Bijna 2 jaar .........

Dag Lieve mensen

Ja het is maandag alweer 2 jaar geleden dat het gebeurde....2 JAAR voorbij.... Jeus wat een tijd. Maar goed dat we toen niet wisten wat ons stond te gebeuren en hoe lang het allemaal ging duren en in wat voor circus we terecht zouden komen!!!

Afgelopen zaterdagavond kwamen Joos en Truus op visite en Joos is een oud klasgenoot van Peter van de Has. er werden weer veel herinneringen opgehaald en veel verteld wat andere klasgenoten nu doen. Een heel gezellige avond!

Zondag had ik er het wat moeilijk mee, je zit er toch tegenaan te hikken, 2 jaar speelt er dan telkens door mijn hoofd, en we zijn nog lang niet waar we willen zijn en hoe graag zou ik willen dat het allemaal weer "gewoon" zou zijn. Poeh, poeh, maar een keer flink zuchten en verder gaan. Ik printte het laatste bericht van de site uit en las het Peter voor, samen met de lieve reacties hierop. Peter vond het erg fijn en het deed hem zichtbaar goed dat er toch nog steeds mensen een lief bericht achterlaten. Ja hier halen we de kracht uit om door te gaan.

Maandagmorgen was er geen therapie en Peter ging weer met Robert mee naar de Peel om varkens weg te brengen. Ja dat is leuk!!
s Middags moesten we naar Eline de dietiste, toch weer 1,7 kg eraf en Eline was zeer tevreden. Peter ook, want ook dit gaat langzaam langzaam.

Dinsdagmorgen fysiotherapie en s middags logopedie. Neef Wil kwam om in de groentetuin te werken en hebben we spinazie en peultjes gezaaid. Peter kon niet mee helpen omdat hij ook nog naar de logopedie moest, maar vond het wel heel fijn dat er in de tuin was gewerkt.We hebben een bankje erbij gezet zodat als Peter in de tuin werkt hij ook af en toe kan rusten.

Woensdagmorgen zwemmen met John en had weer heel goed gegaan. s Middags ging ik gras maaien en peter ging ook lekker buiten zitten en vooral kijken!! Hij wil ook gaan proberen om gras te maaien, maar dat moet hij dan de eerste keer samen met Robert doen, want ik ben blij dat ik het zelf kan, maar niet zo goed dat ik het Peter kan leren. Met gemotoriseerde voertuigen ben ik niet zo goed!!! s Avonds hadden we nog een hele discussie over zijn handicaps en ik werd er alleen maar verdrietiger en boos van. Maar het lokte Peter uit om heel veel te praten en goed praten.... en dat maakte het heel bijzonder en waardevol, en uiteindelijk troostte we elkaar heel goed.

Donderdagmorgen moesten we naar Venray, eerst nuchter bloedprikken en daarna naar Dr, Pop de neuroloog. Jammer dat we heel lang moesten wachten bij het bloedprikken en toen hadden we nog maar 5 minuten om een kop koffie te drinken en wat te eten. Peter vond dat ik maar vast moest aanlopen en ons bij Dr. pop moest melden. Ik vroeg of hij de weg wist en of hij dat alleen kon. Ja natuurlijk!! Ik liep aan en meldde ons. Ja er was nog een iemand voor ons, dus dat was goed. Maar ik zag peter nergens dus weer helemaal naar de ingang gelopen en kon hem niet vinden... misschien naar de WC ... dus alle WC s nagekeken maar geen Peter te vinden, weer terug naar neurologie en vertelt dat ik Peter kwijt was, weer terug naar de ingang en alles goed nagekeken... Ja daar zag ik hem lopen...... Hij was verdwaald..... In het begin van de gang was hij net niet even naar links gegaan ... Maar hij had het zelf wel weer terug gevonden... en nu was hij toch een beetje moe...
Bij dr. pop konden we zo naar binnen lopen, er zat nog een stageaire bij en Pop was heel erg tevreden en verbaast over de conditie en voouitgang van Peter.Je mag eigenlijk niet heel veel meer verwachten na 2 jaar, maar met onze instelling en doorzettingsvermogen moesten we vooral zo DOORGAAN. Tuurlijk doen we dat, als is het soms verrekkes moeilijk!!!!

s Middags was het nog steeds mooi weer en samen gingen we naar buiten. Ik wilde wel even naar de asperges om te kijken of er al waren. Ja dan kwam Peter ook. Ik pakte de fiets in de loods en fietste naar het veld bij de nieuwe stal. Liep de bedden in en zag nog steeds geen Peter.... De rijen helemaal uitgelopen en keek naar ons andere veld en jawel hoor Peter was naar de Backlim asperges gelopen... Ja klein foutje in de communicatie.... Ik weer terug naar de boerderij en zag dat peter ondertussen binnen was, zijn jas hing over de stoel, maar kon hem weer nergens vinden. Naar buiten en daar kwam hij met het scootmobiel de loods uit..... Ja en toen gingen we maar weer samen naar de asperges bij de nieuwe stal... maar vonden er geen een, dus dat zal nog wel een weekje duren.....

Vrijdagmorgen fysiotherapie en helemaal doodmoe kwam hij ervan terug.Tegen 12 uur kwam Eric(bedrijfsverzorger) nog even langs en Robert eet vrijdags altijd mee, was heel gezellig maar Peter krijgt dan heel veel informatie en was erg moe.Maar na het middagslaapje was hij toch weer fit en ging hij de post halen, ja, we moesten samen naar de asperges, want de loonwerker was de Backlim asperges aan het opbouwen en hij wilde graag met Johan even praten en ik moest mee gaan. Dus de fiets gepakt en samen er naar toe, ja dat zijn weer heel bijzondere momenten, een paar keer slikken en vooral ....doorgaan....

En zo zijn er bijna 2 jaar om ....
2 jaar revalideren....
2 jaar hopen....
2 jaar verwachten......
2 jaar knokken.......
2 jaar vechten......
2 jaar genieten....
2 jaar een ander leven.....
2 jaar doorgaan.....
nee.... nog heel veel jaren doorgaan met heel veel liefde en steun van iedereen om ons heen, de mensen die ons toch weer pushen en helpen om vooral door te gaan.



JE ZIET DINGEN
EN VRAAGT JE AF
WAAROM??
IK DROOM VAN DINGEN
DIE ER OOIT ZIJN GEWEEST
EN VRAAG ME AF....
WAAROM NIET.....

Veel Liefs Marlies