SPANNEND… MAAR EEN MOOI EINDE

Hallo lieve mensen

Maandagmorgen stond er niets op het programma en s middags hadden we weer een afspraak bij de fysio in Baarlo en was Richard terug van vakantie. Er was een arts io bij hem om te kijken hoe de fysio verliep, maar helaas die verliep vandaag niet zo goed, het lopen ging helemaal niet goed, maar ook Peter weet dit aan de spanning, hij begon er telkens weer over….. woensdag… woensdag heel belangrijk en dan wees hij naar zijn hoofd, als daar maar niets bij gekomen is….

Maandagavond laat appte Steef dat ze geland waren van hun vakantie en dan is er ook weer een zorg minder, want ook dat blijft spannend met al die aanslagen in de wereld!!

Dinsdagmorgen liepen we een stukje op het erf naar de moestuin en dat was een heel stuk beter als maandag, ja eigenlijk supergoed ging het, ik was druk bezig met alles en om 13.00 uur ging ik het vlees halen in Deurne en deed Peter zijn middagdutje, ik verwerkte het vlees samen met Anneke en zo konden we om 16.00 uur even naar Steef en Robert op de koffie en de vakantieverhalen horen. Het was de eerste keer dat Pierke en Sien gevlogen hadden en natuurlijk hadden ze heerlijke vakantieverhalen. Ja heel erg gezellig buiten gezeten en genoten van hun verhalen. S Avonds kwam Wil nog om Peter te behandelen en dat ging ook al heel goed. We praten nog even over de woensdag en Wil zou met ons mee gaan naar Maastricht.

Na een goede nachtrust brak de spannende dag aan, om 12.00 uur was Wil bij ons en kwart over 12 kwam Ron met de taxi en kunnen we richting Maastricht gaan, er zou file staan maar uiteindelijk was alles weer opgelost en waren we ruim op tijd in Maastricht. Ik wilde de bloedprikpapieren pakken… shit die zaten er niet bij, dan maar eerst naar de balie van 5 en vragen of ze die nog een keer uit konden schrijven. Dr Jansen liep op de gang en zei dat het geen enkel probleem was. Bloed geprikt en even wachten en toen naar de wachtkamer van dr Jansen, waar dr Jansen ons al snel kwam halen. Hij liep nog even de andere kant op en wij gingen vol spanning naar kamer 7. Effe later kwam dr. Jansen binnen , hij stond nog in de deur en zei gelijk, De scan is goed, helemaal prima. Oh .. dat is fijn maar misschien wel iets meer informatie …..Ja en dat moet je alles wat je wil weten uit hem trekken. Peter wees gelijk naar zijn hoofd en vroeg of dat oke was. Ja dat was oke, minimale afname en geen nieuwe erbij, een zucht van verlichting ging door Peter heen want dat is het allerbelangrijkste voor hem. Ik vroeg nog wat andere dingen en daar kwamen ook wat wazige antwoorden op…. Bv de stipjes op de Milt, daar zei hij de vorige keer van dat ze weg waren, en nu waren ze minder geworden… beetje vaag. Maar op een gegeven moment vroeg Jansen of we een uitdraai wilden van het verslag van de radioloog… Jaaaa dat wilden we wel heel graag dan kunnen we het thuis nog een rustig nalezen en dan hebben we ook alles zwart op wit. Want we geloven best wel heel erg in de kundigheid van Jansen, maar zijn communicatie…. Ja die is zeer vaag!!! Jansen stelde voor om nog tot februari door te gaan met kuren , dan zullen de uitzaaiingen wel niet meer verder afnemen en blijven er een soort lege zakjes over, die je wel als vlekjes ziet op een scan maar waar dan geen actieve cellen meer inzitten. Hoe dat ze die actieve cellen meten werd me niet helemaal duidelijk, maar moeten we op zijn kundigheid vertrouwen…. Ik keek nog eens in het verslag maar er stonden zoveel moeilijke woorden en begrippen in…. S avonds thuis nog maar eens doorlezen, maar dr. Jansen was erg tevreden en optimistisch en dat waren wij dan ook. We gingen terug naar de ontmoetingsruimte en Peter was heel erg opgelucht en blij, ja super positief!! Al snel werden we weer geroepen om naar Nivo 4 te gaan voor het infuus en terwijl Peter het infuus kreeg gingen Wil en ik naar buiten om het goede nieuws aan Ron te vertellen. Ik was toch nog niet helemaal overtuigd en bleef met een beetje raar gevoel zitten.

