DONKERE DAGEN.....

Hallo lieve mensen




Zondagmiddag gingen we na het middagslaapje wat kerstkaarten rondbrengen en het boek over Grashoek op halen bij de Ankerplaats. Mooi boek over de laatste 50 jaar van Grashoek met heel veel fotos en gebeurtenissen. Daarna gingen we naar Claudi en Johan. Claudi had heerlijk gekookt en we genoten van een heerlijke maaltijd en van de kinderen. Niene kon heel goed dansen en op een gegeven moment vroeg ik of ze de Vogeltjesdans kenden… Claudi zocht het op op Youtube en ja hoor Niene riep Toktok.. Peter genoot van de muziek en het kijken naar Joep en Niene. Door dit alles waren we wat later en om 20.00 uur kwamen Ria en Wiel nog op visite, altijd heel gezellig maar Peter had veel last van zijn arm, pffff heel vervelend.
Maandagmorgen was Peter nog niet helemaal fit, beetje suffig, John en Willemien kwamen even langs met Wallis om naar het Winterwonderland te kijken, ja dat vond kleine Wallis wel heel erg leuk!
Na het middagslaapje gingen we naar de fysio in Panningen en ik vertelde Gerard dat Peter gevallen was en daardoor een stuk minder liep. Gerard vond het daarom ook beter om vandaag niet op de loopband te gaan, maar dat hij nu op de Leggspress ging. Het duurde even voordat hij op het stoeltje zat en de goede houding had, maar toen ging het heel goed, gewicht wegduwen met beide voeten en later alleen met de rechtervoet. WAUW dat ging heel erg goed, maar oei oei daar kreeg hij wel spierpijn van !! Dus werd er s avonds niet heel veel meer gedaan, maar Pierke en Sien waren er nog een half uurtje en moest ik het kerstverhaal voorlezen bij de kerstboom.
Dinsdagmorgen moest ik naar de gynaecoloog. Er zou een poliepje op de baarmoedermond zitten. Peter wilde graag mee en dat vond ik heel prettig, maar ja dan duurt het wel allemaal wat langer…. Maar bij Deurne ziekenhuis voldoende gratis parkeerplaatsen, een rolstoel waar geen muntje in hoeft… dus zo gepiept en naar de eerste etage. Aangemeld en een minuut later werd ik al binnen geroepen, Peter had zich geïnstalleerd met een boekje , maar na 5 minuten was ik al klaar… heel verbaasd was Peter, nee het was geen poliepje maar een talgkliertje en daar deden ze niets aan, hoefde ook niet want ik had nergens last van en zo konden we weer naar huis. Nog even wat boodschappen op de Zeilberg gedaan en naar huis. Thuis aangekomen keek ik mijn mail na en was er een mailtje van de bank… ja een kleine tegemoetkoming in de kosten, niet wat we er in juni van gedacht hadden maar met het verdere voorstel en hoe de situatie nu is, accepteren we dit en kunnen we het afsluiten. Klaar ermee!! Want om nu te gaan procederen, wat minimaal 3 jaar gaat duren en wat een heleboel kosten met zich meebrengt… nee het is goed zo !!!
Peter ging naar boven voor zijn middagslaapje en om 14.30 uur haalde ik Pierke, Sien en Mees uit school, Joep was ziek, maar Meesje had energie voor 10 !! Zoveel temperament. We knutselden kerstkaarten en ondanks de drukte was het super genieten, en toen om 17.30 alles naar huis was , was Peters kaarsje helemaal op, maar toch nog douchen voor het naar bed gaan en alles klaarleggen voor de woensdag,ja naar Maastricht voor de scan. Peter had ook erg veel pijn in zijn rechterarm.. toch proberen om een afspraak bij dr. Jansen te regelen…
Woensdagmorgen was Ron er al op tijd om ons naar Maastricht te rijden, toch wel zenuwachtig, oh ik vind het allemaal zo spannend worden…. En ja Peter ook …. We waren ruim op tijd in Maastricht en nadat we aangemeld waren, waren we vrijwel direct aan de beurt. Een beetje norse verpleegkundige riep Peter en ik liep mee. Nee ik moest wachten in de wachtkamer. Oh maar ik loop altijd even mee omdat Peter slecht ter been is… Ze snifte wat en ik mocht tot de deur meelopen. Ze wilde Peter op het bed helpen, maar dat ging niet zo goed… ze snifte weer… en ik liep om te helpen…. Grr grr… Ik hielp Peter op bed… tja en toen begreep ze het toch misschien wel een beetje, maar nu moest ik toch echt weg… Ik ging naar Ron en samen met Ron ging ik naar Nivo 5 kijken of ik een afspraak bij dr. Jansen kon regelen. Gelukkig was daar de lieve Anouk… Oh mevr. Nouwen jullie hebben toch geen afspraak vandaag… Nee Anouk maar ik kom kijken of jij iets voor ons kunt regelen, Peter heeft zoveel pijn aan zijn arm… En natuurlijk kreeg Anouk wat geregeld, we moesten maar komen als Peter klaar was met de scan. Nog koffie gedronken met Ron en toen ging ik terug naar de afdeling radiologie. Wachten wachten en daar kwam Peter aan…. Nou een gezicht van 7 dagen oorlog !! De infuusnaald zat nog in zijn arm…. Ja hij moest nog even wachten of alles goed was… 5 minuten… en dan konden we naar huis…. Na een kwartiertje kwam er een verpleegkundige en ik vroeg of de naald uit zijn arm kon. Heel nors antwoordde ze dat Peter niet haar patient was… ze zou iemand anders sturen en na 5 minuten kwam er iemand. Ja Peter had