IN LIEFDE LOSGELATEN
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
21 Juli 2019 | Nederland, Grashoek
Lieve lieve mensen,
Het onvermijdelijke is gekomen,
Vrijdagmorgen bracht Jaap Zoë naar ons en ging ik met Lonneke en Zoë al vroeg weer naar Grubbenvorst , best wel met een dubbel gevoel .. Zoë was nog niet bij Peter geweest.. het jongste kleinkind ....zou hij daar op wachten om afscheid te nemen... of zou Zoë hem nog een klein beetje energie kunnen geven.. zodat hij toch er bovenop zou komen... het kleine sprankje hoop bleef..
Maar toen we de kamer opliepen zag ik het al meteen, nee dit ging hem niet meer worden... het werd menens Peter gaat ons verlaten. Poosje met Zoë bij hem gezeten en daarna samen met verpleegkundige marjo Peter verzorgt, dat gaf een heel goed gevoel... dit heb ik toch al 11 jaar gedaan.. dit is bijna het laatste wat ik voor hem kan doen, beetje strelen, fijn verzorgen..
Piet en Maria op bezoek en samen stonden we een poosje bij Peter, oh hoe moeilijk is dit, het leek of Peter alles hoorde... af en toe de ogen een beetje open... Peter at of dronk niets . Ik ging met Piet en Maria een hapje eten en we zaten in de tuin... oh hoe mooi zou dat samen met Peter kunnen zijn... Even braken we alledrie... Peter was er niet bij en het besef kwam dat we hem spoedig helemaal kwijt zouden raken... we gingen weer terug naar Peter en Piet en Maria namen heel bewust afscheid van Peter en toen drong het echt tot me door... ik moest mensen gaan appen dat ze als dat wilde nog een keer naar Peter konden komen..
Toos en Ad kwamen en dat was ook heel fijn, daarna was ik een poosje alleen met Peter en zette de iPad weer aan... Fernando van ABBA ... en toen kwam Richard de fysiotherapunt van Baarlo waar we ruim 6 jaar mee samen hebben gewerkt en waar we in augustus een beetje raar van weg zijn gemoeten.. door allerlei omstandigheden hadden we Richard vanaf toen ook niet meer gezien, maar wel steeds een app contact gehad..
En oh net als in al die jaren kreeg nu ook weer een enorme steun van hem... als ik het in het verleden soms effe niet zag zitten, sleepte Richard ons er door heen en pepte ons op, mede dankzij hem waren we zo ver gekomen.. De manier waarop Richard afscheid nam van Peter was heel ontroerend.
Ik wilde even naar buiten gaan toen ik Wim in de gang tegenkwam, toch effe met Wim naar buiten en daarna samen naar Peter... heel fijn...
Ineens was Annemarie er weer en samen maakten we de kamer netjes , want Claudi en Johan kwamen met Joep Mees en Niene afscheid nemen. Maar eerst wilde verpleger Maarten nog een morfine lijntje aangeven , zou Peter meer comfort geven..
Joep had het er heel moeilijk mee en Niene vond dat opa maar wakker moest wakker, gaf hem kusjes en streelde zijn hand, en Mees stond heel stilletjes te kijken en praatte heel zachtjes... zo ontroerend .. Inmiddels waren Piet en Marjan gekomen en daar wachtte ik even mee op de gang zodat Claudi met haar gezin even alleen bij Peter konden zijn... Joep kwam al snel de gang weer op en zocht troost bij mij, ja opa is heel ziek, maar hij heeft geen pijn en dat is heel fijn, want opa had thuis toch heel veel pijn, ...ja dat vond Joep toch ook
En na Piet en Marjan kwamen Ria en Wiel nog... de koorts was weer opgelopen... tja hoe lang lang nog...
