Pats boem Alaaffff
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
07 Maart 2011 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Ja het is carnaval in het Limburgse land.... en het weer is uitstekend, dus wat willen we eigenlijk nog meer...
Zondag en maandag was het een beetje brakkie dag, beetje vermoeid van de inspanningen van de zaterdag, maar toch maandag was het weer ook goed en gingen we maar eens wat buiten doen, wat lopen en zo. Al gauw genoeg kwam Peter met het scootmobiel naar buiten, maar hij reed wel erg langzaam terwijl de acculader er toch een hele poos aan had gezeten. Ik was inmiddels weer naar binnen gegaan om de was op te ruimen en daar kwam Peter ook weer naar binnen. TJa... het scootmobiel, tjaaa dat stond nog in de blubber, hij deed het niet meer, accu alweer leeg. Ik ging maar eens kijken en ja hoor, amper nog beweging in te krijgen. Hem toch maar eruit getrokken en met 1 km per uur naar de loods gesjokt en weer aan de acculader gezet.
Dinsdagmorgen samen naar Venlo voor de rijles, ik vroeg aan Matje of hij al iest van het CBR had gehoord, nee maar hij zou wel eens informeren. Terwijl Peter rijles had ging ik naar de Sligro, inkopen voor Carnaval. Tegen 11 uur was ik terug en had Matje contact gehad met het CBR, Eind april moet Peter de rijvaardigheidstoets doen. SPANNEND!!!
Peter was heel moe en nu had hij smiddags ook nog fysio, ja verkeerd gepland, of... mopper mopper mopper. Ik praatte er samen met Steef over en wanneer zou die vermoeidheid nu eens minder worden. Om 3 uur kop koffie gedronken en met de taxi naar Baarlo. Ondertussen kwamen ook Robert en Pieter(voorlichter de Heus) binnen voor koffie en toen Peter terug kwam zat ik nog met Pieter te kletsen. En jawel hoor Peter deed volop mee, nog kop koffie en praten en vertellen(hoe bedoel je MOE) Ja en dat is wat heel moeilijk voor ons is in te schatten. Peter geeft aan ik ben moe, er komt bedrijfsmatig iemand binnen en hopsakee de knop gaat aan en het buurt vrolijk verder, en lijkt alle vermoeidheid weg!!
Woensdagmorgen zwemmen met John, de tape was blijven zitten maar Peter gaf al gauw aan dat er hij er nog maar weinig steun van had. Overleg met Wil en s avonds de tape eraf gehaald en dan zou Wil er donderdagmorgen nieuwe op doen.
Donderdagmorgen kwam Wil om 10.00 uur om te tapen en we worden er steeds handiger in en beginnen we het zo langzaamaan te snappen wat de clou is. Je neemt een stuk tape van 28cm en begint onder de hak te plakken, het eerste stukje (2 a 3 cm) komt geen spanning op, dan zet je het in de knieholte vast (ook weer 2 a 3 cm geen spanning) en het tussenstuk trek je dan uit (is spanning opzetten)en dan nog 2 stukken van 21 cm, die zo n 18 cm over de lengte worden ingeknipt en als een soort Y op de zijkanten van het been worden geplakt En dit kun je je dus steeds aanpassen in de lengte van de tape met meer of minder spanning.
Om half 11 ging Peter naar de afasiegroep en werd ik verrast (zaten er al een dag of 10 op te wachten),dat baby Georgina Mae bij Charlotte en Alex was geboren. Leuk, maar ja hoe spreek je de naam uit, dus s middags opgebeld, ja de roepnaam was Georgina. Ja dat zullen we Peter wel moeten leren en zal wel een poosje duren eer hij dat kan onthouden. Dus toen hij terugkwam van de afasiegroep gelijk vertelt van de baby. Ja Georgina, Oh makkie zegt Peter, Rusland Georgie, georgina.....Ja en dan breekt toch mijn klomp hoor!
Vrijdagmorgen naar de fysio en Wil was er ook, hij zou Peter mee terug nemen en nog overleg hebben op de fysio over het intapen. Besloten werd om er nog aan de zijkant een strip bij te plakken zodat de voetstand nog wat rechter komt te staan. Ik moest Peter dan weer eerst scheren en dan kwam Wil s avonds voor de tape.
s Middags kwam er nog een meneer aan de deur, die had via internet over ons gelezen en het MRSA verhaal interesseerde hem, of hij er met ons over mocht praten, want hij had ook varkens en was MRSA positief, moest geopereerd worden en voelde zich nu al als een crimineel behandeld. We hebben hem een heleboel tips en informatie kunnen geven, maar ook zijn verhaal was heel boeiend.
