moederdag 2011
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
08 Mei 2011 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
En nog steeds is het druk, extreem druk...... en warm.....en droog....
Maandagmorgen gingen we samen naar de groepsfysio in de Kronenberg. Robert was nog even binnen geweest en ging naar het zeugenbedrijf en Peter en ik naar de audi om naar de Kronenberg te gaan. Helaas.... de auto startte niet, accu leeg... Ja wat nu. Robert gebeld maar die pakte niet op, Steef gebeld, geen gehoor, Claudi gebeld, geen gehoor!! Ja waar zitten ze allemaal??? Robert nog eens en nog eens en ja na 10 minuten kwam Robert aan de lijn. Nee hoor niks aan de hand. Steef was gewoon thuis en Robert kwam mij halen om vervolgens met hun auto naar de Kronenberg te gaan. Peter een beetje boos op mij, want de accu was al een paar dagen dat hij minder startte maar ik had had dat niet gehoord..... Ja .... en dan kookt er even iets van boosheid en onvermogen in mij. Ik heb GEEN verstand van techniek en ik hoor dat echt niet!!
Zwijgend reden we naar de Kronenberg, daar aangekomen bleef ik even buiten om een sigaret te roken en Peter ging binnen koffiedrinken. Er waren nog wat andere aan het roken en mijn boosheid en verdriet zakte al snel. Het doet zo goed om met lotgenoten te praten en je pept elkaar gewoon op.
De groepstherapie begon en ik ging kijken, ja ik weet niet precies hoe ik het moet omschrijven, een beetje Jomanda achtig, een beetje Lourdes achtig een beetje mysterieus, maar het voelt enorm goed. Zo dichtbij, zoveel kansen!!! Je ziet mensen die pakweg 5, 6 jaar in een rolstoel hebben gezeten en nu lopen!!! Tegen 12 uur waren we weer thuis, ja een hele ervaring rijker en vooral veel pep erbij.
s Middags was er enorm veel asperges om te sorteren en hier waren we dan ook tot half 6 mee bezig en om 6 uur weer naar het veld om te steken.
Dinsdagmorgen naar Venlo voor de rijles en Herm ging mee. Het had weer super gegaan. Het borden lezen gaat een stuk makkelijker, we oefenen dat nu bij ieder bord wat we tegenkomen en dat gaat dus met sprongen vooruit!!
s Middags kwamen er mensen uit Winterberg om asperges te halen, zij komen al heel veel jaren hier, ze zijn dan op doorrreis naar hun huisje in Breskens, vorig jaar waren ze niet geweest, want ik had gezegd dat we stopten met de asperges, maar door deze site waren ze erachter gekomen dat we toch nog asperges hadden en nu waren ze er. En dat vind ik dus superleuk!!
Woensdag stond er geen therapie voor Peter op het programma, maar ik wilde even naar de markt om stof en bloemen te kopen. En gelukkig ging dat supersnel, want ik vond gelijk wat ik nodig had.s Middags hadden we weer een helboel asperges te sorteren, maar Theo kwam helpen en ondanks de drukte, supergezellig. s Avonds kwamen Willemien en John de voeten pedicuren en vertellen over hun Vietnam reis. Ze hadden Peter nog niet gezien met het intapen van de arm en vonden de vooruitgang enorm.
Donderdagmorgen ging Wil mee naar de groepsfysio, er was geen afasie omdat het 5 mei was, en zodoende een extra groepsfysio. Ze hadden weer een aantal bekende mensen gezien en wederom erg onder de indruk wat er hier wordt gedaan. Het voelt zo enorm goed!!!
Vrijdagmorgen moesten we naar Nanneke Engels,de revalidatiearts in Venlo. In Januari waren we hier de laatste keer geweest en zij wist nog niets van het intapen en de gewone schoenen. Zij ging er vanuit dat we nu kwamen om een nieuw traject in te gaan voor aangepaste schoenen.
