drukke week
Door: marlies
Blijf op de hoogte en volg Peter
23 Augustus 2008 | Nederland, Grashoek
Hallo lieve mensen
ja we hebben een drukke week achter ons liggen, zowel voor Peter als voor ons allemaal.
Dinsdagavond was er een barbeque in Blixembosch voor de bewoners en hun partner. Was heel boeiend om eindelijk de verhalen van anderen te horen. De ervaringen en wat hun was overkomen, met name ook jongere mensen die een herseninfarct hebben gehad, om te zien hoe andere revalideren en sneller of langzamer vooruit gaan. Vaak wel dezelfde problemen waar men als partner mee te maken heeft. De instanties die zo traag werken en de hulpverlening zoals maatschappelijk werk en psychologen waar je weinig aan hebt. Ik dacht al dat dat aan ons(mij) lag, maar iedereen zat hiermee. We waren het er wel overeens dat de verpleging en verzorging erg goed was en lief. Al met al een byzondere avond.
Woensdagavond had ik zelf een vergadering in Grashoek en het was voor het eerst in 4 maanden dat ik een dag niet bij Peter ben geweest, nou dat was helemaal geen prettig gevoel. Ik miste hem verschrikkelijk, want telefoneren zonder hulp lukt nog niet, dus geen kontakt gehad, daarom ging ik donderdagavond al vroeg naar hem toe en ook hij had mij heel erg gemist en het was niet de bedoeling dat ik bleef slapen, maar Peter wilde perse dat ik bleef. Hij telt echt de dagen dat hij voorgoed thuis is, en hoe het dan verder moet dat zien we dan wel.
Gelukkig gaat zijn logopodie heel goed vooruit en zijn we weer begonnen met de oefeningen voor de arm en hand. Peter heeft hier zelf niet zoveel zin in omdat dat moeilijk en pijnlijk voor hem is, maar Wilbert (revalidant van 42 jaar) overtuigde Peter ervan dat hij door de oefeningen zijn arm/hand weer kon optillen, dus ben ik nu streng voor hem en 3x per dag de oefeningen doen.
Vrijdag is Peter zelf met de taxi naar huis gekomen en dat was wel heel gezellig geweest met de taxichauffeur Mie uit Grashoek. Ze waren de toeristische route gereden en dat is toch wat Peter het liefste doet, kijken hoe de mais en piepers er overal bij staan.
Ook kregen we deze week nog bericht van de gemeente over de aanpassingen van de badkamer, we moeten wel zelf heel veel nog gaan uitzoeken en bekijken wat ze precies gaan vergoeden. Maar maandag 1 september moeten we naar de Firma Lightvoet in Venlo voor het scootmobiel, want daar hebben we wel al de goedkeuring voor, dus dan kan hij eindelijk weer zelf op pad.
Vandaag nog thuis gezwommen met Wil, en de therapie van Marie Louise, dus in het weekend staat het hier niet stil.
AAN DE WEG NAAR SUCCES
WORDT ALTIJD GEWERKT
(a.palmer)
Veel liefs Marlies
ja we hebben een drukke week achter ons liggen, zowel voor Peter als voor ons allemaal.
Dinsdagavond was er een barbeque in Blixembosch voor de bewoners en hun partner. Was heel boeiend om eindelijk de verhalen van anderen te horen. De ervaringen en wat hun was overkomen, met name ook jongere mensen die een herseninfarct hebben gehad, om te zien hoe andere revalideren en sneller of langzamer vooruit gaan. Vaak wel dezelfde problemen waar men als partner mee te maken heeft. De instanties die zo traag werken en de hulpverlening zoals maatschappelijk werk en psychologen waar je weinig aan hebt. Ik dacht al dat dat aan ons(mij) lag, maar iedereen zat hiermee. We waren het er wel overeens dat de verpleging en verzorging erg goed was en lief. Al met al een byzondere avond.
Woensdagavond had ik zelf een vergadering in Grashoek en het was voor het eerst in 4 maanden dat ik een dag niet bij Peter ben geweest, nou dat was helemaal geen prettig gevoel. Ik miste hem verschrikkelijk, want telefoneren zonder hulp lukt nog niet, dus geen kontakt gehad, daarom ging ik donderdagavond al vroeg naar hem toe en ook hij had mij heel erg gemist en het was niet de bedoeling dat ik bleef slapen, maar Peter wilde perse dat ik bleef. Hij telt echt de dagen dat hij voorgoed thuis is, en hoe het dan verder moet dat zien we dan wel.
