Een nieuwe start ?????
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
01 November 2009 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
Nadat we vorige week zondag heerlijk hadden gegeten bij Kronenbergerhof met Fien en Theo, moesten we maandagmorgen al vroeg op pad. We moesten om 9.10 uur in Venray zijn voor de echo van de lever, Peter moest nuchter(eten) zijn en ook gedoucht voor de neuro feed back erna. Dus op tijd beginnen, maar onderweg naar Venray merkte ik al dat we het net niet zouden halen. Jammer, maar ook nog pech bij het ziekenhuis in Venray, want daar was de weg opengebroken en kon Peter er zeker niet lopen, dus zoeken en helemaal omrijden. Uiteindelijk waren we toch maar 5 minuten te laat en.... meteen aan de beurt, ja dat was een meevaller. Echo laten maken en volgens de radioloog waren er geen enge afwijkingen alleen een vergrote lever wat waarschijnlijk met het medicijngebruik te maken heeft. binnen 3 dagen zou de huisarts er ons verdere uitleg over geven. Ik maakte me totaal niet ongerust en Peter ook niet.
Vanuit Venray naar Eindhoven gereden voor de neuro, maar hier was Peter heel erg moe en ging het minder goed als anders. Het lijkt wel of hij steeds moe-er wordt!!! Verdorie, hij zou toch een beetje fitter moeten worden, of is het al een winterslaap?
s Middags lang geslapen en toen hij opkwam was hij nog MOE.
Dinsdag fysio, ook weer niet zo goed. MOE MOE. s Middags naar de logopedie en dit had wel erg goed gegaan. Vond hij zelf ook, gelukkig een lichtpuntje.
Woensdagmorgen zwemmen met Wil en ze waren beiden erg tevreden.
s Middags werd ik gebeld door de huisarts en die was toch wel een beetje verontrust door de hoge leverwaardes en had een consult aangevraagd bij de neuroloog. Nu was Dr. Pop met vakantie en zouden we door dr. Lassau gebeld worden. Nog geen 5 minuten later belde ze al vanuit ziekenhuis Venlo dat we donderdagmiddag om 15.00 uur moesten komen. Ik schrok een beetje, want ze had het over spoed en ernstig, het duizelde mij, wat is er nu weer aan de hand!! Toch maar weer de huisarts gebelt wat er precies aan de hand was en of het echt spoed was. deze stelde mij toch weer gerust en zei dat hij er maar spoed van gemaakt had anders ging er weer een tijd voorbij zonder aktie, en de leverwaardes waren wel erg hoog en het was zaak om zo snel mogelijk in goed overleg met een neuroloog de medicatie aan te passen. Ja dat wilden wij ook wel.
Dus donderdag na de neuro en een kort middagslaapje maar weer naar het ziekenhuis. We moesten ons melden bij dr. Meens, maar die had ook dienst op de eerste hulp en het kon zijn dat hij weggeroepen werd. Maar we waren al snel aan de beurt, wij dachten dat dit dr. Meens was, een zeer jonge dokter, we werden in een klein kamertje gelaten en hij stelde een paar vragen, oh hij dacht dat hij Peter moest onderzoeken, maar dat hoefde niet, Nee de vraag van de huisarts was duidelijk, hij ging even overleggen... en wij maar wachten en wachten. En de tijd doden met vingeroefeningen en woordspelletjes, Maar de jonge arts kwam niet meer terug. Na 50 minuten kwam de secretaresse heel verwonderd het kamertje binen. Oh zitten jullie hier nog?? Is dr Meens nog niet geweest? Ja eh was die ene meneer niet de dokter. Nee hij was een co assistent en ons dus vergeten!!! Maar deze juffrouw ging nu gelijk dr Meens halen en ja hoor 5 minuten later kwam de neuroloog. Veel klachten die Peter heeft duiden op de medicijnen voor de epileptie en heeft hij die perse nodig? Hij heeft bijna een jaar geleden 2 lichte epileptische aanvallen gehad en daarna nooit meer. Dus... zo snel mogelijk van deze Keppra medicijnen af. Nog 3 dagen een halve dosering en 2 dagen een kwart en dan KLAAR ermee. Opgelucht liepen we om half 5 de deur uit. Yes weg met de Keppra.
Op de gang kwamen we Frans(vader Robert) tegen en zijn we samen nog een kop koffie gaan drinken in het restaurant van het ziekenhuis. En s avonds gelijk begonnen met de halve dosering Keppra.
Vrijdagmorgen naar de fysio in Baarlo en dit had redelijk tot goed geaan, hij was al minder moe....