Zaterdagmorgen eerst douchen en we waren nog maar net klaar met het ontbijt of Prins Patric, Prinses Wilke en Vorst Robin van de carnavalsvereniging kwamen een fruitschaal brengen. Harstikke leuk, maar toch..... eigenlijk zou dit niet meer nodig moeten zijn... je wilt toch niet meer ziek zijn... maar toch.... het is zo, en dan is het heel fijn dat deze vereniging aan je denkt. Koffie gedronken en Robert en Claudi kwamen ook nog. Peter dacht dat hij over 2 jaar wel weer naar het carnaval zou kunnen... Ja duhhh, zegt Robert, als je naar het carnaval kunt, kun je ook werken en dan ben je met carnaval zeer zeker aan de beurt.....
Johan kwam ook nog en s Middags Lonneke uit Haarlem om hier Carnaval te vieren. Samen naar de Zoepkoel op L1 gekeken, en ja lieve mensen als ik dan W dreej en Beppie zie, dan begint het echt te kriebelen, en dan doet het heel erg pijn, dat we er niet "zomaar"naar toe kunnen.
Zondagmorgen zou Rudie komen ontbijten, maar ja verliefd.... Maar om 12 uur kwamen alle Stuntelaers traditie getrouw brunchen, 3 grote tafels in de kamer en het was supergezellig, ja lekker genieten van het eten en met name de Karboet en spek met eieren, door Lon gebakken, vonden gretig aftrek. Natuurlijk moest Rudie het vaak horen dat hij de ontbijt traditie had doorbroken, maar zou dat maandagmorgen goedmaken. Toen iedereen naar de optocht was en Peter zijn middagslaapje deed en de heerlijke carnavalsmuziek uit de radio klonk had ik het er toch weer even moeilijk mee, shit verdorie... nog niet, volgend jaar misschien.... samen dansen op Roed Roed Roed zien de roeze, misschien volgend jaar.....
en zeker over 2 jaar dan zullen we samen met de kindertjes weer carnaval vieren en walsen en dansen....
GENEET VAN UT LEAVE
ZOLANG AS ZE KINS
MAAK SJPAAS EN PLEZEER
DU LEAFS TOCH MER ENS
WANT SJTRAKS AS UT TE LAAT IS
DAN HEBST STE SJPIET DERVAN
GENEET VAN UT LEAVE
ZOLANG AS UT KAN
Veel liefs Marlies
Ja het is carnaval in het Limburgse land.... en het weer is uitstekend, dus wat willen we eigenlijk nog meer...
Zondag en maandag was het een beetje brakkie dag, beetje vermoeid van de inspanningen van de zaterdag, maar toch maandag was het weer ook goed en gingen we maar eens wat buiten doen, wat lopen en zo. Al gauw genoeg kwam Peter met het scootmobiel naar buiten, maar hij reed wel erg langzaam terwijl de acculader er toch een hele poos aan had gezeten. Ik was inmiddels weer naar binnen gegaan om de was op te ruimen en daar kwam Peter ook weer naar binnen. TJa... het scootmobiel, tjaaa dat stond nog in de blubber, hij deed het niet meer, accu alweer leeg. Ik ging maar eens kijken en ja hoor, amper nog beweging in te krijgen. Hem toch maar eruit getrokken en met 1 km per uur naar de loods gesjokt en weer aan de acculader gezet.
Dinsdagmorgen samen naar Venlo voor de rijles, ik vroeg aan Matje of hij al iest van het CBR had gehoord, nee maar hij zou wel eens informeren. Terwijl Peter rijles had ging ik naar de Sligro, inkopen voor Carnaval. Tegen 11 uur was ik terug en had Matje contact gehad met het CBR, Eind april moet Peter de rijvaardigheidstoets doen. SPANNEND!!!
Peter was heel moe en nu had hij smiddags ook nog fysio, ja verkeerd gepland, of... mopper mopper mopper. Ik praatte er samen met Steef over en wanneer zou die vermoeidheid nu eens minder worden. Om 3 uur kop koffie gedronken en met de taxi naar Baarlo. Ondertussen kwamen ook Robert en Pieter(voorlichter de Heus) binnen voor koffie en toen Peter terug kwam zat ik nog met Pieter te kletsen. En jawel hoor Peter deed volop mee, nog kop koffie en praten en vertellen(hoe bedoel je MOE) Ja en dat is wat heel moeilijk voor ons is in te schatten. Peter geeft aan ik ben moe, er komt bedrijfsmatig iemand binnen en hopsakee de knop gaat aan en het buurt vrolijk verder, en lijkt alle vermoeidheid weg!!
Woensdagmorgen zwemmen met John, de tape was blijven zitten maar Peter gaf al gauw aan dat er hij er nog maar weinig steun van had. Overleg met Wil en s avonds de tape eraf gehaald en dan zou Wil er donderdagmorgen nieuwe op doen.