Tegen half 6 waren we weer thuis en was ik druk met telefoon en eten koken en nog van alles doen, tijdens het eten praatten Peter en ik er nog samen over en weer heel veel positiviteit bij Peter.

S Avonds in bed pakte ik het verslag van de radioloog er nog eens bij en met het internet ernaast om alle moeilijke begrippen op te zoeken, ja en toen vielen bij mij ook de gelukskwartjes… WAUW!! Want er werd vergeleken met de scan van 11 mei en ik weet van de scan in december dat er in het hoofd een plekje was van 12 mm en een van 9 mm en in januari waren er nog twee plekjes bijgekomen, die hebben ze bestraald half januari. Nu stond er in het verslag dat er 4 aankleuringen waren in het hoofd. Een vlekje was niet meer traceerbaar, en was onduidelijk of het nu helemaal weg was of dat de scan het niet meer kon vinden, een tweede vlekje was van 7 mm in mei naar 5 mm nu, een derde vlekje was 5 mm en nu ook 5 mm en het vierde vlekje was van 5 mm naar nu 3 mm. WAUW!!! Dat vind ik dus heel veel verbeterd!! Van 12 mm in december naar nu max 5 mm dat is meer dan 50 % en 30 % tov van mei!! En dat andere vlekje 40 % minder tov van mei. Oh ik krijg er nu nog kippenvel van!! Dat is supergoed voor het hooofd. De knobbel in de oksel van 35 mm (in mei) naar 29 mm nu en in de hals van 11 mm in mei naar 10 mm nu. Oh ik werd er helemaal vrolijk van, want ja die Jansen had het over minimale afname, ja inderdaad millimeters, maar als iets maar 7 mm is kunnen er geen centimeters van af!!! Ja en toen kon ik heerlijk slapen. Alles komt goed!!!

Donderdagmorgen aan het ontbijt had ik het er met Peter over, ja super en later op de morgen kwam Wil om Peter te behandelen en hadden we het er weer over. Ja de zon ging schijnen. Ik ging nog snel de boodschappen doen en s middags was ik effe doodmoe, pfff alle spanning van de afgelopen tijd…. En toen ging ook nog de pieper en was er alarm, Coen de bedrijfsverzorger zat op een ander bedrijf en Robert had nog vakantie, tja dat liep effe fout, maar Coen kwam tegen 4 uur, want er bleef maar voeralarm komen en toen bleek dat er een voerpijp kapot was en die moest gelijmd worden, s avonds zou ik gaan lopen met Willemien en Annemarie, maar om half 5 kwam het heerlijke bericht dat Wil en Annemarie opa en oma waren geworden van Jinte, Bij Meike en Danny was een klein meisje geboren, en Meike is een van de beste vriendinnen van Claudi en vroeger heel veel hier gekomen, dus dat was superleuk nieuws en ging de verse oma dus niet mee wandelen. Maar goed dan gingen Willemien en ik alleen. Tegen half 7 kwam Coen binnen, hij had de pijpen weer aan elkaar zitten en nu moest ik over een half uur de computer opstarten… shit maar ik ging lopen…. Uh… ja maar er moesten nog 3 voerbeurten gedaan worden, tja…. Willemien kwam er al aan en we besloten om gewoon van hieruit een half uur te lopen en dan de computer opstarten en dan weer een half uur en weer de computer opstarten…… Zo gezegd zo gedaan, maar toen we naar een kleine 3 kwartier terug waren, besloten we om de koffie aan te zetten en lekker hier buiten te gaan zitten, Peters zusje Door kwam nog op de fiets en was het wel lekker en gezellig buiten zitten en om half 9 toen iedereen weg was kon ik de computer nog een keer opstarten en … de koffer gaan inpakken voor ons ‘werkweekend”Hoofddorp.

