een nieuw jaar met nieuwe kansen

Hallo lieve mensen.

Het nieuwe jaar is begonnen en er liggen weer nieuwe kansen.
Oud op nieuw vierden we zoals elk jaar met de vriendengroep, het was heel gezellig al moest ik af en toe toch wel slikken.Je zou allles weer gewoon willen hebben, maar dan kan helaas nog niet.
Nieuwjaars dag kwamen de kinderen en hebben we samen gegeten, wat ook heel gezellig was.De eerste keer dat we niet naar onze ouders konden en wij de oudste van ons gezin zijn, was best wel raar.
Zondag was Peter heel erg moe, en we wilden graag naar het prinsebal gaan, en het aftreden van Steef en Robert bij Leanzo, Ik zag het s middags helemaal niet meer zitten en alleen gaan wilde ik ook niet. Maar om half 4 stond Peter op en jawel hoor, hij wilde gaan en voelde zich een stuk fitter.... dus naar Leanzo.
De ouders van Robert waren er ook en het was heel gezellig. Toen Steef en Robert aftraden moest ik toch vaak aan vorig jaar denken,en een traantje wegpinken.
Maandag was er weer therapie in Blixembosch en had Peter erg veel last van zijn ontsoken teen(al 6 weken) en huilde hij soms van de pijn.Vrijdagavond had ik al ontdekt dat zijn nieuwe schoenen dus TE SMAL waren en dat naar mijn idee daar ook de ontseking van komt. Dinsdag moesten we naar de schoenmaker en Willemien(pedicure) bood aan om mee te gaan. Peter was s morgens met de taxi gegaan en Willemien en ik s middags. Peter opgehaald en naar de orthopedisch schoenmaker. Nou hoe lomp dat deze man was, dat zal ik maar niet opschrijven maar ik ben heel blij dat Willemien was meegegaan, en dat ze deze man het een en ander duidelijk kon maken zodat er eindelijk aktie werd ondernomen. Peter kreeg een (pijnlijke) behandeling van de podotherapeute en de schoenmaker wilde de schoenen wel wat oprekken en een nieuwe steun maken, die dan donderdag(vandaag) klaar waren.
Dinsdagavond piekerde ik me suf, hoe die schoenen nu weer opgehaald konden worden, zonder dat ik hoefde te rijden.
EEn dagje vrij voor mij, en dan relaxed met de taxi mee, bij de therapien van Peter zijn, samen lunchen op Blixembosch en de schoenen ophalen. Strak plan van mezelf toch!!!!
Dus vanmorgen met taxi mee, eerst naar de combi logopedie, ik wist niet wat ik zag en hoorde, wat een vooruitgang......dat ging wel heel erg goed. Maar ja het was wel bij Fiona en die noemt hij zijn grote vriendin. Bij de dagopvang hebben we een poosje met een meisje gepraat die een spierziekte heeft en zij was al 2,5 jaar aan het revalideren en haar hadden ze ook vaker gezegd dat het niet meer vooruitging en toch was ze doorgegaan en liet ons ook zien wat ze allemaal bereikt had, zelfs aangepast autorijden ging weer. Nou dat geeft de burger moed!!!
Bij de lunch was het heel druk zodat we bij andere aan een tafeltje gingen zitten. Je doet dat daar ook heel makkelijk want je weet dat iedereen min of meer in hetzelfde schuitje zit.
Na de lunch weer logepedie en weer mijn verbazing over wat peter kon, nu waren het plaatjes benoemen en met de computer de woorden typen. Weer kei goed.
Hierna nog fysiotherapie, ik maakte kennis met Ingrid de vervangster van Marielle. Weer een heleboel verbazing en blijdschap om wat Peter kon en de zeer positieve benadering van deze Ingrid.Helemaal blij gingen we hierna met de taxi langs de schoenmaker en naar huis. Bij de schoenmaker heb ik de schoenen gepakt en ze mee naar huis genomen om daar te passen. Ze zijn inderdaad een stukje breder gemaakt, maar of het voldoende is weet ik niet.
Eerst maar kijken of de ontsteking nu over gaat en dan dinsdag weer op controle.
Een zeer positieve dag vandaag!!!!
Heerlijk toch.

HET MAAKT NIET UIT HOE VAAK JE VALT,
ALS JE IEDERE KEER MAAR WEER OPSTAAT!!!!!

Veel liefs Marlies