Om 21.00 uur kwam Lonneke ze was tussendoor op en neer naar Vught geweest en zou s nachts weer bij mij slapen.. ze was doodmoe en wilde eigenlijk gelijk weer naar de Grashoek,
er was contact geweest met Steef en Robert dat ze zaterdagmorgen vroeg terug zouden komen van de zwarte cross.. de toestand van Peter verslechterde nu toch wel... maar we praatten ook nog met Maarten de verpleegkundige en die dacht dat het nog enkele dagen zou duren...ik maakte mijn update appje naar familie en vrienden en gaf aan dat het einde naderde .. en om 22.00 uur wilde we naar huis gaan, Peter was een klein beetje onrustig en ik kon niet goed loslaten, nog een keer Fernando van ABBA en daar werd hij weer rustiger van. Maarten kwam de kamer weer en die zou hem goed in de gaten houden en als de toestand veranderde zouden ze ons bellen.. onderweg naar huis appte
Annemarie dat ze thuis waren en niet weggingen.. Lonneke en ik keken elkaar aan ... zullen we er toch eentje gaan drinken bij hen.. daar hebben ze altijd lekkere wijn.. en we kregen er allebei een boost adrenaline van.. Tuurlijk werden we hartelijk ontvangen door Wil en Annemarie.. even iedereen druk met de telefoon en rond 23.00 uur brachten we een toast uit op het leven.. we vieren het leven.. Steef appte ze er nu ook eentje ging drinken op pap
We waren heel fijn aan het praten, over het leven... het was zo mooi totdat om 23.22 uur mijn mobiel afging... oei.. oh nee Grubbenvorst belt... we moeten gaan waken...
Het was Renske de nachtzorg.. of ik thuis was.. en of ik even wilde gaan zitten.. ze hadden Peter om 22.50 uur nog verzorgt.. beetje onrustige ademhaling,, even getwijfeld of ze zouden bellen, en een kwartier later om 23.06 uur was Renske weer de kamer opgegaan en had ze net Peters laatste zucht gehoord... hij had ons al verlaten... zo onwerkelijk...
Maar hoe bizar is het dat wij om 23.00 uur met Wil en Annemarie een toast uitbrengen op het leven... Wil en Annemarie die erbij waren in 2008 toen Peter zijn herseninfarct kreeg.. Wil en Annemarie die erbij waren toen we het traject in Maastricht moesten opstarten.. en nu dat we uitgerekend in hun tuin zitten en Lonneke en ik het slechte nieuws samen met hun konden delen ... er is toch wel iets meer tussen hemel en aarde... nadat we Claudi en Steef hadden gebeld, belde ik Maria en die wilde ook naar Grubbenvorst komen en
samen met Wil en Annemarie, LOnneke en Claudi ben ik naar Grubbenvorst gegaan...
en met zijn allen zijn we naar Peter gegaan en hebben we heel mooi afscheid kunnen nenem.
Onze strijder kon deze strijd niet winnen .. moegestreden , amper twee maanden na onze 40 jarige bruiloft, na ons heerlijke feest, hebben we hem in liefde los gelaten .
HET IS GOED ZO
ZIJ DIE WIJ LIEFHEBBEN
EN VERLOREN
ZIJN NIET MEER
WAAR ZE WAREN
MAAR ZIJN ALTIJD
WAAR WIJ ZIJN
Veel liefs Marlies
-
21 Juli 2019 - 05:48
Marlies:
Leef Marlies, wae had dét kénne dinke dét Peter er zoeë sjnel tusse oet zou piepe.
Wat bön ich blieej dët ich um nag gezeen heb in 't zkh. en same met dich en Peter in de cva stoel ein rundje euver de gangk hebbe kénne máke.
Nao de 4 daagse zou ich same met Bert nao Grubbenvorst gaon um Peter op te zeuke.
Helaas, meug dit neet mier zoeë zien.
Weej gunne Peter nöw zien rös.
Dankzij dien gooije zorge en leefde haet Peter ondanks alles toch maar fijn thoes kénne blieve wooëne. En dôw waas hae toch allerleefst.
Leef Marlies, kinger en kleinkinger weej winse uch hiel vuul sterkte nôw geej zônger Peter, pap en opa verder mót. Maar weej weite zeker dét geej dét same auch ként!
Dieke kös van, Bert en Marlies -
21 Juli 2019 - 11:23
Sylvia Postma:
Lieve Marlies,
Is heel onwerkelijk dat Peter er niet meer is....
Ik vond hem een lieve en prettige man, trouwens jullie allebei. Ik weet nog dat we met de afasiecentrum bij jullie thuis waren en Peter ons de varkens liet zien, hier was hij erg trots op. Nog een keer bij jullie op bezoek zijn geweest en lekker in de tuin hebben gezeten. Het was fijn om op jullie te lezen naar wat er allemaal speelde bij jullie. Ik zal jullie missen en gun Peter rust na zijn strijd en wens jou, je kinderen en kleinkinderen veel sterkte.
