herfst

Hallo lieve mensen

Zondagmiddag gingen we uit eten met Wil en Annemarie, John en Willemien en Wim en Ann, het huidige "vrijwilligers"team. Peter had bedacht dat we bij Hotel Antiek gingen eten, ja want daar was hij 6 jaar geleden geweest met de Russen en we hadden er een keer met Huub en Hannie gegeten. Nou we hebben er nu ook weer heerlijk gegeten en het was een erg sfeervolle avond. Maar als een rode draad loopt het Russen verhaal nog steeds door Peters leven, en ja daar baal ik natuurlijk een beetje van, want we verschillen hierover nogal van mening!!
Maandagmorgen moesten we op tijd op want om half 10 hadden we al een afspraak bij Joost in Baarlo, eerst douchen, de oefeningen thuis doen en toen naar Baarlo. en dat ging toch weer een een potje supergoed!! Joost moest het steeds beamen dat Peter het laatste jaar zoveel vooruit was gegaan!! En met name in het begrip, Joost hoefde vaak maar een half woord te gebruiken en Peter snapte wat de bedoeling was en dat was 2 jaar geleden nogal anders, dan moest je het voor doen en soms wel 3x uitleggen wat de bedoeling was. Ja het ging SUPERGOED!!! Na de fysio nog wat boodschappen gedaan en naar huis.Na het middagslaapje giongen we "zomaar"wat rondrijden, naar de belgenhoek en daar hadden ze warempel al mais gekneust, hele verhalen kwamen er los en hij kon mij heel veel duidelijk maken.. SUPER!! En na het eten kwam Claudi nog even gefietsen met Joep en dat was ook weer gezellig!!
s Avonds in bed begon Peter weer over Rusland en dat hij er over een half jaar naar toe wil..ALLEEN!! Nou dat kan dus echt niet en dat krijg ik hem niet aan het verstand gepeutert, hij snapt niet dat hij er niet alleen naar toe kan, de taal, russen praten alleen russisch en een klein beetje engels, is een erge barriere en fysiek kan het ook niet.. en als ik vraag waarom wil je er heen en wat wil je er gaan doen, krijg ik als antwoord Ja dat weet ik niet. Och dit is wat me dan zo moedeloos en verdrietig maakt, want hoeveel hij ook iedere keer weer vooruit gaat, alleen naar Rusland dat kan de eerste 3 jaar nog heel zeker niet!!!
Dinsdagmorgen was ik nog boos en vooral verdrietig en ik liet hem zijn gang gaan en eens kijken wat hij kon. Eerste probleem, de medicijnen, een pilletje moet gemalen worden en met een lepeltje water ingenomen worden, oeps dat kon hij niet alleen, of ik toch maar even wilde helpen... daarna douchen en ik liet hem zitten, ja als hij alleen naar Ruslad wil zal hij dit toch ook alleen moeten kunnen, maar helaas of ik hem toch maar alsjeblief wou helpen, want anders werden zijn kleren allemaal nat, ja en afdrogen alleen... was ook een beetje moeilijk.. want als dat niet goed gebeurt zijn er gelijk smet plekken, dus ook helpen.. Aankleden.. ja de sokken moest ik hem toch maar aan doen, want anders zaten ze dubbel en dan ..dan gaat de teen ontsteken. Daarna de handoefeningen, het meeste gaat alleen maar bij de laatste oefeningen en die zijn erg belangrijk moet ik weer helpen, want anders schiet zijn hand steeds weg....Ja het zijn allemaal hele kleine dingen waar hij een beetje hulp bij nodig heeft, maar wel heel erg belangrijk want als ik het niet doe, gaat hij hard achteruit en komen er een hoop ongemakken voor terug!! Dus lieve Peter dat Ruslandverhaal gaat voorlopig de diepvries in!!
Steef kwam met Pierke en dat bracht een hoop vrolijkheid, al was hij smiddags na een klein uurtje al klaar met slapen... De jeep van Robert was voor de keuring bij de garage en iemand moest Robert er even naar toe brengen. Oh dat is nu geen enkel probleem meer... dat deed Peter wel even...
Woensdagmorgen stond er zwemmen met Wim op het programma en dat had weer super gegaan, ja erg belangrijk dat zwemmen!!!
Donderdagmorgen ging Peter met taxi naar Blerick en ik moest naar Panningen, eerst het borstonderzoek, toen boodschappen en had ik met Steef en Pierke afgesproken om ergens gezellig een kop koffie te drinken. Ja dat was nog eens leuk!!! Het zijn de kleine dingen die het doen!!!
