WEER OP HET GOEDE SPOOR....

Hallo lieve mensen,



Maandagmorgen moesten we op tijd op , douchen oefeningen doen en naar de fysio in Baarlo. Er stonden 2 sessie gepland en ik wilde graag dat Richard ook mijn nek en schouders masseerde. Ik had er best wel veel last van, waarschijnlijk ook van de spanningen, want het uur van de waarheid breekt bijna aan. We verwachten dat het een goede uitslag zal zijn, maar ons gevoel heeft ons de laatste tijd een beetje in de steek gelaten…. Richard behandelde eerst mij en ook het goede fijne gesprek zorgde ervoor dat ik me weer een stuk beter voelde. Daarna was het Peters beurt . Het lopen ging in eerste instantie niet zo best , ja daar heeft hij best wel wat op ingeleverd, maar na een minuut of 5 ging het al een heel stuk beter en het is zo fijn dat Peter zichzelf ook kan corrigeren, maar het moet er wel eerst weer in geprogrammeerd worden. Na een uur gingen we weer naar huis en Peter reed ook weer terug.
S Middags had ik een afspraak bij de kapper en na het slaapje van Peter dronken we buiten koffie, en daarna ging ik het gras maaien en Peter keek. Later praatte we hier samen over, ja hij was er wat verdrietig over dat hij nu nog niet kon grasmaaien, maar eigenlijk vermoeide hem dat ook en nu kon hij zijn energie voor andere dingen sparen en ja dat was ook wel fijn. Maar ook hij vond het allemaal zo spannend nu !!
Dinsdagmorgen kwam Wil om Peter te behandelen, eerst op de hometrainer en in overleg met Richard de tijd wat opvoeren en de zwaarte wat minder zetten. Dat ging dus heel goed en alles was heel soepel. S Middags moest er vlees gehaald worden in Deurne en voor het eerst sinds februari ging Peter ook weer mee. Een poosje terug had ik hem verteld dat ik een kortere weg had gevonden, ik had er nu niet meer aan gedacht, maar toen we bijna bij dat punt waren zei hij, moeten we hier ergens links af dat is toch korter. WAUW denk ik dan Peter wat goed dat je dat nog weet en hij hoeft echt niet bang te zijn dat er wat mis is met zijn cognitieve geheugen. Dat zegt hij namelijk vaak, dat hij bang is door de uitzaaiing in zijn hoofd dat hij er vergeetachtig door is geworden, dat hij de namen niet direct kan zeggen en zo. Maar dat heeft hij al sinds zijn herseninfarct hij weet het allemaal maar kan het niet zeggen, maar aan alles merk ik dat dat niet verslechterd is, zelfs een heleboel verbeterd!! We haalden het vlees op en toen we thuis waren was hij wel een beetje moe en ging boven slapen. Ik werkte het vlees aan de kant en later kwam Peter steeds kijken als er iemand was om het vlees op te halen, maar al met waren we om 7 uur helemaal klaar. Ik moest nog een werkje doen… 38 rode rozen bestellen voor onze trouwdag op donderdag. Tja wat als de uitslag nu niet zo goed was, dan staan er die rozen…. Maar aan de andere kant het is onze trouwdag en dat doen we al altijd en we hebben de 38 jaar volgemaakt. Ja Peter vond dat hoe dan ook er donderdag 38 rozen moesten staan.
Woensdagmorgen een beetje op tijd op, we hadden allebei redelijk goed geslapen, ontbijten , en Peter tot 3 x naar het toilet voor grote boodschap !!! Steef kwam nog even een bakje koffie doen en om 9.15 uur was Annenarie er die zou met ons mee gaan naar Maastricht. Al gauw kwam de taxi en gelukkig was Ron de chauffeur, heel ontspannen reden we naar Maastricht en waren we zelfs te vroeg op afdeling 5 voor het bloedprikken. Hier hoefden we ook al niet te wachten, dus geen vertragingen. In de ontmoetingsruimte zag ik de mensen van 2 weken geleden weer zitten en die staken de hand op. Ik ging er even naar toe en stelde me deze ook voor. Want ja we zullen ze nog wel vaker tegen komen. Even fijn meegepraat en toen konden hun al voor de kuur gaan naar nivo 4 . Annemarie en ik gingen naar het restaurant de broodjes halen voor