Loopfiets, driewielers, fiets en auto

Hallo lieve mensen

Maandagmorgen gingen we samen naar de fysio in de Kronenberg. Ik ga nu niet meer iedere keer mee, maar zondag met het lopen merkte ik dat Peter weer verkeerd adem haalde en ik kan hem dan niet precies zeggen hoe het wel moet zodat hij energie spaart. Tijdens de fysio vroeg ik of Pim ons kon helpen, Pim ging met Peter lopen en hij moest door de neus inademen en door de mond uitademen en als ik samen met hem liep moest ik het overdreven voor doen en dan neemt Peter het over. En ja hoor een paar keer goed geoefenend en toen ging het een stuk beter!! Hij houdt mij dan ook niet krampachtig meer vast maar heel losjes en soepel ging het toen. SUPER, weer wat geleerd.
s Middags kwam Johan Joep brengen en na het middagslaapje lekker buiten gewandeld en Peter grasmaaien. Joep vond het prachtig om naar de grasmaaier en Opa te kijken.
Dinsdagmorgen moesten we om 10.00 uur in Venray zijn bij de revalidatiearts. Hier waren we een jaar niet geweest en nu dus heel benieuwd of zij de vooruitgang zou opmerken..... Het was een heel eind lopen tot de kamer van Nanneke, maar het ging supergoed. Het werd een heel positief gesprek en ze prees ons om wat we weer hadden bereikt. Ja in een jaar was er een enorme vooruitgang geboekt. Het rijbewijs, de spraak, de arm/hand, steeds minder spasmes hierin, ja alles. We gingen ver boven gemiddeld nog steeds vooruit. Ja dat zag ze niet zo vaak, ze wilde ons dan ook stimuleren om vooral door te gaan en waar ze ons kon helpen... we moesten het maar aangeven. Op een gegeven moment ging het over het fietsen, dat ik droomde van samen fietsen... en toen stelde ze voor dat Peter een aantal weken/maanden bij haar in revalidatie ging en dan het fietsen gaat leren... ja Peter wil graag een gewone fiets en zij zag hier wel mogelijkheden voor.... ja waarom zullen we het niet proberen, jullie is al zoveel gelukt wat niet mogelijk was... dus waarom niet fietsen op een gewone fiets!!!! Bijna 3 kwartier waren we bij haar geweest en met een heel blij en positief gevoel dronken we nog een kop koffie en toen weer naar huis.
Woensdag was het oppasdag en gingen we naar Panningen beetje inkopen doen en een kadootje voor Pierkes eerste verjaardag uitzoeken. We slaagden niet helemaal want het loopfietsje wat we op het oog hadden was toch een beetje groter als gedacht en kon hij niet met de voetjes op de grond,driewielertjes waren er in alle kleuren en maten en in alle prijsklasses, maar ja welke.... dus eerst overleggen met de papa en mama en voor Pierke een trommel gekocht.
Na het middagslaapje ging ik even met Pierke naar Robert die in de stal bezig was. Tot nu begon Pierke als hij een varken zag keihard te huilen, nee varkens vond hij heel eng. Maar ik moest Robert even iets vragen en liep met hem de stal in. Er liep een poes over de gang en hij begon er tegen te kwetteren en ik liep met hem op de arm bij de grote varkens naar binnen... hij begon niet te krijsen... nee hij begon te lachen, ja die hele grote varkens vond hij pas gaaf!!! We gingen weer naar binnen om Peter uit bed te halen en ik vertelde hem dat Pierke bij de varkens was geweest en niet gehuild, dus even later zei Peter kom Pierke met Opa naar de varkens en ja hoor, samen gingen ze de stal in, en dat vonden ze toch gaaf allebei!!!