gehoest met het infuus inbrengen en ja als hij nog andere medicijnen moest hebben hadden ze die via het infuus kunnen geven, maar meneer hoefde nu niets en we konden naar huis.. Maar we gingen eerst naar Nivo 5 voor de afspraak bij dr. Jansen… even wachten en toen riep dr. Jansen ons naar binnen. Peter zat in de rolstoel en ik vertelde dat hij gevallen was en daardoor nog wat minder liep , maar waar we voor kwamen was de pijn in de arm. Dr. Jansen vroeg of we al kortwerkende morfine hadden … nee die hadden we niet, maar we vertelden hoe het ging… Peter krijgt een soort pijnaanvallen en die duren dan een paar minuten en dan trekt het weer weg en dan een uur later weer, ja en hij neemt s avonds voor het slapen gaan 2 paracetemols…. Niet meer ??!! was de verbaasde reactie van dr. Jansen en daar houd je de pijn mee onder controle… Ja als hij overdag pijn heeft dan laat hij het gebeuren, oh zei dr. Jansen gewoon meer paracetemols nemen, maar eigenlijk concludeer ik dat de kuur zijn werk aan het doen is. De pijn is heel vervelend en die mag je bestrijden, maar het is een teken dat er een heleboel witte bloedlichaampjes aan het melanoom zijn gaan hechten en die moeten de uitzaaiing gaan opruimen, daardoor wordt het eerst wat groter en drukt het waarschijnlijk ergens tegen een spier of zenuw wat de pijn kan verklaren. Al met al vond dr. Jansen het toch heel positief en vond hij het niet nodig om morfine te geven, gewoon wat meer onschuldige paracetamol geven !! En zo konden we dan toch om 13.00 uur gerustgesteld weer richting Grashoek gaan.
De terugreis verliep ook heel voorspoedig en kon Peter nog naar boven om te rusten. Ik maakte spagetti en om 18.00 uur was Lonneke er met kleine Zoë. Samen gegeten en Zoë nog in badje gedaan, nog even gespeeld en Zoë naar bed gebracht en toen ging Lonneke weer naar Vught en bleef Zoë een nachtje bij ons.
Donderdagmorgen was Zoë om 5.50 uur wakker, ik hoorde ze een beetje mopperen… tja wat doe je dan… even getwijfeld en toen maar een flesje klaargemaakt en dat gegeven , schone luier aan en weer in bedje gelegd…. Om 7.45 uur was Peter wakker, hem verzorgd en geholpen met aankleden, ontbijt klaargemaakt, Peter naar beneden, en toen Zoë toch maar wakker gemaakt, het was inmiddels 8.45 uur… Heel gezellig samen met Zoë ontbeten en zitten spelen en om 10.00 uur kwam Claudi met Niene en Steef kwam ook nog even op de koffie, heel gezellig allemaal in de keuken. Claudi en Steef gingen naar huis en Niene en Zoë konden heel fijn samen spelen. Boekjes lezen zo leuk !!! Niene en Zoë bleven Peter uitdagen en pushen tot iets te doen. Heerlijk !!!
Om 12.00 uur was Claudi er weer en aten we samen erwtensoep met pannenkoeken en na het eten ging Claudi met Niene naar huis en bracht ik Peter en Zoë naar bed voor hun middagslaapje. Zo lekker lang geslapen allebei en om 16.00 uur brachten we Zoë weer naar huis, geen files maar in Vught zelf was het heel druk met autos, fietsers en voetgangers zodat Peter heel goed moest opletten, ja heel geconcentreerd is hij dan bezig. Maar gelukkig alles goed gegaan en Lonneke had een heerlijke lasagna gemaakt en na het eten gingen we weer naar huis. Heel fijn allemaal maar wel vermoeiend !!
Vrijdagmorgen was het al gelijk balen, het regende pijpenstelen en Peter weer/nog aan de diarree… foutje…. Maar goed alles verschoond en ik moest toch nog even boodschappen doen, maar hij kon goed alleen blijven, nog even langs de dierenartsen en zo was ik toch binnen anderhalf uur weer thuis. Ging allemaal heel goed en na het middagslaapje zouden we naar Piet en Maria gaan voor de kerstpakketten. Peter wilde eerst niet mee gaan , maar uiteindelijk ging hij toch mee, maar dan zouden we geen koffie drinken. Prima zo, kerstpakketten opgehaald, toch even bijgepraat en daarna gelijk de pakketten weggebracht, maar Peter bleef in de auto. Ik vond het heel fijn dat hij mee ging en prima dat hij in de auto bleef want zijn lopen is zo bagger deze week… we hadden het er maandag ook met Gerard over gehad om toch weer voet/enkel brace te gaan aanschaffen. Ik dacht dat we daarvoor eerst naar de revalidatiearts moesten, maar Gerard zei dat we gewoon naar bv van Lierop in Venlo konden gaan. s Avonds nog wat extra paracetemol gegeven en een heerlijke nachtrust gehad. Ja geslapen tot 6.00 uur aan een stuk. Ja daar knapt een mens weer van op !! Maar ik kon toen niet meer slapen en na wat gegoogel op mijn telefoon had ik een enkelvoet brace gevonden, een peroneusveer. Ja die heeft hij 10 jaar geleden ook gehad, en kon hij toen goed mee lopen, alleen zaten daar de verkeerde aangepaste schoenen bij… maar goed , nu moeten we iets !! Want dit lopen gaat niet goed!!! De brace besteld en de kosten waren 43,00 euro inclusief verzenden… uh dat ding kostte toen een paar honderd euro via de orthopedisch schoenmaker….. Nou van 43,00 euro lig ik niet wakker, dus bestellen maar.

