ROED ZIEN DE ROEZE
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
06 Oktober 2019 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen,
Wat zijn de gevoelens toch dubbel…..
Vorige week maandagavond keek het programma zorg uit handen, ik kende deze mensen via de facebook pagina van lotgenoten NAH. Ik was heel erg benieuwd naar het programma, een bekende Nederlander, in dit geval Stef Bos nam voor een aantal dagen de mantelzorgtaken over. De persoon in kwestie had meerdere keren een herseninfarct gehad en daar bovenop nog een hersenbloeding en hartproblemen. Maar oh wat kon hij in mijn ogen nog veel, hij had een beetje hulp nodig, kon praten, kon lopen… hij was zoveel beter als wat Peter ooit in die 11 jaar is geweest, maar toch stond zijn bed in de kamer, want hij moest op tijd rusten, zijn conditie was heel laag, maar deed er mijn inziens ook niet zo heel veel aan om dat te verbeteren. Bij alles was het, ik kan het niet. Zijn vrouw en zoon van 11 gingen een paar dagen naar Londen en bij alles was het… Nee dat zou papa niet kunnen, het leek wel of in alles het glas half leeg was. Woh, dacht ik bij mezelf wat hebben wij dan veel bereikt in die 11 jaar, bij ons was het glas altijd halfvol en alles hebben we geprobeerd. Mijn gedachten gingen terug naar onze reis in 2010 naar Stockholm, waar we met de rolstoel door de sneeuw gingen, Annemarie en ik met sjaals de rolstoel trekkend terwijl Wil de rolstoel duwde, en we kwamen met Peter waar we wilden zijn … en toen wilde we met een ijsbreker en boot door het bevroren water… maar zou Peter wel de boot op kunnen over zo’n smalle loopplank… Tuurlijk ging dat lukken en met een beetje hulp lukte het ook en genoten we van een onvergetelijke reis door Stockholm. Als mensen mij prezen om ons doorzettingsvermogen was ik hier altijd een beetje sceptisch over… Dat doe je toch “gewoon” uit liefde , vond het ook niet meer als normaal dat je er alles probeerde uit te halen. Maar bij dit programma werd het me duidelijk dat dat niet altijd het geval is. Door mijn tranen heen gaf ik mezelf een schouderklopje, ja Marlies niet iedereen doet dat, jullie samen hebben dat wel gedaan en wat goed !!!! En ik zou er alles voor over hebben om het nog veel langer te hebben kunnen doen … maar helaas… die andere ziekte maakte dat onmogelijk en raakte ons glas ineens leeg !!!
Dinsdags moest ik de kinderen uit school halen, Pierke, Joep, Sien en Mees. En Mees wilde graag vriendje Werner nog meenemen. Geen probleem en omdat het nog een beetje mooi weer was gingen we gelijk naar buiten en naar de loods om te spelen. Wat hadden ze een plezier met de kistjes en de tractortjes. Ik had een grote pan soep gemaakt en stelde voor om te picknicken in de loods. Stokbrood erbij gebakken en het was een groot feest in de loods. Frans en Annie kwamen nog even langs met kleine Bert en die vond het stokbrood ook wel heel lekker… Ik had een foto gemaakt en op de familieapp gezet… oude tijden herleven… hoe vaak deden we dat vroeger niet… als we hard gewerkt hadden in de asperges tijd en als het koud was een grote pan soep en dan allemaal op kistjes zitten en lekker smullen. Ja super tijden waren dat !!
Vrijdags ging ik bij Steef eten en na het eten moest ik naar het voetbal van Mees gaan kijken… Het regende pijpenstelen… ja dat is nu echt een nadeel van voetbal, daarom vind ik volleyen ook zoveel leuker, zit je tenminste altijd droog. Maar och oma moet toch ook naar het voetbal komen kijken en om 18.30 uur was het droog en was het heel leuk om naar te kijken, Meesje scoorde een aantal keren en was heel fanatiek !! En s avonds kwamen Wim en An op bezoek. Het werd een heel bijzondere avond en we spraken ook over het programma Zorg uit handen. Wim en An hadden dezelfde mening als mij, en dat je door te oefenen en te blijven geloven in vooruitgang je zoveel meer kunt bereiken.
Zondagmorgen kwamen Steef en Robert ontbijten met Pierke en Sien, heel erg gezellig en Maria appte of ik mee ging lunchen. Ja daar had ik ook wel oren naar. Ik zo ging ik van het een naar het ander, en realiseerde ik me dat ik dat dus nooit zou hebben gekund met Peter erbij. Gewoon zomaar van het ene op het andere moment iets gaan ondernemen. Alles moest wel gepland worden en het laatste jaar niet meer als een activiteit in de twee dagen, en nu kan er zoveel meer, want na de lunch ging ik nog koffie drinken bij Piet en Maria en toen appte Claudi of ik bij hun kwam eten. En zo ging ik rechtstreeks van Kessel naar Claudi en Johan. Claudi had een beetje verdrietig nieuws, want babypoes Koekie was overreden en dood. Koekie was Nienes lievelingspoes en iedere zei Niene tegen mij… Oma wil jij Koekie meenemen, nee he, want Koekie is van mij. En nu kwam Niene naar mij toe en zei… Oma Koekie is dood !! Maar Koekie is nu in de hemel bij Opa, nu heeft opa Koekie bij zich en is opa niet alleen en Koekie ook niet alleen. Nou dan breek je toch.. Niene die zo gek was met haar poes en nu eigenlijk geen verdriet heeft, want iedere dag zegt ze wel een keer vrolijk, Koekie is bij opa in de hemel !!!!