Zaterdagmorgen gezwommen met John en Wil en dit had heel erg goed gegaan. Ik zie nu al aan zijn hele houding dat het beter gaat, zijn ogen beginnen weer te stralen.
Zaterdagavond nog visite van Martien(oud klasgenoot Has) en Karin en veel herinneringen opgehaald, erg Leuk!
En vanmorgen was hij toch wel moe, ja hij had veel moeten vertellen gisteravond. Samen naar de nieuwe stal gelopen, want daar hadden Johan en Robert gisteravond hekken en poortjes gemaakt in de laadruimte, het lopen ging moeizaam maar wel erg goede passen. Verdorie waarom ben je nog moe.....Ik word dan een beetje verdrietig... nou dan maar eten en slapen... en toen liep hij in de keuken en begon ineens met zijn rechterhand te "zwaaien" heel bewust en te lachen: Kijk Kijk wat ik kan!!! Lieve Mensen en dan schiet ik echt vol, deze blik, zo blij, zo echt Mijn Peter!!
WANNEER ZIJ MAAR VOLDOENDE WORDEN HERHAALD
ZULLEN DE MEEST FANTASTISCHE THEORIEEN
OPGEZOGEN WORDEN IN DE ONBEWUSTHEID
EN DRIJFVEREN WORDEN VAN AKTIE
Veel liefs Marlies
Nadat we vorige week zondag heerlijk hadden gegeten bij Kronenbergerhof met Fien en Theo, moesten we maandagmorgen al vroeg op pad. We moesten om 9.10 uur in Venray zijn voor de echo van de lever, Peter moest nuchter(eten) zijn en ook gedoucht voor de neuro feed back erna. Dus op tijd beginnen, maar onderweg naar Venray merkte ik al dat we het net niet zouden halen. Jammer, maar ook nog pech bij het ziekenhuis in Venray, want daar was de weg opengebroken en kon Peter er zeker niet lopen, dus zoeken en helemaal omrijden. Uiteindelijk waren we toch maar 5 minuten te laat en.... meteen aan de beurt, ja dat was een meevaller. Echo laten maken en volgens de radioloog waren er geen enge afwijkingen alleen een vergrote lever wat waarschijnlijk met het medicijngebruik te maken heeft. binnen 3 dagen zou de huisarts er ons verdere uitleg over geven. Ik maakte me totaal niet ongerust en Peter ook niet.
Vanuit Venray naar Eindhoven gereden voor de neuro, maar hier was Peter heel erg moe en ging het minder goed als anders. Het lijkt wel of hij steeds moe-er wordt!!! Verdorie, hij zou toch een beetje fitter moeten worden, of is het al een winterslaap?
s Middags lang geslapen en toen hij opkwam was hij nog MOE.
Dinsdag fysio, ook weer niet zo goed. MOE MOE. s Middags naar de logopedie en dit had wel erg goed gegaan. Vond hij zelf ook, gelukkig een lichtpuntje.
Woensdagmorgen zwemmen met Wil en ze waren beiden erg tevreden.
s Middags werd ik gebeld door de huisarts en die was toch wel een beetje verontrust door de hoge leverwaardes en had een consult aangevraagd bij de neuroloog. Nu was Dr. Pop met vakantie en zouden we door dr. Lassau gebeld worden. Nog geen 5 minuten later belde ze al vanuit ziekenhuis Venlo dat we donderdagmiddag om 15.00 uur moesten komen. Ik schrok een beetje, want ze had het over spoed en ernstig, het duizelde mij, wat is er nu weer aan de hand!! Toch maar weer de huisarts gebelt wat er precies aan de hand was en of het echt spoed was. deze stelde mij toch weer gerust en zei dat hij er maar spoed van gemaakt had anders ging er weer een tijd voorbij zonder aktie, en de leverwaardes waren wel erg hoog en het was zaak om zo snel mogelijk in goed overleg met een neuroloog de medicatie aan te passen. Ja dat wilden wij ook wel.
