AFSCHEID NEMEN.... EEN NIEUW BEGIN

Hallo lieve mensen



Wat is er veel gebeurd de afgelopen drie maanden… steeds weer wilde ik schrijven en steeds weer waren er nieuwe ontwikkelingen waardoor ik het nog niet kon of openbaar mocht maken.. tja en dan wacht je af en dan gebeurt er weer iets, maar nu vanmorgen op een voor mij ongebruikelijke dag ga ik het dan toch proberen om alles op te schrijven.
Na mijn vorige bericht op 6 juli hikte ik tegen de sterfdag van Peter aan.. heel heftig allemaal , want hoe ga je de sterfdag beleven , ga je dit met mensen samen doen, met mensen die je dierbaar zijn. Duidelijk was wel dat we het overdag samen met de kinderen en kleinkinderen zouden doen… maar dan de avond met ook nog de coronabeperkingen, hoeveel mensen mag je uitnodigen, ik had het er verschrikkelijk moeilijk mee, zouden mensen nog aan Peter denken, zouden vrienden zomaar komen of moest ik ze uitnodigen… In de nacht van 17 op 18 juli huilde ik veel, oh wat kwam het allemaal weer boven en op de zaterdagmorgen nam ik een besluit, ik nodigde de meest dierbare mensen uit om het samen met mij s avonds te herdenken.. en toen ik de reacties las wist ik dat het het juiste besluit was.. Er kwam al veel post en bloemen…. Zondagmorgen 19 juli… Alles van een jaar geleden kwam voorbij en wat waren er veel appjes van dierbare, onvoorstelbaar hoeveel mensen mij sterkte wensten en toen appte Marie Louise.. zij wilde graag even langskomen, ja heel erg fijn en mooi.
S Middags hadden we met het gezin ijs willen gaan eten maar door de corona konden we niet terecht bij de Willem III hoeve, of we moesten allemaal uit elkaar zitten , tja en dat is wat we nu net niet wilden… het was prachtig weer en we besloten om bij Claudi in de tuin ijs te eten , heel bijzonder heel erg mooi, en wat bleek nu we hadden het er allemaal de vrijdag zo moeilijk mee gehad… de vrijdag omdat Peter op vrijdag gestorven is…
S Avonds kwamen Coen, Wil en Annemarie, Willemien en John, Peter en Christel en Piet en Maria, we zaten heerlijk op het terras bij het zwembad, we praten over Peter , over het voorbije jaar, over de moeilijke en zware laatste periode van Peter en ondanks het verdriet wetende dat het zo goed is !! Weer een huis vol bloemen, zo mooi allemaal. Prachtige rode rozen van Willy en Marina, die ze graag zelf bij de urn hadden gezet, maar door de corona nog steeds niet hadden kunnen komen , een prachtig bericht van Claudi en Lonneke op facebook , waar ik nu nog weer kippenvel en tranen van krijg… Een jaar afgesloten, veel herinneringen de rest van de week en och het ging wel goed, maar toen kwam zondag 26 juli… de dag van de uitvaart…. WOH wat kwam dat allemaal binnen… ik beleefde het zo intens, iedere minuut van die dag kwam voorbij… Hier had ik helemaal geen rekening mee gehouden want s middags was er een familietreffen me de broers en zussen van Coen… maar gelukkig was er die sterke schouder om tegen aan te leunen en troostte hij mij en toen de familie kwam was het goed en werd het een fijne middag/avond.
De week erna gingen we samen met Piet en Maria naar Duitsland op vakantie… Nou ja vakantie !! 6 dagen weg van huis, maar met het buideltje met de as van Peter in mijn koffer moest het gaan lukken. We waren eerst twee nachten op het bedrijf van Coen, heel veel mais, piepers en granen gezien, lekker uit eten, alles coronaproef. Daarna gingen we naar een van der Valk hotel 80 km verderop , Hier waren we in 2013 met Piet en Maria en Peter geweest, onze eerste vakantie met Piet en Maria en ik wilde hier zo graag weer naar toe, dat was toen zo bijzonder en mooi. En ook nu was het heel mooi en bijzonder, jammer van de coronabeperkingen en dan met name het ontbijt in het van der Valk hotel, maar verder alles prima . We waren veel bij Jac en Ans en daardoor ook weer heel veel koeien gezien, maar bovenal heel veel lol gehad. Ja het was goed zo.