Nanneke komt ons dan halen in de wachtkamer en dan moeten we een hele gang doorlopen naar de spreekkamer. Peter stond op en gaf een hand. De ogen van Nanneke werden groter en groter.... kijkend naar de tape op zijn arm, en keek naar mij en snapte er duidelijk niets van. Peter liep keurig netjes zonder stok de hele gang door.... en Nanneke erachter en dan keek ze naar mij... verbazing... verwondering.... Zo meneer Nouwen U hebt een sprong gemaakt... We vertelden samen waar we mee bezig waren, ja en dan gewone schoenen... Ja toch wel met een spalk erin? Nee... gewoon alleen tape...!! Wonderlijk!!! En Peter praatte en vertelde hoe het was in de Kronenberg. Meneer Nouwen, niet alleen de motoriek en het lopen, maar ook Uw spraak heeft een enorme sprong gemaakt, mijn complimenten!!!
Wij moesten maar zeggen wat we verder wilden, welke therapie we wilden en dan zou zij de verwijzing wel schrijven. Jullie weten beter als ik welke therapieen het beste zijn!!! Over een jaar terugkomen, maar als wij het eerder nodig vinden of als zij ergens een verwijzing moest schrijven, moesten we maar bellen of een afspraak maken.
Toen we bij de auto waren, was Peter toch wel een beetje moe, ja zal wel, is ook een pokkeneind, het hele ziekenhuis door op en neer.
Zaterdagmorgen zwemmen op de Schatberg met Wil en John, en na het zwemmen naar de Kronenberg om te tapen, nu hebben ze het schouderblad erbij gepakt. Het zwemmen had ondanks de drukte in het zwembad supergoed gegaan.
s Middags kwam Lonneke al uit Haarlem, gezellig voor moederdag en om nog een keertje asperges te steken. En terwijl wij aan het steken waren begon Peter in de tuin te schoffelen, ja netjes maken voor moederdag!!
Ja en vanmorgen maakte ik Peter wakker, om hem de sokken aan te doen en dan gaapt en strekt hij zich altijd. Normaal is dan zijn rechterhand gesloten(kramp spasme??) maar nu...... alle vingers trilden en bewogen tijdens de gaap. Zo dat is een mooi cadeautje.......ja zo zie ik iedere week wel ergens iets veranderen.
Steef en Robert, Lonneke (Jaap zit in de kuip bij de bekerfinale Twente Ajax) Claudi en Johan kwamen ontbijten voor Moederdag en dat was supergezellig. Bij as Moedertjes is nog alles rustig... ja... nog efkes..
IK GELOOF, IK GELOOF, IK GELOOF.....
IN JOU EN MIJ......
ALS JE GELOOFT DAT HET LUKT
ZUL JE KANSEN ZIEN
ALS JE GELOOFT DAT HET NIET LUKT
ZUL JE OBSTAKELS ZIEN
Veel liefs Marlies
En nog steeds is het druk, extreem druk...... en warm.....en droog....
Maandagmorgen gingen we samen naar de groepsfysio in de Kronenberg. Robert was nog even binnen geweest en ging naar het zeugenbedrijf en Peter en ik naar de audi om naar de Kronenberg te gaan. Helaas.... de auto startte niet, accu leeg... Ja wat nu. Robert gebeld maar die pakte niet op, Steef gebeld, geen gehoor, Claudi gebeld, geen gehoor!! Ja waar zitten ze allemaal??? Robert nog eens en nog eens en ja na 10 minuten kwam Robert aan de lijn. Nee hoor niks aan de hand. Steef was gewoon thuis en Robert kwam mij halen om vervolgens met hun auto naar de Kronenberg te gaan. Peter een beetje boos op mij, want de accu was al een paar dagen dat hij minder startte maar ik had had dat niet gehoord..... Ja .... en dan kookt er even iets van boosheid en onvermogen in mij. Ik heb GEEN verstand van techniek en ik hoor dat echt niet!!
Zwijgend reden we naar de Kronenberg, daar aangekomen bleef ik even buiten om een sigaret te roken en Peter ging binnen koffiedrinken. Er waren nog wat andere aan het roken en mijn boosheid en verdriet zakte al snel. Het doet zo goed om met lotgenoten te praten en je pept elkaar gewoon op.
