51 rode rozen
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
10 Oktober 2009 | Nederland, Grashoek
Dag lieve mensen
Ja hoor en er staan weer rode rozen in een vaas. 51 Hele mooie grote rode rozen, door Peter aan mij gegegeven!!! Natuurlijk in samenspraak met de meiden, maar het wordt geregeld door iemand van ons heerlijke team!!!
Dinsdag was Peter naar de fysio in Baarlo en toen hij terugkwam ... weer op de gewone schoenen, wouw, en dit keer had hij samen met Patty(taxi) zonder stok op gewone schoenen naar de auto gelopen. In het communicatieschrift stonden weer grote complimenten. SUPER had het gegaan. Wat er ook gebeuren zou de komende dagen, ik had mijn cadeautjes al binnen!! Dinsdagmiddag ook nog logopedie in Blerick en dit had ook goed gegaan, maar hierna was het kaarsje op... de hele avond heel erg moe.
Woensdag, mijn verjaardag, moesten we s morgens eerst naar de podotherapeut en zijn teen en voet zagen er erg goed uit. Nu pas over 4 weken terugkomen. Zo dat is even lekker, bijna een jaar zijn we hier mee bezig, iedere week of twee weken naar de podo en nu pas over 4 weken.
s Middags maakte ik hem om 3 uur wakker en toen was er iets, maar ik begreep het niet goed en dacht dat het iets met het bedrijf te maken had en stelde hem gerust dat Robert en ik dat al gedaan hadden. Het duurde een poosje voor dat hij naar beneden kwam, in de deur van de keuken bleef hij staan en jammerde iets.... Marie Lousie was er al, en die begreep het in eerste instantie ook niet helemaal, maar hij kon bijna niet lopen, alles deed pijn!!! Samen naar de stoel gestrompeld en hij was blij dat hij kon zitten. Wat er precies is gebeurt begrijpen we nog steeds niet, maar hij was rond half 3 wakker geworden en zijn been was gaan "zwabberen" een heel raar gevoel, en nu hij ging staan/lopen deed het pijn, alsof er 100 naalden in hem prikten. Ik vroeg of ik de dokter moest bellen. Nee nee, positief weer meer gevoel, Jah!! Het lopen ging woensdag wel moeizamer de rest van de dag, maar het nieuwe gevoel bleef. Hij was er zelf heel blij om.
Donderdagmorgen was er geen neuro feed back en ging Peter met de taxi naar Blerick naar het afasiecentrum. Hij moest er veel over vertellen toen hij terugkwam, de groep was groot geweest (11 personen) en dan vond hij het moeilijk om te praten, maar na eeen half uurtje werden ze in kleinere groepjes verdeeld en waren ze met 3 afasiemensen en een leidster en dat vond hij erg fijn. Ja hij dacht dat hij wel de beste was van dit groepje, hij had veel woorden kunnen benoemen!!! Jammer voor de andere, maar voor het zelfvertrouwen van Peter is dit heel erg goed!!
Donderdagmiddag naar de Schatberg om te zwemmen met Wil, en om niet al te eentonig te worden, het had SUPER SUPER gegaan. Ja heerlijk toch. Want o wat ben ik weer bang geweest vanaf woensdag, je weet dan niet wat er gebeurt en als ik hem dan zo zie staan, dan gaat de angststroom als een gek door me heen. Maar gelukkig heeft het deze keer alleen maar positief uitgepakt en blijft het treintje op het goede spoor.
Ik ben erg blij met de reakties van Hein, iemand die zelf een CVA heeft gehad en deze dingen op papier kan zetten, ik herken er veel in, wat ik met Peter beleef, maar ook het onbegrip van veel mensen, er zijn mensen die echt niet weten wat er hier om gaat, en dat het leven hier erg drastisch is verandert, en natuurlijk zou ik willen dat het allemaal niet gebeurt was en dat we ook nog ons ouwe "onbezorgde" leven hadden en alles heel normaal vonden, maar we hebben ook heel veel positiviteit gekregen en oog voor de kleine dingen, die ineens heel waardevol zijn.
Ja en zo tjoekt het treintje rustig verder en er stappen mensen in en er stappen mensen uit, maar die stappen misschien bij het volgende staionnetje weer in.
