59 RODE ROZEN

Hallo lieve mensen,


Zondagmiddag kwamen Neefje Joost met Manu en dochter Liene op visite, is zoals altijd heel gezellig. Joost kwam als kleine jongen heel vaak logeren bij zijn oom en tante op de boerderij en heeft ook heel veel jaren hier asperges gestoken en was dan vaak maanden bij ons in huis. In de periode dat Peter revalideerde ging hij als postbode vaak bij Peter op bezoek in Blixembosch. Doordat hij nu een eigen gezinnetje heeft is het contact wat minder, maar afgelopen zondag genoten we van een heerlijke middag.
Maandagmorgen stond er niets op het programma, maar wilde Peter weer uit zichzelf op de hometrainer waar we inmiddels op 20 minuten zitten. Tja…. zegt Peter dan , gaat nog langzaam en dan herinner ik hem eraan dat we eind maart weer begonnen met 5 minuten op de hometrainer en dat we er met 2 personen naast stonden om hem te helpen en dat hij dan na 5 minuten Total los was. Nou… zegt hij dan daar weet ik echt niets meer van!! Hij is echt de film kwijt van februari en maart!! Maar gelukkig gaat dat dus nu ook weer heel goed!!
Maandagmiddag stond er een dubbele afspraak gepland bij de fysio, we zouden wel zien of Richard mij ook ging behandelen of dat we de 50 minuten voor Peter gingen gebruiken. Er was een jong meisje bij Richard, nee het was geen stagiaire, maar ze had wel 3 jaar geleden stage gelopen bij Richard en was het oude buurmeisje en wilde nu graag nog een keer een dagje meelopen. Ze vertelde ons dat ze zich ons nog heel goed kon herinneren en dat we heel veel indruk op haar gemaakt hadden. Ja dat had zij ook op ons, maar wat er precies gebeurde toen weet ik niet meer. Dat moet ik ergens hier na kunnen lezen….. De fysio ging heel erg goed, het lopen gaat steeds beter en het is nog effe de discussie hoe Peter het beste zijn voet moet neerzetten. Ook de oefeningen aan het wandrek gingen heel goed en ongemerkt waren er 45 minuten voorbij en konden we weer richting huis gaan. We reden over Panningen terug om de goede bril op te halen, tja en daar moest Peter toch echt wel zelf voor mee naar binnen, maar dat ging ook goed en daarna was het kaarsje toch echt helemaal op.
Dinsdagmorgen weer op de hometrainer en omdat hij s avonds nog ging zwemmen besloten we dat ik alleen het vlees ging halen in Deurne en Peter iets langer zijn middagdutje mocht doen. Dus ging Peter gelijk na het eten naar oven en reed ik alleen naar Deurne, het was best wel een hele berg vlees en de auto was ook helemaal vol, want ik nog ook de kop en de poten mee zodat we volgende week weer “karboet” kunnen maken, ja lieve mensen ook dat gaan we weer doen!! Stapje voor stapje weer alles weer oppakken!!! Thuisgekomen begon ik snel aan het vlees, de tijd vloog voorbij en gelukkig kwam Anneke wat eerder om te helpen, Peter weer uit bed gehaald, staande koffie gedronken, nog wat telefoontjes tussendoor , eten klaargemaakt voor Peter en om half zeven kwamen Wil en John om met peter te gaan zwemmen. De mensen kwamen hun vlees halen en net voor 8 uur waren we klaar en had ik dus de hele middag niet meer gezeten .De koffie klaargemaakt en toen waren de mannen alweer terug van het zwemmen. En ook het zwemmen had heel goed gegaan, natuurlijk was Peter er moe van geworden, maar verder supergoed!!
