Weekendje weg....vol verrassingen
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
04 Juli 2010 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Ja het was me het weekje wel weer hoor!!!
Afgelopen dinsdag ging het allemaal niet zo best, Peter in een dip vanwege de schoenen en ze deden maar pijn.... Dus... Frank de schoenmaker maar weer gebeld en eens flink van leer getrokken, ja Peter moest de schoen inlopen, maar dat kan niet, want dan raakt zijn teen ontstoken en loopt hij helemaal niet meer... Verdorie!! Kan deze schoen 2 x 2 mm breder gemaakt worden??? Is dit technisch mogelijk??? Ja dat kan wel, zei Frank. En waarom doen we dit dan niet!!!??? Moeten eerst die hele voeten weer kapot zijn???
Ja zegt Frank dan kom morgen maar en dan kijken we hoe het verder moet.
Woensdagmorgen eerst naar Tunne, de podotherapeut en van Helden uit naar Tegelen naar Frank de schoenmaker. Tunne vond het allemaal maar erg vreemd, een te kleine schoen, dat moet toch makkelijk breder gemaakt kunnen worden. En het was vooral geen ingegroeide nagel!!!
Bij Frank aangekomen gebeurde er nog van alles in de wachtkamer, ook met een CVA patient en deze man kon helemaal niet uit zijn woorden komen en was verschrikkelijk boos op de podotherapeut. Wat er precies was gebeurt weten we niet, maar naar onze mening had de CVA patient gelijk. Al met al moesten we hierdoor wel een uur wachten, en het besef ging door ons heen dat we nog eigenlijk niks te klagen hebben met onze situatie. Het had allemaal nog veel erger gekund, ik had enorm te doen met de echtgenote, want je kon zien dat zij er heel erg mee zat!!
Toen we eindelijk aan de beurt waren, werd Peters voet nog eens goed bekeken en we moesten maar aangeven wat we wilden en ze zouden het in orde maken. De schoen op de leest en op 3 plaatsen 2mm breder. Maandag is dan de schoen klaar.
Donderdagavond nog zwemmen met Wil in het eigen zwembad en dat ging perfect. Zelf zwom ik ook mee en Wil leerde me wat oefeningen zodat ik dat ook zelf met Peter kan doen. Nog lekker een wijntje gedronken met neef Wil en Marian, die ook nog even kwamen en dan het koffer inpakken, want WE GINGEN EEN WEEKENDJE NAAR HAARLEM!!! Hotel was geboekt en vrijdagmorgen op tijd aan rijden.
Het liep allemaal volgens schema. Om kwart voor 10 vertrokken we en we hadden er allebei zo n zin in. De reis verliep heel goed, geen files geen last van de warmte en onderweg besloten we om bij Gert en Nonnie in Vianen een kop koffie te gaan drinken.Heel onverwacht maar de verrassing voor hun was enorm. Zomaar die Limburgers op de koffie!! Het werd dan ook een heel hartelijk en gezellig uurtje en nog een broodje gegeten en de reis kon verder. Jammer genoeg hadden we toen wat files, maar om 3 uur waren we toch bij het hotel. Ingescheckt en Peter kon gaan rusten. We hadden bedacht dat we samen in de bar voetbal gingen kijken, maar Peter sliep zo lekker dat ik maar op de kamer bleef om te kijken. Ja die eerste helft.... voor een Nederlander weinig spectaculair.. en het beloofde niet veel goeds voor de tweede helft... ik had inmiddels dorst en zin in koffie, Peter was wakker ja hij wilde ook wel naar de bar om daar op groot scherm de tweede helft te gaan. Dus sjokten we naar de bar.... Ja en wat we toen meemaakten is met geen pen te beschrijven, zingen polonaise lopen bij de goals, het leek wel of we zelf in het stadion zaten. We hebben genoten... en na het voetbal de stad in om met Lonneke en Jaap te gaan eten, want Lonneke werd 25, en ook dat wilden we vieren. In de stad was het reuze gezellig, alles oranje en een en al vreugdekreten!! Maar na het eten ging het kaarsje toch langzaam uit en waren we allebei erg moe en besloten om terug naar het hotel te gaan en naar bed.
