Augustus
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
06 Augustus 2010 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Ja het is alweer augustus... en het lijkt of de zomer voorbij is....
Vorige week zaterdagavond gingen we naar john en Truus op visite achter op de Groeze. Ik weet dan niet precies waar het is, maar Peter leidde me er feilloos naar toe, met goede aanwijzingen van links en rechts, hij moet er zelf om lachen dat hij het nu goed kan zeggen. we hebben toch nog heerlijk buiten gezeten onder de geimproviseerde tent! Niet al te laat gingen we naar huis, want zondagmorgen moesten we op tijd op, want we gingen naar Hulst in Zeeland. Hotelletje geboekt om te overnachten, want om dit hele stuk op een dag te doen vond ik wat te veel. Om 10.00 uur vertrokken we en ik dacht dat Peter onderweg wel wat zou slapen, maar nee hoor, hij vond het allemaal veel te leuk en spannend. Wij samen, met de Audi weer op pad!!! En maar vertellen en herinneringen ophalen, zoveel woorden, zo n goed gesprek!!! Tot Antwerpen ging het helemaal prima en Willy had ons wat aanwijzingen gegeven hoe we door de tunnel moesten. Prima!! Maar toen we uit de tunnel kwamen, rammelde de auto van alle kanten en het zweet brak me uit. Niks aan de hand, zei Peter, gewoon doorrijden, het is belgische weg!! Ik vertrouwde het dus echt niet en ging op de vluchtstrook rijden, maar daar ging het helemaal goed!! Dus terug de autobaan op en weer rammelde het van alle kanten. Zou het dan toch aan het wegdek liggen?? Na 20 kilometer hield het op... en tegen 12.00 uur waren we toch in Hulst bij het Hotelletje. Eerst een hapje eten (wat toch wat problemen opleverde omdat er bijna niks open was) en daarna een kort slaapje en toen naar Willy en Marina. Ja hoor gelukt!! Ik heb helemaal naar Hulst gereden en door Antwerpen. Willy vertelde ons gelijk van het zeer slechte wegdek en dat het dus echt niet aan de Audi lag. Lekker zitten kletsen en heerlijk gegeten, Peter en Willy wilden graag door de polder rijden en naar de gewassen op het veld kijken (echte boerenjongens) en Marina en ik bleven thuis. Na anderhalf uur kwamen ze pas terug en voor beiden een heel waardevol gebeuren. Ze hadden beiden veel moeten vertellen en ook herinneringen opgehaald aan de gezamenlijke periode op kamers bij hospita Mevr, Merkelbach in s Hertogenbosch!! Heel bijzonder!!!
Na nog een kop koffie en het dessert gingen we naar het Hotel. Het leek wel uitgestorven, geen mens op straat.
Maandagmorgen besloten we om nog even naar het oude centrum van Hulst te gaan.Wel de rolstoel mee, omdat het een kleine kilometer lopen was. Maar op de Markt ging Peter uit de rolstoel en liep er rond. Er was een kraam waar je groenteplantjes kon kopen en zo namen we Hulster preiplantjes mee als souvenir. Kunnen we er de hele winter van genieten!! Toen toch maar op huis op gaan... Ja tot Antwerpen ging het prima en de weg was redelijk, maar in de tunnel raasde het verkeer van alle kanten en ik kreeg het toch wel een beetje benauwd. het was dus een stuk drukker als zondagmorgen. Peter bleef heel rustig en zei. We komen er wel... is het vandaag niet dan morgen!!! Ja Doei!! Ik moest toch goed zien te rijden en Tom Tom hield zijn mondje dicht. Ja dan zit je toch goed.... Ja Eindhoven stond aangegeven, een hele klus om op de goede rijbaan te komen... maar het lukte. Toen toch maar even gestopt op een parkeerplaats om een hapje te eten, en ik even bijtanken...
Ja en toen we weer op Nederlandse bodem waren, met goede wegen, ach, toen dacht ik, zie je wel, zo moeilijk is het nu ook weer niet. Peter vond het allemaal prachtig en hoopt dat we vaker zo op pad gaan...
Dinsdagmorgen fysio therapie, Willemien kwam nog even langs om te zeggen dat ze terug waren van vakantie en dat ze woensdag met peter naar de podotherapeut ging. s Middags kwam neef Wil om de Hulster preiplantjes te poten en Peter ging grasmaaien, s avonds ging ik met Willemien lopen en dat was heerlijk.
Woensdagmorgen naar de podo en Willemien ging mee als pedicure en om nog wat aanwijzingen te krijgen, als de teen misschien weer gaat ontsteken. Want nu ziet het er allemaal keurig uit en hoeven we pas over 6 weken terug!! Maar je ziet het ook aan Peters hele houding, hij straalt weer!! s Middags nog zwemmen met John, en ook hij was verbaast over de vooruitgang in 3 weken. Hoe makkelijk alles gaat!!