Dinsdagmorgen kwamen Wim en Marie Louise even op de koffie en hadden een prachtig boeket bloemen bij zich. Heel fijn zitten praten, maar ik moest om 11.00 naar Deurne vlees halen. De eerste keer alleen, want Anneke mijn hulpje studeert in Turnhout en zit daar op kamers. Maar het ging prima, met beleid alles naar binnen gedragen en gewoon in een rustig tempo alles verwerkt en was ik s avonds mooi op tijd klaar.
Woensdag samen met Robert nog een grote ketel balkenbrij gemaakt en ook weer lekker bezig geweest. Dan hoef ik ook niet zoveel na te denken… niet te denken dat het al oktober is en het bijna mijn verjaardag is… oh want wat heb ik het daar moeilijk mee… de eerste verjaardag zonder Peter… de eerste verjaardag zonder rode rozen… maar eerst nog donderdag lunchen met Tineke ook weer heel erg gezellig en fijn gepraat. Thuisgekomen lekker varkenshaas met paddenstoelensaus gemaakt en naar Steef en Robert eten. Pierke en Sien vonden de varkenshaas met paddenstoelensaus ook al overheerlijk en na het eten lopen met Willemien en Annemarie . En toen ik thuis kwam stond ik bij de urn van Peter te huilen, ja er staan rode rozen bij, maar er hingen er al een paar een beetje slap, nee dat kan niet, er moeten mooie goede rozen staan bij Peter dus toch maar nieuwe kopen vóór maandag 7 oktober !!!
Vrijdagmorgen moest ik boodschappen doen in Panningen en ik moest 15 rode rozen scoren. 15 Naomi Red. Dat is de mooiste rode roos. Nou dat was een hele klus en uiteindelijk ging ik met 14 Naomi Red naar huis en hadden ze er in de bloemenzaak geen meer. De volgende keer toch maar gewoon in Meijel bestellen, dan heb ik ze zeker, en bespaart me een heel verdrietig gevoel uit. Want oh hoe is dat van ons samen. RODE ROZEN, Peters lievelingsbloem, Peters lievelingslied… ROED ZIEN DE ROEZE, en hoe fijn vind ik het als ik bij urn sta… en dat is vaak op een dag… en er staan prachtige rode rozen bij te pronken..
Zaterdagmorgen voelde ik me een beetje verdrietig, ja de verjaardag voorbereiden… want natuurlijk wil ik hem vieren en het liefste zoals altijd, met eten erbij.. maar oh die rode rozen in de grote vaas in de keuken … die er misschien wel niet zullen zijn … het was allemaal zo dubbel.
Om 13.00 uur bracht Claudi Joep en Niene, terwijl zij met Mees naar het diploma zwemmen ging. Mees mocht op voor zijn B-diploma. Claudi moest nog even een boodschap doen en dan naar Venlo en daarna zou Mees ook naar ons komen. Johan was op vrienden weekend en Claudi ging met de vriendinnen uit eten en zou dan s avonds ook hier komen slapen. Ja, Mees had zijn B-diploma gehaald en Mees werd naar mij gebracht… en wat kwam daar nog meer uit de auto… 40 RODE ROZEN !!! Ja in Meijel gehaald, besteld met de mededeling … die ons Mam altijd heeft… Ik werd helemaal week van binnen.. Het waren de goeie rozen, Noami Red, zo prachtig…. Ik mocht ze al in de vaas zetten, de vaas die ik vorig jaar van Peter voor mijn verjaardag heb gekregen en ze staan zo mooi… Zo lief van Steef, Lonneke en Claudi, dat ze dit samen zo geregeld hadden, dit was zo belangrijk voor mij, ik voelde me heel gelukkig worden , het is net of Peter er gewoon bij is. En toen Lonneke vanmorgen belde en vroeg hoe het ging, kon ik naar waarheid zeggen , het gaat goed, SAMEN met jullie kan ik het, SAMEN met jullie ga ik maandag mijn verjaardag vieren, vieren zoals we altijd deden en SAMEN maken we er een fijne dag , en Peter kijkt vanuit de sidetable toe… Stralend tussen de rozen !!!