Zaterdag kwamen Claudi en Johan en gingen we samen naar Zandvoort heerlijk op terrasje gezeten en door de zee gelopen. Het was erg lekker maar niet heel warm. Ook emotioneel, want 2 jaar geleden een paar dagen voor Peter het infarct kreeg waren we samen in Zandvoort....
s Avonds gingen we allemaal naar het verjaardagsfeest van Lonneke. Steef en Robert, Fien en Theo waren inmiddels ook bij het hotel geaariveerd en zouden een nachtje blijven. Bij Lonneke en Jaap ook nog voetbal gekeken en gezellig zitten kletsen.
Zondagmorgen samen ontbijt bij het hotel en Peter en ik zouden Fien en THeo afzetten bij lonneke want daar stond hun auto. Steef en Robert gingen nog naar ZAndvoort en Claudi en Johan waren al naar huis.
Ik vond wel dat de auto een beetje raar deed, een lekke band... Nee gekeken dat was het niet. Wat dan wel....De auto was net in de garage geweest en voor de APK keuring helemaal goedgekeurd en een grote beurt gehad. Toen we eenmaal aan het rijden waren ging het wel... het werd niet erger, dus doorrijden naar huis en morgen toch maar even de garage bellen. Bij Geldrop kwamen we in de file (5km ivm nablussen van de bosbrand) Door het steeds stilstaan en optrekken, vond ik dat de auto steeds meer herrie ging maken, alsof de knalpijp los was... Toen we eindelijk weer een beetje konden rijden (50 km per uur) vond ik dat de auto toch wel heel veeel herrie maakte, maar kon op dat moment nergens stoppen, ik wilde toch aan de kant gaan en stuurde al een beetje naar rechts.... vliegt het linkervoorwiel van de auto!!!!... Krrrr krrrr over de weg... Peter trok heel rustig aan het stuur verder naar rechts en zei rustig rustig..... en daar stonden we stil.. tussen de pilonnetjes van de wegafzetting. Het wiel rolde over de autobaan, raakte niemand en stond stil tegen de middenvangrail. Wat een geluk... niemand schade aangedaan. Ik zat helemaal te trillen en Peter ook, want wat nu....Claudi had net gebeld en ik had gezegd bel je zo terug, die was in ieder geval bereikbaar. Dus Claudi gebeld en overlegd. Ja 112 maar bellen wat we moesten doen. Dat gedaan en er zou iets geregeld worden, politie, rijkswaterstaat, we moesten wachten, maar hoelang. Claudi had inmiddels ook een scenario in gang gezet, want ze konden niet bij ons komen want de afrit Someren was afgesloten en om via Eindhoven bij ons te komen was geen optie en zou uren duren, Peter was heel erg moe en het was zaak dat we hem zo snel mogelijk naar huis konden krijgen. Claudi had Wil gebeld en zij zouden samen komen naar de afrit en dan zou ik met Peter in de rolstoel er naar toe komen en dan kon hij in ieder geval naar huis. Ondertussen kwam de takelwagen en die wilde de Audi op de wagen zetten en dan zouden Peter en ik in de cabine moeten. Nou helaas dat ging niet lukken want Peter kon in deze situatie echt niet deze 3 treden opkomen... Nou zegt de man van de takel, blijf maar allebei in de auto zitten en ik takel jullie er wel op en dan die 800 meter naar de parkeerplaats moet dit toch wel lukken. We moesten allebei toch wel lachen hoe we daar hoog op de takel in de Audi zaten... Claudi, Wil en Meike kwamen gelijk met ons aan bij de parkeerplaats en moesten ook erg lachen. Was een heel koddig gezicht!! De Audi werd weer van de takel gedaan en wij konden ook weer uitstappen... Ja daar stond de audi dan... met 3 wielen, het was geen aanrader om het reservewiel er zo op te zetten, daar moeten ze morgen van de garage maar naar kijken... Dus alle spullen uit de auto en Wil bracht ons naar huis. Ja zo kwamen we dus thuis van een weekendje weg. Ik vond het zo moedig van mezelf dat ik helemaal naar Haarlem had gereden en dat het allemaal zo goed had gegaan en dan gebeurt er op het einde zoiets, maar we zijn allebei heel dankbaar, dat er geen verdere ongelukken door ons zijn gebeurt en dat we allebei er zo goed op hebben gereageert en dat we er zelf niks aan hebben overgehouden... En gelukkig hadden we een hele lieve engelbewaarder bij ons!!!