Vrijdagmorgen op tijd , douchen, spullen in de auto, ontbijten en daar kwam Eric op de motor, nog even een praatje meegemaakt en ik wilde graag nog even langs Annemarie en Wil om te feliciteren, dus kort praatje met Eric, maar inmiddels waren Robert en Coen ook op het kantoor en daar gingen hun koffiedrinken en konden wij vertrekken. Bij Wil en Annemarie was niemand thuis en zo lagen we een halfuurtje voor op het schema, geen files en de reis verliep voorspoedig. Bij Utrecht bedacht ik me om een stuk binnendoor te gaan rijden, over Vinkeveen, Mijdrecht, Aalsmeer. Ja en dat vonden Peter en ik allebei heel erg leuk, en het schoot ook lekker op, zodat we net voor 12.00 uur bij Lonneke waren, die had een heerlijke lunch klaar en we zaten heel gezellig buiten met zijn drietjes. En na een poosje stelde ik voor om toch maar eens naar de babykamer te gaan kijken wat er behangen moest worden. Lonneke had alles voor bereid, maar…uhh de muren waren een beetje scheef, het plafond was niet recht, en de 4 muren hadden allemaal een verschillende ondergrond…grrrr…. Nou dat werd dus niet helemaal strak behangen. We besloten om er alvast een baan tegen te plakken om te kijken hoe dat ging, ja dat duurde wel even en gelukkig was het mooi dikker behang en de plak was ook van prima kwaliteit. Om 15.00 konden we op de kamer van het hotel en Peter wilde heel graag daar gaan rusten, dus reden we naar Hotel de Beurs vlakbij het centrum van Hoofddorp. Een heel mooi hotel, maar onze kamer was het verste van de receptie helemaal aan het einde van gang, dat hadden ze voor ons zo geregeld, dan hadden we geen last van festivalgangers die s nachts voor lawaai konden zorgen. Een prachtig grote kamer, heel mooi en Peter ging gelijk naar bed en Lonneke kwam even later op de fiets en ging ik met haar de stad in. Veel gelachen en nog een leuk jasje en broek gescoord samen voor 36 euro en daarna liepen we weer terug nar het hotel waar we lekker op het terras gingen zitten. Lonneke ging naar huis en ik ging Peter wakker maken en klaar maken om uit te gaan eten met Lonneke en Jaap. En zo liepen we om 7 uur naar een gezellig restaurant vlakbij het hotel. Heerlijk gegeten en heel gezellig zitten praten tot bijna half 10 en toen had Peter de knollen helemaal gaar. Heerlijk geslapen en voor zaterdagmorgen hadden we geen ontbijt geboekt in het hotel en gingen we bij Lonneke en Jaap ontbijten, was maar 5 minuten met de auto, want we verreden ons bijna zo snel waren we er… Heerlijk ontbijt had Lonneke gemaakt , Jaap was een beetje afwezig want de poes had een mank pootje en daar maakte hij zich zorgen over en nadat we heerlijk gegeten hadden gingen Lonneke en ik aan het werk. Maar oef dat viel dus een beetje tegen, het ging allemaal wel, mar was veel meer werk, doordat de muren niet recht waren, een baan moest tot 3 x toe over gedaan worden voordat hij er fatsoenlijk opzat. En wie kwam daar de trap, Peter uit zich zelf om te kijken hoe het ging. WAUW !! Peter wilde toch weer graag in het hotel gaan rusten, dus bracht ik hem er na een korte lunch weer naar toe, en gelijk weer terug naar Lonneke en verder behangen. Om 5 uur ging ik Peter weer halen, de planning was dat het behang er dan tegen zou zitten…. Grrr…. Dus maar weer snel aan het werk tot 19.00 uur, Jaap had de kip op de bbq klaar en zaten we heerlijk buiten te eten en na het eten moest er nog een lastig baantje tegen… maar wonderwel die lukte meteen goed en was om 20.30 uur de klus geklaard, bedje en commode op de plaats gezet en zag het er al erg leuk uit.

Nog een kop koffie gedronken en weer naar het hotel, Peter was verbaasd over zijn eigen kunnen, dat hij de weg nu al alleen wist, och het stelde helemaal niets voor. Oh SUPER toch, ja dit is een uitkomst, lekker dichtbij, via de achteringang het hotel binnen en zo op de kamer, lekker ruim alles oke.

En vanmorgen nog een heerlijk ontbijt in het hotel, ja en toen waren er wel veel festivalgangers, maar we hadden er s nachts niets van gehoord, heerlijk geslapen. Na het ontbijt laadde ik de spullen in de auto, uitchecken en nog even naar Lonneke en Jaap, waar bij toeval de moeder van Jaap met Joop ook waren. Moeder van Jaap woont in Frankrijk, maar waren dit weekend toevallig in Nederland en dat was een heel gezellig uurtje, lekker buiten gezeten en toen weer terug naar Grashoek en ook wat hadden we het gezellig in de auto, praatten vertellen en vooral dankbaar waren we, dat we dit toch weer kunnen doen en dat er weer toekomst voor ons samen is, SAMEN op pad, SAMEN genieten van onze kinderen, en strakjes SAMEN genieten van ons 3de kleine meisje!! SUPER!!!!

STAAR JE NIET BLIND OP EEN DEUR DIE GESLOTEN BLIJFT

MAAR KIJK OM JE HEEN NAAR EEN DEUR DIE OPEN STAAT

Veel liefs Marlies