FEBRUARI

Hallo lieve mensen,

Ja en dan is het zomaar alweer februari geworden...en is het al bijna 7 jaar geleden dat..... Gek, wat een lange tijd alweer...en het gaat nog steeds vooruit.
Zondagmiddag kwamen Pierke en Sien een nachtje logeren, want papa en mama hadden het druk met de carnavalsvoorbereidingen. Natuurlijk moest er flink gespeeld worden met de duplo, met het keukentje en oma moest pannenkoeken bakken. Samen met opa Peter en Pierke en Sien werden deze gebakken. En nu lukte ze eens een keertje, want ik kan koken als de beste, maar pannenboeken... nee die mislukken altijd!! Samen gegeten en nog een spelletje aan de keukentafel, Sientje plakte van alle kanten en die deden we op het aanrecht in badje. Ja dat wilde Pierke ook, dus toen Sien klaar was mocht Pierke in de wasbak, en daarna lekker in de pyamaatjes bij de televisie. Sien zat lekker bij mij op schoot en Pierke lag languit boven op Peter. Heerlijk lui te wezen en de Lion King kijken. Roos, Peters zusje kwam nog gezellig op visite, maar toch gingen we op tijd naar bed. Pierke had een nare droom en werd gillend wakker en wilde toen alleen maar bij ons bed slapen. Och en daar ben je toch ook opa en oma voor!!
Maandagmorgen samen ontbijten, Steef kwam Pierke en Sien ophalen en toen gingen Peter en ik samen naar de fysio. We hadden afgesproken dat we nu eerst de arm/hand zouden tapen en inderdaad hierdoor ging het lopen nog beter. De arm was heel ontspannen en ontstond er een beter looppatroon. Richard vertelde dat de stagiare Peter het interessantse had gevonden. Nou dat was dan wederzijds. Peter liep heel goed en ik stond vol bewondering te kijken..WAUW wat ging dat goed. Jose een andere fysiotherapeute kwam naast me staan en zei.. WAUW wat gaat Peter toch goed vooruit. Ik heb diep respect voor jullie allemaal!! Zo daar kunnen we weer mee vooruit!!!
s Middags was er bij de post weer bericht van de zorgverzekeraar over het PGB. Nou nou nou, 3 dagen te vroeg ingezonden en dat mag niet!! Een periode van 4 weken of 1 maand moet voorbij zijn. Nou nou nou!! Ik vond het al heel knap van mezelf dat ik de formulieren via internet had uitgeprint en ingevuld. Ja want dat moet met tijdsblokjes van 5 minuten worden opschreven en voor januari hadden we 726 tijdsblokjes van 5 minuten!! Ja ja zo willen ze het hebben tegenwoordig!!
Dinsdagmorgen kwam Steef met Pierke en Sien en buiten lag nog sneeuw, Robert had in het weekend sneeuw op een hoop geschoven en die was blijven liggen, dus lekker effe naar buiten en met de kleine tractortjes sneeuw schuiven. Toen we weer binnen waren en Peter lekker in zijn stoel zat, ging Sien bij hem op schoot en natuurlijk is Peters stoel dan zeer intersant, je kunt er een glijbaan van maken, maar ook een klimrek en oh wat hebben ze dan een plezier. Maar Peter werd een beetje ziek, snotteren rillerig en moest ik het zwemmen voor s avonds afzeggen, we hadden hier al mee geschoven omdat we woensdagmorgen naar de uitvaart van Roberts opa wilden. s Middags kwamen ze al op tijd mijn vlees brengen en even hard doorgewerkt zodat we woensdag samen naar de uitvaart konden. Maar alles ging weer anders, want woensdagmorgen belde Steef al op tijd op , Pierke had koorts en mocht niet naar de opvang, dus kwam Pierke naar ons , en was het een leuke morgen, want mijn vlees was zo goed als klaar en had ik tijd over om ook leuke dingen met Pierke te doen, want ondanks de koorts was hij er verder goed aan. Om 3 uur kwam Steef Pierke weer halen, koffie gedronken en wat zitten vertellen en toen kwam Claudi ook nog even met Joep en Mees, Meesje was ook al ziek geweest, maar zag er nu weer redelijk normaal uit. We zaten aan de keukentafel en al gauw zat Joep met de lego tractor bij opa op schoot. Het is zo mooi hoe ze dan samen de tractor ontleden, ja dit is daarvoor en dat is daarvoor. Ja Opa heeft heel veel tijd en geduld om met de mannekes bezig te zijn. Och... ieder nadeel heeft zijn voordeel!! Maar om 5 uur werd iedereen de deur uitgebonjourd en maakten wij ons klaar om naar Baarlo naar de podoloog te gaan. hier waren we al meer als een jaar niet meer geweest, maar Wil en Richard hadden wat bedacht om Peter rechter te laten lopen en dat kon met behulp van het zooltje. Wil kwam ook naar Baarlo en Richard was er al. Er werd naar de voeten gekeken en de voetdruk op een plaat gemeten. In overleg met Richard en Wil werd er besloten om de rechtersteunzool aan de buitenkant wat te verhogen en wordt de voet "gedwongen"een rechtere positie aan te nemen. Nou is altijd het proberen waard en over 4 weken zijn de zooltjes klaar. Op weg naar huis belde Coen of we s avonds thuis waren.... jawel hoor en zo kwamen Coen en Marly op visite en werd er weer heel veel gepraat over de bank, het bedrijf en nog van alles meer. Tja en toen was Peter toch wel heel moe... vind ik niks gek hoor!!