Donderdagmorgen kwam Wil om 10.00 uur om te tapen en we worden er steeds handiger in en beginnen we het zo langzaamaan te snappen wat de clou is. Je neemt een stuk tape van 28cm en begint onder de hak te plakken, het eerste stukje (2 a 3 cm) komt geen spanning op, dan zet je het in de knieholte vast (ook weer 2 a 3 cm geen spanning) en het tussenstuk trek je dan uit (is spanning opzetten)en dan nog 2 stukken van 21 cm, die zo n 18 cm over de lengte worden ingeknipt en als een soort Y op de zijkanten van het been worden geplakt En dit kun je je dus steeds aanpassen in de lengte van de tape met meer of minder spanning.
Om half 11 ging Peter naar de afasiegroep en werd ik verrast (zaten er al een dag of 10 op te wachten),dat baby Georgina Mae bij Charlotte en Alex was geboren. Leuk, maar ja hoe spreek je de naam uit, dus s middags opgebeld, ja de roepnaam was Georgina. Ja dat zullen we Peter wel moeten leren en zal wel een poosje duren eer hij dat kan onthouden. Dus toen hij terugkwam van de afasiegroep gelijk vertelt van de baby. Ja Georgina, Oh makkie zegt Peter, Rusland Georgie, georgina.....Ja en dan breekt toch mijn klomp hoor!
Vrijdagmorgen naar de fysio en Wil was er ook, hij zou Peter mee terug nemen en nog overleg hebben op de fysio over het intapen. Besloten werd om er nog aan de zijkant een strip bij te plakken zodat de voetstand nog wat rechter komt te staan. Ik moest Peter dan weer eerst scheren en dan kwam Wil s avonds voor de tape.
s Middags kwam er nog een meneer aan de deur, die had via internet over ons gelezen en het MRSA verhaal interesseerde hem, of hij er met ons over mocht praten, want hij had ook varkens en was MRSA positief, moest geopereerd worden en voelde zich nu al als een crimineel behandeld. We hebben hem een heleboel tips en informatie kunnen geven, maar ook zijn verhaal was heel boeiend.
Zaterdagmorgen eerst douchen en we waren nog maar net klaar met het ontbijt of Prins Patric, Prinses Wilke en Vorst Robin van de carnavalsvereniging kwamen een fruitschaal brengen. Harstikke leuk, maar toch..... eigenlijk zou dit niet meer nodig moeten zijn... je wilt toch niet meer ziek zijn... maar toch.... het is zo, en dan is het heel fijn dat deze vereniging aan je denkt. Koffie gedronken en Robert en Claudi kwamen ook nog. Peter dacht dat hij over 2 jaar wel weer naar het carnaval zou kunnen... Ja duhhh, zegt Robert, als je naar het carnaval kunt, kun je ook werken en dan ben je met carnaval zeer zeker aan de beurt.....
Johan kwam ook nog en s Middags Lonneke uit Haarlem om hier Carnaval te vieren. Samen naar de Zoepkoel op L1 gekeken, en ja lieve mensen als ik dan W dreej en Beppie zie, dan begint het echt te kriebelen, en dan doet het heel erg pijn, dat we er niet "zomaar"naar toe kunnen.
Zondagmorgen zou Rudie komen ontbijten, maar ja verliefd.... Maar om 12 uur kwamen alle Stuntelaers traditie getrouw brunchen, 3 grote tafels in de kamer en het was supergezellig, ja lekker genieten van het eten en met name de Karboet en spek met eieren, door Lon gebakken, vonden gretig aftrek. Natuurlijk moest Rudie het vaak horen dat hij de ontbijt traditie had doorbroken, maar zou dat maandagmorgen goedmaken. Toen iedereen naar de optocht was en Peter zijn middagslaapje deed en de heerlijke carnavalsmuziek uit de radio klonk had ik het er toch weer even moeilijk mee, shit verdorie... nog niet, volgend jaar misschien.... samen dansen op Roed Roed Roed zien de roeze, misschien volgend jaar.....
en zeker over 2 jaar dan zullen we samen met de kindertjes weer carnaval vieren en walsen en dansen....
GENEET VAN UT LEAVE
ZOLANG AS ZE KINS
MAAK SJPAAS EN PLEZEER
DU LEAFS TOCH MER ENS
WANT SJTRAKS AS UT TE LAAT IS
DAN HEBST STE SJPIET DERVAN
GENEET VAN UT LEAVE
ZOLANG AS UT KAN
Veel liefs Marlies
-
07 Maart 2011 - 14:15
Joyce Cornelissen:
Ik blijf je update wekelijks lezen, goed om te lezen dat het steeds beter gaat met Peter en dat jij vaak zo positief blijft. Maar ook positieve mensen hebben wel eens een dipje. Kan me voorstellen dat het zoals nu met Carnaval lastig is om te accepteren dat het nog niet gaat. Maar jullie tijd komt vast wel weer!!!
