EEN WOLKJE HIER..... EEN WOLKJE DAAR....

Hallo lieve mensen,



Nadat ik zondag mijn bericht had geschreven belde Joep op, of ze al met papa mee mochten komen, want papa Johan kwam de verwarming in de speelkamer verder afmaken , tja en dan wilde Joel en Mees toch graag al meekomen en dan kwam mama Claudi wat later met Niene. Oh dat was helemaal prima. Maar Mees wilde zo graag de zolder op, want daar stond de lego en hij wilde nu toch echt kijken hoeveel lego opa en oma nog hadden. Dus… ging ik met Joep en Mees de zolder op, de lego ervan gehaald maar ook de mecano van Peter, maar helaas die was toch wel iets teveel geroest, dus die kan weg, daar viel niet meer mee te spelen. Joep begon vragen over vroeger te stellen, heel veel vragen voor een manneke van 7 jaar oud. Of wij de oorlog hadden meegemaakt en of er nog mensen waren die de eerste wereldoorlog hadden meegemaakt….. maar ook over hoe het vroeger bij ons op school ging en wat voor bankjes wij zaten. Peter zat in de stoel in de keuken bij het raam, ik op een klein stoeltje ernaast , Mees speelde met de lego en Joep stelde alle vragen… heel interessant. Claudi kwam met Niene en even later kwamen Piet en Maria nog op de koffie. Het was gewoon supergezellig, Johan werkte aan de verwarming en na een uurtje was het gepiept en dronk ook hij koffie mee. Zo gewoon, zo bijzonder !!! Claudi en Johan bleven hier frietjes eten en dat was ook al heel gezellig, nog een probleempje met de afstandsbediening van de televisie, maar dat euvel werd door Johan ook opgelost, ipv een batterijtje, twee batterijtjes vervangen en toen deed ie het weer !!
Maandagmorgen waren er al veel reacties op de site, WAUW wat leuk en wat deed me dat goed, soms toch ook wel een beetje nieuwsgierig wie het nog allemaal leest, en dat er veel mensen ook wat aan hebben wat ik allemaal opschrijf en deel met iedereen. Op faceboek dat hoeft voor mij niet zo, maar op deze manier toch een stukje waardering krijgen voor wat ik schrijf, ja dat doet me heel erg goed… dus mensen ik nodig jullie weer allemaal uit om een reactie te schrijven !!!
S Middags moesten we weer naar de fysio, mar het lopen van Peter was toch wel slecht te noemen, zo langzaam, zo aan mij hangen en steunen… pfffff.. lijkt wel of dat steeds weer minder wordt. Gerard ging er nu van uit dat de handschoen er nu inmiddels wel was en Peter hem droeg… Nee we hebben nog steeds niets gehoord en dus is er ook nog geen handschoen… Nou daar ging hij gelijk een aantekening van maken en een mailtje over sturen. Even later kwam Maud binnen, dat was toch gek dat we er nog niets van gehoord hadden, ik moest er maar achteraan gaan. Nou nee dat doe ik in dit geval niet, ik zie er nu de noodzaak niet van in en ga er geen energie aan verspillen. Maar het kon toch echt niet dat de arm door een “leek” zo mooi dun was geworden … Het zou nu wel van de medicijnen komen, Peter kreeg toch plastabletten…. Uh wat !!! Nee hoor !! Nou ja laat maar zitten, ik besteed er effe geen aandacht en energie aan. Klaar uit !! Maud wilde er nog wel achteraan gaan en zou mij dan op de hoogte brengen… ( tot op vandaag niets meer over gehoord) …
Na de fysio moest ik nog een kleine boodschap doen en weer naar huis. Peter helemaal ko en sliep bijna de hele avond. Terwijl ik het druk had met veel vleesbestellingen.
Dinsdagmorgen was ik ook druk, eten klaarmaken, met Peter oefeningen doen en 0m 11.00 uur reed ik alleen naar Deurne het vlees ophalen. Net voor 12.00 uur was ik terug, alles uitgeladen, gegeten en na het eten ging Peter rusten en ik snel aan het werk. Ik werkte heerlijk door, het schoot zo lekker op en om 16.30 uur kwam Anneke nog helpen. Wim kwam om Peter te behandelen en om 19.30 was ik helemaal klaar, alles verkocht en alles opgeruimd, heerlijk.