Donderdagmorgen op tijd weer op, maar tijdens het ontbijt kregen we een beetje woorden.... ja weer over het Rusland verhaal!! Ik snap het niet, niemand die dit snapt en ik vraag me af of hij het zelf wel snapt!! Ik vind het in ieder geval heel lastig en zie het ook als een gevolg van zijn CVA. Het niet kunnen/willen snappen dat dat hele Rusland verhaal voorlopig helemaal weggegooid kan worden. Maar hij blijft volhouden en zeggen dat hij over 3 maanden 6 weken alleen naar Rusland gaat met de auto.... gewoon de A67 afrijden, immer gerade aus door Duitsland, vervolgens Polen, dan naar Moskou en dan nog 300 km omhoog.... Hoe bizar is dit!!
Toen Peter met de taxi naar het afasiecentrum was, praatte ik er nog een poosje met Robert over, tja snappen doen we dit echt niet.
Ik ging gauw naar Panningen boodschappen doen,medicijnen op halen voor Peter, want dit kan hij niet zelf, en weer naar huis om de voorbereidingen te doen voor het buffet van zaterdag.Tegen half 5 kwam Peter thuis van het afasiecentrum en ik was nog druk bezig, maar was ook nog steeds een beetje boos over wat er smorgens was gebeurt. Tijdens het eten hadden we pas tijd om over het afasiecentrum te praten en zijn Rusland verhaal. Het was zo verdrietig voor hem en hij kwam bijna niet uit zijn woorden, maar even leek het of het kwartje toch begon te vallen, ik hoop het!!
Vrijagmorgen had Peter een afspraak bij de kapper en ik ging mee om vervolgens even bij Annie binnen te lopen, maar helaas daar was niemand thuis en liep ik naar huis, het was lekker weer en het deed me goed om zo alleen te lopen. Goed na kunnen denken en me voorbereiden op de afspraak s middags bij de revalidatiearts. Toen ik thuis kwam was er een mailtje van de renteswapschade en moest ik e boekhouder bellen, hoe de vragen verder in te vullen, maar ook dat lukte allemaal goed en gelijk na het eten vertrokken we richting Venlo voor onze afspraak bij dokter de Bruyn. We hoefden maar eventjes te wachten voor we aan de beurt waren. Al snel begon Peter over Rusland en hoe hij het allemaal bedacht had, en ondanks al onze ellende was ik trots op hem, hoe hij het nu verwoorde, hoe hij keek, ja mijn grote liefde, maar ook hoe de arts erop inspeelde en met hem omging. Ik kan het niet goed onder woorden brengen, maar het deed me enorm goed, ik werd er sterker van en na een half uur werd besloten om toch een vervolg bij de psycholoog aan te vragen, bij dezelfde als we vorig jaar waren, want dat knopje zit niet goed in Peters brein en hij kan niet snappen, maar eigenlijk ook weer wel dat er in 7 jaar nogal wat verandert is in de wereld en zeker in het oostblok!! Na ons waren Henk en Nelly aan de beurt en we spraken af dat wij zouden wachten en dan samen koffie drinken. En zo zaten we om 3 uur lekker aan de koffie in het ziekenhuis. Te praten over revalidatie en wat er eventueel nog voor mogelijkheden en kansen zijn om nog beter te worden.
Zaterdagmorgen was ik druk met een buffet maken en Wil kwam om met Peter te gaan zwemmen. Gelukkig was hij niet verder ziek geworden en bleef het bij wat hoesten. Het zwemmen had supergoed gegaan, ja ik schrijf het bijna iedere week maar dat zwemmen is zo enorm belangrijk, hij leert er zoveel van en ons grote geluk is dat dit "zomaar"3 mensen doen, want voor een vergoeding hiervoor bij reguliere therapie is er niet bij. Nergens kun je dit op verhalen en als je hier betaalde professionele krachten voor moet inzetten is het echt onbetaalbaar. Maar wat deze 3 "professionels" doen is ook onbetaalbaar en van heel groot belang!!
Om half 5 gingen we samen het buffet wegbrengen naar Grubbenvorst, Peter blijft dan in de auto wachten en ik breng alles naar binnen. Een mevrouw van mijn eigen leeftijd sprak me aan, je komt me zo bekend voor... ja zij kwam me ook bekend voor, maar waarvan... blijkt dat we op de lagere school bij elkaar ion de klas hebben gezeten, en toen ging het al gauw van ken je deze... ken je die nog... Zij woonde nu in Vinkeveen en kwam ook niet veel meer in Blerick en eerlijk is eerlijk, ik heb ook heel weinig connecties meer in Blerick, ben helemaal vergrashoekst, maar dit was natuurlijk wel even heel erg leuk!!
En vanmorgen was Lonneke er al heel op tijd en hebben we samen geontbijt en even later kwam Steef met Pierke en Sien, och en Sientje is nu zo leuk, bij alles roepen OMA, OPA, zo lief, zo schattig!! SUPER!!



LIEFDE IS...
DE ZON
DIE HAAR LEVENSKRACHT EN WARMTE SCHENKT
AAN DE AARDE EN AAN ALLE WEZENS
ZONDER IETS TERUG TE VERWACHTEN


Veel liefs Marlies.