hier lunchen, Pierke had een confetti knaller bij zich en we wisten allemaal niet precies wat dat zou zijn, dus werd er naar buiten gegaan en Peter deed zich de jas en ging ook mee om te kijken, SUPER!! Maar oh wat viel die knaller tegen… plof en er vlogen wat snippertjes door de lucht!!
Het lopen van Peter gaat steeds beter en hij liep zomaar twee rondjes zonder te stoppen door de kamer en keuken, hij genoot ook van de lunch en de kinderen om hem heen. Na het eten ging hij naar boven en was ik dus alleen…. Poef en weer had ik het moeilijk… Om half 4 kwamen Wil en Annemarie, ja en even brak er iets, maar gelukkig konden we er heel goed over praten en namen we nog een lekker glas wijn, en kwam het positieve weer naar boven, ik keek nog even in de brievenbus en was er prachtige kaart van Marlies en Bert uit Tegelen, SUPER precies op het goede moment, net als al die lieve berichtjes op de site, die slepen ons er door heen.
Maandagmorgen moesten we naar de fysio in Baarlo en ook ik had toevallig een afspraak gepland, ja dat was heel fijn, en het leek wel of we telepathie hadden, de afspraken voorlopig allemaal op de maandag en deze morgen zou Richard Peter niet teveel vermoeien en alles goed doorbewegen, Richard vond dat de spraak wel iets verbeterd was, maar nog niet op het nivo van 2 weken geleden, tja…
Dinsdagmorgen kwam Steef met Pierke en Sien en Claudi bracht Joep, nou dat was een hele goede afleiding, want ik vond het toch wel spannend omdat de oncoloog zou bellen, Peter genoot van de kleintjes om zich heen, en Sien zat een poosje zo lief bij hem op schoot, ja en dan gaat er van alles door mij heen!! Sien vond wel dat opa een beetje raar praatte. Ik liep met de kinderen naar de paarden in de wei, er was nog wat oud brood. Ik zei dat ze niet te dicht bij de schrikdraad moesten komen. Wat gebeurt er dan vroeg Pierke, ja dan krijg een schok en dan doe je een beetje raar. Oh zei Joep net als Opa, maar dat wordt vanzelf weer beter!! Na de lunch gingen ze allemaal weer naar huis en was het wachten op het telefoontje uit Maastricht. Tegen 3 uur belde dr Jansen, hij vroeg kort hoe het ging, ja de spraak was wel verbetert maar nog niet op het oude nivo. Nou dan moest er nog een pilletje bij en dan zou hij vrijdag weer terugbellen m te vragen hoe het dan gaat. Kort maar krachtig!!
Even later belde dr van der Wouden de neuroloog van Venlo, hoe het in Maastricht was gegaan, ik vertelde dat hij dat pilletje had gekregen, mar dat het nog niet afdoende had gewerkt, oh maar dat kon nog en de dosis kon nog veel meer omhoog, tja en de mri scan , ja je bent in een academisch ziekenhuis en die willen toch alles nog een keer extra doen en die kijken ook veel meer na, was allemaal niet zo gek!! Deze dokter had tijd genoeg, ik kon al mijn vragen stellen en voor zover mogelijk gaf hij ook antwoord. Ja fijn!! Later op de avond ging het praten een stuk beter, opgelucht was ik en Peter wilde woensdag ook zwemmen met Wim.
Dus kwam Wim woensdagmorgen om met Peter te gaan zwemmen, wel met het advies om iets meer ontspanningsoefeningen te doen, ik verwachtte ze eigenlijk al snel weer terug en werd een beetje ongerust… Maar tegen 12 uur waren ze er toch en het had heel goed gegaan. Peter was wel heel moe, maar dan mocht hij s middags wel iets langer slapen.
Na de middag ging ik ook eens even ander werk doen… de swap!! Ik had wat gelezen over een uitspraak van een rechter tja en nu was ik even niet zo zeker meer van onze zaak. Ik zette alles nog een op een rijtje, de brieven van de bank op chronologisch volgorde.. tja en nog een brief erbij…. Ik belde de advocaat op en vertelde wat ik gedaan had. Hij vroeg of ik dat even door kon mailen.. Tuurlijk en even later was er een mail terug, een brief had hij nog niet, een hele simpele, maar de bank vraagt hierin om een profiel te ondertekenen in maart 2009, want dat hadden ze nog niet en nu komt de rechter met dat profiel getekend door Peter in 2007!! KASSA!!
Om 4 uur haalde ik Peter uit bed, we dronken samen koffie en oh de spraak was veel verbeterd, ja en hij vond zelf ook dat de spieren in de kaak beter gingen, ook met eten en drinken, ja en hij vond dat ik ook even met Willemien moest gaan lopen en Willemien vond ook dat de spraak nu tov een week geleden goed verbeterd was. Dus lekker in de regen gelopen en later op de avond kon ik weer redelijk goed met Peter praten.
Vanmorgen was het weer wat minder, Anneke was er en ik ging boodschappen doen, toen ik terug kwam vroeg ik aan Peter hoe het ging, positief, ja die twee pilletjes waren positief, hij voelde dat goed in zijn mond en hij had ook alles opgedronken wat ik klaar had gezet, want dat is bij Peter de laatste jaren een probleem hij drinkt heel minimaal, maar steeds als ik er wat van zei, woof hij dat weg en vond het onzin, maar nu ziet hij het belang ervan in en drinkt voldoende en toen ik hem vanmiddag uit bed haalde was de spraak weer verbetert, we oefenden samen allerlei woorden, die hij na moest zeggen, dat ging heel vlot een paar letters zijn nog moeilijk zoals de M en de W, maar het was de beste spraak sinds 2 weken, ja het treintje gaat weer de goede kant op!!



OVER ELKE BERG LEIDT EEN PAD
HOEWEL NIET ALTIJD ZICHTBAAR,
VANUIT HET DAL
NAAR EEN NIEUWE HORIZON


Veel liefs Marlies