Donderdagmorgen moesten we naar de revalidatiearts van het SGL, via haar loopt de indicatie voor het CIZ of Peter dan naar de afasiegroep en aktiviteitencentrum mag. Ik zag er eigenlijk niet zo het nut van in, en de eerste kennismaking was ook niet helemaal vlotjes. De revalidatiearts stond voor de deur en kon het gebouw niet in, omdat de secretaresse met sleutel in de file stond..... Na 10 minuten kwam de sleutel, ja en toen ging er weer ietsje mis.. en ging het alarm af, nou een herrie!! Maar goed na al deze opstakels werd ons uitgelegd wat de bedoeling was van deze intake... ja dat klonk toch heel erg positief!! Doel: een zo goed en leerzaam mogelijk programma aan te bieden, om al het mogelijke uit de client te halen.... ja als dat toch een waar is. Mensen die meedenken..... Al met al een hele waardevolle morgen en er liggen nog heel veel mogelijkheden voor ons!!
Donderdagavond kwamen Sylvia en haar man (kontakt vanuit de afasiegroep) op visite, zij wilden graag nog een keer naar de varkens en Peter laat dan maar wat graag de nieuwe stal zien en wil hier ook veel over vertellen. We hebben heel gezellig en fijn zitten praten en ervaringen over de revalidatie uitgewisselt.Erg positief!!
NIETS IS ZO BEMOEDIGEND
ALS JE DOEL TE KENNEN,
DAT PROBEREN TE REALISEREN
EN JE ERIN TE VERLIEZEN,
WANT AAN DE WEG NAAR SUCCES
WORDT ALTIJD GEWERKT
Veel liefs marlies
Ja het is alweer augustus... en het lijkt of de zomer voorbij is....
Vorige week zaterdagavond gingen we naar john en Truus op visite achter op de Groeze. Ik weet dan niet precies waar het is, maar Peter leidde me er feilloos naar toe, met goede aanwijzingen van links en rechts, hij moet er zelf om lachen dat hij het nu goed kan zeggen. we hebben toch nog heerlijk buiten gezeten onder de geimproviseerde tent! Niet al te laat gingen we naar huis, want zondagmorgen moesten we op tijd op, want we gingen naar Hulst in Zeeland. Hotelletje geboekt om te overnachten, want om dit hele stuk op een dag te doen vond ik wat te veel. Om 10.00 uur vertrokken we en ik dacht dat Peter onderweg wel wat zou slapen, maar nee hoor, hij vond het allemaal veel te leuk en spannend. Wij samen, met de Audi weer op pad!!! En maar vertellen en herinneringen ophalen, zoveel woorden, zo n goed gesprek!!! Tot Antwerpen ging het helemaal prima en Willy had ons wat aanwijzingen gegeven hoe we door de tunnel moesten. Prima!! Maar toen we uit de tunnel kwamen, rammelde de auto van alle kanten en het zweet brak me uit. Niks aan de hand, zei Peter, gewoon doorrijden, het is belgische weg!! Ik vertrouwde het dus echt niet en ging op de vluchtstrook rijden, maar daar ging het helemaal goed!! Dus terug de autobaan op en weer rammelde het van alle kanten. Zou het dan toch aan het wegdek liggen?? Na 20 kilometer hield het op... en tegen 12.00 uur waren we toch in Hulst bij het Hotelletje. Eerst een hapje eten (wat toch wat problemen opleverde omdat er bijna niks open was) en daarna een kort slaapje en toen naar Willy en Marina. Ja hoor gelukt!! Ik heb helemaal naar Hulst gereden en door Antwerpen. Willy vertelde ons gelijk van het zeer slechte wegdek en dat het dus echt niet aan de Audi lag. Lekker zitten kletsen en heerlijk gegeten, Peter en Willy wilden graag door de polder rijden en naar de gewassen op het veld kijken (echte boerenjongens) en Marina en ik bleven thuis. Na anderhalf uur kwamen ze pas terug en voor beiden een heel waardevol gebeuren. Ze hadden beiden veel moeten vertellen en ook herinneringen opgehaald aan de gezamenlijke periode op kamers bij hospita Mevr, Merkelbach in s Hertogenbosch!! Heel bijzonder!!!
Na nog een kop koffie en het dessert gingen we naar het Hotel. Het leek wel uitgestorven, geen mens op straat.
Maandagmorgen besloten we om nog even naar het oude centrum van Hulst te gaan.Wel de rolstoel mee, omdat het een kleine kilometer lopen was. Maar op de Markt ging Peter uit de rolstoel en liep er rond. Er was een kraam waar je groenteplantjes kon kopen en zo namen we Hulster preiplantjes mee als souvenir. Kunnen we er de hele winter van genieten!! Toen toch maar op huis op gaan... Ja tot Antwerpen ging het prima en de weg was redelijk, maar in de tunnel raasde het verkeer van alle kanten en ik kreeg het toch wel een beetje benauwd. het was dus een stuk drukker als zondagmorgen. Peter bleef heel rustig en zei. We komen er wel... is het vandaag niet dan morgen!!! Ja Doei!! Ik moest toch goed zien te rijden en Tom Tom hield zijn mondje dicht. Ja dan zit je toch goed.... Ja Eindhoven stond aangegeven, een hele klus om op de goede rijbaan te komen... maar het lukte. Toen toch maar even gestopt op een parkeerplaats om een hapje te eten, en ik even bijtanken...
