INTENS GENIETEN......

Hallo lieve mensen,



Zondagmiddag besloten we om een stukje te gaan rijden en dan in Koningslust frietjes te gaan halen, eerst door de binnenwegen hier, ja dat vindt Peter wel kaasje en ik denk dan dadelijk rijden we ons hier helemaal vast en komen we er niet meer uit, maar Peter wuift dat dan weg, tuurlijk komen we er weer uit. Ja en dat was ook zo, maar wat zagen we veel asperges velden, we reden waar onze eerste asperges stonden, dat was toen een groot stuk van ruim 2,5 ha, maar wat we nu zagen… ik denk dat het bij elkaar wel 25 ha waren, asperges asperges en asperges. We reden naar Panningen, en over Egchel naar Koningslust. Bij de friettent zaten mensen buiten en een mevrouw sprak me aan, och dat is Marlies van Peter. Ja dat ben ik en ik dacht dat het een nicht van Peter was, ik ging even naar binnen om te bestellen en liep toen weer naar de mensen toe om een praatje maken. Maar uit het gesprek werd mij duidelijk dat het geen nicht van Peter was. Op het einde liepen ze even naar de auto waar Peter zat te wachten en er volgde een leuk gesprek… en ineens wist ik het, het waren Harie en Lies. Op de terugweg zei Peter dat hij ze meteen herkend had, tja maar hoe lang geleden had ik die mensen al niet meer gezien, die hebben dus pakweg 25 jaar geleden ook nog eens asperges bij ons gestoken… Maar wat hadden Peter en ik weer veel gespreksstof en wat hebben we samen gelachen. Heel waardevol!!
Maandagmorgen een beetje op tijd op en na het douchen , alles controleren en de oefeningen doen gingen we naar de fysio in Venlo, zoals gewoonlijk rijdt Peter dan en dan twijfel ik een beetje of hij de weg wel goed weet, we hebben hem al verschillende keren gereden, maar bij het ziekenhuis in Venlo vind ik het nogal een beetje verwarrend en ik dacht dat we al rechtsaf moesten, dus zei ik He hier moeten we rechtsaf !! Peter gaf geen krimp en reed rechtdoor, verdorie fout….. Nee nee zei Peter 100 meter verder Hier moeten we rechtsaf !! En jawel hoor hij had gelijk!! Kijk hij weet het dus heel erg goed!! Bij de fysio moesten we even wachten en toen riep Richard ons in zijn kamertje, even overleg gehad want ik had berichtjes gekregen dat er 3 afspraken gepland stonden op een dag voor Peter, ja en dat is toch wel iets teveel van het goede. We besloten om het bij een half uurtje te laten. Richard masseerde de hand goed los en ik vertelde dat Peter bij Wim in de hand kon knijpen. Richard pakte het meteen op en ging extra oefeningen doen met de arm en hand. WAUW met tranen in mijn ogen zat ik te kijken!! SUPER wie had dat gedacht een half jaar geleden, dat we weer op dit niveau zouden komen. Ongelooflijk!!! Natuurlijk was Peter na een half uur heel moe, maar hij reed ook weer terug, want…. Ik wist de weg niet!!
Thuis plukte ik snel wat boontjes uit de tuin, ik liet ze Peter zien, hij trok een lang gezicht…boontjes… nee die vond hij niet lekker. Nou ja dan niet, maar ik kookte ze toch. Nou hij wilde er wel een paar proberen…. Oh die waren toch wel heel erg lekker, lekkerder als dat ze er uit zagen, want ze waren zo groen!!! Dus hadden we weer lekker gegeten.
Dinsdagmorgen kwam John om te behandelen, lekker op de hometrainer en de oefeningen doen, bij John lukte het niet met de hand, maar de andere oefeningen wel allemaal heel goed. Rieky, van vroeger AgroVerhen kwam iets afgeven en was allang niet meer binnen geweest, door allerlei perikelen bij het bedrijf waar ze nu dus weg was. Nou ja en toen moest er even heel veel verteld worden en aten we wat later als gepland en na het eten wilde Peter toch ook mee naar Deurne om vlees te halen, ja dat was wel wat gezelliger voor mij. We waren weer op tijd terug en Anneke was ook op tijd om te helpen en zo waren we om 18.00 uur toch zo ongeveer klaar. Mensen kwamen het vlees ophalen en s avonds kwam Maria nog vlees halen en maakten we nog een gezellig praatje.