HET LEVEN IS EEN OPEENVOLGING VAN MOMENTEN
JE SLAAGT PAS ALS JE VAN IEDER MOMENT KUNT GENIETEN
Veel liefs Marlies
Ja het was me het weekje wel weer hoor!!!
Afgelopen dinsdag ging het allemaal niet zo best, Peter in een dip vanwege de schoenen en ze deden maar pijn.... Dus... Frank de schoenmaker maar weer gebeld en eens flink van leer getrokken, ja Peter moest de schoen inlopen, maar dat kan niet, want dan raakt zijn teen ontstoken en loopt hij helemaal niet meer... Verdorie!! Kan deze schoen 2 x 2 mm breder gemaakt worden??? Is dit technisch mogelijk??? Ja dat kan wel, zei Frank. En waarom doen we dit dan niet!!!??? Moeten eerst die hele voeten weer kapot zijn???
Ja zegt Frank dan kom morgen maar en dan kijken we hoe het verder moet.
Woensdagmorgen eerst naar Tunne, de podotherapeut en van Helden uit naar Tegelen naar Frank de schoenmaker. Tunne vond het allemaal maar erg vreemd, een te kleine schoen, dat moet toch makkelijk breder gemaakt kunnen worden. En het was vooral geen ingegroeide nagel!!!
Bij Frank aangekomen gebeurde er nog van alles in de wachtkamer, ook met een CVA patient en deze man kon helemaal niet uit zijn woorden komen en was verschrikkelijk boos op de podotherapeut. Wat er precies was gebeurt weten we niet, maar naar onze mening had de CVA patient gelijk. Al met al moesten we hierdoor wel een uur wachten, en het besef ging door ons heen dat we nog eigenlijk niks te klagen hebben met onze situatie. Het had allemaal nog veel erger gekund, ik had enorm te doen met de echtgenote, want je kon zien dat zij er heel erg mee zat!!
Toen we eindelijk aan de beurt waren, werd Peters voet nog eens goed bekeken en we moesten maar aangeven wat we wilden en ze zouden het in orde maken. De schoen op de leest en op 3 plaatsen 2mm breder. Maandag is dan de schoen klaar.
Donderdagavond nog zwemmen met Wil in het eigen zwembad en dat ging perfect. Zelf zwom ik ook mee en Wil leerde me wat oefeningen zodat ik dat ook zelf met Peter kan doen. Nog lekker een wijntje gedronken met neef Wil en Marian, die ook nog even kwamen en dan het koffer inpakken, want WE GINGEN EEN WEEKENDJE NAAR HAARLEM!!! Hotel was geboekt en vrijdagmorgen op tijd aan rijden.
Het liep allemaal volgens schema. Om kwart voor 10 vertrokken we en we hadden er allebei zo n zin in. De reis verliep heel goed, geen files geen last van de warmte en onderweg besloten we om bij Gert en Nonnie in Vianen een kop koffie te gaan drinken.Heel onverwacht maar de verrassing voor hun was enorm. Zomaar die Limburgers op de koffie!! Het werd dan ook een heel hartelijk en gezellig uurtje en nog een broodje gegeten en de reis kon verder. Jammer genoeg hadden we toen wat files, maar om 3 uur waren we toch bij het hotel. Ingescheckt en Peter kon gaan rusten. We hadden bedacht dat we samen in de bar voetbal gingen kijken, maar Peter sliep zo lekker dat ik maar op de kamer bleef om te kijken. Ja die eerste helft.... voor een Nederlander weinig spectaculair.. en het beloofde niet veel goeds voor de tweede helft... ik had inmiddels dorst en zin in koffie, Peter was wakker ja hij wilde ook wel naar de bar om daar op groot scherm de tweede helft te gaan. Dus sjokten we naar de bar.... Ja en wat we toen meemaakten is met geen pen te beschrijven, zingen polonaise lopen bij de goals, het leek wel of we zelf in het stadion zaten. We hebben genoten... en na het voetbal de stad in om met Lonneke en Jaap te gaan eten, want Lonneke werd 25, en ook dat wilden we vieren. In de stad was het reuze gezellig, alles oranje en een en al vreugdekreten!! Maar na het eten ging het kaarsje toch langzaam uit en waren we allebei erg moe en besloten om terug naar het hotel te gaan en naar bed.