Inmiddels was het tijd geworden om op te staan en nadat ik Peter verzorgd had ging ik naar beneden alles klaarmaken voor het ontbijt… Peter naar beneden gehaald… en oepsie foutje diarree… alles verschoond, gewassen, kwartier later… oepsie weer foutje… weer alles verschoond… tja en dat tot 6 x toe op de zaterdag… word je een beetje moedeloos van… Anneke appte dat ze eigenlijk niet kon komen, teennagel ervan, maar uiteindelijk toch anderhalf uur gekomen en zo was ik om 15.00 toch klaar met alles wat ik wilde doen en kwam Niene om 16.00 uur. Heel lief heel rustig gespeeld en met Peter leek het nu ook allemaal beter te gaan en kon ik toch om 18.30 uur Niene terugbrengen en even maar de kerst trucker Run kijken, terwijl Peter thuis bleef. Toen ik terugkwam zei hij dat hij een uurtje geslapen had, nee hij voelde zich in het geheel nog wat slapjes en was ook een beetje verdrietig om wat er nu weer allemaal gebeurde. Maar hij had de hele dag nog geen pijn gehad in zijn rechterarm, wel zat er nu iets hoger een verdikking… tja… dat weet ik ook niet, maar de onderarm voelde een stuk beter.
En zo gingen we op zaterdagavond op tijd naar bed, om 5.00 uur moest Peter plassen en ook een beetje poepen, dat ging helemaal prima, netjes op het toilet, lopen leek ook ietsje beter te gaan…
Om 8.00 uur maakte hij me weer wakker… plassen… nou staan we maar weer op, sokken aan , schoenen aan en naar het toilet. Ik breng hem daar dan heen en ga terug naar de slaapkamer… effe wachten en ik wilde net gaan kijken of hij klaar was…. Toen ik hem hoorde schreeuwen…. Oh nee, verdomme oh nee… BOEM en daar lag hij op zijn buik op de grond… bril helemaal scheef, bloed boven zijn wenkbrauw… oh nee he… gelukkig had ik gezien dat Robert er al was en ik belde hem… of hij kon helpen want zo kreeg ik Peter nooit alleen rechtop… Robert kwam en toen hadden we Peter zo rechtop. Hij was heel helder en alert, een klein sneetje boven de wenkbrauw.. samen naar ons bed gelopen en de wond een beetje schoongemaakt. Tja moet dat gehecht worden… Peter had nergens pijn… Robert hielp effe, tja en wat nu… moeten we naar de huisartsenpost… Maar even wachten en het aankijken… Ondertussen kleedde ik me aan en toen appte Claudi hoe de nacht was geweest… ja de nacht was heel goed, maar de dag slecht begonnen en ik belde haar. Nou Claudi kwam wel even kijken en helpen. Claudi heeft BHV dus iets meer verstand ervan als ikke.. Alles goed schoongemaakt en toen zag het er al een stuk beter uit, paar zwaluwstaartjes erop en verzorgde ik Peter verder zodat hij naar beneden kon komen, en eenmaal beneden was hij super alert, zijn praten WAUW en hoe hij alles vertelde… tja hij hoefde niet te plassen en wilde gaan zitten om te poepen, maar was toen een beetje naast de wc gaan zitten en gevallen en waarschijnlijk door zijn bril de wond veroorzaakt. De hele morgen was hij verder heel alert. Wil en Annemarie kwamen nog op de koffie en Peter was heel alert steeds !!! En zijn lopen ging heel goed… ja dan zijn er toch weer lichtpuntjes in deze donkere dagen !!!



LICHTPUNTJES !!!
SOMS ZIJN ZE GROOT
SOMS ZIJN ZE KLEIN
JE HOEFT ZE NIET TE ZOEKEN
JE KUNT ZE OOK ZIJN



Veel liefs Marlies