Om 4 uur was Peter terug en hij vertelde dat Jeu er ook geweest was, Jeu kennen we vanuit de fysio in de Kronenberg, en voor het eerst had hij niet geslapen!! ZO dat is goed. Peter zat al een paar dagen te zeuren dat ik Zus in Oirschot moest bellen, maar het kwam er steeds niet van, en nu had ik dat smiddags gedaan maar er was niemand thuis. We waren net aan het eten, de telefoon ging, Ja met Zus, Ja ik had gebeld ik wilde weten hoe het ging en een afspraak maken om een keer te komen.. Nou het ging dus helemaal niet goed, Frans haar oudste zoon was 5 weken geleden door een bizar ongeluk gestorven... Een hele poos met Zus gepraat en Peter bleef maar vragen wat er precies gebeurt was. Nou het hele verhaal speelde de hele avond in onze gespekken en het was onbegrijpelijk voor ons wat er gebeurt was. POeh.. Heel heftig!!! En lieve Zus ik weet dat je elke week deze site leest, dat je hem uitgeprint krijgt omdat jezelf niet met de computer werkt, maar wij wensen je alle sterkte om dit verlies een plaats te geven!!!
Vrijdagmorgen gingen we samen naar Venlo, naar de Leen Bakker om het tv kastje en de salontafel op te halen, nou dat ging helemaal super en we waren zo op en neer geweest, maar ja... nu het geval nog in elkaar zetten. Ik begon eraan en de tafel had ik bijna alleen in elkaar geknutselt!! Robert de laatste schroeven goed aangraaaid en klaar was kees!! MOOI!! Nu het kastje nog, Robert had eigenlijk geen tijd en Peter ging naar bed. Ik maar eens de gebruikaanwijzing doorgelezen en alles klaargezet, maar al gauw kwam ik een paar handen te kort, dan maar wachten, misschien tijden s de koffiepauze... en ja hoor Sterke Robert kwam even helpen, terwijl Peter voor de koffie zorgde zette Robert en ik het kastje in elkaar, heel MOOI. Ja en nu nog de TV, video en DVD aansluiten... Peter kon het niet aanzien en ging maar grasmaaien.... en ik plakte overal stickertjes op, niet erg vast... want toen ik de hoek met stogzuiger ging zuigen vlogen alle stickertjes eraf, tja en toen moest ik toch wel heel goed nadenken waar ik alle kabeltjes uitgetrokken had... maar toch, na een half uur deed de TV het en 5 minuten later had ik de video ook aangesloten, heel belangrijk voor Peter en Pierke!!! Zo dat kan ik dus OOK, ja uiteindelijk kan ik alles wat ik WIL!! Claudi smste dat ze ons wat lekkers te eten kwam brengen, Peter kwam binnen en was heel verbaast dat ik alles had aangesloten en alles weer op de goede plaats had staan, ja hij vond het heel mooi!! Claudi kwam met Joep en had lekkere saucijzenbroodjes bij zich, mmm lekker smullen na een dag hard werken!!!
Zaterdagmorgen zwemmen met Wil ja dat had weer super gegaan, Wil vond het verschil met een jaar geleden enorm!! Vooral hoe makkelijk Peter de arm optilt, en voor het eerst nadat ze uit het water waren was de voet niet in de kramp gegaan en had hij er recht opgestaan, ja een enorme vooruitgang!! s Middags kwam Steef met Pierke kijken hoe de kamer geworden was, Pierke begon al in de deur te roepen tele tele tubbies, ja dan ga ze maar eens zoeken... hij liep naar de kamer, naar de televisie en keek heel verbaast, ja waren waren nu de tubbies gebleven, eerst stond de video naast de tv en nu... waar was de video??? Ik maakte het deurtje open en daar was de video... nou een zucht en een lach, hehe oma zou toch niet de tubbies hebben weggedaan..
Nog wat grasgemaaid en opgeruimd en s avonds in bed pakte ik zijn rechterhand en in zijn slaap bewogen al zijn rechtervingers!!! Zo makkelijk oh dit had ik nog niet meegemaakt!!!Ja eens zal het waarheid worden en zal hij zijn hand weer kunnen gebruiken!!!


NIET ANGSTVALLIG ERLANGS
MAAR DWARS DOOR ALLE LEED EN PIJN
LIJDT DE WEG NAAR WARE VREUGDE

Veel liefs Marlies