Zaterdag kwamen Claudi en Johan en gingen we samen naar Zandvoort heerlijk op terrasje gezeten en door de zee gelopen. Het was erg lekker maar niet heel warm. Ook emotioneel, want 2 jaar geleden een paar dagen voor Peter het infarct kreeg waren we samen in Zandvoort....
s Avonds gingen we allemaal naar het verjaardagsfeest van Lonneke. Steef en Robert, Fien en Theo waren inmiddels ook bij het hotel geaariveerd en zouden een nachtje blijven. Bij Lonneke en Jaap ook nog voetbal gekeken en gezellig zitten kletsen.
Zondagmorgen samen ontbijt bij het hotel en Peter en ik zouden Fien en THeo afzetten bij lonneke want daar stond hun auto. Steef en Robert gingen nog naar ZAndvoort en Claudi en Johan waren al naar huis.
Ik vond wel dat de auto een beetje raar deed, een lekke band... Nee gekeken dat was het niet. Wat dan wel....De auto was net in de garage geweest en voor de APK keuring helemaal goedgekeurd en een grote beurt gehad. Toen we eenmaal aan het rijden waren ging het wel... het werd niet erger, dus doorrijden naar huis en morgen toch maar even de garage bellen. Bij Geldrop kwamen we in de file (5km ivm nablussen van de bosbrand) Door het steeds stilstaan en optrekken, vond ik dat de auto steeds meer herrie ging maken, alsof de knalpijp los was... Toen we eindelijk weer een beetje konden rijden (50 km per uur) vond ik dat de auto toch wel heel veeel herrie maakte, maar kon op dat moment nergens stoppen, ik wilde toch aan de kant gaan en stuurde al een beetje naar rechts.... vliegt het linkervoorwiel van de auto!!!!... Krrrr krrrr over de weg... Peter trok heel rustig aan het stuur verder naar rechts en zei rustig rustig..... en daar stonden we stil.. tussen de pilonnetjes van de wegafzetting. Het wiel rolde over de autobaan, raakte niemand en stond stil tegen de middenvangrail. Wat een geluk... niemand schade aangedaan. Ik zat helemaal te trillen en Peter ook, want wat nu....Claudi had net gebeld en ik had gezegd bel je zo terug, die was in ieder geval bereikbaar. Dus Claudi gebeld en overlegd. Ja 112 maar bellen wat we moesten doen. Dat gedaan en er zou iets geregeld worden, politie, rijkswaterstaat, we moesten wachten, maar hoelang. Claudi had inmiddels ook een scenario in gang gezet, want ze konden niet bij ons komen want de afrit Someren was afgesloten en om via Eindhoven bij ons te komen was geen optie en zou uren duren, Peter was heel erg moe en het was zaak dat we hem zo snel mogelijk naar huis konden krijgen. Claudi had Wil gebeld en zij zouden samen komen naar de afrit en dan zou ik met Peter in de rolstoel er naar toe komen en dan kon hij in ieder geval naar huis. Ondertussen kwam de takelwagen en die wilde de Audi op de wagen zetten en dan zouden Peter en ik in de cabine moeten. Nou helaas dat ging niet lukken want Peter kon in deze situatie echt niet deze 3 treden opkomen... Nou zegt de man van de takel, blijf maar allebei in de auto zitten en ik takel jullie er wel op en dan die 800 meter naar de parkeerplaats moet dit toch wel lukken. We moesten allebei toch wel lachen hoe we daar hoog op de takel in de Audi zaten... Claudi, Wil en Meike kwamen gelijk met ons aan bij de parkeerplaats en moesten ook erg lachen. Was een heel koddig gezicht!! De Audi werd weer van de takel gedaan en wij konden ook weer uitstappen... Ja daar stond de audi dan... met 3 wielen, het was geen aanrader om het reservewiel er zo op te zetten, daar moeten ze morgen van de garage maar naar kijken... Dus alle spullen uit de auto en Wil bracht ons naar huis. Ja zo kwamen we dus thuis van een weekendje weg. Ik vond het zo moedig van mezelf dat ik helemaal naar Haarlem had gereden en dat het allemaal zo goed had gegaan en dan gebeurt er op het einde zoiets, maar we zijn allebei heel dankbaar, dat er geen verdere ongelukken door ons zijn gebeurt en dat we allebei er zo goed op hebben gereageert en dat we er zelf niks aan hebben overgehouden... En gelukkig hadden we een hele lieve engelbewaarder bij ons!!!