Nog koffie gedronken met Wim en natuurlijk moest ik weer verslag uitbrengen van de fysio… ach zeiden we tegen elkaar, laat ze er op de fysio maar in geloven dat het niet door een leek opgelost kan worden, wij weten wel beter !!! Wim vond de arm en de hand en alles er super uitzien, alles mooi dun en nergens vocht !!! Tja alleen dat het lopen zo moeizaam gaat en Peter minder alert is…
Woensdagmorgen was ik alweer vroeg in de weer om de ketel aan te zetten voor de balkenbrij, alles aan de kook gebracht en toen nog een uurtje naar bed. Peter leek wel weer iets alerter, maar eigenlijk stond het me toch niet zo goed aan. In de media was er veel aandacht voor morfinepleisters en pijnmedicatie, tja en hoe suf je ervan kan worden… zou het daarmee te maken hebben…
Om 12.30 uur had ik samen met Robert 20 kilo balkenbrij klaar en samen met Peter 6 kilo zult gemaakt. Alles stond mooi af te koelen en na het eten ruimde ik alles op. Willemien kwam nog onze voeten doen, ja die van Peter zagen er keurig uit, die van mij hadden iets meer onderhoud nodig…
En s avonds ging ik nog lopen met Willemien en Annemarie, een iets kleiner rondje gelopen … mijn kaarsje was toch ook bijna op.
Donderdagmorgen was Peter best wel afwezig en wazig, tja… ik ging alleen even naar de bloemist in Meijel, tulpen halen voor Steefs verjaardag en trakteerde mezelf ook op een mooie bos bloemen, had ik wel verdiend, vond ik zelf. Ik liet hem Peter thuis zien, n ja hij vond ook wel dat ik hem verdiend had….
Na het middagslaapje gingen we naar Steefs verjaardag, maar o o wat ging het lopen slecht !!! En hij moest ook nog 2 meter over kiezeltjes en twee trapjes op…. Ik had er een beetje spijt van dat ik de rolstoel niet bij me had, maar ja na een kwartier waren we toch binnen. Ik vond dat Peter er weer wazig bij zat, hij wilde amper wat drinken en at wel een klein stukje vlaai, maar verder ook niets…. Het was toch wel heel gezellig en om 17.15 uur gingen we weer naar huis. Helaas was het lopen nog minder geworden… en bij de twee trapjes moesten Annie en Steef ook nog helpen anders was het niet gelukt en was Peter gevallen. Thuis aangekomen ging het een tikkeltje beter, maar ik was blij dat we binnen waren en dat ik Peter in zijn stoel had zitten… pffffff….
Vrijdagmorgen ging het helemaal niet, Peter was zo suf en het duurde wel 20 minuten voordat ik hem van de trap af had…. Van alles schoot er door me heen, zo kon het niet verder, hier moest verandering in komen… een traplift…. Beneden een slaapkamer maken… pffffff….
Maar goed uiteindelijk zaten we toch aan het ontbijt en lazen we de krant. He daar stond een heel stuk in over morfine pleisters, de bijwerkingen, zelfs het middel dat Peter krijgt stond er vernoemd…. Bijwerkingen… suf, wazig, depressief, waanbeelden….. Zo goed en zo kwaad als het ging besprak ik het met Peter, de morfinepleisters weer eraf doen… Nou hij was bang dat hij dan weer pijn zou krijgen… dus hij wou ze liever houden… ja maar als je dan niet meer kunt lopen en steeds zo suf en moe bent… ja hij wist het niet, hij had nu geen pijn, ja en waar was de pijn door ontstaan… door het vocht in de arm en het vocht was nu helemaal weg. In overleg met Peter besloot ik om Maastricht te bellen en daar advies te vragen. Door de assistente werd er een belafspraak met dr. Jansen geregeld en hij zou s middags terugbellen. En inderdaad belde dr. Jansen om 14.00 uur terug. Ik legde de situatie uit. Ik moest natuurlijk niet alles geloven wat er in de media gezegd en geschreven werd, want als je dat allemaal moest geloven dan konden er geen medicijnen meer gegeven worden. Ik vertelde dat de arm nu helemaal dun was en er geen vocht meer in zat. Tja dat was wel opmerkelijk, ja dat was eigenlijk wel heel positief, ja en eigenlijk kon het niet dat dit door “zomaar” iemand bereikt was, maar ja het was wel een feit nu. Tja en als we alleen maar die lichte morfinepleister gebruikte en Peter had geen pijn dan konden we wellicht ook proberen om die pleister weg te laten en dan paracetamol gebruiken, dat had tenminste geen bijwerkingen, dat was voor alles beter… dus gewoon de pleister eraf halen en dan wel gelijk paracetamol geven en dan kijken wat er gebeurde. En dan hebben we voor woensdag toch een afspraak staan bij dr,. Jansen en dan bespreken we het dan wel verder. Zo gezegd zo gedaan, Peter was wel een beetje bang voor de eventuele pijn, het lopen ging nog heel slecht vrijdagavond, maar zijn alertheid was al beter. Coen belde en wilde op de koffie komen, ja dat vond Peter wel een goed idee, maar wel maar een uurtje… want hij was toch wel moe, maar een uurtje afleiding was misschien wel goed. Natuurlijk wed het wel iets langer met Coen, maar toen we naar bed wilde gaan was het lopen al een heel stuk beter…. Pfffffff… effe diep zuchten… ik vroeg of Peter pijn had, nee hij had eigenlijk geen pijn, maar voor de zekerheid toch maar 2 paracetamol gegeven en vervolgens lekker geslapen.
