Maart 2019

Hallo lieve mensen,


Maandag na het middagslaapje deden we een beetje rustig aan en om 18.00 uur gingen we ons klaarmaken voor het carnavals eten met de buurtgenoten. Dit is al een jarenlange traditie en ooit ontstaan omdat het op carnavalsmaandag niet echt gezellig was bij Leanzo. Uit protest gingen we met een stuk of 20 buurtgenoten eten bij de Schatberg en dat beviel heel erg goed. En dat is dus traditie gebleven, ieder jaar organiseren 2 buurtgenoten deze avond en dit jaar was er besloten om naar Kapelkeshof te gaan. Ik hielp Peter met zijn nieuwe carnavalspakje en dit was wel een beetje te groot, maar toch wel heel leuk met de hoed erbij. Om 19.00 uur waren we bij Kapelkeshof en al gauw waren we met 22 personen. Er was een heerlijk buffetje voor ons klaargemaakt en was het heel gezellig. Peter zat gezellig met een aantal mannen te kletsen en ik amuseerde me heerlijk bij de vrouwenkant. Het eten was echt lekker en ruim voldoende, heel erg gezellig allemaal maar om 23.00 uur wilde Peter toch echt wel naar huis. Dus dan maar naar huis en we vonden allebei dat we een erg leuke avond hadden gehad.
Dinsdagmorgen kwam Lonneke alweer met Zoe, lekker samen gegeten en effe gespeeld met Zoe. Lonneke nam de taken voor Peter op zich om mijn armen te sparen, want oh oh het wilde nog niet echt met mijn spierpijn in de armen, want iedere keer als ik Peter help met lopen leunt hij op mij en krijg ik een schokje in de arm wat de spierpijn veroorzaakt, denk ik. Dus hulp aannemen als er iemand is die dat over kan nemen. Na het middagslaapje van Peter en Zoe maakten we ons klaar om naar de kindermiddag bij Leanzo te gaan. Zoe werd verkleed als sneeuwpopje en oh wat zag ze er schattig uit. Peter weer in zijn nieuwe pakje, soort piraat en net voordat we naar Leanzo wilde gaan belden ze van het CZ. Ze wilden een afspraak plannen van de medische beoordelingen voor een huisbezoek om te kijken of de uren oor het pgb juist waren aangegeven door de deskundig wijkverpleegkundige. Nou prima, vrijdag 8 maart om 14.00 uur werd de afspraak gepland. Ik kreeg nog een hele litanie wat ik allemaal klaar moest leggen en bij de hand moest hebben, want deze mevrouw had maar een uur de tijd. Oke….
Maar eerst gingen we naar Leanzo carnaval vieren. Voor Peter hadden we de rolstoel meegenomen en hem daarin naar de zaal gebracht. Bij Leanzo waren Claudi, Johan, Joep, Mees en Niene al en die hadden een hoge barkruk met leuning voor Peter klaargezet. Johan hielp Peter in de kruk en zo kon hij het goed zien allemaal. Steef en Robert kwamen ook met Pierke en Sien, maar er werd nog weinig carnavalsmuziek gedraaid, er was een goochelaar voor de kinderen en er werden spelletjes gedaan. Oeps dat was een beetje jammer, maar was evengoed wel gezellig. Tegen 18.00 was Peter al een beetje moe en w besloten om frietjes te halen en die thuis op te gaan eten. Lonneke moest ook naar huis, want die wilde Zoe om 19.00 uur thuis in bed hebben.. tja en net toen we naar huis gingen begon Michel met de echte carnavals muziek… oeps dat was toch wel jammer, maar ja . Ik was nog aan het twijfelen om alleen terug te gaan… maar eigenlijk was het ook beter dat ik deed rusten met mijn armen en….. er was voetbal s avonds en ook carnaval op de L1. Ik was nog carnaval aan het kijken toen Lonneke appte of Pierke voetbal aan het kijken was… want Ajax stond al met 2 0 voor… he nu al ze zijn toch pas net begonnen… dus gauw omgezet en genoten van het voetbal… Wat een heerlijke pot voetbal… Lonneke appte dat Jaap nu zijn eigen polonaise liep en danste door de kamer.
Peter moest nog gedoucht worden en toen schoot het weer in mijn armen, toch woensdag maar eens iets gaan ondernemen hiervoor, want dit duurt te lang.
Woensdagmorgen ging het helemaal niet goed en ik wilde eigenlijk een afspraak met Richard regelen, maar toen attendeerde Robert mij op Ron van fysio Grashoek, gewoon lekker dichtbij en hij gaf me het telefoonnummer. Gebeld uitleg gedaan en nu kon ik er donderdagmorgen al terecht.
We deden de hele woensdag heel rustig aan en wat het bijzondere was… Peter ging steeds beter lopen, steeds minder steunen op mij, want als hij mij pijn deed dan zei ik dat en dan steunde hij veel minder, maar ook ging hij zelf weer kleine stukjes lopen, en hij deed veel eer zelf !!
Woensdagavond kwam Wim nog om Peter te behandelen en dat ging heel erg goed.