Gelukkig gaat zijn logopodie heel goed vooruit en zijn we weer begonnen met de oefeningen voor de arm en hand. Peter heeft hier zelf niet zoveel zin in omdat dat moeilijk en pijnlijk voor hem is, maar Wilbert (revalidant van 42 jaar) overtuigde Peter ervan dat hij door de oefeningen zijn arm/hand weer kon optillen, dus ben ik nu streng voor hem en 3x per dag de oefeningen doen.
Vrijdag is Peter zelf met de taxi naar huis gekomen en dat was wel heel gezellig geweest met de taxichauffeur Mie uit Grashoek. Ze waren de toeristische route gereden en dat is toch wat Peter het liefste doet, kijken hoe de mais en piepers er overal bij staan.
Ook kregen we deze week nog bericht van de gemeente over de aanpassingen van de badkamer, we moeten wel zelf heel veel nog gaan uitzoeken en bekijken wat ze precies gaan vergoeden. Maar maandag 1 september moeten we naar de Firma Lightvoet in Venlo voor het scootmobiel, want daar hebben we wel al de goedkeuring voor, dus dan kan hij eindelijk weer zelf op pad.
Vandaag nog thuis gezwommen met Wil, en de therapie van Marie Louise, dus in het weekend staat het hier niet stil.
AAN DE WEG NAAR SUCCES
WORDT ALTIJD GEWERKT
(a.palmer)
Veel liefs Marlies
-
23 Augustus 2008 - 18:33
Tineke:
Hoi allemaal
door lotgenoten merk je dat je niet alleen staat,je kunt veel van elkaar leren.En het gaat nog steeds vooruit.
Groetjes Jan en Tineke -
23 Augustus 2008 - 19:34
Tjeu:
Als je in contact komt met lotgenoten realiseer je je pas dat je niet de enigste bent met problemen, vragen en dergelijke. Dit hebben wij indertijd ook meegemaakt met mam. Als je gezond bent is dat een ver van mijn bedaangelegenheid waar je niet lang bij stilstaat. Maar als het je overkomt kom je in een totaal andere wereld. Veel succes met het opboxen tegen de burocratie en een verder herstel voor Peter gewenst.
Tjeu. (till soon) -
24 Augustus 2008 - 06:59
Marie-louise:
hoi allemaal
ik weet en zie elke week hoe hard peter werkt aan zijn herstel, en vond de volgende spreuk wel toepasselijk, want hij werkt echt hard aan zijn herstel
zeg nooit: dat kan ik niet
maar zeg: ik zal het proberen
dan zul je versteld staan
hoeveel een mens kan leren
groetjes -
25 Augustus 2008 - 07:35
Lucia:
Ha allemaal,
Kijk eens naar het positieve!
Ga zo door Peter!!
Groetjes van ons allemaal -
26 Augustus 2008 - 05:20
Martin Rupert:
Dear Marlies en Peter,
Rikie en ik zijn in eind juli een paar dagen in Ned geweest na een vacantie naar Scandinavie en hadden alleen maar tijd om de familie op te zoeken.
Ik lees wel dat het nog heel moeilijk gaat maar dat er toch vooruitgang is.Ik neem aan dat je toch blijft doorboxen om weer zo goed mogelijk te komen.
Wij boeren ook nog steeds in NZ,edelherten voor gewei en vlees en melkvee.We komen net uit een heel natte winter en het is nog steeds erg nat.
Van harte beterschap toegewensd en tot schrijfs,
Martin Rupert -
26 Augustus 2008 - 08:10
Loes:
Ha die liesje .
ben altijd weer blij als ik de nieuwe berichten en vorderingen lees.Fijn om met lotgenoten te praten,het zal hem en jou beslist stimuleren.
En wat heerlijk voor jullie als peter straks weer thuis is.Ik denk dat de vorderingen thuis voor hem zeker door gaan als hij weer bij zijn familie en beesten is.
Als ik denk aan peter zonder varkens,zonder de miemkes,krijg ik een brok in mijn keel,maar dat gaat spoedig veranderen. Geweldig dat hij zich dan weer zelfstandig kan verplaatsen,je spreuk is deze keer dan ook zeer van toepassing,aan de weg naar succes word heel heel hard gewerkt bij de familie Nouwen.
Groetjes aan Peter en de dames[met heren]dikke kus en tot gauw. -
26 Augustus 2008 - 16:51
Christel:
Nog ff luitjes en dan is het al september. Weer een belangrijke datum voor de hele familie.
Groeten uit Maasbree
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