Woensdagmorgen moesten we vroeg op, want de taxi zou er al om 8.20 uur zijn. Het regende pijpenstelen en precies om 8.20 uur waren we klaar . Mijn mobiel ging en het was Ron de taxichauffeur, er was iets mis gegaan met de planning n daardoor was hij wat later weggereden en nu stond hij helemaal vast in Venlo, hij kon geen kant op. Ja dan moesten we maar wachten… en om 9.00 uur belde hij dat hij er nu bijna aan kwam. Peter en ik gingen vast klaarstaan zodat we dan ook gelijk konden vertrekken. Ron zette de tomtom aan … oei… 4 km file voor Weert en nog 9 km file bij Roosteren… We zouden pas om 11.00 uu ipv 9.30 uur in Maastricht zijn. Ik besloot om Maastricht te bellen en dat ze maar andere patiënten voor moesten laten gaan. De file bij Weert konden we omzeilen door over Roggel te rijden, en och het schoot lekker op en we hadden veelte vertellen in de taxi. Ik keek nog een op de tomtom en de file bij Roosteren was nog maar 4 km. Mooi en toen we eenmaal op de A2 zaten ging het supergoed en toen we bij Roosteren aankwamen was er 0 file meer en waren we even na 10.00 uur in het ziekenhuis van Maastricht. Gelijk inchecken en door naar het bloedprikken. Ik vertelde wat er aan de hand was, ja het liep allemaal een beetje in het honderd , mensen hadden allemaal files gehad… en toen waren we binnen een paar minuten aan de beurt bij het bloedprikken en riep dr. Jansen ons om 11,00 uur bij hem. Ja hij had de bloeduitslagen nog niet allemaal binnen maar die er waren, waren helemaal goed. We hadden een goed gesprek, waren al 8 weken niet meer bij Dr. Jansen geweest en hij was erg te spreken over Peters vooruitgang. Hij wilde de nieuwe scan laten inplannen en dat zou dan precies voor onze vakantie zijn, ik vertelde dat ik dat niet zo leuk vond, omdat Peter nogal last had van de contrastvloeistof en aangezien we maar 5 dagen gaan, wil ik niet dat er drie verpest worden door de bijwerkingen van de contrastvloeistof, dan maar 2 weken later die scan. Dr, Jansen kon ook wel wat voorschrijven zodat hij minder last had van die bijwerkingen maar Peter reageerde met NEEEEE, geen extra pilletjes meer!!! Maar het was geen probleem als die scan ook twee weken later werd gedaan. Peter vroeg aan Jansen waar hij op vakantie was geweest… Ibiza… Mallorca… of bush bush… . Dr. Jansen begon hard te lachen, het was ook zon grappige vraag, Nee was hij was gewoon thuis in Bunde gebleven. Oh zei Peter Rundumhause!! Lachend gingen we de deur uit met een stapel papieren die we bij de secretaresse moesten afgeven. 3 nieuwe kuren om te plannen en een formulier voor de scan. Ik vroeg of we het contrastmiddel al meekregen of dat ze dat zouden opsturen. De secretaresse keek me verbaast aan, maar hij hoeft geen contrastmiddel toch… en vroeg een andere secretaresse. Nee voor deze scan hoefde geen contrastmiddel. Dr Jansen liep voorbij en we vroegen het hem. Verbaasd reageerde hij, nee nee omdat er van de milt geen scan gemaakt hoeft, hoeft dat contrastmiddel niet. Uhhh….. nee op de milt was de laatste keer niets meer te zien, dus dat hoefde nu niet meer…… Uhhhh hadden we net niet de discussie over contrastvloeistof…. Het blijft een aparte dokter!!! Maar verder SUPER positief allemaal!!!
Een beetje raar gingen we naar de ontmoetingsruimte en ik haalde snel een paar broodjes in het restaurant, we zaten gezellig in een klein nisje en toen zagen we Wies en Pieter, die hadden we al een paar keer gezien en de eerst e keer dat ik Wies zag, dacht ik dat het een grashoekse was en zei heel vriendelijk goededag, maar zij kende mij niet, maar ze was wel de tweelingzus van de Grashoekse en zo kwamen we toen aan de praat . Ze kwamen gezellig bij ons zitten en Pieter was ook sterk aan de beterende hand. Is eigenlijk best wel gek, want ondanks alle ellende ontstaan er hele waardevolle gesprekken en vliegt de tijd voorbij. Om 12.45 uur werden we al geroepen en mocht Peter naar kamer 4, een eenpersoonskamer. Martine sloot het infuus feilloos aan en Peter lag lekker op bed, zo kon hij wat rusten en ik ging even naar Ron om te vertellen hoe laat we ongeveer klaar waren. Na een half uur ging ik weer terug naar boven en was er een leuke zuster bij Peter aan het bed, waar we samen nog een heel mooi gesprek mee hadden. Al met al viel het dus toch mee met de vertragingen en waren we om half 4 weer thuis. Peters zusje kwam nog even en ondertussen maakte ik het eten klaar. En s avonds was Peter toch wel heel erg moe….