ZIJ DIE WIJ LIEFHEBBEN EN VERLOREN
ZIJN NIET MEER WAAR ZIJ WAREN
MAAR ALTIJD WAAR WIJ ZIJN
Veel liefs Marlies
-
06 Oktober 2019 - 16:22
Ria En Wiel:
Zo Marlies, zag ook het programma,en moest ook aan jullie denken.Alleen heel veel mensen beseffen niet ,dat wat jij en de kinderen deden toch heel veel meer was dan zorgen.het was zorg, om het zorgen. En dan inderdaad je verjaardag natuurlijk ben je ook verdrietig, maar dat mag.Maar geniet ervan en Peter is bij je in je hart.Proficiat,we zien ons snel. -
06 Oktober 2019 - 22:10
Tooske:
lieve Marlies, Wat mooi dat jij die prachtige rozen mocht krijgen van jouw kids.
Wat zullen ze daar mooi staan bij Peter, wat zal hij glunderen daarboven.
Wil beslist niet dat je verdrietig bent, met allemaal zo.n fijne mensen om je heen.
Natuurlijk, het grote gemis is en blijft,Lieze maandag wordt een hele mooie en emotionele
verjaardag.Enne je mag best een traantje laten.
Tot morgen kanjer.
-
06 Oktober 2019 - 22:27
Tr Jeucken:
Hoi lieve Marlies die uitzending heb ik ook gezien en meteen gezegd nou Marlies en peter en de kinderen deden het anders (nog steeds petje af)maar je gaat morgen jou verjaardag vieren van harte gefeliciteerd en maak er een fijne dag van dikke knuffel van ons
Groetjes -
06 Oktober 2019 - 22:31
Christel:
Dat vervelende eerste jaar; alles de eerste keer weer doormaken. De eerste keer verjaardag, straks de erste keer sinterklaas, kerst, oud en nieuw, carnaval, de 26ste februari....Wat zou ik je dit graag besparen, maar ik kan dat niet. Gelukkig zijn er heel veel lieve mensen om je heen om te steunen en er gewoon te zijn voor je.
Goed, dat je nu vanaf de “zijlijn” ziet, wat jullie samen hebben bereikt en hebben gehad met jullie doorzettingsvermogen. Dát zijn de fijnste herinneringen, die je mag koesteren.
Én je mag genieten van je vrijheden, die je nu hebt. Ik ben blij,dat je dat ook doet. Daar doe je niemand mee tekort. Dus Marlies; GENEET VAN UT LAEVE ZOËLANG ASSE KENS. -
07 Oktober 2019 - 00:27
Marlies:
Leef Marlies, ich heb die oetzending met Stef Bos auch gezeen. En inderdaad, dén wuurdt ‘t duudelijk wat geej allemaol nag oet ‘t laeve heb weite te haole. Het glaas waas beej uch altijd mier as half vol. En dét is ech neet zoeë van zelfsprekend!
Weej wille dich morge eine hiele fijne verjeurdaag winse, same met idderein dae dich leef is,
geneet d’r van en Peter kiek vanaaf zien wolkske nao dich en is super trots op uch allemaol.
Hiel vuul leefs en eine dieke kös van Bert en Marlies xxx
-
07 Oktober 2019 - 10:21
Babette:
Mooi hoor, xxx
-
07 Oktober 2019 - 11:53
Hein Oet Wieërt:
Ook via deze site eerst en vooral een dikke proficiat Marlies en ook nogmaals heel veel sterkte. Altijd heel moeilijk alles de eerste keer alleen meemaken zonder Peter.
Ik heb de uitzending niet gezien hoor want ik denk dat ik het te emotioneel zou vinden want het is en blijft een heftige confrontatie hoewel ik niet zo`n grote beperkingen hebt of is het beter om te tikken lijk te hebben? Dat weerhoudt mij niet om niet te leven en er van te genieten. Wel graag op mijn tempo en op mijn manier. Dat wil bv zeggen dat ik ook mijn rustmomenten moet inbouwen zoals nu na het weekendje in Middelburg.
Ik heb heel veel bewondering hoe jullie met Peter zijn omgegaan en wat jullie nog klaar hebben gekregen en gedaan hebben. Jullie waren en zijn nog steeds mijn inspiratiebron en grote voorbeeld en dat zal ik nooit vergeten. Als ik aan jullie denk dan denk ik ook van iedere stap is er één en ook heel kleine stapjes maken een heel lange afstand. Die warmte en liefde die jullie geven en gaven daar wordt een mens enorm blij en warm van en ook geeft het heel veel energie.
Zo ik laat het hierbij en vier ze met Peter stralend kijkend vanaf boven naar het blije en ook soms ook droeve tafereel zich afspelend rond je verjaardag, Marlies
Muulke en dieëke knoevel oet Wieërt en auch namus dea leeverd oet Hael -
07 Oktober 2019 - 12:54
Sylvia Postma:
Lieve Marlies, ik heb het programma niet gezien maar weet uit eigen ervaring dat jullie met veel liefde voor elkaar hebben gezorgd en nog steeds doen.
Neem mijn petje af voor dit. Jammer genoeg is dit niet bij mij gebeurt.... Wens jou een hele fijne verjaardag toe en weet zeker dat Peter bij je is.
Veel liefs Sylvia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