de lunch en toen we terugkwamen gingen we naar de wachtkamer van dr. Jansen. Peter wilde graag lopen zodat hij toch weer een beetje conditie krijgt. Al gauw riep dr. Jansen ons naar binnen, er was een stagiaire bij een leuk jong meisje. Eerst vroeg dr. Jansen hoe de afgelopen 2 weken waren verlopen en Peter antwoordde met, heel positief!! Maar wel een beetje spannend, uh vanmorgen 3 x gepoept !! Zo die zit. Ja de bespreking van de scan…… spannend… maar al gauw kwam het hele goede nieuws. De uitzaaiingen in de hals en oksel waren aanzienlijk geslonken. De stipjes op de milt waren helemaal weg en de stippen in het hoofd waren ook veel kleiner geworden. En ook heel belangrijk er waren geen nieuwe bijgekomen. Zo de spanning is eraf OPGELUCHT!!! Dr Jansen deed nog een lichamelijk onderzoek en ook hier was alles helemaal oke. Op de weegschaal en een kilo afgevallen. Ook prima!! De bloeduitslagen waren ook allemaal goed!! Ik vroeg of Peter nu ook nog de MRI scan van het hoofd moest doen volgende week. Oh zei dr Jansen Wie heeft die dan aangevraagd?? Nou snapte ik er helemaal niets meer van. HIJ had dat toch gedaan, HIJ had ons de papieren voor een scan van het hoofd gegeven en ik moest de afspraak met de secretaresse maken. Nou nee hij zag het nut van die scan niet zitten. Op de MRI scan kun je het nog nauwkeuriger zien, maar de stipjes waren kleiner als 2 mm , zelfs sommige kleiner als 1 mm , en wat maakte het uit als hij nu wist of het 0,8 of 0,9 mm was. De kuren moeten toch nog minimaal 3 maanden doorgaan en dan wordt er weer een scan gemaakt. De kuren hebben tot nu toe uitstekend werk gedaan. Er werden nog wat grapjes gemaakt en toen konden we heel opgelucht en blij naar de ontmoetingsruimte gaan. Heel gezellig zaten we er met zijn drieen te lunchen en we waren nog maar net klaar en konden we al naar nivo 4 voor de kuur. Bale want we moesten naar kamer 1, maar och mijn goede humeur werd er niet door bedorven. Maar wat schets mijn verbazing op kamer 1 waren Rob en Daisy de verpleegkundige van kamer 3….. Ik moest even wat aan de balie regelen en al gauw kwam Anneamrie, oh is er iets, nee Peter is al klaar het infuus zit er al in. Ging helemaal prima. Het ligt dus niet aan de kamer maar aan het personeel wat er is!!! Annemarie en ik gingen even naar buiten , Ron even bijpraten en het dat alles op schema lag. Nog even koffie gedronken en we zagen dat Peter sliep, toen het infuus er bijna in zat gingen we bij hem zitten en keek ik in de status van Peter en zag dat er nu minder medicijn gegeven werd. Ik had dat dr Jansen gevraagd of dat nu minder werd nu Peter wat was afgevallen en hij zei toen dat dat niets uitmaakte. We vroegen het aan Rob en Daisy en wat bleek … Dr Jansen geeft het lichaamsgewicht door naar de apotheek en die berekenen aan de hand hiervan hoeveel medicijn er gegeven moet worden. Het gewicht maakt dus wel wat uit !! Wel gaf Peter aan dat hij op het einde tijdens het spoelen met de zoutoplossing een beetje een misselijk gevoel krijgt, ja dat kon , dan moesten ze de volgende keer het spoelen iets langzamer zetten en dan zou hij er wellicht minder last van hebben .
Helemaal blij en opgelucht begonnen we aan de terugreis, de thermometer gaf 32 graden aan maar in de auto was het lekker koel en net voor 4 uur waren we thuis, koffie gedronken en toen ging Peter in zijn stoel liggen, effe uitrusten en dan konden we s avonds nog naar de verjaardag van Christel gaan. Peters zusje kwam nog even aan en om kwart voor 8 gaf Peter aan dat hij wilde gaan, nee hij had niet meer geslapen, en eigenlijk wilde hij niet meer gaan, hij had het warm en wilde eigenlijk helemaal niets meer….. Nou ik vond dat we toch even moesten gaan en het is maar 10 minuten rijden, dan gaan we een uurtje en ik rij wel. Maar nee hoor Peter reed zelf en toen we bij Peter en Christel de oprit opreden was hij weer fit…!!! We zaten lekker buiten en het was heel gezellig en dat uurtje… dat werden er ook 2 en nog een beetje meer, want Peter vindt het ook altijd heel leuk om met de broers van Christel te praten. E terugweg reed ik en nee hij had er geen spijt van dat we waren gegaan!!