Donderdagmorgen op tijd op, want voordat ik mezelf aangekleed heb en Peter verzorgt zijn er twee uur voorbij, ontbijten en Peter begon aan zijn oefeningen en hij verzekerde me dat hij goed alleen van de eetkamerstoel naar zijn stoel kon lopen. En zo kon ik me om 10.00 uur melden bij de fysio in de Ankerplaats. Ik was in dit verbouwde gedeelte van het gemeenschapshuis nooit meer geweest en WAUW wat een mooie ruimte, wat een mooie fysio praktijk. Ron was heel vriendelijk en ik legde mijn problemen voor. Ik moest allerlei oefeningen en bewegingen doen en aangeven waar de pijn zat. Tja spieren en wellicht een pees. Hij maakte een echo en toen bleek dat de pees die van de bovenarm naar de schouder liep, geïrriteerd, verdikt en licht ontstoken was en dat er vocht bij zat, dat gaf de pijn in de bovenarm. Overbelasting, maar dat was niet zo vreemd, gezien wat er de afgelopen, maanden hier had afgespeeld.
Ron besloot om shockwave toe te passen en daarna de schouder en de pees te tapen. Ook kreeg ik nog wat oefeningen mee en toch proberen de arm zo min mogelijk te belasten. Toch wel opgelucht ging ik naar huis en Peter vroeg gelijk hoe het was gegaan, en ja hoor hij was zelf naar de stoel gelopen en hij zou proberen om nu zo min mogelijk op mij te leunen en te steunen. Ik maakte soep met een broodje warm en daarna kon Peter gaan rusten en heel kalm aan bereidde ik me voor op het bezoek van Loes en Mari. En die waren er om 16.00 uur, ik had een apfelstrudel afgebakken en die was erg lekker. Claudi kwam even met Joep, Mees en Niene, en even later kwam Steef ook nog met Pierke en SIen heel gezellig allemaal, ja is zo bijzonder wat we altijd te vertellen hebben en de herinneringen voor ons allemaal aan de heerlijke vakanties en nu eindelijk worden Loes en Mari ook opa en oma, heerlijk !! Na een uurtje gingen Steef en Claudi met de kinderen weer naar huis en maakte ik een eenvoudige maaltijd klaar, friet met schnitzel en een pot erwtjes. Normaal besteed ik er veel meer aandacht aan, maar dat ging nu even niet, maar was wel Mari zijn lievelingseten… dus toch gescoord…. , met een glas wijn en een speciaal biertje erbij… supergezellig. Heel fijn zitten praten en ook over de veranderingen die bij Loes en Mari gaan plaatsvinden. Een nadeel van Peter sinds zijn CVA is dat hij niet snapt dat mensen zo van boven de 50 nog veranderingen gaan doen en ergens in gaan investeren. Dat is met boerenbedrijven zo, maar ook privé. Vroeger was hij altijd voor uitbreiden en heel veel werken en als je hem nu gelooft werkt er boven de 50 niemand meer en doen ze allemaal lekker rustig aan en blijven ze zitten waar ze zitten !!! Maar al met al was het heel erg gezellig en natuurlijk veel te kort. Nadat Loes en Mari weg waren ruimde ik alles heel rustig en merkte ik toch dat ik wel weer iets teveel had gedaan. Is lastig om op tijd de grens vast te stellen.
Er was nog een mailtje en een berichtje van de CZ dat de juffrouw op 8 maart 14.00 uur kwam en dat we vooral klaar moesten zitten met alle papieren, want het moest binnen een uur afgerond zijn. Wil appte nog dat het zwemmen gewoon vrijdagmorgen door kon gaan en ook Anneke appte dat ze vrijdagmorgen kon komen helpen . Nou alle afspraken zoals ze in eerste instantie gepland waren….