ALS HET HART HUILT
OM WAT HET HEEFT VERLOREN
LACHT DE GEEST
OM WAT HET HEEFT GEVONDEN
Veel liefs Marlies
Ja hoor en er staan weer rode rozen in een vaas. 51 Hele mooie grote rode rozen, door Peter aan mij gegegeven!!! Natuurlijk in samenspraak met de meiden, maar het wordt geregeld door iemand van ons heerlijke team!!!
Dinsdag was Peter naar de fysio in Baarlo en toen hij terugkwam ... weer op de gewone schoenen, wouw, en dit keer had hij samen met Patty(taxi) zonder stok op gewone schoenen naar de auto gelopen. In het communicatieschrift stonden weer grote complimenten. SUPER had het gegaan. Wat er ook gebeuren zou de komende dagen, ik had mijn cadeautjes al binnen!! Dinsdagmiddag ook nog logopedie in Blerick en dit had ook goed gegaan, maar hierna was het kaarsje op... de hele avond heel erg moe.
Woensdag, mijn verjaardag, moesten we s morgens eerst naar de podotherapeut en zijn teen en voet zagen er erg goed uit. Nu pas over 4 weken terugkomen. Zo dat is even lekker, bijna een jaar zijn we hier mee bezig, iedere week of twee weken naar de podo en nu pas over 4 weken.
s Middags maakte ik hem om 3 uur wakker en toen was er iets, maar ik begreep het niet goed en dacht dat het iets met het bedrijf te maken had en stelde hem gerust dat Robert en ik dat al gedaan hadden. Het duurde een poosje voor dat hij naar beneden kwam, in de deur van de keuken bleef hij staan en jammerde iets.... Marie Lousie was er al, en die begreep het in eerste instantie ook niet helemaal, maar hij kon bijna niet lopen, alles deed pijn!!! Samen naar de stoel gestrompeld en hij was blij dat hij kon zitten. Wat er precies is gebeurt begrijpen we nog steeds niet, maar hij was rond half 3 wakker geworden en zijn been was gaan "zwabberen" een heel raar gevoel, en nu hij ging staan/lopen deed het pijn, alsof er 100 naalden in hem prikten. Ik vroeg of ik de dokter moest bellen. Nee nee, positief weer meer gevoel, Jah!! Het lopen ging woensdag wel moeizamer de rest van de dag, maar het nieuwe gevoel bleef. Hij was er zelf heel blij om.
Donderdagmorgen was er geen neuro feed back en ging Peter met de taxi naar Blerick naar het afasiecentrum. Hij moest er veel over vertellen toen hij terugkwam, de groep was groot geweest (11 personen) en dan vond hij het moeilijk om te praten, maar na eeen half uurtje werden ze in kleinere groepjes verdeeld en waren ze met 3 afasiemensen en een leidster en dat vond hij erg fijn. Ja hij dacht dat hij wel de beste was van dit groepje, hij had veel woorden kunnen benoemen!!! Jammer voor de andere, maar voor het zelfvertrouwen van Peter is dit heel erg goed!!
Donderdagmiddag naar de Schatberg om te zwemmen met Wil, en om niet al te eentonig te worden, het had SUPER SUPER gegaan. Ja heerlijk toch. Want o wat ben ik weer bang geweest vanaf woensdag, je weet dan niet wat er gebeurt en als ik hem dan zo zie staan, dan gaat de angststroom als een gek door me heen. Maar gelukkig heeft het deze keer alleen maar positief uitgepakt en blijft het treintje op het goede spoor.
Ik ben erg blij met de reakties van Hein, iemand die zelf een CVA heeft gehad en deze dingen op papier kan zetten, ik herken er veel in, wat ik met Peter beleef, maar ook het onbegrip van veel mensen, er zijn mensen die echt niet weten wat er hier om gaat, en dat het leven hier erg drastisch is verandert, en natuurlijk zou ik willen dat het allemaal niet gebeurt was en dat we ook nog ons ouwe "onbezorgde" leven hadden en alles heel normaal vonden, maar we hebben ook heel veel positiviteit gekregen en oog voor de kleine dingen, die ineens heel waardevol zijn.
Ja en zo tjoekt het treintje rustig verder en er stappen mensen in en er stappen mensen uit, maar die stappen misschien bij het volgende staionnetje weer in.
