Kerstmis 2015

Hallo lieve mensen,

Ja lieve mensen en toen was het toch zomaar ineens kerstmis geworden met warme temperaturen en alles is en blijft groen.
Zondagmiddag belde Claudi of we zin hadden om ook naar het Meerdal te komen, zij waren er een dagje om te zwemmen en als wij nu kwamen konden we even naar het zwemmen kijken en samen een hapje eten. Ja dat was leuk even de sombere gedachte over broer Peter verzetten. Gezellig gegeten en toen liepen we samen terug naar het parkeerterrein, door het donker Johan duwde Peter in de rolstoel en we waren druk aan het praten, Johan wees naar de uitgang en bam.... daar struikelde ik over een hele grote steen, oepsie... ik viel niet hard en er was ook verder niets aan de hand. s Avonds belde ik nog met Marleen en gelukkig was het allemaal weer wat positiever. De bloeddruk was stabiel en er was geen direct levensgevaar meer.
Maandagmorgen weer op tijd op om samen naar de fysio in Baarlo te gaan. Wederom een foutje in de planning en werd er een beetje geschoven zodat Richard mij ook kon behandelen. Ik vertelde over broer Peter en mijn val van zondag en toen was het Peters beurt en dat ging supergoed, het lopen ging echt heel goed, maar Peter vindt zelf dat zijn hand/arm minder is, maar we kunnen dit niet precies zeggen wat het is, maar het kan ook zijn dat het gevoel wat hiij terug heeft gekregen nu als normaal wordt ervaren en daardoor voor hem lijkt alsof het minder is.
s Middags kwamen Pierke en Sien even en die wilden knutselen en verven en zo zaten we aan de keukentafel heel gezellig te verven en het plezier spatte ervan af. Ik verbassde mij erover hoe mooi en goed Peter met een hand kon schilderen, een prachtige auto maakte hij en toen hij zijn naam erboven zette schreef hij PETEN en hij keek en hij keek nee dit was niet goed en hij zetten een streep door de N en maakte een R zo goed he... Ja sommige letters blijven lastig en zeker als hij het vlug wil doen. s Avonds kreeg ik toch wel wat last van mijn linkerknie en het traplopen ging lastig, iedere tree die ik nam deed mijn knie zeer.
Dinsdagmorgen werd Joep al op tijd gebracht, en moesten we natuurlijk spelletjes doen en knutselen, mijn lopen ging ook steeds minder, poef lastig en s middags moesten we het vlees gaan halen in Deurne, gelukkig kwam Anneke helpen en mocht zij het sjouwwwerk doen. Joep wilde ook helpen , ja dat vond hij wel leuk. Om half 6 hadden we alles in de koeling staan en kwamen de mensen het vlees halen, Peter kwam telkens kijken en even ook een praatje maken en toen iederen geweest was kon ik op de bank gaan zitten... knietje omhoog en maar uitrusten.
Woensdagmorgen kwam Wim om met Peter te gaan zwemmen en ik liep nog steeds slecht, jezus wat is dat lastig als je niet vooruit kunt zoals je wil..... maar dan heb ik Peter als voorbeeld en sla me er wel doorheen. Maar er was ook spanning want zou de renteswap nu naar de rechter zijn gegaan.... Wil en Annemarie kwamen nog even en helaas moest ik het lopen voor de avond afzeggen, nee dat ging echt niet. Peter en ik moesten ook nog even naar Panningen naar de boerenbond en toen kwam er een telefoontje van Marleen... pfff gelukkig broer Peter was weer naar Geldrop overgebracht en alle infusen waren er af. Nog een paar boodschapjes en weer naar huis en op de bank met de knie omhoog...
Donderdagmorgen kwam Steef met Pierke en SIen en gingen we aan de voorbereidingen voor het kerstdiner beginnen. Gezellig in de keuken, soep maken, zigeunersaus maken, ja dat was kaasje voor Pierke en SIen. Tussendoor keek ik een keer naar de mail en inderdaad was er een mailtje over de swap. SHIT toch weer niet naar de rechtbank!! Maar ik zou nog gebeld worden. Het huis een beetje opgeruimd en we waren bijna klaar om naar Claudi te gaan toen Peter D belde over de renteswap... een heel verhaal maar zij hadden dinsdag een gesprek gehad met de AFM en dat had geleid tot weer nieuwe inzichten en nog meer schade voor ons en dat wilde ze gelijk meenemen. Feit was dat de AFM geschrokken was van met name ons dossier en dat daar veel dingen niet van klopte o.a. de tussentijdse renteverhogingen op de individuele opslagen. Ja dat gevoel had ik allang, maar konden geen doorbraak krijgen, niet via de rechtsbijstandverzekering en we hebben niet de financiele middelen om zelf een