Carpe Diem

Hallo lieve mensen

Ja en weer is er een week voorbij, een weekje eraf van de gure herfst!!
Maandagmorgen gingen we naar Eindhoven, naar het babietje kijken van Joost en Manu. Zomaar, op maandagmorgen...
Claudi ging met ons mee, want ook zij wilde de kleine Liene dolgraag zien, en zo gingen we dus op stap!!
Bij Joost en Manu aangekomen realiseerden we ons, dat het de eerste keer was dat we het huis in daglicht zagen!!! Grappig!!
De kleine Liene was prachtig, een hele mooie lieve baby en alles straalde rust uit. Het was wel even wennen om zo n klein kindje vast te houden, maar het lukte toch goed en al even oefenen in het oma-schap.
Na de koffie en beschuit met muisjes gingen we weer naar huis. Ja Peter vond het ook prachtig, ze hadden iets heel moois geproduceerd.

Dinsdagmorgen een vrije morgen want de fysio was naar de middag verplaatst. Ria en Wiel kwamen nog op de koffie en werd het toch even gezellig, Peter vond het wel jammer dat hij naar Baarlo moest gaan, en ik had helemaal geen zin om iets in het schrift te schrijven. nu even niet!! Peter kwam heel enthousiast terug, want ondanks dat het middag was had het in zijn beleving heel goed gegaan. Er staat nu een gesprek gepland voor 19 november en ook met Joost(de meest deskundige) erbij.
s Avonds ging ik weer lopen met Willemien en Annemarie en lekker het hoofd leeg gemaakt. Ik wilde het vooral niet over therapieen en schoenen hebben, gewoon, gewoon. Maar op het einde draaide het gesprek toch weer uit op therapeuten en bleek dat ik dezelfde gedachte had als de anderen. Dus mijn boosheid en verdriet kon ik heel goed delen.
Woensdag was mijn vleesdag en Peter ging zwemmen met John, de oefeningen gingen heel goed, alleen de conditie bleef nog wat achter, maar toch zeer positief.
Donderdag naar de afasiegroep, en ik had besloten om maar eens mijn garderobe aan te vullen.... Dus naar Panningen en eerst bij de Gallerie besproken om te lunchen, met Marie Louise en Tineke.
Bij mijn Kledingwinkel slaagde ik heel erg goed en ik kreeg er erg goede zin van. Met 2 tassen vol ging ik terug naar de auto en toen lunchen. Heel erg gezellig en op het eind nam ik nog een wijs besluit. Ik laat mijn spatader niet verwijderen. ik zag er als een berg tegenop en ik heb er al zeker 3 maanden helemaal geen last meer van. waarom moet het ding er dan uit??? Toen ik thuis kwam heb ik ook gelijk de afspraak afgebeld en de secretaresse was het helemaal met mij eens, als je er geen last van hebt, Niets doen. er viel een hele last van mij af en ik voelde me steeds beter worden. Lucia kwam nog een kop koffie drinken en bracht voor Peter en mij een leuk boek over Opa en oma zijn mee.
Ondertussen kwam Peter ook thuis van de afasiegroep en hij had een erg goede dag gehad. Ook weer aan de computer en naar eigen zeggen heel goed gegaan. Wel moe na anderhalf uur, maar ja.... en dan die ene man... die ene man, 3 jaar de hand niet kunnen bewegen en nu na 6 jaar een kop koffie drinken met rechts.... ja ik ook over 3 jaar....
Ja lieve mensen hier halen we de energie vandaan, voorbeelden van mensen waar het wel bij lukt en steeds de hoop blijven houden, eens komt alles goed.

Vrijdag was Jaap jarig en gingen Peter en ik het toch weer proberen. Samen met de Audi naar Haarlem. we reden tegen 11 uur weg en hadden zoiets van we rijden rustig als we er maar om 4 uur zijn, kan Peter nog even rusten en dan zouden we gaan eten. Maar de reis verliep heel goed, geen files aan onze kant en na een korte lunch in Breukelen waren we om half 3 bij het hotel. Peter ging op bed liggen en ik, ik ging in bad. heerlijk relaxen. Oh wat heb ik dat gemist, want sinds de nieuwe aangepaste badkamer hebben we zelf geen bad meer en nu merk ik hoe heerlijk dat een bad is! Ik lag te genieten en Peter sliep.
Om half 5 gingen we naar Lonneke en Jaap, waar we kennis maakte met Marja,de moeder van Jaap en haar partner Joop, na een kop koffie en zelfgemaakte appeltaart, gingen we lopend de stad in om te eten bij Koetjes en Kalfjes. Toen we wegliepen (peter in de rolstoel) regende het een beetje, och we waren niet van suiker. Maar als verzopen katers kwamen we bij het restaurant aan, behalve Peter, want die had mooi de paraplu en een deken over zich heen. Het werd een erg gezellige avond! En omdat het nog steeds regende lieten wij ons met een taxi naar het hotel brengen en zou Lonneke de auto zaterdagmorgen naar het hotel brengen en dan met ons ontbijten.
Na een heerlijk ontbijt, Lonneke naar huis gebracht en daar nog koffie gedronken en toen de terugreis. In principe hadden we nu ook weer geen haast en ik vind het best wel ver om aan een stuk door te rijden, dus besloten we om er in Vianen af te gaan en kijken of een oud klasgenoot van Peter thuis was.Jammer niemand thuis. Dan maar bij Hotel Vianen een kop koffie drinken. We zaten heerlijk en het praten ging zo goed,en er kwam zo n geluks gevoel over me heen!!Ik zou het eeuwig vast willen houden, wauw wat een mooie afsluiting van een heerlijk weekend!! Ondanks hevige regenbuien op de verdere reis kon niets meer mijn zalige gevoel vepesten.
Toen we thuis aankwamen dronken we (weer!!) koffie en nu met Robert. En ook die was erg verbaasd over de goede conditie van Peter. Wat een goede spraak!! Ja en niet naar bed geweest en niet gerust en zo n lange reis!! Wauw SUPER!!
Ja we hebben deze week genoten, en weer een heleboel vooruitgang!!!




EUVERAL LEED GELUK VERBORGEN
WANT DER KUMT STEEDS EINE NIE-E MORGEN
WAT DEN DAAG OOK BRINGE MAAG
IK HALD VAN BLOME
IK HALD VAN VANDAAG


Veel liefs Marlies