Nat, regen, storm....

Hallo lieve mensen

Ja het is overal nat, er is weer veel regen gevallen deze week.
Zondagmiddag gingen we naar Claudies verjaardag. Ja lekker gezellig en Claudi had weer allerlei lekkers klaargemaakt. Lonneke bleef nog een nachtje bij ons en dat brengt weer wat leven in de brouwerij.
Maandag was er geen groepsfysio, maar s morgens nog eerst gezellig ontbijten met Lonneke en Peter op de hometrainer. Ik hoef hem nog maar een heel klein beetje te helpen met opstappen en de instellingen doen. Als ik dan denk hoe dat in het begin ging.Duurde zeker 5 minuten voordat ik hem erop had en dan bang zijn dat hij de hele hometrainer om zou trekken, zo ging hij er met zijn gewicht aan hangen om erop te komen. En nu gaat dat allemaal vanzelf alleen de rechtervoet moet ik een klein beetje helpen met erin schuiven.
Een paar weken terug hadden ze een cilindertje opgestuurd voor de vacumeermachine, maar dat ding hadden we achteraf toch niet nodig en moest worden teruggestuurt of teruggebracht naar Kevelaer in Duitsland, oh zei Peter maandagmorgen, gaan we vanmiddag samen terugbrengen. Dus na het middagslaapje gingen we samen op pad naar Kevelaer (40 km), Peter reed en ik moest via tomtom de weg wijzen en dat ging super. Oh wat voelde dit weer goed!! Ik ging bij het bedrijf naar binnen om het cilindertje af te geven maar dat duurde nogal even en toen ik terug kwam was Peter op het parkeerterrein aan de wandel. Ja even de beentjes strekken. We besloten om niet dezelfde weg terug te gaan en via Twisteden, waar we vroeger nogal eens kwamen, te rijden.En jawel hoor Peter herkende het eerder als ik, kijk kijk hier wonen Karl Heinz en Luci. In het donker zag hij alles!! Ja Klasse!! We wisten allebei niet helemaal de weg precies terug, maar als we maar ergens op de Rijksweg Venlo-Nijmegen uitkwamen was het goed. We reden een heel stuk door het bos en toen we weer in de bewoonde wereld kwamen zei Peter. Ja hier ben ik geweest. Ik snapte echt niet wat hij bedoelde want ik kende er niets van. Ja hij was er geweest met Thei Engelen... Oh en toen begon het mij te dagen. 2 jaar geleden is hij met Thei naar een groot melkveebedrijf in Wellerlooi geweest en daar kwamen we dus nu langs. Ja weer een bewijs voor mij dat het met Peters brein en geheugen wel helemaal goed zit. De weg niet weten, van een heel andere kant afkomen en het tijdens het autorijden in het donker meteen herkennen, nou SUPER!! Moe, maar erg voldaan waren we om half zeven weer thuis.
Dinsdagmorgen eerst douchen en de tape eraf halen. Peter was er erg tevreden over. Zaterdag weer doen, en dan misschien, misschien... weer een stapje verder.
Woensdag was Pierke er weer en kwamen ze om 10 uur beton storten, ja en dan moest Pierke niet in bed liggen want Peter wilde met Pierke gaan kijken... Maar ja het kleine mannetje zolang ophouden... dus toch maar in bed gelegd en dan zouden we wel zien. De betonwagen kwam iets later en nog geen 2 minuten later hoorde ik Pierke ook. Uit bedje gehaald en met de kinderwagen gaan kijken. En dat is zo mooi. Peter achter de kinderwagen en alles op zijn manier uitleggen aan Pierke. Het was erg koud, maar dat mocht de pret voor beiden niet drukken.
Na het middagslaapje van beiden regende het een beetje, maar Peter wilde beslist nog een keer naar het "nieuwe" pad gaan kijken en Pierke moest ook mee. Nee maakte niet uit dat ze een beetje nat werden. En weer genoten ze allebei!!