Vrijdagmorgen was het nog niet heel veel beter met mij en ik had alle tijd weer nodig voor mezelf en Peter te verzorgen. Ik was nog bezig met Peter te verzorgen toen mijn mobiel afging… privénummer… dus maar heel even oppakken. Ja het was een juffrouw van de planning over het “bewust keuzegesprek “van de medische beoordelingen… wat een naam Bewust keuzegesprek….. Maar ze wilde even mededelen dat de juffrouw die s middags om 14.00 uur zou komen helaas ziek was, en of er meteen een nieuwe afspraak gepland kon worden voor woensdag 13 maart… (is de juffrouw dan al wee beter )…Helaas dat gaat niet want dan moet Peter naar de kaakchirurg… of we die misschien konden verzetten, want verder had ze geen gaatje de hele week… Uh nee ik ga die afspraak bij de kaakchirurg niet verzetten. Oh dat was jammer, want dan moest het nog een week opschuiven… Nou pech dan, hun zeggen de afspraak af. Nou dan werden we de volgende week wel gebeld voor een nieuwe afspraak. Tjnoge ik werd eigenlijk helemaal pissig. Want wat verlangen ze nu eigenlijk en dat wij een soort onnozele trekpoppen zijn, en dat we voor hun alles opzij zetten, ik had al 3 keer iets veranderd voor de vrijdagmiddag en nu gaat het niet door omdat er iemand waarschijnlijk een dagje ziek is… want de komende week gingen de afspraken wel door. ik weet het niet, want er was ook nog een brief van CZ met een enquette over de afhandeling van de steunhandschoen… of ik dat maar even wil invullen… Ja dat ga ik zeker doen maar nu even niet !!!
Maar goed al met al waren we toch om 9.45 uur klaar en was Wil er voor te zwemmen. Anneke was ook gearriveerd en die kon boven aan de slag. IK ging toch maar even de boodschappen doen in Panningen en meestal ben ik bij Nadia aan de kassa. Ze vroeg of er iets was omdat ik langzaam de spullen op de band legde… ja last van een ontstoken pees. Oh maar dan riep ze iemand om te helpen en de spullen naar de auto te dragen. Super Attent. En toen ik thuiskwam haalde Anneke de boodschappen uit de auto en kon ik ze langzaam opruimen. En toen Peter en Wil terugkwamen van het zwemmen had ik soep ook nog warm. He zwemmen had supergoed gegaan. IN geen jaren zo goed, de arm was helemaal los geweest en de oefeningen supergoed. WAUW !! Dat is een opsteker !!! En na het eten toen ik Peter naar zijn stoel begeleide kon hij het bijna helemaal alleen. Echt heel erg goed!! Nu er toch niemand kwam besloot ik om ook maar een poosje te gaan rusten, en dat deed me goed een uurtje slapen op de bank. Beetje langzaam weer wat gedaan en toen probeerde ik om te puzzelen, maar helaas dat ging nog niet goed… het reiken met de armen deed nog zeer.
Peters zusje kwam nog even langs en dat was ook weer heel gezellig, maar ik bleef 2 uur op een stoel zitten… ai en dat was dus minder, toch op tijd even opstaan en stukje lopen. En op tijd oefeningen doen.
Zaterdagmorgen ging het toch wel weer wat beter, en Peter was heel erg alert en met alles heel behulpzaam, daardoor kon ik me een beetje sparen en ging het de hele dag best wel goed… alles op zijn gemakkie, nog wat telefoontjes, waaronder een hele leuke, echt kei leuk !! Ook wat verdrietig nieuws kregen we, ja en daar hebben we samen veel over gepraat, een hele mooie rustige zaterdagavond. Vannacht flink liggen zweten, dus vanmorgen maar een keertje extra douchen voor mij, lekker warm de massagedouche op mijn schouders en wonderwel, het aankleden ging goed, Peter verzorgen ging zonder pijn….. ja het lijkt de goede kant op te gaan. Maar als ik dan aan Peter denk met het vele vocht in zijn arm, bijna 4 maanden lang, wat moet hij een pijn hebben gehad, daar word je toch helemaal lamlendig van… Geen wonder dat hij soms zo verschrikkelijk moe was en s nachts lag te draaien en draaien van de pijn en dan maar riep schrecklick, schrecklich… Maar zijn arm ziet er nu fantastisch uit, heel mooi dun en vooral zijn vingers zijn zo soepel, zo zijn ze de afgelopen 11 jaar niet meer geweest… ALLES KOMT GOED !! SUPER !!!



EEN VOGEL VERTROUWT NIET OP DE TAK WAAROP HIJ ZIT
MAAR HIJ VERTROUWD OP ZIJN VLEUGELS



Veel liefs Marlies