Woensdagmorgen een klein beetje relaxed, nog een telefoontje naar de boekhouder en alle spullen en formulieren klaargelegd voor Maastricht en om 11.30 uur was Ron er met de taxi om ons naar Maastricht te brengen. Precies om 12.30 uur melden we ons bij het bloedprikken en we waren gelijk aan de beurt, nou das mooi. In de ontmoetingsruimte was ons ”plekje" ook nog vrij en ik ging even wat broodjes halen in het restaurant. We zagen verder een bekenden en amuseerden we ons met de iPad en liet ik Peter wat dingen zien op facebook. Om 14.00 uur was de afspraak voor het infuus…. Maar dat werd wat later…. 14.20 uur werden we opgeroepen om naar kamer 1 te gaan, shit bale, maar ja we moeten het ermee doen… Gelukkig ging het aansluiten goed en nu was het wachten op de Nivolumab… meestal duurt dit een minuut of vijf of ligt het al klaar… maar nu wachten en wachten… en toen kwam “ de zure” binnen en vroeg waar we op wachten, tja volgens mij moet er nog nivolumab komen… ja waar die was….. Uh dat weten wij niet… Ze ging de gang op en even later kwam ze terug met het medicijn… ja die hadden ze in de koelkast gelegd, meneer Nouwen was een beetje te laat geweest… Grrrrrrr Ze weten toch dat Peter er wat langer over doet, dat hij niet zo snel is…. En dat de lift er soms heel erg lang over doet….. Nou dan begint het bij mij echt te kriebelen en moet ik me inhouden, gaat er dan bij niemand een belletje rinkelen als ze ons zien binnenkomen… Dus met bijna een uur vertraging werd de Nivolumab aangesloten en kon Peter aan zijn middagslaapje beginnen en ging ik even naar Ron om te vertellen dat we vertraging hadden opgelopen. Effe lekker buiten bijgepraat en toen weer terug naar kamer 1, waar ik in gesprek raakte met een aardige buurman… over…. Asperges….!! Hoe we erop kwamen weet ik niet meer precies, maar ze begonnen vragen te stellen en vroegen zich af hoe ik dat allemaal wist, hoe asperges precies groeide en hoe die geplant werden… Ja en dan merk ik weer hoe groot mijn passie is voor asperges en ik vertelde en vertelde en…. alle mensen luisterden geboeid mee en kwamen ook echt met gerichte vragen!! Oh ondanks de ellende…. Hoe leuk was dit!!! Dus de tijd vloog om en voor we er erg in hadden was het infuus helemaal erin en ook het spoelen was al klaar en konden we net na half vijf weer richting Grashoek vertrekken, tja en dan beland je toch een beetje in de spits, geen files maar wel druk en waren we pas dik na half zes thuis. Nog eten koken en toen was mijn kaarsje helemaal op… ik had nog even overwogen om te gaan lopen, maar nee dat ging echt niet. Willemien en Annemarie liepen wel en kwamen als afsluiting hier koffie drinken, zodat ik toch eventjes mijn ei kwijt kon.
Donderdagmorgen kwam Anneke helpen, zij hadden een studiedag en de basisscholen gingen staken. Kwam dat even goed uit, er was nog een hoop werk te doen en we moesten al het een en ander klaar maken voor mijn verjaardag. Ik ging alleen de boodschappen doen en het schoot allemaal lekker open om 12.00 uur lagen we voor op het schema, dat is een prettige gedachte, s middags werkte ik nog alleen een poosje door , op kantoor de betalingen gedaan en zowaar had ik s avonds nog een uurtje over om te gaan lopen met Willemien. Heerlijk gelopen en lekker koffie gedronken en het hoofd leeg gemaakt!!!
