november
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
18 November 2012 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Dinsdagmorgen hadden we om 10.00 uur een afspraak bij de fysio en zouden we Pierke meenemen. Ja alles goed gepland, maar waren uiteindelijk aan de late kant en dan wordt Peter een beetje ongeduldig. Ik kan niet goed iinschatten of dat dan met zijn infarct te maken heeft, of dat hij dat "vroeger"ook al zo had. Op weg naar Baarlo hield hij zich wel overal aan de snelheid, want een bekeuring voor te hard rijden... ja dat is helemaal weggegooid geld!! Om 1 minuut over 10 waren we toch bij de fysio en liepen we naar binnen, waar we toch nog meer als 5 minuten moesten wachten... Pierke vond Opa's speeltuin helemaal geweldig en hij mocht met de supergrote bal spelen. Joost vond het super dat Peter zich niet liet afleiden en zijn oefeningen supergoed deed. Ik vertelde dat we met een een beetje spanning thuis waren weggereden. Nou dan was het helemaal super hoe goed Peter nu de concentratie kon vasthouden en zich door werkelijk niemand van de wijs liet brengen. Joost maakte de arm/hand helemaal "los" en zei dat dat 2 jaar geleden bijna onmogelijk was en nu eventjes en hopsakee. Pierke keek en "moedigde" opa aan... beetje duwen en vertellen. Ja prachtig!!!
s Avonds ging ik lopen met Annemarie en dat was een heerlijke uitlaatklep voor mijn spanningen van smorgens, want het is soms toch wel verrekte lastig, het goed kunnen inschatten van de beperkingen en er goed mee om weten te gaan.
Woensdagmorgen was het prachtig weer en de grasmaaier was gemaakt en wilde Peter grasmaaien. Ik moest even mee naar de loods om te kijken of er genoeg benzine inzat, want Peter kan geen benzine in de grasmaaier doen. Helaas!! De maaier startte niet, accu leeg, tja dan Robert maar bellen, want dat kan ik niet, de accu opladen. Even vervelend... weer iets wat we niet alleen kunnen... Tja en even later gebeurde er weer iets... en toen knapte even het lijntje.... Boos, verdrietig.... En Peter zegt dan... tja nieks aan te doen....Maar ik moet dan een paar keer diep ademhalen en denken... maar grasmaaien kun je wel, en autorijden en een heleboel andere dingen!!!
S Avonds ging Wim met Peter zwemmen en dat had super gegaan, ook Wim kan de arm/hand helemaal los maken en dan gaan alle oefeningen veel beter. Wim vertelde van de diefstal van de amarylisplantjes uit zijn kas.
Donderdagmorgen met de taxi naar de afasiegroep en ik ging naar Panningen, boodschappen doen en koffie drinken met Steef en Pierke. Tja even genieten en mijn eigen accu opladen, want dat kan ik gelukkig meestal wel!!! Om half 4 was Peter terug en natuurlijk veel vertellen, maar hij was wel een beetje moe..... oef en dan stond er ook nog een afspraak bij de kapper... Moet ik die verzetten??? Nee hij ging wel.. en alleen, nee ik hoefde niet mee. Nou ik vond het best wel spannend, het was al donker, de jas met rits aan, en dan ook nog moe... Om kwart voor 6 was Peter terug.... de jas dicht..... is heel belangrijk dat de jas dicht is met autorijden of grasmaaien, stel dat een "jasflap" ergens tussenkomt en dan kan Peter hem met een hand misschien niet los krijgen, dus om dat voor te blijven, maken we steeds de jas dicht, maar dat kan hij dus niet zelf... Nou het leek wel of hij naar een Welnessresort was geweest, helemaal opgeknapt en fit!!! Ik vroeg wie de jas dicht had gemaakt, ja Anke, de kapster, hij had haar gevraagd of ze zijn jas wilde dichtmaken en anke had dat meteen gesnapt en de jas dicht gemaakt. ik vroeg of hij een nieuwe afspraak had gemaakt, ja.. maar nu op vrijdagmiddag is misschien wel beter... Nou SUPER Peter!!! en dan ben ik heel erg trots!!!
