Winter
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
14 December 2008 | Nederland, Grashoek
hallo lieve mensen
Ja een zeer drukke emotionele week ligt er achter ons.Voor ons allemaal!!! Het afscheid nemen van onze moeder en oma was heel bijzonder en dubbel. Van de ene kant heel blij dat ze geen lange lijdensweg heeft gehad en de andere kant is het besef dat er nu geen ouders meer zijn, voor onze kinderen geen opa en oma meer.
Toen Peter dinsdag terug kwam van Blixembosch had hij erg veel pijn aan zijn rechterteen,(al 3 weken een ontsteking aan) hij huilde van de pijn, ik heb de huisarts gebeld en die kwam gelukkig want er moest iets gebeuren. Hij heeft er een of ander goedje opgedaan(pijnstiller?) en toen ging het wel een beetje beter, s avonds was de avondwake en het afscheid nemen in het mortuarium. Peter kon niet lopen en zat in de rolstoel.
Woensdagmorgen ging het weer ietsje beter en kon hij zijn schoen ook weer aan. In het crematorium wilde hij perse achter de kist aan lopen, nou ik dacht we redden het niet tot aan de stoelen, maar toch lukte dit door zijn eigen wilskracht. De dienst in het crematorium was heel mooi en gevoelsmatig hebben we dit goed afgesloten.
Donderdag wilde Peter niet naar de therapie in Blixembosch, hij was zo moe!!! S Middags ben ik met hem samen gegaan omdat we eindelijk een afspraak hadden bij de schoenmaker, dit was al een week eerder gepland maar ging niet door omdat de revalidatiearts plotseling weg moest, ja en dan schuift het weer een week op. Wel had hij op donderdag 4 december een nieuwe looptest gehad, in juli liep hij 78 m per 6 minuten in augustus 102, in oktober 138 en nu..... 207 meter in 6 minuten. Volgens de therapeuten moet det 300 meter zijn om goed maatschappelijk te functioneren, dus met een ontstoken teen een hele vooruitgang.
Maar goed donderdagmiddag is er dus naar zijn schoen en teen gekeken en hebben ze een stukje van het zooltje weggehaald waardoor de teen wat meer ruimte heeft en nu gaat het langzaam weer beter. Ook 2x per dag baden in de badedas en betadine erop.
De pijn in de rechterhand/arm wordt meer, en dat is eigenlijk een goed teken, wel pijnlijk maar is een teken dat er aktiviteit inzit. Je ziet zijn arm/hand ook steeds vaker bewegen, onbewust nog wel maar toch. De hoop blijft dat de arm/hand gaat functioneren.
Zijn logopodie gaat ook nog steeds goed vooruit en vaak is het verbazingwekkend wat hij zegt. We zijn er nu achter dat als hij zijn ogen dicht doet(of als het donker is bv in bed) er veel meer woorden spontaan en goed komen, ook namen van waar iedereen woont en zo.Ik vraag aan hem waar iedereen woont en hij noemt dan zo de plaatsnaam. Zo vroeg ik ook waar Willy en Marina wonen, en hij zei Vogelwaarde, ik moest effe nadenken want het is Hulst, maar het gebied waar ze wonen heet zo. Knap toch.
En zo gaan we toch iedere dag weer een stapje vooruit
IK DENK NIET AAN ALLE ELLENDE
MAAR AAN DE SCHOONHEID DIE REST
Veel liefs Marlies
Ja een zeer drukke emotionele week ligt er achter ons.Voor ons allemaal!!! Het afscheid nemen van onze moeder en oma was heel bijzonder en dubbel. Van de ene kant heel blij dat ze geen lange lijdensweg heeft gehad en de andere kant is het besef dat er nu geen ouders meer zijn, voor onze kinderen geen opa en oma meer.
Toen Peter dinsdag terug kwam van Blixembosch had hij erg veel pijn aan zijn rechterteen,(al 3 weken een ontsteking aan) hij huilde van de pijn, ik heb de huisarts gebeld en die kwam gelukkig want er moest iets gebeuren. Hij heeft er een of ander goedje opgedaan(pijnstiller?) en toen ging het wel een beetje beter, s avonds was de avondwake en het afscheid nemen in het mortuarium. Peter kon niet lopen en zat in de rolstoel.