Vrijdagmorgen lang met Robert koffie gedronken en fijn zitten praten en weer goed opgeschoten en na het middagslaapje van Peter gingen we samen naar Meijel de rozen halen. Op de terugweg begon Peter over fietsen en ik dacht dat hij de fietsers op de weg bedoelde… Nee als we weer thuis waren ging hij nog 20 minuten fietsen op de hometrainer. WAUW wat goed van hem!! En thuis aangekomen liep hij gelijk naar de speelkamer om op de hometrainer te gaan. Ik zag dat ik een gemiste oproep had van Coen en belde hem terug. Ja hij wilde alleen maar zeggen dat ze toch zaterdag op mijn verjaardag kwamen , ze begonnen nog niet met de mais. Hij vertelde dat ze in Duitsland op het bedrijf al 36 uur geen stroom hadden, daar was het noodweer geweest en veel bomen omgevallen die de hoogspanningsmasten hadden geraakt. Robert belde op de andere lijn of er alarm was. Ik ging achter kijken Nee er brandde geen rood lampje. Oke dan was het goed. Even later wilde ik op de iPad, maar helaas geen internet. Dan maar op kantoor even kijken, maar wat was het hier stil……. Nee ik kreeg geen internet… totdat ik de lamp aan wilde doen GEEN stroom. Paniek…. Robert gebeld en die kwam meteen, ergens was kortsluiting, maar waar. Hele visioenen kwamen aan mij voorbij in 1995 hadden we ook kortsluiting in een stal, Peter kon het toen niet direct vinden… en toen sloeg 2 uur later het noodlot toe en brandde de stal af….. Maar gelukkig had Robert na een kwartier het euvel gevonden, het was een ventilator in een leeg hok en die kon gewoon uitblijven. Stroom er weer opgezet en was het klaar. Wel ging ik s avonds een paar keer naar achteren om te kijken of nog alles oke was!!
Zaterdagmorgen werd ik wakker gekriebeld door Peter… he dat was grappig…. Friemel friemel, kriebel kriebel…. Proficiat Marlies, Marlies is jarig, Marlies de laatste keer 50 plus…. Och dan kan mijn dag al niet mee stuk, Het is zo fijn dat Peter weer gewoon mijn naam zegt, zeker 5 jaar heeft hij mijn naam niet gezegd, dan zei hij Eh of jij, maar Marlies… dat heeft dus heel lang geduurd en wat is het dan voor mij heel bijzonder als je zo je verjaardag wakker wordt gemaakt!!! Samen ontbeten en er waren al heel wat appjes en mailtjes, alles klaargezet, de laatste voorbereidingen voor het eten, geluncht en tijdens de lunch zei Peter dat hij zich verheugde op volgend jaar dan word je 60 en dan hebben we echt groot feest TADAA. , Steef kwam nog even voor de boekhouding en ik maakte me klaar voor het bezoek dat vanaf half 4 kon komen. Tineke was de eerste en al gauw genoeg kwam de rest, Anneke was er om te helpen , en oh wat voelde ik me heerlijk jarig. Het was zo supergezellig en om 18.00 uur was iedereen er en konden we heerlijk eten van het buffet wat ik gedeeltelijk had gemaakt en met hulp van Lonneke die de kip had gemaakt en Annemarie een prachtige visschotel zag het er allemaal super uit. Peter stond op, hij wilde ook in de speelkamer kijken wat er allemaal stond. WAUW Peter die weer zelf wil gaan kijken wat er te eten is… oh dit is zo GAAF. Hij vond het er allemaal lekker uitzien, maar van de vis…. Ja een klein beetje proeven omdat Annemarie het gemaakt had. Iedereen zat lekker te eten en gezellig te kletsen, de kinderen vermaakten zich prima, Peter was heel alert met alles, volgde alles nam deel aan de gesprekken, oh en wat GENOOT ik!!! Maar langzaamaan gingen de eerste weer naar huis en om half 10 gingen PIerke en Sien pas naar huis, even later gevolgd door Joep, Mees en Niene, die wel even een slaapje had gedaan, Joep kwam mij een knuffeltje geven en zei, Omi wanneer ben je nu weer jarig… Och Joep dat duurt nog een heel jaar, och Omi dat is wel jammer, dat duurt nog heel lang en ik vond het zo gezellig!! Nou een groter compliment kun je toch niet krijgen!!! Om 10.00 uur gaf Peter aan dat hij het wel welletjes vond en naar bed wilde, Lonneke en Jaap waren ook al naar bed en ik ruimde samen met Piet en Maria nog een beetje op en namen nog een afzakkertje wat nog een heel mooi uurtje werd.
Maar wat had ik een super verjaardag, ik heb genoten van alles, van de lieve mensen die er waren, van de vele cadeautjes, leuke mooie cadeautje een steek onder water van Christel maar ook een hele mooi spreuk van haar die een ereplaatsje krijgt. SUPER !!


GROET GELUK VINGE
IN KLEINE DINGE
IS UT KLEINE GEHEIM
VAN GROET GELUK

Veel liefs Marlies