Dus donderdag na de neuro en een kort middagslaapje maar weer naar het ziekenhuis. We moesten ons melden bij dr. Meens, maar die had ook dienst op de eerste hulp en het kon zijn dat hij weggeroepen werd. Maar we waren al snel aan de beurt, wij dachten dat dit dr. Meens was, een zeer jonge dokter, we werden in een klein kamertje gelaten en hij stelde een paar vragen, oh hij dacht dat hij Peter moest onderzoeken, maar dat hoefde niet, Nee de vraag van de huisarts was duidelijk, hij ging even overleggen... en wij maar wachten en wachten. En de tijd doden met vingeroefeningen en woordspelletjes, Maar de jonge arts kwam niet meer terug. Na 50 minuten kwam de secretaresse heel verwonderd het kamertje binen. Oh zitten jullie hier nog?? Is dr Meens nog niet geweest? Ja eh was die ene meneer niet de dokter. Nee hij was een co assistent en ons dus vergeten!!! Maar deze juffrouw ging nu gelijk dr Meens halen en ja hoor 5 minuten later kwam de neuroloog. Veel klachten die Peter heeft duiden op de medicijnen voor de epileptie en heeft hij die perse nodig? Hij heeft bijna een jaar geleden 2 lichte epileptische aanvallen gehad en daarna nooit meer. Dus... zo snel mogelijk van deze Keppra medicijnen af. Nog 3 dagen een halve dosering en 2 dagen een kwart en dan KLAAR ermee. Opgelucht liepen we om half 5 de deur uit. Yes weg met de Keppra.
Op de gang kwamen we Frans(vader Robert) tegen en zijn we samen nog een kop koffie gaan drinken in het restaurant van het ziekenhuis. En s avonds gelijk begonnen met de halve dosering Keppra.
Vrijdagmorgen naar de fysio in Baarlo en dit had redelijk tot goed geaan, hij was al minder moe....
Zaterdagmorgen gezwommen met John en Wil en dit had heel erg goed gegaan. Ik zie nu al aan zijn hele houding dat het beter gaat, zijn ogen beginnen weer te stralen.
Zaterdagavond nog visite van Martien(oud klasgenoot Has) en Karin en veel herinneringen opgehaald, erg Leuk!
En vanmorgen was hij toch wel moe, ja hij had veel moeten vertellen gisteravond. Samen naar de nieuwe stal gelopen, want daar hadden Johan en Robert gisteravond hekken en poortjes gemaakt in de laadruimte, het lopen ging moeizaam maar wel erg goede passen. Verdorie waarom ben je nog moe.....Ik word dan een beetje verdrietig... nou dan maar eten en slapen... en toen liep hij in de keuken en begon ineens met zijn rechterhand te "zwaaien" heel bewust en te lachen: Kijk Kijk wat ik kan!!! Lieve Mensen en dan schiet ik echt vol, deze blik, zo blij, zo echt Mijn Peter!!
WANNEER ZIJ MAAR VOLDOENDE WORDEN HERHAALD
ZULLEN DE MEEST FANTASTISCHE THEORIEEN
OPGEZOGEN WORDEN IN DE ONBEWUSTHEID
EN DRIJFVEREN WORDEN VAN AKTIE
Veel liefs Marlies
-
01 November 2009 - 14:55
Hein Oet Wiëert:
Goh wat zal ik eens schrijven door mijn tranen heen. Het is gewoonweg niet meer te volgen wat er steeds gebeurd. En het is een stap vooruit en dan weer bijna dezelfde stap terug. Gelukkig niet zo ver terug dan de vooruit stap. Veel succes weer in de komende tijd en tot het volgende stukje. Trouwens waar komen die volgers toch vandaan want is nu al meer dan 90000 keer bekeken en dat is toch ongelooflijk of toch niet. Dit inspireerd en motiveerd ook enorm en ook ik doe aan promotie voor deze site. -
01 November 2009 - 16:14
Thea-Jan:
Wat een verhaal.
Maar hoop doet leven .
Maar wij gaan weer door met jullie .
Blijf maar schrijven en wij lezen wel.
Groetjes Thea. -
01 November 2009 - 18:42
Loes :
hoi wat een ongelooflijk verhaal,en wat een inzet,
puh het blijft zo spannend en tevens zo integer,ik vind het zo mooi,hoe je alles kunt vertellen,het moest met een andere hoofdpersoon zijn ,een onbekende liefs, maar het is zo prachtig om alles te volgen,ik wens jullie zoveel succes naar weer een volgende stap,heel veel geluk,liefs loes -
02 November 2009 - 11:50
Lucia:
Geniet van die bijzondere momenten, dat zwaaien het lopen etc.
Denk aan het goede!!
Groetjes -
02 November 2009 - 12:53
Christel:
beste Nouwetjes,
wat weer een verhaal zeg. Even dacht ik, dat dit de grote dip werd. Maar nee hoor, aan het eind van het verhaal is er toch weer iets positiefs te melden. Dit doet een mens weer volledig opleven en geeft hem de wil om door te gaan. Hopelijk gaat ook alles beter als de medicijnen worden afgebouwd. Vanuit Maasbree leven wij met jullie mee en hopen dat Peter blijft zwaaien. Vol lof voor jullie beide.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
