April 2014

Hallo lieve mensen,

Zo toch weer een verslag op de zondag, maar wel de zondagavond, tja een beetje druk...
Dinsdagmorgen kwam Steef met Pierke en Sien, Steef moesy even naar Panningen en zo waren we weer met de kleintjes alleen. Het was redelijk mooi weer en gingen we even met Pierke en Sien naar buiten. Sientje in de kinderwagen en Pierke met het loopfietsje, maar eigenlijk is hij hier te groot voor, maar ach wat maakt het uit. We hadden veel plezier en dat is het belangrijkste toch!! Na een poosje weer naar binnen en Peter hield de kleintjes bezig terwijl ik het eten klaarmaakte. Er werd met de duplo gespeeld en natuurlijk ook even een spelletje memorie. Na het eten deden Peter en Sien een middagslaapje en Pierke en ik gingen knutselen, knippen plakken, oh er stonen nog zoveel knutselspullen in Omas kast!! Na het middagslaapje gezellig samen koffie gedronken en na het avondeten ging Peter Wil ophalen om te zwemmen. Ik dacht dat ze hier koffie kwamen drinken, maar Peter had Wil alweer naar huis gebracht. Ik vroeg aan Peter hoe het zwemmen had gegaan en Peter vond zelf dat het heel goed had gegaan, ondanks het vemoeide weekend!!
Woensdagmorgen op tijd op, douchen en samen naar de fysio in Baarlo, beetje eerder weg zodat we in Baarlo nog appels en.. verse asperges konden halen, mmh dat wordt smullen, want ze zijn er volop verse asperges en niet duur!! Tja een van de nadelen van het geen eigen asperges meer hebben is dat we ze moeten gaan kopen en dat waren we 22 jaar niet gewend!! De fysio ging weer heel goed, Richard merkt aan alles dat er thuis heel veel geoefend wordt, de bewegingen gaan nu zoveel soepeler!! Het lopen gaat heel goed, we zijn bijna alleen in de oefenzaal en daardoor wordt Peter vrijwel niet afgeleid en dan gaat het ook makkelijker. Richard doet de oefeningen zo goed voor en Peter neemt ze moeiteloos over. In het laatste halfuur wordt het been weer getapet en dan lopen we samen zonder stok naar de auto, want de stok blijft tegenwoordig in de auto staan. s Middags zijn we nog een hele poos buiten bezig, ik in de bloementuin en Peter maait het gras. s Avonds ga ik nog lekker lopen met Annemarie, lekker weer het hoofd leeggemaakt en nieuwe energie opgedaan.
Donderdagmorgen weer douchen, och we zijn de dagen een beetje kwijt, maar wat maakt het eigenlijk uit welke dagen er gedouchet wordt.. nadat alle oefeningen en de spiegeltherapie gedaan zijn gaat Peter met de taxi naar het afasiecentrum en ik ga snel de boodschappen doen. Om 4 uur is Peter weer terug van het afasiecentrum en natuurlijk had hij weer veel te vertellen, als ik zijn werkbladen bekijk en zie hoeveel hij hier vooruit is gegaan, hoe makkelijk hij nu alle woordjes leest en wat hij allemaal schrijft!! Och laat ons nog eens 2 jaar verder zijn...dan leest en schrijft hijj alles weer!! Hij vertelt over Jenny en Brigitta en dat zij ook iedere week het bericht lezen en hij steeds makkelijker met hun kan communiceren. Ja super!! De accountant belde nog over onze perikelen met Meneer bank en dat we vooral moesten volhouden en erop staan dat we een gegronde reden met onderbouwing van de renteverhoging op papier krijgen, maar dat schijnt voor Meneer Bank heel moeilijk te zijn. Peter vroeg wat er verder nog gebeurd was en ik vertelde hem dat Truus Verhoijsen op de site gereageerd had, nou dat vond hij wel heel erg leuk en begon er steeds weer over, hij is hier sowieso veel mee bezig, vindt het heel leuk dat ik iedere week schrijf en dat hij erop aangesproken wordt en dat mensen reageren.
Vrijdagmorgen weer op tijd op want het is een verschoven oppasdag voor Pierke en Sien. Sientje slaapt s morgens niet meer en dan wordt er de hele morgen gespeeld, maar dat gaat ook steeds soepeler. We spelen een poosje samen, en dan ga ik wat kleine klusjes doen en speelt Peter alleen met de kleintjes, en Sien wordt ook steeds makkelijker, want speelgoed en vrij rondkruipen is natuurlijk hoogst interessant. Een poosje naar buiten en dan is de morgen alweer om, Peter en Sien gaan naar boven voor een middagslaapje en Pierke en ik knutselen wat voor Mees eerste verjaardag, nog een kadootje inpakken en dan Sien weer uit bed, Peter uit bed helpen, alles in de auto en op naar de Houwenberg, want Mees is jarig en het kleine manneke wordt al 1!! Alweer een jaar voorbij.. wat gaat de tijd toch snel!! Maar Joep denkt