Vrijdagmorgen had Peter een vervolgafspraak bij de tandarts en was het oppasdag voor Pierke. Nou nu maar zorgen dat alles op tijd was, want ik moest nu wel mee en ook Pierke namen we mee. Op tijd beginnen dus.... en ja hoor ruim op tijd waren we bij de tandarts. Peter wilde dat ik wachtte totdat hij naar binnen moest. we zouden wel zien hoe het met Pierke ging. Nou supergoed dus!! Pierke amuseerde de wachtenden kostelijk met zijn schaterlach en brabbeltaal, en viel de wachttijd voor iedereen mee. Na een half uur was Peter eindelijk aan de beurt en ging ik met Pierke even naar de bakker. Na een half uur was Peter klaar en haalden we hem weer op. Nee hoor ik hoefde niet te rijden dat kon hij goed zelf!!! Zijn gezicht was wel een beetje scheef van de verdoving maar verder ging het goed. Na het middagslaapje van de beide mannen gingen we naar Johans verjaardag. Heel gezellig met veel kleine kindjes en Steef kwam daar Pierke ophalen, maar die vond het reuzegezellig, spelen met neefje OEP en lekkere chippies. Gezellig zitten kletsen en op tijd naar huis. Thuis aangekomen ging Peter gelijk op kantoor kijken, of Robert misschien een briefje had neergelegd.. want Robert was smiddags naar Montfort wezen kijken naar nieuwe biggen.. Helaas geen briefje. Ja Peter was erg benieuwd.
Zaterdag was het eerste wat Peter vroeg aan Robert enne ... hoe waren de biggen... Ja het leek Robert wel iets, maar hij had zijn ogen uitgekeken.. en moest heel veel vertellen...
Na het ontbijt de kamer versieren voor Sinterklaas, want om 12.00 kwamen Pierke en Joep, samen met de mamas hier de Sinterklaas intocht kijken en lasagna eten. Wij eten eigenlijk altijd in de keuken, al meer als 30 jaar, behalve met de intocht van Sinterklaas, dan eten we bij de televisie en nu wilden we de traditie weer voortzetten. 2 kinderstoelen in de kamer, de Zwarte Piet poppen erbij, Sinterklaasliedjes zingen. Ja Superleuk en om 13.00 uur was alles weer weg.
s Avonds wilden we ergens op bezoek gaan, ja naar Door, of naar Roos... bellen... geen gehoor... andere bellen....geen gehoor.. nog een keer.. ja we gingen naar Peters zusje in Kessel. Een hele fijne avond gehad en er lagen nog boeken van Peter over de landbouw van vroeger. Roos had ze klaar gelegd zodat we ze mee naar huis konden nemen, de uren vlogen om en was het zomaar 1 uur, naar huis.. ik dacht dat Peter wel gelijk naar bed wilde, nee ik moest maar even een sigaretje roken en dan kon hij nog even in de boeken kijken....
Ja en vanmorgen zwemmen... tja dat moesten we maar zien hoe dat ging, want het was maar een kort nachtje geweest.. Maar het had super gegaan, ondanks dat het er druk was geweest en de oefeningen om het evenwicht te bewaren gingen de laatste tijd zo goed, ja zegt Wil dat hadden we 1 jaar geleden niet durven dromen dat Peter ook deze oefeningen feilloos zou kunnen. Ja ondanks alles, iedere dag de oefeningen doen en iedere dag een klein stapje vooruit, en die hele kleine stapjes maken samen een grote stap!! En die grote stap maakt ons dan weer supergelukkig!!! KLASSE!!!
HET LEVEN IS VOL KANSEN
VOOR HET WAARMAKEN VAN JE DROMEN
EN VOOR HET VERVULLEN
VAN DE DIEPSTE VERLANGENS VAN JE ZIEL
Veel liefs Marlies
Dinsdagmorgen hadden we om 10.00 uur een afspraak bij de fysio en zouden we Pierke meenemen. Ja alles goed gepland, maar waren uiteindelijk aan de late kant en dan wordt Peter een beetje ongeduldig. Ik kan niet goed iinschatten of dat dan met zijn infarct te maken heeft, of dat hij dat "vroeger"ook al zo had. Op weg naar Baarlo hield hij zich wel overal aan de snelheid, want een bekeuring voor te hard rijden... ja dat is helemaal weggegooid geld!! Om 1 minuut over 10 waren we toch bij de fysio en liepen we naar binnen, waar we toch nog meer als 5 minuten moesten wachten... Pierke vond Opa's speeltuin helemaal geweldig en hij mocht met de supergrote bal spelen. Joost vond het super dat Peter zich niet liet afleiden en zijn oefeningen supergoed deed. Ik vertelde dat we met een een beetje spanning thuis waren weggereden. Nou dan was het helemaal super hoe goed Peter nu de concentratie kon vasthouden en zich door werkelijk niemand van de wijs liet brengen. Joost maakte de arm/hand helemaal "los" en zei dat dat 2 jaar geleden bijna onmogelijk was en nu eventjes en hopsakee. Pierke keek en "moedigde" opa aan... beetje duwen en vertellen. Ja prachtig!!!