Geschrokken ben ik door het stukje over een met MRSA besmette collega varkenshouder. Ondanks de versoepelingen nog steeds als crimineel behandelt worden, onvoorstelbaar en niet te accepteren! Gelukkig dat jullie hem als ervaringsdeskundigen (tegen wil en dank) hebben kunnen helpen.
Groeten Joyce Cornelissen -
07 Maart 2011 - 17:15
Christel:
Geneet van ut laeve!! Een zeer toepasselijke leus. Bliëf d'r in geluive. D'r zulle altiëd dinge bliëve, die neet gaon, maar ouk hiël vuul, die wal gaon! Alaaf en eine fijne vastelaovend. -
07 Maart 2011 - 20:01
Theo & Sylvia:
Fijn dat je in april kunt afrijden Peter!
Het zal je vast lukken.
Ik geef niet zoveel om carnaval maar ik kan me best voorstellen dat het voor jullie moeilijk is dat jullie nog niet kunnen gaan.
Maar misschien over 1 of 2 jaar wel weer .
Tot volgende week maar weer.
Groetjes Theo en Sylvia -
08 Maart 2011 - 08:26
Hein Oet Wiëert:
Alaaf, alaaf, het einde komt in zicht net als de bodem van mijn beurs maar daarom ga ik vandaag nog het laatste beetje opmaken en dat zal best lukken met dit heerlijke zonnige weer.
Nu even over vermoeidheid. Ik had en heb dat ook nog altijd en het is gewoon een heel raar iets. Ik kan mij niet herinneren dat ik ondanks een goede nachtrust(meestal) na mijn herseninfarct ooit niet moe ben opgestaan. Het is echt een verpletterende ervaring maar mijn ervaring leert dat als ik gewoon mijn gangetje ga ik mij wel ontzettend moe voel maar toch ook voldoende energie heb om eigenlijk de hele wereld aan te kunnen. Het is zeer dubbelzijdig allemaal maar die vermoeidheid is iets waar je aan moet wennen en moet accepteren. Het is gewoon zaak om je energie goed te verdelen en op tijd rust te nemen. En dit klinkt heel gek misschien maar wandelen is voor mij ook rust. Het geeft rust in mijn hoofd en daar zit bij mij ook de vermoeidheid. Niet in mijn lijf (fysiek) maar in mijn brein. Trouwens die vermoeidheid is een veel voorkomende beperking bij mensen met NAH(niet aangeboren hersenletsel). Het is jammer Peter, Marlies en verdere geïnteresseerden maar in Weert, Maasbracht en Roermond is 1x per maand Café Brein voor mensen met NAH. De middag/avond draait om een thema maar vooral het uitwisselen van ervaringen van NAH`ers en hun evt partners is zeer interessant. Zo is op 13 april in Weert een avond met als thema: Lotgenotencontact. Degene die evt geïnteresseerd zijn kunnen vragen naar tijd en plaats. Misschien iets om eens aan te denken. Voor mij persoonlijk zijn dit de avonden!!
Zo dat was het op de felicitatie aan de kerverse ouders en hun spruit Georgina na dan. Van harte.
Maak er zonnige week van. Doei Hein -
08 Maart 2011 - 08:37
Hein Oet Wiëert:
PS. Ik zie dat iknu niet verteld hed dat die vermoeidheid opeens kan toeslaan. Onverwacht maar ook weleens verwacht. Het kan ook zomaar zijn dat het zo opeens over is. Het ene moment kost het je moeite om een stap te zetten en het kan zomaar zijn dat ik opeens spring en dartel als een jong veulen in de wei. En zo kan dat ook tijdens gesprekken gaan. Opeens is het over en blijft er alleen nog maar een waakvlammetje over en brandt alles op een laag pitje. Mijn ervaring is ook dat als iets mij interesseerd dan kan het zomaar zijn dat de waakvlam tot een echt vuur ontbrand en dat heel lang kan volhouden. Het is dan net of die vermoeidheid verdwenen is maar meestal is het daarna ook op en dat kan als ik flink over mijn grenzen ga wel dagen duren. Al bij al kan je over vermoeidheid een heel boek schrijven maar dat zou er één van velen zijn. Zo genoeg voor nu. Reacties welkom -
08 Maart 2011 - 13:38
Frans Janssen:
24 en 25 april Pasen
Hoop dat Peter voor die tijd kan afrijden en dan nog voor Pasen zijn rijbewijs kan afhalen, dan kan hij zelf al rijdend de Paaspaketten mee komen afleveren .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