Inmiddels was er een tweede geïnteresseerde op het bedrijf geweest, ja de onzekerheid of we het bedrijf zouden verkopen gaf toch wel veel spanningen , ook tussen Coen en mij, maar liefde overwint alles !! we vierden de verjaardag van Joep en dat was heel gezellig, lekker buiten allemaal.
De tweede geinteresseerde haakte af… pfff wat nu … maar toen meldde nummer 3 zich… WAUW de zoon van Coen… ja en dan komt er een droomsenario… Als dat toch eens waar zou kunnen zijn… Robert, de zoon van Coen, die hier verder gaat… Oh wat zou Peter hier gelukkig van zijn geworden.. Ik durfde het bijna niet te geloven, zo bang voor de teleurstelling als het niet door zou gaan. Robert V kwam kijken, ja hij had wel degelijk interesse, ja en hij zou hier tzt ook wel willen wonen, maar nu nog niet en dan zou ik nog een aantal jaren kunnen blijven wonen… Vaak stond ik bij Peter , in gedachte alles met hem besproken, een paar weken gingen voorbij.. het ene moment denk je nee het wordt niets en het andere moment is er een hosanna stemming… het gaat lukken.
Op maandag 31 augustus was er weer een bespreking, ja dat zag er toch weer hoopvol uit en toen deed Robert V heel onverwachts diezelfde dag een bod… Een mooi bod, en ik mag nog 5 jaar blijven wonen… Ik kon er die nacht niet van slapen en die dinsdag was ik de hele dag alleen, ik huilde , ik zong , ik stond bij Peter, oh hoe mooi is dit alles… Robert, de zoon Coen, die we al ons hele leven kennen , Peter en Coen die samen zoveel hebben gedaan, hoe onwerkelijk mooi is dit… Je durft het bijna niet te geloven.. dit is een droomsenario !!! Ik kwam helemaal tot mezelf, had die dag ook verder met niemand contact. Coen was weer naar Duitsland ,ik liep buiten te dromen en het was helemaal niet zo moeilijk om JA te zeggen. S Woensdags een lang gesprek met mijne Robert, ja we hebben nu mijne Robert en zijne Robert, Steef, Lonneke en Claudi op de hoogte gebracht en het bod geaccepteerd…. Ja en dan gaat er van alles in gang gezet worden, ik wilde het het liefst tegen iedereen vertellen, hoe gelukkig het me maakt, maar dat kon nog even niet. Want ja er moest nog zoveel geregeld worden, Hier werden al vanaf juni geen biggen meer opgelegd en de stallen werden langzaam aan leger, hoe ziet straks het financieel plaatje eruit, kan het allemaal… Nee het was niet altijd rozengeur en maneschijn tussen Coen en Mij !!!Een punthoofd kreeg ik er soms van, maar wetende dat dit pad zo gevolgd moest worden….en dat er op het einde iets heel moois zou zijn hield me op de been . Alles komt goed !!!