Donderdag 18 mei… onze trouwdag. Peter was toch wel een beetje moe en ik stelde voor dat ik de boodschappen alleen ging doen en ook de rozen halen in Meijel. Prachtige rode rozen waren het dat dat boeket mocht er zijn op deze mooie dag!!
S Middags moesten we Joep en Mees uit school halen en ik deed dat alleen, toen we thuis waren vroegen ze om een ijsje. Natuurlijk zei Peter, want we hebben een beetje feest, ja want opa en oma zijn 38 jaar getrouwd vandaag. OH zei Joep , gaan we dan ook naar Leanzo!! Ja daar moesten we toch wel heel erg om lachen, ja Joep over 2 jaar dan gaan we naar Leanzo!! Samen met Peter aten ze hun ijsje op en ze waren zo lief aan het spelen. Nou zei Peter wat zijn het toch een schatjes! Ja SUPER!! S Avonds kwam John nog om Peter te behandelen en ik ging lekker lopen met Willemien en Annemarie.
Vrijdag alweer een bijzondere dag, s morgens staan we even stil bij de sterfdag van mijn broer Hans en al gauw komt Claudi Mees en Niene brengen, Peter vond het prachtig, want ik had Niene in het wipstoeltje bij hem gezet en iedere keer begon Peter te zingen en dan schaterde Niene.
En na het middagslaapje van Peter moesten we naar de verjaardag van Pierke, 6 jaar werd het grote manneke en wat was hij echt jarig, hij genoot van zijn cadeautjes en van zijn feest. Het was ook heel gezellig en Peter was er nog steeds goed aan, wat een verschil met bv de verjaardag van Sien in maart, toen zat hij echt te vechten tegen zijn vermoeidheid en gingen we ook echt gelijk na het eten naar huis ( en toen gingen we alweer de goede kant op!!) en nu zat hij heel relaxed en gingen we tegen half 8 naar huis, ja toen was hij wel helemaal moe en viel hij thuis in zijn stoel in slaap. Maar toch later nog 1 tegen 100 gekeken.
Zaterdagmorgen kwam Wim om Peter te behandelen en die had ook al bloemen bij zich, amarylissen en hij feliciteerde ons met de goede uitslag, ja super!! Na de behandeling dronken we koffie en praatten we samen over de scan en de uitslag.
S Middags kwam Claudi nog even met Joep, Mees en Niene, en nee we deden niet samen eten, want s avonds kregen we visite van Piet en Marian uit Sevenum, die zouden in januari al zijn gekomen , maar toen ging het even heel slecht met Peter, en had ik die afspraak afgezegd, verschoven , verschoven , maar nu lukte het dan eindelijk. En het was superfijn, het hele verhaal verteld , want ze liepen een beetje achter, maar we zaten zo fijn en gezellig in de keuken, en later op de avond gaf Peter nog eens aan dat hij bang is voor zijn geheugen, ja zegt, want dan weet ik het niet meer. Kijk zegt hij ik weet dat deze man Piet heet, maar dan die vrouw, nee dan weet ik het niet meer!! Ik vroeg of hij wel wist waar deze man werkte. Ja natuurlijk in Lomm. We probeerden Peter weer duidelijk te maken dat dit een gevolg is van zijn infarct en niets met nu te maken heeft. Ja zei Peter, bijvoorbeeld ook…. De nummer 1 Stephanie, al zeker 10 jaar STEEF , maar ik kan niet STEEF zeggen, ik zeg Stephanie, dat is toch raar!!! Nou ik werd even een beetje emotioneel!! WAUW Peter je zegt nu voor het eerst STEEF, wat geweldig hoe je dit uitlegt, En toen kreeg Peter tranen in zijn ogen en heel ontdaan zei hij…. Ik kan weer STEEF zeggen!!
OH wat een SUPER week sluiten we af… ALLES KOMT GOED !!



DWARS DOOR ALLE LEED EN PIJN
LEIDT DE WEG NAAR WARE VREUGDE




Veel liefs Marlies

PS. Dank je wel voor alle kaarsjes die jullie de afgelopen tijd voor ons hebben laten branden