Donderdagmorgen kwam Wil om Peter te behandelen en Steef om het kwartaal af te sluiten. Even met Wil gepraat en verteld van de hand en dat Peter kon knijpen,,, en ja hoor bij Wil lukte het ook. Ik moest naar Panningen voor de boodschappen en de lenzencontrole en wonderwel was ik toch net na 12 uur weer thuis. Eten gekookt en na het eten ging Peter naar boven en ik moest nog de was doen en allerlei andere zaken en telefoontjes en om kwart over 3 ging ik Joep en Mees uit school halen. Peter was inmiddels ook opgestaan en samen dronken we koffie, speelden ze met de tractors en wilde Joep en Mees naar de loods. Joep wilde graag nog een flippersproeier en die lagen er toch nog in de loods…. Ja hoor hij had weer wat gevonden, Peter moest er om lachen toen Joep weer naar binnen kwam om dit te laten zien en hoe Joep dan uitleg geeft aan Peter. HEERLIJK!!!
Vrijdagmorgen weer op tijd op, want er moesten 100 gehaktspiezen gemaakt worden voor het kamp van Jong Nederland. Gelukkig kwam Anneke helpen en hadden we ze toch op tijd klaar. Annemarie kwam even een kop koffie doen en effe bijpraten want er werd niet gelopen deze week. Na de middag kwam er nog een stortbui en de zoveelste (7 x deze week) verkeerde vrachtwagen het erf opgereden, dus nog maar eens even contact opgenomen en zeer dringend verzocht om een bord te plaatsen bij nieuwe buurstal met naam en huisnummer .Nou de reactie was dat ze het te druk hadden !! Peter was laaiend toen ik het hem vertelde. Maar goed om half 4 gingen we naar de verjaardag van Robert en was het heel gezellig en bleven we tot bijna 8 uur!!
Zaterdagmorgen kwam Wim om Peter te behandelen en dat ging supergoed. De arm en hand waren heel erg ontspannen en kon Peter best wel veel oefeningen met zijn vingers en pols. WAUW. En toen we een kop koffie dronken zei Wim, kijk eens hoe ontspannen de hand erbij ligt!! Ja dat is echt SUPER!!
Om half 5 brachten Claudi en Johan, Joep, Mees en Niene want zij waren vandaag 6 jaar getrouwd, Niene precies een half jaar en gingen uit eten en mochten de kinderen een nachtje bij opa en oma logeren. Joep en Mees hadden allebei een nieuw koffertje n dat moest geshowd worden. Ik had de box weer in de kamer gezet en daar lag Niene heerlijk in te spelen naast de stoel van Peter. Ik bracht Niene voor een uurtje naar bed en bakte pannenkoeken voor ons. We smulden allemaal en toen haalde ik Niene weer op , Joep en Mees speelden en speelden en Niene kraaide van plezier. Om 8 uur kreeg Niene nog een flesje en om half 9 bracht ik ze alle drie tegelijk naar bed en 5 minuten later sliepen ze allemaal als een roosje.
Peter vond het helemaal geweldig dat ze alle drie hier waren en dat het zo goed ging en vanmorgen om kwart over 7 stonden Joep en Mees bij ons aan bed. Niene sliep nog en Joep en Mees speelden een poosje met duplo boven. We hoorden Niene weer kraaien en we besloten om haar het flesje boven te geven op bed. Ik vroeg of Peter dat wilde doen…… Nou die blik en het verlangen,,, ja dat wilde hij heel graag. Ik maakte het flesje klaar haalde Niene uit bed, paar kussens in ons bed en zo kon Peter liggend Niene de fles geven. Wat was hij trots dat hij dat kon!! En toen het flesje bijna leeg was begon ze te kraaien naar Peter en probeerde hem in het gezicht te aaien. Ik stond er met tranen in mijn ogen naar te kijken, wat een mooi kostbaar plaatje!! Wie had dat een half jaar geleden kunnen bedenken dat Peter dit allemaal weer zou kunnen, ja dit is INTENS GENIETEN met hoofdletters. Dit is PUUR geluk!! SUPER!!!!!



INNERLIJKE VREUGDE
IS HET SOORT GELUK
DAT NIET AFHANKELIJK IS VAN WAT ER GEBEURT



Veel liefs Marlies