Coen moest voor de maïsoogst naar Duitsland en we hadden er vaker over gesproken dat ik dan ook een paar dagen mee zou gaan. Zijne Robert wilde er ook naar toe en we besloten dat Coen op de maandag zou gaan en dat ik dan met zijne Robert op vrijdag zou komen en dan de woensdag erna met Coen zou terugkomen. Geregeld !!! Op vrijdag 18 september ging ik met zijne Robert op pad… normaal gesproken een uurtje of 5 rijden, maar er waren nogal wat files en we deden er bijna 7 uur over. Het was prachtig weer en de reis was heel bijzonder, heel veel met Robert gepraat over van alles, ja er ontstond een hele mooie band. Coen vond het heel fijn dat we er samen waren en ik keek mijn ogen uit… WAUW wat een hoop mais !!! Zaterdagavond gingen we uit eten.. Robert smaakte het bier niet…. Coen wel… gek, Robert vond de soep ook al niet smaken en lachend zeiden als je maar geen corona hebt. Zondags ging Robert terug nar Nederland en onderweg belde hij dat hij zich maandag ging laten testen op corona. Zondagavond gingen we uit eten ergens op een terras aan de Elbe, ja dat was keisjiek !! En maandagavond nog voor een zakelijk gesprek ergens naar toe, nou ik keek weer mijn ogen uit…. In een jachthuis met alle trofeeen aan de muur, de herten en buffels keken je aan. overal lagen berenvellen.. Ja zo maak je nog eens wat mee. Dinsdagmorgen maakte ik een heerlijke wandeling… alleen… langs de velden en de bossen, ik genoot van de stilte en de natuur !!! Robert was getest op het coronavirus en dinsdag om 12.00 belde hij… Hij was positief en wij moesten ook in quarantaine. De GGD belde, ja wij moesten 10 dagen in quarantaine !! Tja wat deden we nu, de koffers inpakken en terug naar Nederland, want als we ziek zouden worden was het toch beter om in Nederland te zijn !! Ja en dan zit je 10 dagen in quarantaine…. De kinderen niet zien, en oh wat miste ik mijn 6 schatjes… Zoë had ik al 4 weken niet meer gezien… en die zou eigenlijk die vrijdag komen… maar helaas dat ging even allemaal niet… En heel spannend of je ziek wordt.. Er moesten rozen gehaald worden voor bij Peter, want die staan er altijd… maar ook geregeld met Lea… via de app en ze bracht de rozen tot aan de auto .. En gelukkig we werden niet ziek !! En kon ik de woensdagmiddag gewoon mijn vlees doen… de laatste keer van onze eigen varkens… toch af en toe een traantje moeten laten, maar ga nog wel effe door met vlees, geregeld met Bart.
En eindelijk kwamen Lonneke en Jaap met Zoë en bleef Zoë een nachtje bij mij, samen met Niene en Sien kwam wel eten, maar durfde zonder Pierke niet te blijven slapen. Wat hadden we een lol met zijn allen en Niene en Zoë sliepen heel goed, Zoë in het kleine bedje en Niene in het grote bed en s morgens kwam Sien ook weer… ja en als Niene en Zoë nu weer kwamen slapen … ja dan…. Dan bleef zij ook slapen..
Mijn verjaardag op 7 oktober werd anders gevierd als al die andere jaren. Toch wel heel bijzonder, s middags waren Steef, Lonneke en Claudi er met de kinderen en de mannen kwamen ook eten, we haalden Chniees en pizza, ik had nu wel alle aandacht voor de kinderen en we waren lekker buiten… en s avonds kwamen er 4 gasten, eigenlijk eentje teveel, maar in mijn grote keuken, konden we makkelijk de anderhalve meter coronaproof hanteren, en werd het toch nog heel gezellig.
Ja en afgelopen maandag werd het koopcontract getekend… samen met Steef en Robert, zijnde de maatschap, toch wel heel bijzonder, maar het is goed zo !! Het voelt goed het is GOED, Je weet dat het komen gaat, je weet het al jaren dat Steef en Robert niet door willen gaan, je wilt er niet over na denken hoe het verder zal gaan, met Peter vaak besproken en wat had ik deze weg graag samen met hem gegaan, samen met hem van het bedrijf weggaan en ergens een nieuwe start maken, maar helaas dat kan niet meer. Maar wat voelt het goed dat ik hier nog mag blijven wonen en dat er een andere Robert, die ons ook heel dierbaar is, verder gaat… Vanmorgen liep ik langs de stallen, het is stil, de stallen zijn bijna leeg, morgen gaan onze laatste varkens weg, even een traantje om wat is geweest , maar de zon schijnt , het leven gaat verder, het is goed zo !!!



NIET ANGSTVALLIG ERLANGS
MAAR DWARS DOOR ALLE LEED EN SMART HEEN
LEIDT DE WEG NAAR WARE VREUGDE

Veel liefs Marlies