s Avonds gingen we nog even naar Wil en Annemarie op ziekenbezoek. Ik ging lopend en Peter zou een kwartier later met de auto komen, ja hoor alles prima!! Wil was aan de schouder geopereert en mag een paar weken helemaal niets doen. Het huis van Wil en Annemarie is niet echt geschikt voor mensen met een beperking en er zijn nogal wat hoge opstapjes .. Normaal helpt Wil Peter dan, maar nu moest hij het zelf doen, erop ging prima en toen we naar huis gingen wilden Annemarie en ik helpen, nee hoor, dat hoeft niet... wij drieen keken elkaar aan en Peter ging voorwaarts van een hoge afstap af..... we keken elkaar nog eens aan, zoooo... die heeft even zelfvertrouwen, want hoe makkelijk ging dit nu weer....KLASSE!!
Donderdag was het Hemelvaartsdag, ja toch wel gek, een vrije dag....geen asperges, geen drukte, lekker relaxed... s Middag kwamen Doortje en Jan uit Blerick, zomaar onverwacht een kop koffie drinken, of eigenlijk... kijken of we ook echt gestopt waren met de asperges... ja hoor, echt gestopt...
En s avonds naar Maasbree naar Christels verjaardag, hehe eindelijk weer eens echt op de dag zelf. In Maasbree was het nog Kermis en toen we bijna bij Peter en Christel waren, zei Peter Kijk daar loopt nummer 2.... ik dacht dat het Mariska was, en dat is nummer 4... Peter toeterde en wij zwaaien...
Maar bij het huis aangekomen daar liep Mariska dus Peter had gelijk en het was Tessa die we onderweg hadden gezien. Het werd een erg gezellige avond, en Tessa die even later weer binnenkwam vroeg of ze het echt wel goed gezien had.... Peter die auto reed..... Ja hoor!! WAUW wat goed!!!Beetje later als de bedoeling was gingen we naar huis, er was zoveel te vertellen... en nog zijn we niet uitvertelt....
Vrijdag 18 mei, ja al 33 jaar getrouwd... Pierke was s morgens bij ons en samen met hem gingen we de 33 rozen kopen, volgend jaar gaat Peter ze weer alleen halen.... op de fiets of met de auto....
s Middags lekker in de tuin gewerkt en om 7 uur kwam Claudi Joep brengen, die een nachtje bleef slapen.
Zaterdagmorgen eerst Joep het flesje gegeven in bed, en samen ontbeten. Er was geen zwemmen, want Wil zit in de lappenmand en John op weekend, maar dan gaan we extra op de hometrainer... en om 4 uur gingen we naar ons PIERKE, want die werd al 1 jaar!!! Goh wat gaat de tijd dan toch snel... we zaten lekker buiten en Pierke maar oefenen in het lopen, op het gras, van de ene oma naar de andere en lachen.... en vallen en kraaien van plezier....
Toen we thuis waren pakte ik de post uit de brievenbus en was er bericht van het CBR over het rijbewijs.... kleine tegenvaller... het rijbewijs wordt "maar" voor 1 jaar verlengt. Op zich maakt het niet zoveel uit, maar is ieder jaar weer een hoop papieren rompslomp en ieder jaar de kosten van een nieuw rijbewijs en de kosten van de medische verklaring.
Vanmorgen stelde ik voor om een stukje te gaan rijden, zomaar naar de akkers kijken, binnendoor naar de Peel, naar Evertsoord... en Peter maar vertellen wie er allemaal woont, en wat er op de akker staat en dat wij vroeger die en die grond hadden... en dat er bieten stonden en wortelen.... en dan denk ik... MOOI... heel erg FIJN dat rijbewijs.. wat een VRIJHEID voor Peter...wat heeft dit ons al veel gebracht...wat een prachtig vervoersmiddel... we mogen weer een jaar....


FANTASIE IS STERKER DAN KENNIS...
... DROMEN ZIJN KRACHTIGER DAN FEITEN,
EN HOOP KAN ERVARING OVERWINNEN


Veel liefs Marlies