Ja en toen we weer op Nederlandse bodem waren, met goede wegen, ach, toen dacht ik, zie je wel, zo moeilijk is het nu ook weer niet. Peter vond het allemaal prachtig en hoopt dat we vaker zo op pad gaan...
Dinsdagmorgen fysio therapie, Willemien kwam nog even langs om te zeggen dat ze terug waren van vakantie en dat ze woensdag met peter naar de podotherapeut ging. s Middags kwam neef Wil om de Hulster preiplantjes te poten en Peter ging grasmaaien, s avonds ging ik met Willemien lopen en dat was heerlijk.
Woensdagmorgen naar de podo en Willemien ging mee als pedicure en om nog wat aanwijzingen te krijgen, als de teen misschien weer gaat ontsteken. Want nu ziet het er allemaal keurig uit en hoeven we pas over 6 weken terug!! Maar je ziet het ook aan Peters hele houding, hij straalt weer!! s Middags nog zwemmen met John, en ook hij was verbaast over de vooruitgang in 3 weken. Hoe makkelijk alles gaat!!
Donderdagmorgen moesten we naar de revalidatiearts van het SGL, via haar loopt de indicatie voor het CIZ of Peter dan naar de afasiegroep en aktiviteitencentrum mag. Ik zag er eigenlijk niet zo het nut van in, en de eerste kennismaking was ook niet helemaal vlotjes. De revalidatiearts stond voor de deur en kon het gebouw niet in, omdat de secretaresse met sleutel in de file stond..... Na 10 minuten kwam de sleutel, ja en toen ging er weer ietsje mis.. en ging het alarm af, nou een herrie!! Maar goed na al deze opstakels werd ons uitgelegd wat de bedoeling was van deze intake... ja dat klonk toch heel erg positief!! Doel: een zo goed en leerzaam mogelijk programma aan te bieden, om al het mogelijke uit de client te halen.... ja als dat toch een waar is. Mensen die meedenken..... Al met al een hele waardevolle morgen en er liggen nog heel veel mogelijkheden voor ons!!
Donderdagavond kwamen Sylvia en haar man (kontakt vanuit de afasiegroep) op visite, zij wilden graag nog een keer naar de varkens en Peter laat dan maar wat graag de nieuwe stal zien en wil hier ook veel over vertellen. We hebben heel gezellig en fijn zitten praten en ervaringen over de revalidatie uitgewisselt.Erg positief!!
NIETS IS ZO BEMOEDIGEND
ALS JE DOEL TE KENNEN,
DAT PROBEREN TE REALISEREN
EN JE ERIN TE VERLIEZEN,
WANT AAN DE WEG NAAR SUCCES
WORDT ALTIJD GEWERKT
Veel liefs marlies
-
06 Augustus 2010 - 13:06
Babette:
Nou wat een druk leven zeg. Goedzo. Ik zie jullie over 3 weekjes.
Dikke kus -
06 Augustus 2010 - 17:45
Nelly:
Hallo Marlies & Peter,
super toch met zo'n tommie naast je. Geweldig hoor, je doet het toch maar en het geeft natuurlijk een geweldige kik!!!
Ga zo door en we wensen jullie alle geluk van de wereld, met veel verrassingen en nieuwe wendingen.
Groetjes Jan & Nelly -
07 Augustus 2010 - 08:14
Sylvia:
wij vonden het ook erg gezellig donderdagavond!
Het zou leuk zijn als jullie eens een keer bij ons op bezoek komen.
groetjes Theo en Sylvia -
07 Augustus 2010 - 16:56
Christel:
en ik maar denken, dat jij zo'n wereldreiziger was. Maar wat niet is, komt. Dat haal ik wel uit je verhaal. Helemaal naar het buitenland mét de Audi. Belgische wegen en verkeersaanwijzigingen zijn echt op z'n belgisch. Als je er niet middenin zit met zweterige handjes, kun je er weer hartelijk om lachen. Gelukkig waren jullie met z'n tweetjes en hoefde je niet alles alleen uit te vogelen. Je hebt dit toch ook maar weer gedaan. Mét de Audi. Die dus echt geen gebreken vertoonde. Het vertrouwen in dat ouwe beestje komt langzaam wel weer terug.
Vertrouwen in de toekomst houden we. -
15 Augustus 2010 - 12:01
Jan-Thea:
Wij zijn even weg .
gr thea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