s Avonds ging ik lopen met Annemarie en dat was een heerlijke uitlaatklep voor mijn spanningen van smorgens, want het is soms toch wel verrekte lastig, het goed kunnen inschatten van de beperkingen en er goed mee om weten te gaan.
Woensdagmorgen was het prachtig weer en de grasmaaier was gemaakt en wilde Peter grasmaaien. Ik moest even mee naar de loods om te kijken of er genoeg benzine inzat, want Peter kan geen benzine in de grasmaaier doen. Helaas!! De maaier startte niet, accu leeg, tja dan Robert maar bellen, want dat kan ik niet, de accu opladen. Even vervelend... weer iets wat we niet alleen kunnen... Tja en even later gebeurde er weer iets... en toen knapte even het lijntje.... Boos, verdrietig.... En Peter zegt dan... tja nieks aan te doen....Maar ik moet dan een paar keer diep ademhalen en denken... maar grasmaaien kun je wel, en autorijden en een heleboel andere dingen!!!
S Avonds ging Wim met Peter zwemmen en dat had super gegaan, ook Wim kan de arm/hand helemaal los maken en dan gaan alle oefeningen veel beter. Wim vertelde van de diefstal van de amarylisplantjes uit zijn kas.
Donderdagmorgen met de taxi naar de afasiegroep en ik ging naar Panningen, boodschappen doen en koffie drinken met Steef en Pierke. Tja even genieten en mijn eigen accu opladen, want dat kan ik gelukkig meestal wel!!! Om half 4 was Peter terug en natuurlijk veel vertellen, maar hij was wel een beetje moe..... oef en dan stond er ook nog een afspraak bij de kapper... Moet ik die verzetten??? Nee hij ging wel.. en alleen, nee ik hoefde niet mee. Nou ik vond het best wel spannend, het was al donker, de jas met rits aan, en dan ook nog moe... Om kwart voor 6 was Peter terug.... de jas dicht..... is heel belangrijk dat de jas dicht is met autorijden of grasmaaien, stel dat een "jasflap" ergens tussenkomt en dan kan Peter hem met een hand misschien niet los krijgen, dus om dat voor te blijven, maken we steeds de jas dicht, maar dat kan hij dus niet zelf... Nou het leek wel of hij naar een Welnessresort was geweest, helemaal opgeknapt en fit!!! Ik vroeg wie de jas dicht had gemaakt, ja Anke, de kapster, hij had haar gevraagd of ze zijn jas wilde dichtmaken en anke had dat meteen gesnapt en de jas dicht gemaakt. ik vroeg of hij een nieuwe afspraak had gemaakt, ja.. maar nu op vrijdagmiddag is misschien wel beter... Nou SUPER Peter!!! en dan ben ik heel erg trots!!!
Vrijdagmorgen had Peter een vervolgafspraak bij de tandarts en was het oppasdag voor Pierke. Nou nu maar zorgen dat alles op tijd was, want ik moest nu wel mee en ook Pierke namen we mee. Op tijd beginnen dus.... en ja hoor ruim op tijd waren we bij de tandarts. Peter wilde dat ik wachtte totdat hij naar binnen moest. we zouden wel zien hoe het met Pierke ging. Nou supergoed dus!! Pierke amuseerde de wachtenden kostelijk met zijn schaterlach en brabbeltaal, en viel de wachttijd voor iedereen mee. Na een half uur was Peter eindelijk aan de beurt en ging ik met Pierke even naar de bakker. Na een half uur was Peter klaar en haalden we hem weer op. Nee hoor ik hoefde niet te rijden dat kon hij goed zelf!!! Zijn gezicht was wel een beetje scheef van de verdoving maar verder ging het goed. Na het middagslaapje van de beide mannen gingen we naar Johans verjaardag. Heel gezellig met veel kleine kindjes en Steef kwam daar Pierke ophalen, maar die vond het reuzegezellig, spelen met neefje OEP en lekkere chippies. Gezellig zitten kletsen en op tijd naar huis. Thuis aangekomen ging Peter gelijk op kantoor kijken, of Robert misschien een briefje had neergelegd.. want Robert was smiddags naar Montfort wezen kijken naar nieuwe biggen.. Helaas geen briefje. Ja Peter was erg benieuwd.