ALS HET HART HUILT
OM WAT HET HEEFT VERLOREN
LACHT DE GEEST
OM WAT HET HEEFT GEVONDEN
Veel liefs Marlies
-
11 Oktober 2009 - 10:48
Hein Oet Wiëert:
Marlies, Peter en de rest. Wat moet ik zeggen want ik herken in jullie verhalen ook zoveel en het is vaak pijnlijk om te lezen maar het geeft ook enorm veel steun en moed. Ik ben zo blij dat ik deze site gevonden heb. Gelukkig ben ik met het feit dat ik-als ik maar genoeg tijd heb- de dingen op papier kan zetten alhoewel het zo is dat mijn hersenen veel sneller denken dan ik kan schrijven. Het probleem is dan ook dat ik vergeet wat ik wil zeggen maar met schrijven gaat dit beter omdat je terug kan lezen. Ik heb weleens uitgeprobeerd door iets te schrijven over mijn cva en een bepaald thema en toen ik dit voor de tweede keer deed kreeg ik een geheel ander verhaal en kon ook absoluut niet meer bij het andere geschrijf komen hoe hard ik dat ook probeerden. Dit maakt ook dat ik bang ben om dingen te vergeten. Het opschrijven van kernwoorden werkt helaas niet omdat ik helaas geen idee heb wat ik bedoel. Het is daarom ook vaak pijnlijk omdat je jouw gedachten, emoties ed niet over kunt brengen. Het pijnlijkste is eigenlijk het feit dat ik mij daar zeer wel bewust van ben. Dit klinkt misschien raar voor een gezond iemand omdat die processen zo gewoon zijn maar voor mensen met NAH (niet aangeboren hersenletsel)is dit proces dus niet normaal. Trouwens hoe meer ik denk over dit hoe meer frustatie en dat vreet zoveel energie dat het lichtje opeens uit gaat.
Ik ga nu echt stoppen met dit
Ik heb geleerd.....
Dat wij blij moeten zijn
dat het leven ons niet alles geeft
waar wij om vragen.
Fijne zondag in de Grashoek -
11 Oktober 2009 - 14:12
Tooske:
ja hallo, is het bij jullie ook zo,n leker weertje.
Hier is de marathon van eindhoven. Ben een beetje nat geworden.Maar wat ik daar dan zie, die renners, doet mij een beetje aan peter denken, ze lopen op hun tandvlees, maar gaan toch door, vooral door het publiek aan de kant.En dan die hein uit weert, petje af hein, ik heb echt veel bewondering voor jouw.
Zou willen dat ik je kon helpen, maar jij zult ook wel zo,n goeie mensen om je heen hebben. Ik zou zeggen, ga zo door chapoo.
groetjes uit eindhoven.
-
11 Oktober 2009 - 18:33
Christel:
hallo allemaal,
dit berichtje is ook voor Hein oet Wiëert:
wij "gezonde mensen" mogen ons gelukkig prijzen. Maar wie is er nu werkelijk rijk? Diegenen die alles kunnen of mensen die gelukkig zijn ondanks hun beperkingen? Beperkingen hebben we allemaal. De een op sociaal gebied, weer anderen op emotioneel gebied en er zijn ook mensen, die materieel wat tekort komen. Ieder mens krijgt zijn eigen last. Draag hem met moed en voel je gelukkig met wat je hebt en kunt.
PS het was gezellig! -
13 Oktober 2009 - 09:46
Joost De Neef:
Klinkt allemaal heel positief, de stijgende lijn blijft er in. Veel verschillende bewegingen doet Peter al en steeds beter, way to go.
Binnekort eens een biertje komen vatten. Volgend jaar gewoon weer aspergesteken, o ja dat deed ie al niet :)
Joost -
13 Oktober 2009 - 21:39
Thea-Jan:
Wij zijn er en gaan samen met jullie door .
Heel veel groetjes uit reuver thea-jan. -
15 Oktober 2009 - 18:42
Zeegers Wellerlooi:
Hallo
Vanmiddag was Peter met Theo Engelen bij ons op het melkveebedrijf om een kijkje te nemen. Ze attendeerde ons op de website die jullie bijhouden.Het maakte ons wel nieuwsgierig.Vanmiddag al veel verhalen gehoord van hun. Nu alles gelezen,zijn nu nog meer onder de indruk.Ook omdat we zelf de leeftijd van jullie hebben, met een bedrijf en dan zo maar zoiets gebeurd.
We vinden het heel knap,met steun van jullie dat hij al zo ver is gevorderd.
Hier mag je trots op zijn,de moed om steeds verder te gaan is niet niks.
We vonden het fijn om kennis te hebben gemaakt.
Groetjes uit Wellerlooi.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