De groepstherapie begon en ik ging kijken, ja ik weet niet precies hoe ik het moet omschrijven, een beetje Jomanda achtig, een beetje Lourdes achtig een beetje mysterieus, maar het voelt enorm goed. Zo dichtbij, zoveel kansen!!! Je ziet mensen die pakweg 5, 6 jaar in een rolstoel hebben gezeten en nu lopen!!! Tegen 12 uur waren we weer thuis, ja een hele ervaring rijker en vooral veel pep erbij.
s Middags was er enorm veel asperges om te sorteren en hier waren we dan ook tot half 6 mee bezig en om 6 uur weer naar het veld om te steken.
Dinsdagmorgen naar Venlo voor de rijles en Herm ging mee. Het had weer super gegaan. Het borden lezen gaat een stuk makkelijker, we oefenen dat nu bij ieder bord wat we tegenkomen en dat gaat dus met sprongen vooruit!!
s Middags kwamen er mensen uit Winterberg om asperges te halen, zij komen al heel veel jaren hier, ze zijn dan op doorrreis naar hun huisje in Breskens, vorig jaar waren ze niet geweest, want ik had gezegd dat we stopten met de asperges, maar door deze site waren ze erachter gekomen dat we toch nog asperges hadden en nu waren ze er. En dat vind ik dus superleuk!!
Woensdag stond er geen therapie voor Peter op het programma, maar ik wilde even naar de markt om stof en bloemen te kopen. En gelukkig ging dat supersnel, want ik vond gelijk wat ik nodig had.s Middags hadden we weer een helboel asperges te sorteren, maar Theo kwam helpen en ondanks de drukte, supergezellig. s Avonds kwamen Willemien en John de voeten pedicuren en vertellen over hun Vietnam reis. Ze hadden Peter nog niet gezien met het intapen van de arm en vonden de vooruitgang enorm.
Donderdagmorgen ging Wil mee naar de groepsfysio, er was geen afasie omdat het 5 mei was, en zodoende een extra groepsfysio. Ze hadden weer een aantal bekende mensen gezien en wederom erg onder de indruk wat er hier wordt gedaan. Het voelt zo enorm goed!!!
Vrijdagmorgen moesten we naar Nanneke Engels,de revalidatiearts in Venlo. In Januari waren we hier de laatste keer geweest en zij wist nog niets van het intapen en de gewone schoenen. Zij ging er vanuit dat we nu kwamen om een nieuw traject in te gaan voor aangepaste schoenen.
Nanneke komt ons dan halen in de wachtkamer en dan moeten we een hele gang doorlopen naar de spreekkamer. Peter stond op en gaf een hand. De ogen van Nanneke werden groter en groter.... kijkend naar de tape op zijn arm, en keek naar mij en snapte er duidelijk niets van. Peter liep keurig netjes zonder stok de hele gang door.... en Nanneke erachter en dan keek ze naar mij... verbazing... verwondering.... Zo meneer Nouwen U hebt een sprong gemaakt... We vertelden samen waar we mee bezig waren, ja en dan gewone schoenen... Ja toch wel met een spalk erin? Nee... gewoon alleen tape...!! Wonderlijk!!! En Peter praatte en vertelde hoe het was in de Kronenberg. Meneer Nouwen, niet alleen de motoriek en het lopen, maar ook Uw spraak heeft een enorme sprong gemaakt, mijn complimenten!!!
Wij moesten maar zeggen wat we verder wilden, welke therapie we wilden en dan zou zij de verwijzing wel schrijven. Jullie weten beter als ik welke therapieen het beste zijn!!! Over een jaar terugkomen, maar als wij het eerder nodig vinden of als zij ergens een verwijzing moest schrijven, moesten we maar bellen of een afspraak maken.
Toen we bij de auto waren, was Peter toch wel een beetje moe, ja zal wel, is ook een pokkeneind, het hele ziekenhuis door op en neer.