Ik was zo benieuwd hoe het zaterdagmorgen zou gaan met naar beneden komen.. heel spannend… maar oh wat ging dat goed !! Peter was veel alerter en de trap af ging heel goed, het lopen beneden was nog zwak, maar toch ten opzichte van donderdag en vrijdag een hele vooruitgang !!!
Anneke kwam om te helpen en samen togen we aan het werk, Peter sliep nog wel een poosje voor de middag, maar als hij wakker was, was hij alert en veel fitter. Na de middag kwam Lonneke Zoe brengen, die bleef een nachtje logeren bij ons . Peter genoot van kleine Zoe, en was het genieten van Zoe’s eerste stapjes !! Claudi kwam nog met Joep, Mees en Niene, en Claudi vond ook dat Peter al een heel stuk alerter was en weer vrolijk uit zijn ogen keek. We aten samen met Zoe in de kamer. Ik had voor Peter een kop Servische bonensoep, ja daar wilde Zoe ook wel een hapje van, en oh dat was lekker, ze wilde heel veel hapjes van Peters soep. Ja dat is super genieten !! Na het eten deed ik Zoe in de keuken in badje…. Ik maakte een foto… het was toch precies Lonneke als klein meisje. ZO mooie blonde krulletjes !!! Na het badje nog een flesje voor Zoe en toen naar bedje gebracht, tja was een beetje afwachten hoe laat ze vanmorgen wakker zou zijn en hoe ik het allemaal moest doen, uit voorzorg had ik de box in de keuken gezet, dat als ik met Peter bezig was Zoe in ieder gaval veilig in de box zou kunnen zitten. Peter wilde geen paracetamol voor het slapen gaan, nee hij had geen pijn dus nee, hij wilde ze niet… Heerlijk geslapen, twee keer eruit voor Peter te plassen en Zoe hoorde ik om 7.00 uur een beetje mopperen… tja beetje vroeg voor de zondagmorgen, een flesje klaargemaakt, maar toen ik weer boven kwam hoorde ik niets meer… dan maar even wachten en om 7.50 uur hoorde ik weer een beetje… dan toch maar eerst Peter verzorgt… aangekleed en Zoe uit bed gehaald, naar beneden, flesje gegeven, Zoe aangekleed, tafel gedekt, broodjes gebakken en Zoe in de box gezet, klein beetje protest en toen Peter naar beneden gehaald, ja dat ging heel goed op de trap.. En om 8.45 uur zaten we gezellig aan de ontbijttafel, croissantjes erbij, eitje erbij, Zoe smulde van dit alles en wij genoten… ja missie geslaagd !! Steef kwam nog even met Pierke en Sien en oh wat hadden ze een plezier samen. Ik was in de keuken bezig en Steef hielp Peter met naar de stoel lopen, ja dat ging super goed… Ja het gaat weer de goede kant op, de wolkjes zijn weer weg… laat het zonnetje maar weer schijnen… LAAT HET MAAR LENTE WORDEN !!!!



IN HET MIDDEN VAN DE WINTER
LEERDE IK EINDELIJK
DAT ER IN MIJ
EEN ONOVERWINNELIJKE ZOMER SCHUILT



Veel liefs Marlies