dat hij jarig is en alle kadootjes voor hem zijn.. foutje!!WE hebben voor Mees een grote vrachtauto gekocht, waar ze ook in het laadbakje kunnen zitten en dat is natuurlijk wel leuk voor allemaal. Sien is wat verlegen en blijft mooi tussen Opa en Oma inzitten en bekijkt alles met grote ogen, terwijl Pierke heerlijk speelt met alle andere kindjes. Opa en oma Dier zijn er ook en dan zegt Joep wijzend naar Peter en dat is mijn Opa Stok! Waarom heet hij Opa Stok, vraagt Fleur. Tja zegt Peter ik heb maar Ein Bein!! Maar of Fleur dat begrijpt?? Joep pakt zijn eigen stok en loopt naar de keuken en haalt Peters stok, Kijk dit is Opa Stok zijn stok , en dan is het duidelijk...!! Het is heel gezellig en na het eten neemt Robert Sien mee naar huis en wat later brengen wij Pierke naar huis, maar daar is Joep het weer niet mee eens, hij wil ook mee met opa en oma.... Nou vandaag niet meer, opa en oma zijn een beetje moe.....
Zaterdagmorgen gaat Wil met Peter zwemmen en ik moet naar de kapper en mijn eerste seizoensbarbeque voorbereiden. Ik ben weer op tijd terug om de soep warm te maken en Peter en Wil genietern van een grote lop erwtensoep, ze zijn allebei erg tevreden over het zwemmen, het had supergoed gegaan en vooral de vooruitgang in de symmetrie en de arm/hand, ja we moeten geduld hebben maar uiteindelijk komt alles goed!!
Claudi stuurt een leuk berichtje. Joep loopt al een paar weken met zijn heilige stok, zo'n plastik kermisgevalletje, rond. Nu zat Joep achter op het laadbakje van de vrachtwagen en Mees duwde hem kruipend vooruit, totdat Mees de stok van Joep wilde vasthouden. Nee nee Mees, dat mag niet, zei Joep, want ik heb maar Ein Bein!! Dat is toch echte kinderlogica!! Het is zo vertederend hoe makkelijk de kleinkinderen met de beperkingen van Opa Peter omgaan, ze spelen het na, en Opa zegt dat ie maar een been heeft, nou dan heeft Joep toch ook maar een been!!
Voordat we gaan eten gaan we nog samen naar het tuincentrum om bloemen te halen voor nicht Jose en dan is het tijd voor Peters middagslaapje en moet ik aan het werk om de bbq af te maken. Claudi appt dat ze 2 courgetplanten heeft voor mij, ik vraag aan Peter of we die samen even zullen halen, maar nee, zijn kaarsje is een beetje leeg.. nou dan ga ik toch effe alleen op de fiets, maar helaas het waren geen courgetteplanten die er stonden, het waren geraniums.... oke volgende keer beter!! We gaan op tijd naar bed, want zondagmorgen weer op tijd op, want om 9 uur moeten we al een bbq wegbrengen en Peter wil graag mee want hij dacht dat hij ze kende... Maar nee deze mevrouw kende Peter niet van vroeger, wel was het een ver familielid van Robert. Bbq afgeleverd en terug naar huis om te ontbijten, alle oefeningen doen, omkleden en naar Zeddam, waar nicht Jose een feestje geeft omdat ze 80 is geworden vandaag. Jose is mijn oudste nichtje, zij is de oudste van de oudste broer van mijn vader, en ik ben de jongste nicht en mijn vader was de jongste en ik ook weer de jongste thuis. Dus wel grappig!! We waren ruim op tijd in Zeddam waar we al gauw ander familieleden zagen. Neef Paul en neef Erwin, achternichtje Yvonne en achterneef Edgar, achterneefje Ludo, die 28 jaar geleden een weekje hier heeft gelogeerd en als we hem zien er nog steeds over gepraat wordt. Ja dat is toch heel bijzonder, met Yvonne is een heel hartelijk contact, och eigenlijk met iedereen. We zitten heel gezellig te kletsen en er is een hapjesbuffet, ik zit met neef Paul te kletsen en wil Peter gaan vragen of hij wat wil eten, dan zie ik dat peter opstaat en Rene, voor ons een onbekende, ontfermt zich over Peter en zegt tegen mij dat ik maar rustig moet blijven zitten en dat hij met Peter samen wat te eten gaat halen. Op een afstandje sta ik stilletjes te kijken en ben door dit gebaar heel ontroerd, hoe zomaar iemand met Peter meeloopt, dat ik ze heel geannimeerd op en neer hoor praten, het lijkt zo gewoon, maar wat is dit bijzonder en ik wordt er van binnen zo warm van !!SUPER!! Om 7 uur nemen we hartellijk afscheid van iedereen en oh wat was het bijzonder, bijzonder dat we erbij waren, bijzonder dat Peter ook terug reed, dat hij geen middagdutje deed en dat hij op terugweg nog zoveel te vertellen en te vragen had. SUPER SUPER SUPER!!!


AANDACHT WERKT ALS EEN ZAKLAMP IN HET DONKER
JE ZIET PLOTSELING DINGEN DIE JE EERDER NIET ZAG


Veel liefs Marlies