Zaterdag was het eerste wat Peter vroeg aan Robert enne ... hoe waren de biggen... Ja het leek Robert wel iets, maar hij had zijn ogen uitgekeken.. en moest heel veel vertellen...
Na het ontbijt de kamer versieren voor Sinterklaas, want om 12.00 kwamen Pierke en Joep, samen met de mamas hier de Sinterklaas intocht kijken en lasagna eten. Wij eten eigenlijk altijd in de keuken, al meer als 30 jaar, behalve met de intocht van Sinterklaas, dan eten we bij de televisie en nu wilden we de traditie weer voortzetten. 2 kinderstoelen in de kamer, de Zwarte Piet poppen erbij, Sinterklaasliedjes zingen. Ja Superleuk en om 13.00 uur was alles weer weg.
s Avonds wilden we ergens op bezoek gaan, ja naar Door, of naar Roos... bellen... geen gehoor... andere bellen....geen gehoor.. nog een keer.. ja we gingen naar Peters zusje in Kessel. Een hele fijne avond gehad en er lagen nog boeken van Peter over de landbouw van vroeger. Roos had ze klaar gelegd zodat we ze mee naar huis konden nemen, de uren vlogen om en was het zomaar 1 uur, naar huis.. ik dacht dat Peter wel gelijk naar bed wilde, nee ik moest maar even een sigaretje roken en dan kon hij nog even in de boeken kijken....
Ja en vanmorgen zwemmen... tja dat moesten we maar zien hoe dat ging, want het was maar een kort nachtje geweest.. Maar het had super gegaan, ondanks dat het er druk was geweest en de oefeningen om het evenwicht te bewaren gingen de laatste tijd zo goed, ja zegt Wil dat hadden we 1 jaar geleden niet durven dromen dat Peter ook deze oefeningen feilloos zou kunnen. Ja ondanks alles, iedere dag de oefeningen doen en iedere dag een klein stapje vooruit, en die hele kleine stapjes maken samen een grote stap!! En die grote stap maakt ons dan weer supergelukkig!!! KLASSE!!!
HET LEVEN IS VOL KANSEN
VOOR HET WAARMAKEN VAN JE DROMEN
EN VOOR HET VERVULLEN
VAN DE DIEPSTE VERLANGENS VAN JE ZIEL
Veel liefs Marlies
-
19 November 2012 - 13:49
HEIN OET WIEËRT:
Wat heerlijk om de laatste 2 verslagen te lezen. Ik heb geen zin en geen tijd gehad- of anderom - om te lezen maar heerlijk.Had en heeft met Rowwen Hèze te maken. 3 keer in 6 dagen is erg veel maar ja beter dat dan buikpijn omdat ik niet geweest ben. Misschien dat ik je had kunnen helpen om je een parkeerplek dicht bij het Bruine Paard te vinden maar blij dat jullie er 1 hebben gevonden die dichtbij ligt. kunnen wij misschien eens afspreken om daar een kopje koffie te drinken. Ik wens jullie een fijne, gezellige week -
19 November 2012 - 16:06
Tooske:
Puh puh wat een drukke week.
Snap niet dat jij er niet moe van wordt,Of krijg jij de energie, door die kleine koterjes.
Kan me best voorstellen, dat peter er moe en wel eens prikkelig van is. Maar ook weer gezellig, zo lekker naar de intocht van sinterklaas kijken.
ik heb ook de sinterklaas intocht gezien via de laptop, en dat in Spanje,
Wij waren allemaal hard mee aan het zingen.Wat een leuke tijd is dat toch.
Beste fam, geniet er maar lekker van, en tot snel!!!
-
19 November 2012 - 17:23
Christel:
Goh, Marlies....je lijkt wel een normaal mens. Veel ups, soms wat downs............Dacht bijna, dat je een supermens was. Maar gelukkig, je bent normaal. Wat is het dan weer fijn hè, als je de positieve dingen weer ziet? Zie je heel gauw.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