En s avonds moest er ook nog gezwommen worden. Deze keer ging Wil mee, en dat had super gegaan. Wil had mijn video-opnames bestudeert en gaf Peter nieuwe aanwijzingen hoe hij zijn rechtervoet moet neerzetten en bewegen.
Donderdag naar de afasiegroep. De taxi zou om 10.20 uur komen, maar ik moest met Robert om 10.00 uur op een bespreking zijn. Tja... hoe gingen we dit regelen. Oh, zei Peter, ik sluit wel en kan goed alleen gaan. En inderdaad ik ging heel gerust weg, natuurlijk kan Peter dat!!! Toen ik terugkwam was de deur keurig gesloten, de lampen uit. Heel goed!! Om 4 uur was Peter terug, en zoals altijd had hij hele verhalen. Ja super de eerste keer alleen van huis, ja de jas aan gedaan, de lampen uit en de deur gesloten. Ja taxi had wel even moeten wachten, maar tijd zat!! Bij de afasiegroep was hij in een groepje van 4 personen geweest en hadden ze een krantenartikel gelezen over varkens en een blad met synoniemen gemaakt. Ik vroeg of hij alle antwoorden zelf had gemaakt. (verbaasd) JA, hoezo. Kun je al die woorden lezen, en al die betekenissen?? JA, en hij las het hele blad met moeilijke woorden voor. Zo Peter, dat kon je pakweg anderhalf jaar geleden echt niet!! Ja en dan vragen de mensen vaak aan mij of er echt nog vooruitgang zit in de revalidatie van Peter en dan kan ik echt volmondig JA zeggen.JA JA JA, hij gaat nog iedere dag vooruit.
Vrijdagmorgen belde Willemien of het uitkwam om nu onze voeten te pedicuren, ja hoor dat kon. Eerst de mijne, waar ze nogal een poosje werk aan had, en toen Peters voeten, ja die zagen er mooi uit, die waren zo klaar!!!
Vrijdagmiddag kwamen Loes en Marius, en zouden we samen naar Claudi op kraamvisite gaan. Eerst heel gezellig bij ons koffie gedronken en toen wilde Peter perse zelf rijden met de auto, want dat hadden Loes en Mari nog niet gezien. Peter ging met Mari de auto uit de loods halen en Loes in ik hoefden maar in te stappen. Lekker met kleine Joep gespeeld en toen stond Peter op en zei tegen Loes .. effe Kieke.. Johan gemaakt... en zo leidde HIJ hun door de nieuwbouw, en zo trots als een pauw liet hij alles zien.Vanuit hier reden we naar Beringe om Chinees te halen. Loes en ik zaten op de achterbank, Zo, zegt Loes, hoe vertrouwd is dit toch!!! Dit hadden we toch 3 jaar terug toen we op bezoek kwamen in Blixembosch niet voor mogelijk gehouden!! Peter achter het stuur, Mari ernaast en wij tweeen op de achterbank. Wat SUPER!! Nadat we heerlijk gegeten hadden kwam Claudi toch maar Joep brengen om naar de prinsenreceptie te gaan en moesten Loes en Mari al gauw naar huis. Jammer, maar gelijk een nieuwe afspraak gemaakt om naar Dieden te gaan.
Zaterdagmorgen kwamen Claudi en Johan Joep al op tijd halen en ging Peter zwemmen en tapen met Wil. ik hoopte dat ze op tijd terug zouden zijn, want ik moest spullen wegbrengen voor de Buurtborrel van zondag. Pech dan, het was druk geweest bij de fysio en toen hadden ze maar alle tijd genomen, maar Peter was superenthousiast. Het zwemmen had heel goed gegaan en de tape zat er heel goed op. Ja voor zijn gevoel stond de voet nu helemaal recht en kon hij heel mooie passen maken. JA KLASSE!!!


EEN REIS VAN DUIZEND MIJL
BEGINT BIJ DE EERSTE STAP


Veel liefs Marlies