Veel liefs,
Sylvia Postma -
21 Juli 2019 - 12:25
Hein Oet Wieërt:
Heftig om te lezen hoe de laatste dagen zijn verlopen. Jammer dat ik en denkelijk ook meerderen het niet meer gegeven was om nog afscheid van Peter te nemen Anderzijds is het ook fijn dat het geen lange lijdensweg is geworden Dat is ook een hele geruststelling Ik wens jullie en alle vrienden, bekenden en lezers heel veel sterkte Ik sluit af met iets waar ik mij altijd mee kan troosten nml Soms is 't neet erg iets moeis te verleeze, beater verleeze dan dat ge 't noeit het gehad Mag het ons allen een beetje troosten -
21 Juli 2019 - 14:11
Loes:
Lieve Marlies.
Ik ben al zo vaak overnieuw begonnen met schrijven ,het is zo moeilijk en het voelt zo raar en onwerkelijk en tevens voelt het als een afsluiting van een periode.Een periode van hoop ,vrees ,veel liefde en ook opoffering .Wanneer iemand zo lang en zo erg ziek is ,is het ongelooflijk hoe energiek ,hoopvol ,positief en vooral moedig de partner ,zoals jij Marlies,kan zijn .Vaak heb ik me afgevraagd ,kan dit wel,houdt ze dit vol ,maar het ging altijd weer ,gelukkig had je die steun ,van de kinderen , van jullie geweldige vrienden ,de kleinkinderen ,de familie ,alleen was en ben je God zij dank niet,maar wat moeilijk toch ,om vol te houden . Gelukkig is Peter verder lijden bespaart gebleven,het is goed zo ,waren jou woorden ,de deken van de Martinuskerk in Venlo sprak ooit tegen mijn moeder ,toen mijn vader overleed ,de woorden,de beste stellen ,schikken zich het beste in hun lot wanneer een van de twee wegvalt,want die hoeven nooit ,nee zich echt nooit iets te verwijten,”had ik maar “denken,want je hebt alles wat in je vermogen lag gedaan voor Peter die nu al van boven naar beneden kijkt en denkt ,Marlies kan het ,haar familie kan het de kinderen ,kleinkinderen,we zullen Peter heel erg missen . Heel veel sterkte ,we denken aan jullie ,heel veel liefs ,Loes en Marius -
22 Juli 2019 - 09:03
Christel:
Ja Marlies, dat was het dan. Wat een tijd, energie en liefde heb jij de afgelopen jaren gegeven aan je mannetje. Je kreeg niet altijd de dank, die je verdiende. Maar er waren zoveel mooie momenten. Díe gaan we koesteren. Uit het oog, maar beslist niet uit het hart. Snik. -
23 Juli 2019 - 04:24
John:
Lieve Marlies,
Soms schieten woorden tekort, dit is zo'n moment. Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen met het verlies van Peter en voor de tijd die komen gaat.
De sjoënste bloome waere as irste geplukt, zeggen ze wel eens. In dit geval een "roeje roës" uit één van jullie favoriete liedjes.
Nogmaals heel veel sterkte gewenst.
John -
23 Juli 2019 - 06:27
Tjeu Stemkens:
Marlies, Steef, Lonneke en Claudi en kleinkinderen heel veel sterkte in deze dagen bij het verlies van Peter. Moge hij ruste in vrede! -
25 Juli 2019 - 06:42
Truus Verhoijsen:
Marlies, kinderen, kleinkinderen en verdere familie heel veel sterkte met het verlies van Peter.
We leven met jullie mee.
-
26 Juli 2019 - 19:40
José Smets (van Dijnen):
Als nicht én oud klasgenoot van Peter wil ik jullie heel veel sterkte toewensen met dit enorme verlies.
Nu verder moeten zónder man, vader en opa zal zeker niet gemakkelijk worden. Maar als ik lees en zie hoe sterk jullie sámen zijn, na alles wat jullie sámen meegemaakt en doorstaan hebben in die 11 jaar, dan gaat dit ook lukken! Sámen sterk! Lieve groet, José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