HET LEVEN IS EEN OPEENVOLGING VAN MOMENTEN
JE SLAAGT PAS ALS JE VAN IEDER MOMENT KUNT GENIETEN
Veel liefs Marlies
-
04 Juli 2010 - 15:48
Marie-louise:
Nou nou, wat weer een hele toestand, gelukkig hebben jullie inderdaad een goede beschermengel.
en is alles goed afgelopen
Lon vanuit grashoek nog van harte gefeliciteerd
groetjes
-
04 Juli 2010 - 16:25
Tooske:
ja marlies, jij maakt nog eens wat mee!!!Ja wie zal die beschermengel geweest zijn!!enfin jullie zijn weer heelhuids thuis.Jullie hebben een leuk weekend gehad, met al jullie kinderen bij je.
En niet te vergeten NEDERLAND heeft gewonnen, dat is toch geweldig.
Maar even over die schoenenman gesproken is het geen optie, nu vooral met het oogop de zomer, om open neus i.p.v. gesloten neus.
Dit is wel goed voor de economie, hoeveel schoenen heeft hij nu al gehad, en nog geen eeeeen die goed naar de zin waren.
Maar ook daar zal tenslotte wel weer een oplossing voor zijn.
Groetjes uit het zeer zonnige en hete Spanje. -
04 Juli 2010 - 18:10
Thea-Jan.:
Wat weer een week .
Lonneke Proficia met je 25 e verjaardag van uit REUVER.
-
04 Juli 2010 - 19:32
Hein Oet Wiëert:
Eerst een felicitatie met en voor Lonneke en ik lees het nu terug van de verjaardag van mijn jongste bengel die vandaag 18 is geworden. Dikke proficiat. Wat een verhaaal weer deze week en gelukkig dat het bij materiële schade is gebleven. Hopelijk krijgt deze week op maandag een prachtig slotaccoord met een paar goede schoenen. Dat zou een fantastisch einde zijn zodat Peter hopelijk op zondag kan mee lopen in de polonaise als Nederland wint van Duitsland. Of is dit de goden verzoeken soms? -
05 Juli 2010 - 07:01
Loes:
Wat een superspannend verhaal en wat is het goed afgelopen,wauw dat noem ik nog eens cool reageren het had heel anders kunnen gaan,petje af ,lonneke van harte proficiat en peter heel veel succes met de schoenen liefs loes -
05 Juli 2010 - 11:08
Christel:
Lonneke, gefeliciteerd met je 25ste verjaardag. Helemaal in Haarlem een klein limbugs feest gevierd. Ja, ja de kleine vogeltjes vliegen uit. De één wat verder dan de ander. Maar jullie waren erbij en hebben het lekker met het hele gezin gevierd.
Ja en dan die auto. Dát hebben jullie toch ook maar weer meegemaakt. Een wiel verliezen, opgetakeld worden. Het moet niet gekker worden. Dit is een unieke ervaring! Bijna niemand krijgt dit voor mekaar.
En wat betreft die schoenen. HOU MAAR MET DE VUUS OP TAOFEL. Want alleen dan krijg je wat voor mekaar. De enige ervaringsdeskundige is Peter. En hij geeft wel aan zodra het goed is.
-
05 Juli 2010 - 20:18
Wil En Marian:
Lonneke proficiat met je verjaardag!
Wat een avontuur met jullie auto. Gelukkig is alles goed afgelopen. -
07 Juli 2010 - 20:08
Ria En Wiel:
Je zal t maar meemaken
Je leert wel overal van zullen we maar zeggen .en dan die hele rit naar Haarlem .Wat jij allemaal durft knap dan op 3 wielen en toch rustig blijven Toch die Engelbewaarder?
Super gedaan en de groeten van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