rechtzaak aan te spannen, maar nu lijkt het erop dat we toch in ons recht staan en de AFM een stelling inneemt dat de bank maar moet bewijzen dat zij ons juist hebben voorgelicht en niet dat wij als klant moeten bewijzen dat de bank het fout heeft gedaan. Met een heel positief gevoel gingen we naar Claudi en Johan om kerstavond te vieren. Kleine Mees wilde graag puzzelen en tot onze verbazing legde hij in no time een puzzel van 20 stukjes in elkaar, nou dan ging oma maar even naar huis om een grotere puzzel te halen, 30 stukjes geen probleem en kerstmorgen kregen we al op tijd een appje, Mees maakte de puzzel van 35 stukjes ook al. Nou dat heeft hij minstens van zijn oma georven...
Kerstmorgen waren Peter en ik alleen, ik was nog even druk met de voorbereidingen voor het kerstdiner op tweede kerstdag en nadat we een lekker kopje soep hadden gegeten gingen we samen naar het ziekenhuis in Geldrop... spannend.... Net voor 14.00 uur kwamen we in het ziekenhuis aan en gingen we naar de derde etage. Op de gang kwamen we Marleen all tegen , oh loop maar bij Peter naar binnen hij zit in de rolstoel. De kamer op en daar zat mijn broer in de rolstoel, nou een golf van emotie ging door me heen.. het is moeilijk te beschrijven wat ik toen zag, want ik schrok en mijn gedachten gingen 7,5 jaar terug in de tijd... Wat zullen veel mensen geschrokken zijn toen ze mijn Peter de eerste keer zagen na zijn infarct, verwarde ogen, de mond wat scheef.. Gelukkig kon mijn broer wel praten en toen ik zijn rolstoel draaide en hem recht aan keek, huilden we allebei, hij was zo blij dat wij gekomen waren en even later zei hij Jullie zijn mijn grote voorbeeld ik ga er samen met Marleen net zo hard voor knokken als jullie. Nou kippenvel kreeg ik er van, Na een uurtje toch heel gezellig te hebben gezeten werd hij moe en ging op bed liggen en wij dronken samen met Marleen nog een kop koffie en toen gingen we weer naar huis. Op de terugweg praatte Peter en ik er nog veel over, ja dat was de eerste keer dat we iemand zo snel na een infarct zagen. Ja het had grote indruk op ons gemaakt.
s Avonds zaten Peter en ik alleen heel romantisch bij kaarslicht in onze eigen keuken te dineren en vooral te praten, heel veel praten want we zaten wel anderhalf uur aan tafel!! Een SUPER mooi gesprek WAUW!!! En opeens... was mijn knie weer helemaal normaal en kon ik weer gewoon trap op trap af, en alles doen!!
Zaterdagmorgen op tijd op, douchen, de tafels met Robert naar de kamer sjouwen het eten klaarmaken, maar gelukkig kwamen Lonneke en Jaap al om 11 uur om te helpen, want door alles liep ik een beetje achter op het schema, maar vele handen maken licht werk en bleef er ook nog een beetje tijd over om te praten en om 12.30 uur kwam de rest van de familie en waren we met 13 volwassenen en 7 kinderen. 3 llange tafels aan elkaar in de kamer en konden we allemaal zitten, maar het weer was ook prachtig en konden de kinderen naar buiten, met de tractors, skelter, fietsjes oh wat hadden ze allemaal een plezier, en dacht ik donderdag nog, ik doe het ook niet meer het is me te druk.... nee dacht ik zaterdag dit is zo mooi, dit is zo gezellig dit blijven we nog heel lang doen!! Het eten was ook goed gelukt en och als er maar genoeg friet, aardappelkroketjes en chocomousse is, is het bij de familie van Mill al geslaagd!! Ik had nog voor vuurwerkijsfonteintjes gezorgd en die oogjes van die kleintjes oh zo mooi en op het einde toen het al donker was, had ik nog 3 fomteintjes over en gingen we die buiten aansteken en zongen er samen oh denneboom bij... ja en dan krijg je toch echt wel een overheerlijk kerstgevoel!!!
Ja en dan loopt het jaar 2015 zo langzaam op zijn einde, een jaar waar weer veel gebeurde, met als hoogtepunt de bruiloft van Lonneke en Jaap, de emotie van Peter toen hij zijn laatste dochter naar het altaar bracht... het schitterende feest.
Nog een paar leuke drukke dagen hebben we voor de boeg voor we het nieuwe jaar ingaan, een nieuw jaar met nieuwe uitdagingen en nieuwe kansen.. We gaan ervoor en SAMEN met ons gezin, SAMEN met de mensen die ons dierbaar zijn, SAMEN zullen we het ultieme bereiken!!
En dat het voor iedereen een mooi, zonnig en positief nieuw jaar mag worden!!


EEN ENKELE ZONNESTRAAL IS AL VOLDOENDE
OM VELE SCHADUWEN TE VERJAGEN.

Veel liefs Marlies