Zaterdagmorgen zwemmen op de Schatberg met Wil en John, en na het zwemmen naar de Kronenberg om te tapen, nu hebben ze het schouderblad erbij gepakt. Het zwemmen had ondanks de drukte in het zwembad supergoed gegaan.
s Middags kwam Lonneke al uit Haarlem, gezellig voor moederdag en om nog een keertje asperges te steken. En terwijl wij aan het steken waren begon Peter in de tuin te schoffelen, ja netjes maken voor moederdag!!
Ja en vanmorgen maakte ik Peter wakker, om hem de sokken aan te doen en dan gaapt en strekt hij zich altijd. Normaal is dan zijn rechterhand gesloten(kramp spasme??) maar nu...... alle vingers trilden en bewogen tijdens de gaap. Zo dat is een mooi cadeautje.......ja zo zie ik iedere week wel ergens iets veranderen.
Steef en Robert, Lonneke (Jaap zit in de kuip bij de bekerfinale Twente Ajax) Claudi en Johan kwamen ontbijten voor Moederdag en dat was supergezellig. Bij as Moedertjes is nog alles rustig... ja... nog efkes..
IK GELOOF, IK GELOOF, IK GELOOF.....
IN JOU EN MIJ......
ALS JE GELOOFT DAT HET LUKT
ZUL JE KANSEN ZIEN
ALS JE GELOOFT DAT HET NIET LUKT
ZUL JE OBSTAKELS ZIEN
Veel liefs Marlies
-
08 Mei 2011 - 15:01
Tineke:
Hoi Peter en Marlies
Wij geloven ook in jullie ,en alles groeit de babys in hun moeders buik de asperges en het geloof groeit ook dat het steeds beter gaat,BLIJF geloven.nog een fijne zon(moeder)dag.
Jan en Tineke -
08 Mei 2011 - 17:42
Thea-Jan:
Wat weer Super.ga zo maar door, met alles laten groeien.
En blijf er in geloven het komt een keer .........
Fijne Moederdag.
Thea-Jan. -
08 Mei 2011 - 20:28
Nelly:
Hallooo Marlies & Peter,
op deze bijzondere dag, MOEDERDAG zo'n fijn nieuws te lezen, super hoor!! De spieren die in die gesloten/gespannen hand, stilaan beginnen te werken wauw.... mooi hoor!!!! Iedereen die dit leest krijgt/haalt hier toch kracht uit of je wilt of niet. BLIJF GELOVEN....... Lieve mensen...... Marlies & Peter moge het geluk in jullie leven blijven groeien, als in een tuin waar bloemen volop bloeien. Doei...
Groetjes Jan & Nelly. -
09 Mei 2011 - 09:51
Loes:
ha Die liesl en peter
wat een geweldig verslag ,ik heb ervan genoten,schitterend als jezelf de therapie mag bepalen,een groter compliment is er bijna niet en dan van een arts,super,heel fijne week,groetjes aan iedereen en tot gauw -
09 Mei 2011 - 10:18
Christel:
Baanbrekend werk wordt er verricht in huize Nouwen. Alles wat jullie samen bewerkstelligen kan voor heel veel (toekomstige) patiënten wel eens van heel veel waarde zijn voor de te volgen therapie. Het is tenminste te hopen, dat toch één of meerdere van de zogenaamde deskundigen, iets gaan doen met al hetgene jullie hebben bereikt. Er komt géén eind aan de voortuitgang. Als je maar wilt en er begeleiding is. Marlies, die zich aan elke strohalm vastgrijpt en er alles uithaalt wat er maar uit te halen is, is het boegbeeld voor alle partners van..... Vol bewondering lees ik elke week je verslag. Jij bent SUPERWOMAN. -
09 Mei 2011 - 10:56
Hein Oet Wiëert:
Weer stromen hier de tranen bij het lezen van dit verslag. Dit geeft weer een boost. Dat had ik nodig omdat het gisteren toch wel vermoeiend was bij de fanclubdag van Rowwen Hèze. Trouwens ook voor mij geldt dat ik dus merk dat het veel minder vermoeiend is als vorig jaar. Fijne week weer en een mals regenbuitje zou wel lekker zijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