Woensdagmorgen ging het weer ietsje beter en kon hij zijn schoen ook weer aan. In het crematorium wilde hij perse achter de kist aan lopen, nou ik dacht we redden het niet tot aan de stoelen, maar toch lukte dit door zijn eigen wilskracht. De dienst in het crematorium was heel mooi en gevoelsmatig hebben we dit goed afgesloten.
Donderdag wilde Peter niet naar de therapie in Blixembosch, hij was zo moe!!! S Middags ben ik met hem samen gegaan omdat we eindelijk een afspraak hadden bij de schoenmaker, dit was al een week eerder gepland maar ging niet door omdat de revalidatiearts plotseling weg moest, ja en dan schuift het weer een week op. Wel had hij op donderdag 4 december een nieuwe looptest gehad, in juli liep hij 78 m per 6 minuten in augustus 102, in oktober 138 en nu..... 207 meter in 6 minuten. Volgens de therapeuten moet det 300 meter zijn om goed maatschappelijk te functioneren, dus met een ontstoken teen een hele vooruitgang.
Maar goed donderdagmiddag is er dus naar zijn schoen en teen gekeken en hebben ze een stukje van het zooltje weggehaald waardoor de teen wat meer ruimte heeft en nu gaat het langzaam weer beter. Ook 2x per dag baden in de badedas en betadine erop.
De pijn in de rechterhand/arm wordt meer, en dat is eigenlijk een goed teken, wel pijnlijk maar is een teken dat er aktiviteit inzit. Je ziet zijn arm/hand ook steeds vaker bewegen, onbewust nog wel maar toch. De hoop blijft dat de arm/hand gaat functioneren.
Zijn logopodie gaat ook nog steeds goed vooruit en vaak is het verbazingwekkend wat hij zegt. We zijn er nu achter dat als hij zijn ogen dicht doet(of als het donker is bv in bed) er veel meer woorden spontaan en goed komen, ook namen van waar iedereen woont en zo.Ik vraag aan hem waar iedereen woont en hij noemt dan zo de plaatsnaam. Zo vroeg ik ook waar Willy en Marina wonen, en hij zei Vogelwaarde, ik moest effe nadenken want het is Hulst, maar het gebied waar ze wonen heet zo. Knap toch.
En zo gaan we toch iedere dag weer een stapje vooruit
IK DENK NIET AAN ALLE ELLENDE
MAAR AAN DE SCHOONHEID DIE REST
Veel liefs Marlies
-
14 December 2008 - 10:18
Thea -Jan:
Hallo Familie Nouwen
Wat weer fijn om te lezen .
Zo zijn we wel samen STREKT.
Maar ja ,IK DENK NIET AAN DIE ELLENDE ,
MAAR AAN DE SCHOONHEID .
MIJN WENS VOOR HET NIEUWE JAAR
IS DUIDELIJK EN KLAAR
EEN VRIENDELIJK WOORD
EN EEN LIEVE LACH
WENS IK JE VOOR ELK DAG .
THEA.
FIJNE FEESTDAGEN TOE GEWENST Thea -Jan -
14 December 2008 - 13:23
Marie-louise:
Afscheid nemen van een dierbare is altijd moeilijk, maar als je weet dat zij het zelf zo gewild zou hebben, kun je er vrede mee hebben.
En Peter de stapjes gaan nog steeds vooruit, dus doorgaan zo, op naar de 300 stappen
groetjes -
14 December 2008 - 16:04
Mie En Jan Gommans:
Hoi fam. Nouwen. Gecondoleerd en sterkte. ja wat kun je zeggen. Woorden schieten dan helaas tekort.Wij zijn er even tussen uit geweest. Het licht gezien, ha, ha,Even een opknapper voor de lange winterse dagen. Fijn dat het bij jullie toch steeds vooruit gaat. Groetjes mie en jan -
16 December 2008 - 17:51
Christel:
Marlies en Peter, het leven gaat gewoon door voor iedereen. Ook voor jullie. Wel fijn voor "moet van Mill", dat ze niet lang heeft hoeven lijden. Maar dit was wel erg snel. Het was een mooie dienst voor haar.
Maar jullie moeten verder.
Ik hoop, dat de Sinterklaas voor jullie toch niet helemaal in het water is gevallen. De vóórpret was er al. Even uitgesteld? Dat zou zeer begrijpelijk zijn.
Wie had ooit gedacht, dat pijn positief zou zijn. Maar er is dus nog steeds vooruitgang. Geef de moed dus niet op. Op wilskracht komt men vaak ook heel ver.
Ik blijf jullie volgen. Tot de volgende keer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
